122 - Hoogzomer in Hunky Dory

 We zitten al in juli. 'Tomorrow belongs to those who can hear it coming' zei David Bowie. Het gaat nu opeens veel te snel, nog even en het is alweer november, de langste dag ligt ruim achter me, ik krijg opeens haast om nog van alles te realiseren voordat de eerste sneeuw valt!

Coreopsis, Crocosmia, Daglelie

Overdreven? Misschien, maar de emotie is echt. Deze zomer word ik 65 en never fucking mind dat ik in mijn hoofd nog 30 ben, my time is running out, how did it come to this? (een quote van Muse, ik ben een vat vol quotes, echt handig wanneer je huis in brand staat).

Serieus, er zijn nog zoveel dingen die ik wil doen met mijn tuin (en leven)! Om te beginnen met mijn Cannas. Mijn Zomerfestival dancers waren niet echt happy in de kas. Ja, eerst wel, maar toen de zon onbarmhartig gewoon door de witkalk op het glas heen scheen, riepen ze luid haal me hier uit, ik stik! Dus ben ik maar weer naar de kweker gereden voor zakken aarde, ze beginnen al te grijnzen wanneer ze me daar zien. Gelukkig had ik in mijn schuur nog wat grote potten, dus de Cannas uit de kas, in de pot en naar de tuin.

Canna 'Kreta'

Zeg nou zelf, is het geen plaatje? En hij bloeide nog niet eens. Ik moet er uiteraard wel weer langs met mijn gieter...Maar niets zo bevredigend als een Canna een plens water geven.

Ze staan nu alle zes tussen de andere planten.

Ik ben er ook eindelijk uit hoe ik mijn pergola ga maken, maar ik hou het nog even voor me. Ik kan al wel verklappen dat het me heel weinig geld gaat kosten, want ik ga de dingen gebruiken die in mijn schuur stonden toen ik de tuin overnam. Ook voor mijn geplande windkering trouwens. Maar de plannen gaan voorlopig nog de ijskast in, want ik krijg nu toch geen spa in de grond. En ondanks de loeiharde wind (kracht 8!) deze week had ik het weer zo heet dat ik er naar van werd. Later dan 08.00 of vroeger dan 19.00 moet ik gewoon niet gaan, ik kan er niet tegen.

Deze (ook 'Kreta') bloeit al wel

 Ik weet niet of je het kunt zien, maar de tomaten en bonen van buurman John in de achtergrond staan er pront bij. Hij begiet ze, logisch, anders zou het nu stro zijn. Toen ik gisteravond bezweet van de fiets stapte, was Leo net klaar met sproeien en bood mij de slang aan. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen! Dus de hele tuin een plensdouche bezorgd waar ze heel blij van werd. En ik ook. De storm van woensdag had mijn kasraam (krijg ik opeens niet meer dicht) gelukkig gespaard en ook de obelisken en Artisjokken stonden nog overeind, maar veel Verbena bonariensis en alle Ooievaarsbek lagen wel plat. De laatsten moeten tòch gesnoeid, dus no worries en de Verbena heb ik opgebonden.

Zonsondergang gisteren

Even wat anders: ik ben nu ik met pensioen ben voor mezelf begonnen. Mijn eerste wapenfeit is een KvK nummer (voor de workshops en bijlessen die ik ga geven) en mijn tweede is dat ik op mijn Instagram@songsmith2962 naast tuinverhalen ook historische verhalen over Brielle ga schrijven. Check it out, zou ik zeggen!

Fijn groen weekend!

118 - Pelargonium of Geranium, maakt het wat uit?

 Als een niet-langer-goed-in-namen-persoon word ik soms kriegelig wanneer de mensen die daar blijkbaar over gaan het weer eens nodig vinden om ingeburgerde plantennamen te veranderen.

Ooievaarsbek is een Geranium

 Een goed voorbeeld zijn Geraniums. Ik ken sommigen als Ooievaarsbek, maar wist wel dat het Geraniums zijn, eigenlijk, althans, nu dien ik ze geloof ik Pelargoniums te noemen. Ook heb ik prachtige dieppaarse Boerengeraniums. Of Pelargoniums?

Zelfs de plantensites scheppen verwarring. Maar: volgens de meesten noemen we beide soorten Geranium (yup!) Maar de èchte Geraniums zijn de winterharde tuingeraniums. Dus: mijn Ooievaarsbekken zijn wel degelijk Geraniums, hoera! Zo heerlijk wanneer je gelijk krijgt, hahaha. De zomerbloeiers die we in pot of bloembak planten zijn Pelargoniums. 

Right. 

Pelargonium

En dan hebben we ook nog de Franse Geranium. Die ook eigenlijk een Pelargonium is (volg jij het nog?)

Het verschil tussen de gewone en die Franse dame is dat bij de Franse de bladeren geuren. Ze is niet winterhard. Maar ik houd haar al jaren over.

Kortom: het blijft een verwarrend verhaal. Dus ik noem alle soorten stug Geranium. Wat niets afdoet aan het feit dat ik dol ben op deze planten. Wanneer je weleens in Oostenrijk, Zwitserland of Noord-Italië bent geweest, kan je je vast de bloembakken met watervallen van Geraniums herinneren. Ze combineren prachtig met hout en terracotta.

Mijn 'Oostenrijkse' Geraniums

 Ze willen wel zon! En liefst niet teveel regen. Ik kan me jaren herinneren waarin mijn prachtige balkon Geraniums rottende bloemhoofden kregen door een teveel aan vocht. Nou, momenteel hebben we daar echt geen last van hè?

De Franse madame

Sommigen geuren naar citroen en houden de muggen op afstand. Heel populair in de jaren zeventig, toen hele ramen bedekt waren met deze soort en dan had je bij sommige mensen van die zielige verdroogde bruine bosjes stro. Ik moest dan mijn neiging gauw een gieter te halen bedwingen. "Thee, Renée?" "Ja, graag en geef je Geraniums ook even een glas water."

Voor mij is geen zomerbalkon compleet zonder Geraniums. En geen tuin zonder de winterharde soort, die nu uitbundig bloeit en daarna door mij gekortwiekt wordt om daarna gewoon nog een keer te bloeien. Ze blijft gewoon in de grond, verdwijnt en komt in maart weer op. Geen omkijken naar. De ideale plant!

Oh, even totáál off-topic: ik kreeg een melding dat het fotogeheugen van mijn camera vol is. Dus zojuist een uur (!) bloemenfoto's zitten verwijderen en ik ben nog maar net bij 2020...😂

Wil je meer tuinverhalen zoek me dan op Instagram@songsmith2962  . Fijn groen weekend!