121 - Aangevreten broccoli en doorgeschoten rucola

 Mijn bloementuin ziet er, nu ik de uitgedroogde uitgebloeide bloemen eruit heb getrokken, weer schitterend uit! Veel paars, veel wit, een beetje geel hier en daar en de bak met Monarda is een zee van purper.

Monarda 'Thug'

 Nee, die Monarda heet natuurlijk geen thug (geweldadige misdadiger), maar mijn drie bescheiden planten van verleden jaar hebben hun krachten gebundeld en terroriseren nu de rest van die bak. Mijn mooie gele Crocosmia had geen schijn van kans en ik moet nog zien dat de Herfstaster en Cannalelie er straks nog bovenuit komen.

In de andere bak worden de Thunbergia en Gaura overruled door de Venkel. Heel interessant om te zien dat het recht van de sterkste ook in de plantenwereld geldt.

Wat het iets minder goed doet, zijn de groenten. De Radijs schoot als een malle door en nu doet de Rucola hetzelfde. De sperciebonen buiten doen tot nu toe niet veel, en de ene Courgette buiten ook niet. De twee Courgettes binnen groeien wel, maar maken geen bloemen. Ik heb een aantal Cherrytomaten die wel groeien, maar eerlijk gezegd doet mijn Green Zebra op het balkon het veel beter! En de Komkommer en Augurk, ook op het balkon, idem. Mijn broccoli (geoogst, was lekker) is nu gatenkaas, dus of ik nog nieuwe scheuten zal kunnen oogsten betwijfel ik en de Meloen is nog in het ranken met bloemen stadium.

De kikkerpoel

Je ziet, ik vertel het echte tuinverhaal, niet een rooskleurig leugentje! Het is heel verleidelijk om alleen de succesjes te benoemen (en ik vermoed dat 3/4 van de posts op het internet rooskleurige  leugentjes zijn), maar ik vind dat niet eerlijk. Zoiets als een moeder die opschept dat haar kind zulke hoge cijfers haalt op school en verzwijgt dat het de pestkop van de klas is.

Dus: volgend jaar toch de groenten maar mest geven, dan. 

Waar ik wèl heel happy mee ben, is dat ik toch alledrie de verdwenen Echinaceas teruggevonden heb. Dat zit zo: ik had drie verschillende geplant, waarvan ik weg was van Echinacea purpurea 'White Swan', omdat die wit is met een groen hart, heel bijzonder (de andere twee waren de gangbare roze die je overal ziet).  Ze deden het niet supergoed, en in het voorjaar kon ik ze nergens terugvinden. Mijn zelfgemaakte houten labeltjes (lollystokjes) waren onleesbaar de winter uitgekomen, ook zoiets knulligs! Maar! Opeens zag ik gisteren bij het wieden een flinke Echinacea tussen de Knautia en Scabiosa opduiken. Yay! Wel zo'n roze vermoed ik, maar toch yay. En de andere twee zijn ook weer verschenen. Yay, dubbel Yay!   

 Allium sphaerocephalon

 In Ontario zag ik velden vol, naast velden vol Lupines en dat maakte een veel grotere indruk op me dan de kont van één zwarte beer die ik ook zag. 

Weet je wat ook indruk maakte toen in Canada? Mensen daar hebben geen hekken/schuttingen/heggen om hun tuin! Iedereen houdt keurig zijn eigen borders en 'lawn' bij en tuinen lopen naadloos in elkaar over. (Uiteraard staan er wel hekken om velden met vee...) Anyway, dat gaf een heel vredig weids gevoel. Stel je eens voor, dat iedereen hier zijn schutting eruit sloopte...ondenkbaar toch? Daarvoor wonen wij toch teveel op elkaars lip, wij kunnen de hamburgers zowat van de barbecue van buuf graaien.

Okay, wil je meer lezen, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 je bent van harte welkom.

120 - Eindelijk (een beetje) regen.

 Terwijl ik vast aan het koken ben voor mijn gasten van vanavond (ja, tegen alle verwachting in doe ik ook andere dingen dan tuinieren), ben ik in gedachten al bezig met mijn tuindoelijstje.

De uitgebloeide Nigella

 De tweede golf van bloemen is namelijk uitgebloeid (Nigella, Klaproos, Californische Klaproos,  Digitalis, Lavendel, Verbena) en Hunky Dory is ineens veranderd van een romantische wildernis in een op vele plekken uitgedroogde strogele bende. En omdat ik mijn derde golf zomerbloeiers het voetlicht gun, moet die uitgedroogde zooi er uit!

Die ene grote (maar veel te korte) bui van woensdag heeft niet veel zoden aan de dijk gezet, helaas, en laten we het maar niet meer hebben over die vijf druppels van donderdagavond. En dat terwijl ik vrienden hoor tetteren over 45 mm in Ouddorp, wat hier maar 27 km vandaan is. Zo oneerlijk!

Maar goed. We moeten het doen met wat we ontvangen, Hunky Dory en ik.

Overigens is die nieuwe golf bloemen weer schitterend! Overal duiken Stokrozen op, in allerlei kleuren, en de Monarda en Gaura doen hun best de vele Verbena Bonariensis en Alliums naar de kroon te steken.

Heel veel stokrozen

Verleden jaar (zie foto rechts) had ik alleen donkerroze Stokrozen, maar tot mijn vreugde heb ik dit jaar alle schakeringen van diep bijna paars roze tot heel lichtroze.

En daar heeft mijn tuin zelf voor gezorgd, zo cool!

Ook de Scabiosa en Knautia hebben zichzelf behoorlijk uitgezaaid, ook daar ben ik heel blij mee, want wat een gedoe was het verleden jaar om mijn zaailingen die droogte te laten overleven! 

Wie wel totáál verdwenen zijn, zijn de drie soorten Echinecea die ik verleden jaar geplant had. Jammer, want ze doen me altijd denken aan de velden vol die we jaren geleden in Ontario zagen.

Desdemona roos

 De rozen nemen momenteel even pauze. Vooral de Desdemona heeft het schitterend gedaan. De Prinses Elizabeth heeft het echter niet erg naar haar zin bij de obelisk, ze heeft maar twee bloemen gehad. Ik ga haar in het najaar daar weghalen en ook in het verhoogde bed zetten, waar ze niet hoeft te dealen met die betonklei van mijn tuin. Ik kan tegen de obelisk beter iets zetten wat wel tegen droogte kan en ook wil klimmen. Wàt weet ik nog niet, want ook de druif heeft de geest gegeven (toch ook droge grond in Frankrijk? Snap het niet).

Afijn, ondertussen blijft die zon maar schijnen, wat een bofkonten zijn wij thuisblijvende vakantiegangers (bijna, bijna, nog 2 weken werken) toch!  En ik ben helemáál een bofkont, want ik ga over 2 weken alleen nog maar doen waar ik zelf zin in heb. Het zal weinig centen betekenen, maar zelfs dat vind ik een uitdaging en geen angstig gegeven. Freedom!

Wil je meer lezen, zoek me dan op Instagram@songsmith2962  . Fijn groen weekend!

119 - Zomer!

 Vanochtend was het om 06.00 al 20 graden. En nu zit ik op mijn balkon in de schaduw en is het  om half tien al 24 graden. Zomer! Gisteren was ik op de Veluwe: 34 graden in de schaduw! En inmiddels is mijn zompige tuingrond weer veranderd in beton. Niet normaal, dit, of is dit het nieuwe normaal?

De bonen, elke dag water geven!

 Je zou toch denken dat ik er nu aan gewend ben, maar toch was ik weer heel even gefrustreerd toen ik mijn stekken probeerde te planten vanochtend vroeg en het schepje geen milimeter de grond in wilde. Ze (mijn jonge planten) nog langer in stekpotjes houden was mezelf klaarmaken voor verdroogde planten, want het gaat natuurlijk extra snel in zo'n 9 cm potje.

Overigens staan bijna alle planten buiten er nog fris bij, die hebben hun wortels blijkbaar in het hoge grondwaterpeil weten te dopen. Maar hoe lang dat nog duurt?

Ik eet vanavond mijn eerste Broccoli en heb gelunched met eigen Radijs en ook een grote bak Aardbeien geplukt.

Artichok tegen een staalblauwe lucht

De Radijzen zijn er trouwens klaar mee, ze zijn massaal doorgeschoten. Ik eet de peulen gewoon op, lekker knapperig en smaken naar...Radijs. Inkoppertje.

Ik ben van plan nog een rijtje te zaaien, volgens mij kan het nog. Op het balkon zien de twee mini  Komkommers er veelbelovend uit en ook de Green Zebra Tomaat doet het goed. Ik heb nog nooit zo'n zebra gehad, zéér benieuwd hoe het zal smaken.

In de kas staan nog Cherrytomaten en een nu rood verkleurende  Paprika en een Meloen, naast Rucola die ook  te oogsten is. Maar de twee nieuwe Courgettes zijn weer opgevreten door de slakken, pfffft, is die muis het niet dan zijn die  gladjakkers het wel.

Tòch tweekleurig!

 Wat grappig is, is dat mijn Salvia Microphylla 'Hot Lips' nadat de bloemen rood begonnen nu opeens tòch tweekleurig blijkt te zijn gebleven. Supertof, want daarom had ik haar aangeschaft. Salvias zijn geweldige planten, ik heb meerdere soorten in de tuin en op mijn balkon en ze doen het eigenlijk altijd goed, ongeacht wat het klimaat over ze uitstort. Eigenlijk een beetje zoals ikzelf: never mind the weather, you always take the weather with you.

De geur van de salie voor in de keuken (is dus ook Salvia) doet me binnen een seconde terugdenken aan mijn jaren in Engeland: lam met salie. Toen at ik dat nog, nu al eeuwen niet meer. 

In mijn balkontuin staan drie soorten Salvia. Maar nu bloeit de Achillea 'Moonshine' er ook, en ook dat is zo'n sentimentele plant voor mij.

Achillea 'Moonshine' 

Foute naam, maar dat terzijde, ze hadden haar beter 'Lemon' kunnen noemen want ze is fris citroengeel en maanlicht is naar mijn weten nog steeds wit. Achter haar staat Echinops 'Tallow Blue', nu nog groen. Ze mogen de zomermaanden gezellig op het balkon logeren en dan verhuizen ze in oktober naar Hunky Dory. Achillea wekt ook herinneringen op aan Engeland, specifiek aan de borders van Hampton Court, wat maar een handjevol bushaltes van mijn eerste piepkleine huurkamertje in Kingston-upon-Thames verwijderd was. Zo'n prachtig deel van Zuid-Londen! Ik mis het wandelen langs de Thames soms nòg.

Okay, meer over mijn tuinen op Instagram @songsmith2962  . Fijn groen weekend!

118 - Pelargonium of Geranium, maakt het wat uit?

 Als een niet-langer-goed-in-namen-persoon word ik soms kriegelig wanneer de mensen die daar blijkbaar over gaan het weer eens nodig vinden om ingeburgerde plantennamen te veranderen.

Ooievaarsbek is een Geranium

 Een goed voorbeeld zijn Geraniums. Ik ken sommigen als Ooievaarsbek, maar wist wel dat het Geraniums zijn, eigenlijk, althans, nu dien ik ze geloof ik Pelargoniums te noemen. Ook heb ik prachtige dieppaarse Boerengeraniums. Of Pelargoniums?

Zelfs de plantensites scheppen verwarring. Maar: volgens de meesten noemen we beide soorten Geranium (yup!) Maar de èchte Geraniums zijn de winterharde tuingeraniums. Dus: mijn Ooievaarsbekken zijn wel degelijk Geraniums, hoera! Zo heerlijk wanneer je gelijk krijgt, hahaha. De zomerbloeiers die we in pot of bloembak planten zijn Pelargoniums. 

Right. 

Pelargonium

En dan hebben we ook nog de Franse Geranium. Die ook eigenlijk een Pelargonium is (volg jij het nog?)

Het verschil tussen de gewone en die Franse dame is dat bij de Franse de bladeren geuren. Ze is niet winterhard. Maar ik houd haar al jaren over.

Kortom: het blijft een verwarrend verhaal. Dus ik noem alle soorten stug Geranium. Wat niets afdoet aan het feit dat ik dol ben op deze planten. Wanneer je weleens in Oostenrijk, Zwitserland of Noord-Italië bent geweest, kan je je vast de bloembakken met watervallen van Geraniums herinneren. Ze combineren prachtig met hout en terracotta.

Mijn 'Oostenrijkse' Geraniums

 Ze willen wel zon! En liefst niet teveel regen. Ik kan me jaren herinneren waarin mijn prachtige balkon Geraniums rottende bloemhoofden kregen door een teveel aan vocht. Nou, momenteel hebben we daar echt geen last van hè?

De Franse madame

Sommigen geuren naar citroen en houden de muggen op afstand. Heel populair in de jaren zeventig, toen hele ramen bedekt waren met deze soort en dan had je bij sommige mensen van die zielige verdroogde bruine bosjes stro. Ik moest dan mijn neiging gauw een gieter te halen bedwingen. "Thee, Renée?" "Ja, graag en geef je Geraniums ook even een glas water."

Voor mij is geen zomerbalkon compleet zonder Geraniums. En geen tuin zonder de winterharde soort, die nu uitbundig bloeit en daarna door mij gekortwiekt wordt om daarna gewoon nog een keer te bloeien. Ze blijft gewoon in de grond, verdwijnt en komt in maart weer op. Geen omkijken naar. De ideale plant!

Oh, even totáál off-topic: ik kreeg een melding dat het fotogeheugen van mijn camera vol is. Dus zojuist een uur (!) bloemenfoto's zitten verwijderen en ik ben nog maar net bij 2020...😂

Wil je meer tuinverhalen zoek me dan op Instagram@songsmith2962  . Fijn groen weekend!

117 - Cannas, voor het ultieme junglegevoel

 Ooit moest ik eens naar een tennisvereniging in Stellendam en was ik op slag verliefd. Nee, niet op de tennisleraar, maar op het grote perk met bloedrode Cannas. Ze waren langer dan ik en ik vond ze mysterieus en geweldig.

Cannas, zomer 2022 op 't balkon

Ik vroeg aan degene die de tuin bijhield of het lastige planten waren en kreeg "nee, maar je moet ze er wel uitspitten in de winter" als antwoord.

Het klopt dat deze plantensoort, ook wel Bloemriet genoemd, uit de tropen komt. En ik kan inmiddels uit eigen ervaring vertellen dat ze absoluut niet van de combinatie nat met vorst houden. Mijn eerste poging om de Canna over te houden op mijn balkon mislukte dus jammerlijk. Bevroren.

Maar het jaar erop probeerde ik het weer, want zeg nou zelf, als je voor een paar Euro bij de Praxis een half verdroogd exemplaar haalt en er staat na een maand iets als op de foto links te pronken, 1.80 hoog, met frisgroene glanzende bladeren en vol knoppen en bloemen en je loopt eraan voorbij, dan zit er toch wel een steekje los, of niet?

Oranje

Naast bloedrode, kan je ook oranje, gele, oranjerose, en echt rose varianten vinden. Je kunt de knollen kopen (check wel of ze niet uitgedroogd zijn!), maar er worden overal ook planten aangeboden die al bladeren en soms bloemstelen hebben. Ik koop mijn planten vaak in de ramsh (veel goedkoper en meestal krijg ik ze weer gezond), maar als je wat meer uitgeeft heb je gegarandeerd de koningin van je terras, die staat te stralen als een Socadanseres op het Rotterdams Zomercarnaval. Wel één raad: zet deze beauty in de zon! Het is een tropische plant! En ze wil drinken, elke dag water! (BloemRIET, huh?!)

Na mijn eerste mislukking overleefde de tweede plant een jaar later wel op het balkon, omdat ik wat stro over de indrogende stelen had gelegd en het niet hard vroor. In maart splitste ik de oude plant en toen had ik er twee, die de hele zomer gebloeid hebben.

Geel met oranje spikkels

 Vriendin Elly had in 2022 prachtige Roodbladige Cannas, waarvan ik er nu eentje heb nadat haar planten in mijn kas overwinterd hebben. Ook die heb ik gesplitst en ze zijn allebei stevig gaan groeien. Mijn eigen planten heb ik ook in de kas overwinterd, op één na, want eigenwijs als ik ben wilde ik zien of deze het op het balkon zou redden. En ja hoor, maar ze is wel 3x zo klein als degenen die ik in de volle grond in de kas had gezet.

De roodbladige

Ik heb inmiddels meerdere soorten, maar blijf die hoge soorten superspannend vinden. Op www.allesoverbloembollen.nl kan je ontzettend veel (leuke!) informatie over Cannas vinden.

Mijn Cannas hebben inmiddels een groeispurt ingezet, dus ik wacht met spanning op de eerste bloemstelen. De balkonoverwinteraar staat in de bak met de Monarda en zal echt haar best moeten doen, want de Monarda heeft bijna de gehele bak overgenomen. Maar Miss Monarda ziet er zó prachtig groen en weelderig uit, dat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen haar in te tomen.

De bak met Monarda

Binnenkort gaat ook zij bloemstelen maken, ik kan bijna niet wachten!

Meer verhalen op Instagram@songsmith2962  . Fijn groen weekend!

116 - Mijn Gecontroleerde Wildernis

 Vol bewondering als ik ben voor de goed uitgedachte traditionele Engelse borders en voor waar de deelnemers aan the Chelsea Flower Show ieder jaar weer mee komen, wijk ik toch erg af van geordende tuinen. Hoewel, deze week zag ik toch ook op Chelsea een bevestiging van mijn overtuiging dat ook 'onkruid' een plaats in een tuin verdient en niet alleen in de berm. 

Mijn aardbeienbed

 Ik streef naar iets wat je nog het beste kunt omschrijven als een gecontroleerde wildernis.

Waar mijn buren op de volkstuin meetlinten gebruiken om hun bedden recht te krijgen en hun planten in keurige rijen zetten, nauwkeurig wieden en spitten, verticuleren en frezen, laat ik mijn grond ongemoeid. Ik spit niet, frees niet, gebruik geen gif en wied alleen als een soort (Straatgras, en Bezemkruiskruid momenteel!) de tuin dreigt over te nemen en de andere soorten verdringt. Dat doe ik vanuit een diep gewortelde overtuiging dat ik de insecten (en dus de vogels!) een handje moet helpen en dat het per saldo beter is voor het bodemleven. Ik word hierin gesteund door het feit dat ik aantoonbaar meer insecten in mijn tuin zie en dat er nu heel veel bodemleven is in tegenstelling tot 2 jaar geleden.

Blauw muntgoudhaantje

Het betekent ook dat ik 'onkruid' als Paardenbloem, Boterbloem, Boerenwormkruid en Smeerwortel laat staan. En dat ik het prima vind wanneer bloemen zich uitzaaien. Een goed voorbeeld zijn de Alliums die dit jaar overal opduiken en de vele Stokrozen die zich vanuit het randje voor de kas hebben verspreid. En ik heb werkelijk een veldje vol Nigella en Californische klaproos, zó vrolijk!

Overigens zit er wel degelijk een ontwerp in mijn tuin waaraan ik me houd: de houtsnipperpaden blijven waar ze liggen en het vele boomopschot dat vanaf de Langesingel is komen aanwaaien haal ik wèl weg. Ook zorg ik dat de enige twee rechte borders die ik heb geërfd (aan twee kanten van mijn kas) wild aantrekkelijk blijven, zodat de vaste planten daar niet overwoekerd worden door immigranten.

Mijn wandelende Alliums

 Op Instagram volg ik een aantal mensen die op dezelfde manier te werk gaan. Ik wil je hierbij aanraden @big_drewland eens op te zoeken, hij post zelden, maar man wat een paradijsje!

Is het ook minder 'werk', mijn wildernis, vraag je je misschien af? Nee, ik vermoed van niet, want ik moet er toch voor zorgen dat het aantrekkelijk blijft en niet doorschiet naar chaos. En dat is nog best lastig. Gelukkig vind ik het leuk en word ik er rustig en blij van. Wanneer ik mijn kas binnenloop en begroet word door lustig groeiende groenten en Cannas en de groene geur opsnuif (je kunt groen ruiken, wist je dat?), dan valt alle levensstress van me af. En mijn favoriete moment van de dag is wanneer ik helemaal alleen omringd door mijn bloemen aan het rommelen ben in mijn tuin. Absoluut een hutje-op-de-hei / queen-of-my-own-jungle typetje, ik (totdat ik opeens de drang voel een kroeg met live muziek op te zoeken, en keihard mee te zingen, dat dan ook wel weer!). Maar dat hutje kost tegenwoordig zó veel dat een mens als ik het niet kan kopen, dus ik houd het maar bij mijn twee stukkies tuin.

Mijn balkontuin

Wil je meer tuinverhalen lezen en foto's zien, zoek me dan op Instagram@songsmith2962  . Fijn groen weekend!

115 - De kikkerpoel revisited

 Nu hij er anderhalf jaar ligt, is het tijd om het 'succes' eens te evalueren.

De kikkerpoel, met Digitalissen

Een poel graven op een oud aardappelveldje zonder waterleiding en blind vertrouwen op de neerslag, was achteraf gezien misschien toch wat optimistisch. Of naief. 

Ik ben iedere keer dat ik op Hunky Dory kom (en dat is bijna iedere dag) weer verbaasd over hoe snel dat water verdampt. Dus dan vul ik hem maar weer bij...want ik wil wel dat mijn Waterlelie 'Aurora' het overleeft en die dame wenst best diep water. Ik denk er danook over na om een waterloopje te graven vanaf mijn watertank, zodat ik alleen de hendel over hoef te halen om de poel te vullen. Aangezien ik geen waterbouwkundige ben (mijn waterkennis reikt niet verder dan koffie, soep, thee en dat je ook water nodig hebt om bier en whisky te brouwen, zeer essentiële informatie dus), moet ik daar echt even tijd aan besteden.

De watertank t.o.v. de poel

Afgezien van de verdamping, die niets is vergeleken met die in de bassins van Spanje en Italië, gaat het redelijk met mijn poeltje. Verleden week trof ik een (helaas overleden) Bruine Glazenmaker in het water aan, dat is een libelle, geen vent en er zijn Bootsmannetjes, Duikerwantsen en Waterslakjes. De Groene Kikker waarmee ik zo blij was verleden zomer heb ik nog niet gezien. De waterplanten groeien weer en de oevers ogen gelukkig een stuk natuurlijker dan afgelopen zomer nu de vaste planten het hebben overgenomen van de truttige Campanula en Viooltjes. Mijn houtwalletje wordt wel regelmatig geplunderd door het Franse bulletje van mijn buurvrouw, die zo'n verzameling stokken natuurlijk top vindt, maar ik heb zelf een hond, dus ik weet hoe het werkt. (Overigens vindt mijn Puck stokken net zo oninteressant als ballen, sokken en eigenlijk alle voorwerpen behalve die met piepende wieltjes - die moeten DOOD.

Puck met haar knuffel

 Misschien dat ik ooit nog eens een stukje   schrijf over onze ontmoetingen met   ouwetjes achter een rollator, zó genant!)

  Maar goed, ik dwaal af. De omzoming van de poel begint er steeds beter uit te zien. De Irisstekken die ik van mijn tuinvriendinnen kreeg zijn aangeslagen, dus volgend jaar ook bloemen, yay! En het varentje dat door de droge zomer zowat dood was, is na alle regen van de afgelopen maanden weer helemaal happy en fris.

Wat ik wel moet regelen nu is een man met een streamer. Want opeens probeert ordinair gras mijn tuin over te nemen. En er bestaat een fijne lijn tussen een  geordende/georganiseerde wildernis en chaos. Meer daarover in mijn volgende blog.

Meer tuinverhalen op Instagram@songsmith2962 . Fijn groen weekend!