179 - Kleur: de natuur is de beste designer!

 Toen ik afgelopen week voor het eerst sinds tijden weer eens een penseel vasthad, heb ik me laten inspireren door de kleuren van de boomspinazie in mijn balkontuin.

Beeldschone kleuren

   Zeg nou zelf, prachtig toch?

   Kleur beïnvloedt mij heel erg. Je kunt stellen dat het emotiesturende deeltje van mijn brein een extra neuroreceptor heeft gekregen voor kleurschakeringen. Thanks, Mum.

   Die trend van strak zwart, grijs en wit van een tijdje geleden, vooral in badkamers en keukens, de rillingen lopen dan over mijn lijf. Douchen, okay, dan doe ik mijn ogen toch wel dicht, maar koken in zo'n keuken? Niet mijn idee van een gezellige bezigheid. Dat komt doordat ik zwart en grijs non-kleuren vind, ze komen van nature niet voor in de plantenwereld  (basalt, graniet, leisteen, marmer - allemaal steen).En 'dus' zijn ze doods, saai en vooral deprimerend.

Blijmakend, inspirerend, vibrerend

Oooookay, nu ik meer dan de helft van jullie waarschijnlijk beledigd heb, alvast sorry, ik bedoel het niet kwaad.

Mijn eigen keuken is (helaas) gebroken wit met een nep-marmeren aanrechtblad dat (rilling over de rug) zwart is. Ik had daar geen invloed op en geen geld voor een andere. Heb als tegenwicht mijn servieskast Caraïbisch groen geschilderd, mèt roze rozen erop.

Als oppepper voor de best vaak grijze luchten van onze delta (die mij deprimeren), gebruik ik zoveel mogelijk kleur in mijn tuinen. Hunky Dory heeft een roze/blauw/paars/wit bloembed, een spetterbed (d.w.z. alle wilde bloemen mogen daar hun gang gaan ongeacht hun kleur) en een rood/oranje/geel/zilver bed. 

Echinacea en Japanse anemoon

   

   Als er planten bestonden met goudkleurige bladeren, dan stonden die daar ook in!

   Maar, zoals ik verleden week al mopperde, dat laatste Zuid-Amerikaanse kleurenbed wil nog maar niet voor me groeien. Vooral de roodbladige heesters laten het afweten, terwijl ik die juist had aangeplant om er structuur in te brengen. 

   Rode vlier, nou, hier in de polder is een vlier de struik die groeit als onkruid. Behalve bij mij dan. De pinussen daarentegen, bedoeld als zilvergroen tegenwicht voor al dat (niet groeiende) rood, schieten de klei uit alsof ze nog vóór 2030 minstens 10m hoog willen zijn. Overigens geef ik ze wekelijks een compliment, want als je als voedselrijke- bosgrondminnende den mijn betonklei aan je laars lapt, dan ben je wel super cool natuurlijk.

Déze doet het wel goed, lol!

   Afijn. Vriendin Monique en ik wilden toch naar Seven Hills in Westvoorne voor wat vaste planten voor in haar tuin, dus toen heb ik (duh!) maar weer wat roodbladige Heuchera 'Palace Purple' en de happy Crocosmia 'Emily McKenzie' van de foto rechtsboven aangeschaft. Poging nummer zóveel om planten te vinden die het overleven in mijn 'hot bed'. 

Eerlijk is eerlijk, hun leven is wel ruig bij mij, want ik strooi niet met duur gekochte mulch en ook niet met mest. En water geven, daar begin ik ook niet aan, want dan is het eind zoek. Ik zing wèl voor ze... En wie kan dat zeggen, huh?

Zelfopgekweekte Pelargonium

   Houden jullie het nog een beetje uit nu we eindelijk echt zomerweer hebben?

   Puck en ik genieten vooral in de vroege ochtend, wanneer het nog koel en stil is. We delen onze ochtendronde met vogels, katten, hazen en watervogels. Vanochtend bijvoorbeeld werd ik helemaal opgewonden omdat ik dacht een grote roofvogel op een verkeersbord aan de Langesingel te zien zitten. Ik dacht aan een grote uil, of een buizerd, maar toen we dichterbij kwamen, bleek het een reiger te zijn en daar struikel je hier zowat over. Tja, om 06.00 is het alweer niet meer echt licht...

   Goed. Geniet van je weekend!

Renée 

120 - Eindelijk (een beetje) regen.

 Terwijl ik vast aan het koken ben voor mijn gasten van vanavond (ja, tegen alle verwachting in doe ik ook andere dingen dan tuinieren), ben ik in gedachten al bezig met mijn tuindoelijstje.

De uitgebloeide Nigella

 De tweede golf van bloemen is namelijk uitgebloeid (Nigella, Klaproos, Californische Klaproos,  Digitalis, Lavendel, Verbena) en Hunky Dory is ineens veranderd van een romantische wildernis in een op vele plekken uitgedroogde strogele bende. En omdat ik mijn derde golf zomerbloeiers het voetlicht gun, moet die uitgedroogde zooi er uit!

Die ene grote (maar veel te korte) bui van woensdag heeft niet veel zoden aan de dijk gezet, helaas, en laten we het maar niet meer hebben over die vijf druppels van donderdagavond. En dat terwijl ik vrienden hoor tetteren over 45 mm in Ouddorp, wat hier maar 27 km vandaan is. Zo oneerlijk!

Maar goed. We moeten het doen met wat we ontvangen, Hunky Dory en ik.

Overigens is die nieuwe golf bloemen weer schitterend! Overal duiken Stokrozen op, in allerlei kleuren, en de Monarda en Gaura doen hun best de vele Verbena Bonariensis en Alliums naar de kroon te steken.

Heel veel stokrozen

Verleden jaar (zie foto rechts) had ik alleen donkerroze Stokrozen, maar tot mijn vreugde heb ik dit jaar alle schakeringen van diep bijna paars roze tot heel lichtroze.

En daar heeft mijn tuin zelf voor gezorgd, zo cool!

Ook de Scabiosa en Knautia hebben zichzelf behoorlijk uitgezaaid, ook daar ben ik heel blij mee, want wat een gedoe was het verleden jaar om mijn zaailingen die droogte te laten overleven! 

Wie wel totáál verdwenen zijn, zijn de drie soorten Echinecea die ik verleden jaar geplant had. Jammer, want ze doen me altijd denken aan de velden vol die we jaren geleden in Ontario zagen.

Desdemona roos

 De rozen nemen momenteel even pauze. Vooral de Desdemona heeft het schitterend gedaan. De Prinses Elizabeth heeft het echter niet erg naar haar zin bij de obelisk, ze heeft maar twee bloemen gehad. Ik ga haar in het najaar daar weghalen en ook in het verhoogde bed zetten, waar ze niet hoeft te dealen met die betonklei van mijn tuin. Ik kan tegen de obelisk beter iets zetten wat wel tegen droogte kan en ook wil klimmen. Wàt weet ik nog niet, want ook de druif heeft de geest gegeven (toch ook droge grond in Frankrijk? Snap het niet).

Afijn, ondertussen blijft die zon maar schijnen, wat een bofkonten zijn wij thuisblijvende vakantiegangers (bijna, bijna, nog 2 weken werken) toch!  En ik ben helemáál een bofkont, want ik ga over 2 weken alleen nog maar doen waar ik zelf zin in heb. Het zal weinig centen betekenen, maar zelfs dat vind ik een uitdaging en geen angstig gegeven. Freedom!

Wil je meer lezen, zoek me dan op Instagram@songsmith2962  . Fijn groen weekend!

116 - Mijn Gecontroleerde Wildernis

 Vol bewondering als ik ben voor de goed uitgedachte traditionele Engelse borders en voor waar de deelnemers aan the Chelsea Flower Show ieder jaar weer mee komen, wijk ik toch erg af van geordende tuinen. Hoewel, deze week zag ik toch ook op Chelsea een bevestiging van mijn overtuiging dat ook 'onkruid' een plaats in een tuin verdient en niet alleen in de berm. 

Mijn aardbeienbed

 Ik streef naar iets wat je nog het beste kunt omschrijven als een gecontroleerde wildernis.

Waar mijn buren op de volkstuin meetlinten gebruiken om hun bedden recht te krijgen en hun planten in keurige rijen zetten, nauwkeurig wieden en spitten, verticuleren en frezen, laat ik mijn grond ongemoeid. Ik spit niet, frees niet, gebruik geen gif en wied alleen als een soort (Straatgras, en Bezemkruiskruid momenteel!) de tuin dreigt over te nemen en de andere soorten verdringt. Dat doe ik vanuit een diep gewortelde overtuiging dat ik de insecten (en dus de vogels!) een handje moet helpen en dat het per saldo beter is voor het bodemleven. Ik word hierin gesteund door het feit dat ik aantoonbaar meer insecten in mijn tuin zie en dat er nu heel veel bodemleven is in tegenstelling tot 2 jaar geleden.

Blauw muntgoudhaantje

Het betekent ook dat ik 'onkruid' als Paardenbloem, Boterbloem, Boerenwormkruid en Smeerwortel laat staan. En dat ik het prima vind wanneer bloemen zich uitzaaien. Een goed voorbeeld zijn de Alliums die dit jaar overal opduiken en de vele Stokrozen die zich vanuit het randje voor de kas hebben verspreid. En ik heb werkelijk een veldje vol Nigella en Californische klaproos, zó vrolijk!

Overigens zit er wel degelijk een ontwerp in mijn tuin waaraan ik me houd: de houtsnipperpaden blijven waar ze liggen en het vele boomopschot dat vanaf de Langesingel is komen aanwaaien haal ik wèl weg. Ook zorg ik dat de enige twee rechte borders die ik heb geërfd (aan twee kanten van mijn kas) wild aantrekkelijk blijven, zodat de vaste planten daar niet overwoekerd worden door immigranten.

Mijn wandelende Alliums

 Op Instagram volg ik een aantal mensen die op dezelfde manier te werk gaan. Ik wil je hierbij aanraden @big_drewland eens op te zoeken, hij post zelden, maar man wat een paradijsje!

Is het ook minder 'werk', mijn wildernis, vraag je je misschien af? Nee, ik vermoed van niet, want ik moet er toch voor zorgen dat het aantrekkelijk blijft en niet doorschiet naar chaos. En dat is nog best lastig. Gelukkig vind ik het leuk en word ik er rustig en blij van. Wanneer ik mijn kas binnenloop en begroet word door lustig groeiende groenten en Cannas en de groene geur opsnuif (je kunt groen ruiken, wist je dat?), dan valt alle levensstress van me af. En mijn favoriete moment van de dag is wanneer ik helemaal alleen omringd door mijn bloemen aan het rommelen ben in mijn tuin. Absoluut een hutje-op-de-hei / queen-of-my-own-jungle typetje, ik (totdat ik opeens de drang voel een kroeg met live muziek op te zoeken, en keihard mee te zingen, dat dan ook wel weer!). Maar dat hutje kost tegenwoordig zó veel dat een mens als ik het niet kan kopen, dus ik houd het maar bij mijn twee stukkies tuin.

Mijn balkontuin

Wil je meer tuinverhalen lezen en foto's zien, zoek me dan op Instagram@songsmith2962  . Fijn groen weekend!