127- Oranje is nat heel mooi

 Plotseling is er behalve wit, paars en wat geel weer oranje in mijn  tuin. En laat oranje nou prachtig zijn wanneer het nat is en glanst.

Van buurman John

 En nat is het geweest en af en toe nog steeds, allemachtig zeg! Er lijkt geen einde aan die regen te komen. Overal lees ik gefrustreerde berichten van mijn mede-tuiniers, er zijn er maar weinig die zich er blijmoedig doorheen slaan. Zelf doe ik mijn best er positief tegenaan te kijken, dus heb ik een Positieve Dingen Over Regen lijstje gemaakt.

 1. Ik hoef mijn Cannas geen water te geven.

 2. De kikkerpoel regent vanzelf vol.

 3. De bijna lege watervaten stromen inmiddels bijna over.

Canna (naamloos)

4. Alle planten die op apegapen lagen (de Hortensias!) staan er weer fris en fruitig bij.

5. Tot mijn verbazing weinig naaktslakken, ik denk dat die de buurtuinen met de bonen en courgettes spannender vinden dan mijn kleurige chaos.

6. Natte glanzende bloemen en bladeren zijn aantrekkelijker dan stoffige.

Canna Tenerife

 7. Ik kan nu af en toe een dagje tuin overslaan zonder me zorgen te maken of mijn geliefde bloemen het wel overleven. 

Overigens blijf ik fanatiek bloemen koppen, want ze moeten ondanks het kille natte weer wel blijven bloeien natuurlijk.

De uitgebloeide Digitalis die ik zo lang mogelijk heb laten staan omdat ik hoopte dat ze zich uit zouden zaaien, heb ik wel afgeknipt, want die waren door de regen een bruine soppige zielige aanfluiting geworden. Vooral de kikkerpoel ziet er nu een stuk beter uit.

Geen bruine staken meer

Ik hoorde op de radio dat het deze zaterdag toch weer gaat regenen, 88% kans terwijl het eerst een glorieuze 25° zou worden. Pffffft, okay. Multifocals gaat optreden op een tuinfeest; wordt interessant qua weer.

Onlangs ben ik naar de Hortus Botanicus in Amsterdam geweest, waar ik rondneuzend in de Succulentenkas besefte dat ik verleden jaar mijn muur in de verkeerde kleur heb geverfd. Oudroze leek me mooi, maar ik was er binnen een maand op uitgekeken, het bleek een mweh-kleur. In die kas zag ik de kleur die ik er verleden weekend opgesmeerd heb. Als je naar the Chelsea Flower Show hebt gekeken op de BBC, kan je misschien raden welke. Want ik heb in een eerder blog geroepen dat ik volkomen verliefd was op de tuin van Sarah Price.

Goed, meer over mijn tuin (en muur) op Instagram@songsmith2962 . Ik wens je een fijn, groen weekend!

115 - De kikkerpoel revisited

 Nu hij er anderhalf jaar ligt, is het tijd om het 'succes' eens te evalueren.

De kikkerpoel, met Digitalissen

Een poel graven op een oud aardappelveldje zonder waterleiding en blind vertrouwen op de neerslag, was achteraf gezien misschien toch wat optimistisch. Of naief. 

Ik ben iedere keer dat ik op Hunky Dory kom (en dat is bijna iedere dag) weer verbaasd over hoe snel dat water verdampt. Dus dan vul ik hem maar weer bij...want ik wil wel dat mijn Waterlelie 'Aurora' het overleeft en die dame wenst best diep water. Ik denk er danook over na om een waterloopje te graven vanaf mijn watertank, zodat ik alleen de hendel over hoef te halen om de poel te vullen. Aangezien ik geen waterbouwkundige ben (mijn waterkennis reikt niet verder dan koffie, soep, thee en dat je ook water nodig hebt om bier en whisky te brouwen, zeer essentiële informatie dus), moet ik daar echt even tijd aan besteden.

De watertank t.o.v. de poel

Afgezien van de verdamping, die niets is vergeleken met die in de bassins van Spanje en Italië, gaat het redelijk met mijn poeltje. Verleden week trof ik een (helaas overleden) Bruine Glazenmaker in het water aan, dat is een libelle, geen vent en er zijn Bootsmannetjes, Duikerwantsen en Waterslakjes. De Groene Kikker waarmee ik zo blij was verleden zomer heb ik nog niet gezien. De waterplanten groeien weer en de oevers ogen gelukkig een stuk natuurlijker dan afgelopen zomer nu de vaste planten het hebben overgenomen van de truttige Campanula en Viooltjes. Mijn houtwalletje wordt wel regelmatig geplunderd door het Franse bulletje van mijn buurvrouw, die zo'n verzameling stokken natuurlijk top vindt, maar ik heb zelf een hond, dus ik weet hoe het werkt. (Overigens vindt mijn Puck stokken net zo oninteressant als ballen, sokken en eigenlijk alle voorwerpen behalve die met piepende wieltjes - die moeten DOOD.

Puck met haar knuffel

 Misschien dat ik ooit nog eens een stukje   schrijf over onze ontmoetingen met   ouwetjes achter een rollator, zó genant!)

  Maar goed, ik dwaal af. De omzoming van de poel begint er steeds beter uit te zien. De Irisstekken die ik van mijn tuinvriendinnen kreeg zijn aangeslagen, dus volgend jaar ook bloemen, yay! En het varentje dat door de droge zomer zowat dood was, is na alle regen van de afgelopen maanden weer helemaal happy en fris.

Wat ik wel moet regelen nu is een man met een streamer. Want opeens probeert ordinair gras mijn tuin over te nemen. En er bestaat een fijne lijn tussen een  geordende/georganiseerde wildernis en chaos. Meer daarover in mijn volgende blog.

Meer tuinverhalen op Instagram@songsmith2962 . Fijn groen weekend!

 

87 - De kikkerpoel - een jaar verder

 Toen ik verleden jaar herfst met één arm mijn kikkerpoel groef, kon ik niet vermoeden dat ik hem gedurende de kurkdroge zomermaanden om de dag zou moeten bijvullen om de waterplanten in leven te houden.

Nu, half oktober, hoef ik hem slechts af en toe bij te vullen, maar het blijft nodig. Net zoals het eruit scheppen van het groene snot dat de veel te aantrekkelijke naam Dekenkruid heeft. Ik stel voor dat we het voortaan Groen Snotkruid noemen.

Vol water en vol leven.

De hark werkt prima voor dit klusje en ik laat het groen eerst op de kant liggen zodat de beestjes die ik meegeschept heb terug kunnen kruipen naar het water. Ik heb hier beslist geen hekel aan, het is een meditatief werkje waar de kikkerpoel enorm van opknapt. In plaats van groene drab, zie ik opeens weer water en mijn twee mooie waterlelies, die zich wonderwel goed gehouden hebben in die droge maanden.

De overige waterplanten beginnen langzaam te verkleuren, je kunt goed zien dat ze de koude maanden voelen naderen.

Mijn kikkertje, jazeker, er woont nu een kikkertje in zijn eigen poel, liet zich niet zien, maar ik heb hem of haar verschillende keren wèl gespot, zonnend tussen de waterplanten of drijvend tussen het groen. Wie ik wel zag en ik schrok er van omdat hij onverwacht over mijn hand kroop, was een grote wants. Dan wil ik weten wat voor wants, kan ik niet helpen, en het bleek een gevlekte platte waterwants te zijn. Gezien haar brede achterlijf met geelbruine rand, was het volgens Wikipedia een vrouwtje. Het zijn jagers. En ze zijn zeldzaam, okay, nou, vereerd dan! Maar kruip maar snel weer terug in het water.

De mini houtstapel.

Wat ik ook zag, waren poelslakken, niet te verwarren met naakt-of huisjesslakken. Poelslakken zijn plat,  leven in het water en zijn zo nuttig dat je ze zelfs bij vijverspecialisten kunt kopen. Nou, ik heb ze gratis hoor, geen idee waar ze vandaan komen, maar ze wonen in mijn poel. Ik zag ook larven, bootsmannetjes en kleine torretjes.

Afgelopen weekend heb ik veel bollen rondom de vijver geplant, want ik weet uit ervaring dat die plas water in het voorjaar extra opvalt. De mini-vingerhoedskruid stekken die ik in de lente heb opgekweekt en geplant zijn uitgegroeid tot enorme bossen en ik verheug me er nu al op ze te zien bloeien. Het enige dat ik nog wil veranderen, of eigenlijk aanpassen, zijn de poelkanten. Ik blijf die zwarte rubberen kanten foeilelijk vinden, dus ik wil toch investeren in lavasteen, grote kiezels of leistenen. Of boomstammetjes, dat kan ook.

Geen tuin zonder water!

 Misschien is dat zelfs de beste optie, ook de goedkoopste; die stenen zijn duur want moeten uit het buitenland komen.

Het pampasgras dat ik onlangs naast de kikkerpoel plantte is goed aangeslagen, ook fijn, daar kunnen zich in de toekomst heel veel dieren in verschuilen.

Ben ik tevreden? Niet snel, hahaha. Er blijft altijd wel wat te verbeteren. Maar ik ben voorzichtig tevreden. Vorst heeft mijn poel nog niet meegemaakt, behalve één keer een dun vliesje dat geen naam mocht hebben. En nu moet mijn kikkertje het a. overleven en b. in de komende lente een lover vinden en heel veel babies maken. Oh: fun fact - bij de Langevest 10 meter verderop wemelt het van de reigers. Maar, zoals de Britten zeggen, we'll cross that bridge when we can find it. (Nee, zeggen ze niet, maar ik heb het naar eigen ervaring aangepast)

Als dit blog smaakt naar meer, kan je op Instagram@songsmith2962 nog veel meer verhaaltjes plus foto's vinden en op Pixelfed@DutchDeltaWoman staan meer foto's. 

Fijn weekend!

80 - Vijververhaal

 Als je dit blog een beetje volgt, weet je dat ik een kikkerpoel zonder kikkers heb. Maar voor de nieuwe lezers even een terugblik.

Het water verdampt snel!

Mijn Hunky Dory is in beginsel een diervriendelijke, organische, no-dig tuin die in transitie is van 100% groententuin naar 80% bloementuin. In zo'n tuin hoort natuurlijk water, zodat de zoogdieren, insekten en vogels die ik hoop te lokken kunnen drinken of hun eitjes afzetten. Er is echter een groot 'probleem' hier, er is geen waterleiding. Ik vang regenwater op in enorme vaten en zelfs met de hittegolven van deze zomer bleek dit water genoeg, dus dat is heerlijk. Maar het water uit mijn poel verdampt door het gebrek aan schaduw zó snel, dat ik meerdere keren per week moet bijvullen. Dat is minder tof. 

De kikkers, padden en salamanders waarop ik hoopte zijn (nog) niet verschenen, hoewel er één pad, Mr Waddles, in mijn kas woont en me regelmatig vanachter de groente begluurt. 

Het begin

In het voorjaar betrok wilde eend Jemima de poel, soms bracht ze haar lover mee en met zijn tweeën maakten ze er een ongelofelijk puinhoop van. Maar Jemima ging ook weer weg, ik heb haar sinds mei niet meer gezien. En er komt een egel regelmatig drinken en ook een zwarte kat. 

De mezen die nu de zonnepitten uit mijn bloemen pikken, drinken gezeten op de stammetjes die ik in de poel gelegd heb. Ik zie slakjes, bootsmannetjes, larven en heel veel dekenkruid, helaas.

In juni

Dus al met al vervult de poel wel een functie en hij is gewoon geinig om te zien. Zolang ik er lol in heb, is het steeds bijvullen en het met de hark eruitscheppen van die groene smurrie geen opgave en zodra dat het wel wordt, plant ik er een gunnera in, of gooi ik hem weer dicht. 

Voorlopig blijft hij. Ik verheug me nu al op voorjaar '23, want mijn zelfgezaaide vingerhoedskruid dat ik langs de randen geplant heb, is allemaal aangeslagen en ondanks de droogte blijven leven. En de waterplanten hebben het naar hun zin. Blije planten, blije tuinierder!

Wil je meer lezen en veel meer foto's zien, bezoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman . Fijne zondag!

30 - September tuin

 

Iedere keer dat ik door de poort van de volkstuinvereniging loop, daalt er een rust over me neer die niet verstoort wordt door alles wat ik daar nog moet doen.

En dat is best wel bijzonder, want ik wil zo ongelofelijk veel doen en kan bijna niets.

Maar de geur van de tuinen die ik passeer om bij mijn eigen stuk grond te komen, kalmeert. Vooral de vijg is geweldig, het kan geen toeval zijn dat deze boom prominent in verschillende wereld-religieuze geschriften genoemd wordt.

Mijn tuin is nu grotendeels kaal. Hoewel het onkruid alweer opschiet als een puber die in zijn grote groeispurt zit.  De bloemenborder naast de kas doet nog wel heel weelderig aan en geeft een voorproefje van hoe over een jaar die hele tuin eruit zal zien. Ik ben de laatste 40 jaar meegegroeid met de Gardener's World school voor hobbytuinierders, en inmiddels betekent dat wild, kleurig en vooral geen onbedekte aarde in zicht. En no-dig, oftewel niet-spitten, omdat dat het bodemleven aantoonbaar vernietigt.

Hoewel ik daar voor de vijver niet onderuit kom natuurlijk. Ik heb Charlie Dimmock door de jaren heen zoveel vijvers zien aanleggen dat ik het met mijn ogen dicht kan. She loves a water feature, our Charlie, liefst met klaterende fontein met zonnecel. Ga ik niet doen, het is geen stadstuin. Overigens kan ik nog geen spa vasthouden, klein detail, gauw overheen lezen.

Vrijdag zag ik in GW een grote vijver waarnaast een vleesetende moerasplant groeide en zelfs bloeide. Dat wil ik ook, een moerasgedeelte, met spirea en salamanders. 

Ik tuinier met een klein budget, zeg maar een liefst geen budget,  dus dat wordt nog een hele uitdaging. De tegels voor de paden tussen de bedden  heb ik in elk geval al gescoord, gratis. Na lang nadenken heb ik besloten toch geen houtsnippers te gaan gebruiken, die moet ik immers aanschaffen, en steeds om de paar jaar opnieuw opbrengen, maar tegels als stapstenen omgeven door gras. Yup, dat wordt maaien, maar dat geeft niet. Dus als je nog een oude maar goede handmaaier hebt staan, laat het me weten? Ik wil hem wel ruilen tegen een koude bak die ik over heb.

Mijn idee van verhoogde bedden laat ik voorlopig ook even varen. Ook geen budget voor. Maar dat komt wel.

Inmiddels heb ik bijna alles uit de kas verwijderd, er staan alleen nog twee vleestomaten die nog heerlijk fruit hebben. Als hij leeg is, moet hij schoon, niet mijn hobby. Maar daarna kan de pret beginnen, ik heb heel veel zaden verzameld.

Meer over mijn tuin op Instagram @songsmith2962.