171/171E - My gardens in June

 The past week started extremely chilly and wet. And now it is Sunday, and all of a sudden my thermometer shows 25°C at 8 p.m.

It was such a relief to be able to go outside without a coat! To have my first ice cream of this Summer. To have breakfast al fresco, and not feel cold.

I swear my plants are happy too. And in an hour or so, when the sun goes down, I will water them. Until today there was no need...

The warm weather will stay for the coming week at least, I'm told. So I wish you a blissful week of outdoors fun. 

Make the most of it!

Renée 

100 - Iedere mijlpaal begint met de eerste stap!

 Honderd verhaaltjes... ik vermoed soms zelfs voor het slapen gaan, hahaha. Prima hoor, ik las mijn kinderen ook voor toen ze klein waren.

Planten, planten!

 Zoals iedere reis begint met de eerste stap, begint iedere tuin met de eerste plant. En het maakt niet uit of jouw tuin buiten, op een balkon of in je huiskamer is.

Mijn eerste, aller- allereerste plant kan ik me nog heel goed herinneren. Ik was 13, kreeg eindelijk een grotere slaapkamer zodat er meer in paste dan alleen een bed en een kast, en kreeg om het te vieren een stekje van een citroengeranium.

In 1972 waren citroengeraniums hot! Cactussen trouwens ook. Dus binnen no time had ik meerdere kleine cactussen en geraniums, die het vervolgens zwaar kregen, want de slaapkamer was weliswaar veel groter, maar ook donker. En wist ik veel dat daglicht net zo belangrijk is als water?

Geen huis zonder planten!

Het duurde tot 1984 totdat ik echt leerde wat een plant nodig heeft om het naar zijn zin te hebben, en op Tottenham Horticultural College (dat niet in Tottenham maar in Haringey ligt, what's in a name, eh?) kwam ik er achter dat ik weliswaar de opleiding tot bloemist volgde, maar dat mijn hart bij tuinen lag.

De bittere noodzaak om geld te verdienen, stuurde me eenmaal terug in Nederland echter een totaal andere kant op, de tuinen verdwenen naar de achtergrond.

Maar ze bleven wel een hele grote invloed op me uitoefenen, zéker nadat ik er achter kwam dat ik me mentaal het best voel wanneer ik omgeven ben door levend groen.

De cycas

Tegenwoordig leef ik héél klein, maar wel met superveel daglicht, door maar liefst 16 m2 raam in de huiskamer. Het maakt het koud in de winter en smoorheet in de zomer, maar mijn planten vinden het geweldig. Ik verwen ze wel; zodra het zonlicht te fel voor ze wordt laat ik het zonnescherm zakken en soms (wanneer er weer eens zo'n keiharde zuidwester staat) zit ik zelfs met de gordijnen dicht. Alles om ze het naar de zin te maken. Op hun beurt leveren ze mij het gevoel in een binnentuin te wonen, helemaal wanneer ik de deuren naar het balkon open heb en het groen naadloos in elkaar overgaat.  

Banana

Het was wel even uitvogelen welke planten tegen de hitte kunnen, want in de zomer wordt het hier rustig 28 graden binnen (zonder zonnescherm 38), en mijn grote orchideën hielden het de eerste zomer voor gezien.

Vetplanten doen het goed, tropische planten ook, maar ik moet echt goed kijken hoeveel zonlicht ze kunnen hebben. Mijn begonias bijvoorbeeld, moeten helemaal tegen de achterwand, anders verbranden ze in de zomerzon. En orchideën vinden het echt te licht in mijn huis. Maar mijn cycas, oftewel palmvaren, is na 5 jaar de koningin van het huis. Deze plant kwam zonder goede determinatie en met afgeknipte bladpunten van de kweker, en het valt me op dat ik hem eigenlijk bij alle kwekers met die afgeknipte punten zie. Het is me een raadsel waarom, want de nieuwe bladeren hebben beeldschone afgeronde punten, die eerst heel zacht en opgerold zijn, maar na een paar dagen ontrollen als een bosvaren en keihard worden, zó hard dat ik goed uitkijk voor mijn ogen wanneer ik sproei en water geef.

Op dagen zoals vandaag, wanneer het buiten grijs en nat is en het nog niet echt uitnodigt om naar Hunky Dory te gaan en mijn groentenbedden te gaan timmeren (en ik me grieperig voel, ook dat), ben ik heel blij met mijn binnen jungle. Lees en zie meer over mijn tuinen op Instagram @songsmith2962 (negeer die achterlijke sexvideos waarmee je daar de laatste tijd lastig gevallen wordt!). Een heel fijn weekend!

36 - A garden is a labour of love

 De titel is een quote van Monty Don, ere- hoofdtuinman van de Britse Eilanden en geliefd over de hele tuinwereld.

Monty heeft volkomen gelijk.  Liefdewerk! Ik zag mijn tuinbuurmannen op leeftijd zich in het zweet werkend om de moestuinen leeg te halen en dacht kijk, ze zouden ook op een stoeltje naar een viscomputer kunnen staren, maar nee. Bij Leo verscheen een metershoge afvalberg van bonenranken, hij verdween bijna onder zijn hooivork.

Zelf heb ik ook weer hard gewerkt, in stukjes van 20 minuten max, meer trekt mijn schouder niet.  Het is nog steeds Antarctica rechtsboven... Maar. Mijn ieniemienie bloembedden beginnen uit te dijen! Mijn handen jeuken om borderranden te kopen, zodat de structuur van mijn tuin echt te zien is, maar ik moet op de centen passen, dus stel dat nog even uit. Gelukkig staan her en der door mijn voorganger gezette of spontaan opgekomen planten die ik kan delen en verplanten, dat scheelt weer. Het is ook best spannend, want niet van alle planten weet ik precies wat hun plaatsvoorkeur is. We gaan het zien.

Wat heb ik geplant? Nou, allemaal bestuiver-vriendelijke planten, zoals ik me had voorgenomen, je kan niet iets in een blog roepen en je er dan niet aan houden, toch? Net zoals je wel de vrouw uit de tuin kan sleuren, maar niet de tuin uit de(ze) vrouw!

Voor mijn "vuurbed":

* een Cotinus 'Royal Purple, oftewel de pruikenboom. Het is nog een baby, en ik laat hem niet te hoog worden. Dit omdat een Acer japonica er niet echt van houdt in de volle zon te staan, helaas. Want die spant natuurlijk de kroon met zijn rode bladeren.

* 3 Coreopsis lanceolata 'Sterntaler', geel met rood. Ik had puur gele op mijn balkon en ze hebben gebloeid van mei tot nu, volhoudertjes dus.

* 3 Carex varigata.

* 2 gekregen rode hemelsleutels

Hier komen dan in de lente Cannas bij, liefst die met de bijna zwartgroene bladeren, want geen tuin van mij zonder Cannas, ik ben gek op ze. En Kniphofia en last but not least Montbretia, eigenlijk Crocosmia genoemd, in rood, orange en geel, want dit zijn zulke prachtplanten. Ook al zijn ze uitgebloeid, dan nog zijn de stengels met zaden beeldschoon.

Voor mijn wit/zilveren bed:

* naast de Gauras, Salvias en Helleborus die er al staan, een Miscanthus 'Adagio'

* een Hypericum 'Magical White, net als de Cotinus nog een baby

* 3 Senecio 'Silvergleam'. Yep, krijgen gele bloemen, I know. Maar wabi sabi, hoor!

* overgeplantte Alysum

* 3 overgeplantte ...tja... Het lijkt op Edelweis maar is het niet echt.

Voor mijn blauwe/rose/lila/paarse bed:

* een Perovskia 'Little Spiral', maar zo little is hij niet, 60 cm.

* 3 Nepeta faasennii, speciaal voor die zwarte kat die ik pas tegenkwam

* een baby Buddleia davidii 'Royal Red' voor de broodnodige 'pow', anders wordt t wel heel erg zoetig dat bed en zoetig is een term die niet bij mij past

* een gevarigeerde Hebe met rose bloemaren

naast de Gauras, Salvias, grassen, Viburnum, Hulst, Echineceas,  Persicaria en Japanse anemonen die er al stonden.

Wanneer ik nu vanaf de Langesingel naar mijn tuin kijk, staat er tenminste weer wat, want van die kale aarde werd ik niet blij. Ik heb het geloof ik al eens gezegd, maar ik ben van de 'je moet geen grond zien' filosofie, bewaar dat maar voor groentenbedden. Voorlopig heb ik nog heel wat te planten dus, maar dat komt goed!

Over groente gesproken, mijn pluksla groeit goed in de kas. En de stekken  komen op. Ik heb wel één van de ramen gesloten. Nu ga ik de overgebleven grond verbeteren.

Genoeg te doen voorlopig.

En als er door winterweer weinig te doen is: ik heb altijd wel wat te melden en plaats ook af en toe een video op mijn Instagram account, dus blijf vooral lezen en kijken.

Oh, nog iemand die behoefte heeft aan een witte plastic tuinbank en/of een koude bak? Voor een stekkie is t van jou. 

Meer over mijn tuin op Instagram @songsmith2962