Gisteren wederom met Henk een bezoek aan mijn tuin gebracht. Het was zwaar bewolkt, winderig, zoals zo vaak deze zomer eigenlijk. Maar ondanks dat deze augustusmaand zijn naam zomermaand niet verdient was het weer heerlijk in de tuin. Daar binnenlopen geeft me hetzelfde gevoel als dat ik vroeger kreeg wanneer ik de krijtrotsen van Dover zag vanaf de ferry: thuis!
Wanneer je het complex opgaat door de poort die ik gebruik, loop je eerst tussen tuinen door die vol bloemen staan en dan valt het nog niet zo op. Maar sla linksaf naar mijn grond en dan verandert het karakter, hier wordt serieus verbouwd! En dan zie je meteen dat dit seizoen al op zijn eind loopt. Hele lappen grond lagen al braak, keurig ontdaan van de aardbeien en slakroppen en netjes aangeharkt.
Ook mijn oogst zat er bijna op. Terwijl Henk het verleden week eruit getrokken onkruid naar de afvalhoop reed, plukte ik de ingedroogde capucijners. De vogels, of misschien wel de muizen, hadden de onderste peulen leeggegeten, maar er zat nog genoeg aan om een flinke voorraadpot te vullen. Inmiddels ben ik redelijk bedreven met een snoeischaar in mijn linkerhand, maar mijn rechterarm moest nu meehelpen de peulen te grijpen en dat viel niet mee. Gek genoeg had ik na de eerste pijn de rest van de dag minder last, dus dat geeft de burger moed!
Henk rukte nu de verdorde tuinbonen eruit en riekte de laatste aardappels uit de grond, terwijl ik een emmer appels plukte. Driekwart van mijn appels lag inmiddels onder de bomen, door die harde wind van de laatste dagen. Waar is een ciderpers als je hem nodig hebt? Ik weet genoeg voor volgend jaar! Op mijn lijst: takkenzaag, betere snoeischaar, loterij winnen, ciderpers.
Eigenlijk was ik van plan een deel van mijn appels te drogen. Gedroogde appelringen blijven maanden goed als je ze luchtdicht opbergt. Maar dat is met links niet te doen, ik zie er dan van komen dat ik uitschiet en mezelf een oog uitsteek. Vrouwe Geluk heeft een blinde vlek waar het mij betreft.
Meer over mijn tuin op Instagram @songsmith2962
English
Yesterday I went to my garden again. It was overcast, heavy cloud and very windy, like most of this Summer. But in spite of not living up to its name of Summer month, August was still lovely on the allotments. Arriving there gives me the same feeling I used to get when I spotted the white cliffs of Dover from the ferry in the past: home!
When you enter the complex through the gate, you walk initially along flower gardens, so it isn't evident, but as soon as you turn the corner towards my plot the character changes to one of serious veg gardening. And it shows the season is nearing its end. Large plots are bare and neatly turned over, empty of the strawberries and salad leaves that were there.
My harvest was also almost done. Whilst Henk carted the weeds to the heap, I picked the dried marrowfat peas. The birds, or perhaps the mice, had got to the lower pods, but there were enough left to fill a large jar. I'm reasonably adept with my left hand by now, but my right arm had to cooperate to grip the pods, and that wasn't easy. Funnily enough it ached less after the initial pain, so I got my courage up!
Henk pulled the desiccated broad beans from the ground and raked up the last potatoes, and I picked a bucket full of apples. Three quarters of my apples were on the ground, due to that nasty wind of late. Where is a cider press when you need one? I am wise to next year! On my list: branch saw, good secateurs, win lottery, cider press.
I had planned to dry a part of my apples, really. Dried apple rings will keep for months if you keep them airtight. But impossible with my left hand, I am liable to slip and gauge out my own eye. Lady Luck has a blind spot where I am concerned.
More about my garden on Instagram @songsmith2962
