125 - Energieke Echinacea

 Je hebt het misschien al in een eerdere blogpost van me gelezen: ik werd verliefd op deze plant in Ontario, Canada.

Echinacea purpurea in H.Dory

 Natuurlijk kende ik de naam al van de pilletjes die ik weleens slikte om griepverschijnselen te onderdrukken, maar de plant zelf zag ik pas daar en niet één maar een heuvelveld vol.

Het jaar daarop probeerde ik zonder succes Echinacea purpurea in mijn toenmalige tuin uit; ze vond het niks en was het volgende jaar verdwenen.

Ik geloof heilig in het principe 'de juiste plant voor de juiste plek', dus wanneer een plant het opgeeft, dan luister ik daarnaar (voorbeeld: in die tuin deed de Japanese Anemoon het geweldig! Van één gekregen plant had ik na een paar jaar meters en meters. In Hunky Dory hebben 3 verschillende J. Anemonen verleden zomer de geest gegeven. Okay. Ik luister!). Maar nu zag ik dat buurman Hans een Echinacea had die het best goed deed, dus ik dacht yes! En ik kocht verleden jaar 3 verschillende soorten.

E. purpurea 'White Swan'

De witte vond ik de meest interessante.

Ze waren bescheiden (en best prijzig), maar ze bleven leven.

Ze zijn familie van de Aster, dat kan je goed zien en komen behalve in Oost Canada ook voor in Noord-Oost Amerika. Wij noemen hem zonnehoed, Amerikanen Coneflower. Ze houdt van goed doorlatende grond (pardon? Bij mij houdt ze zelfs van mijn zomerbeton) en zon, de naam zegt het al hè? En ze heeft drie grote voordelen: ze staat zelfs bij onze deltawind stevig op haar stelen, alle soorten bijen, vlinders en motten zijn wild van haar en slakken lusten haar niet. Ze is niet giftig en je schijnt haar bloemblaadjes te kunnen eten, maar dat vind ik eerlijk gezegd zonde, laat haar maar fijn gewoon staan pronken. En niet afknippen, want de uitgebloeide cones zijn ook mooi!

Gecombineerd met Knautia

Ik heb twee roze soorten aangeplant, maar ben de labels kwijt en eerlijk gezegd zie ik ook nauwelijks verschil, de een is ietsjes lichter van kleur dan de andere, en ze laat haar blaadjes meer hangen, zodat het meer een rokje is dan een kransje.

Nu had ik verleden jaar ook Rudbeckias en daar zag ik ook nauwelijks verschil mee! Misschien omdat ook die plant familie is van de Aster?

Het slechte nieuws is dat mijn Rudbeckias bijna  verdwenen zijn, het goede nieuws is dat alle drie mijn Echinaceas weer opgekomen zijn dit jaar en nu veel grotere planten zijn geworden. 

Dit smaakt naar meer! Ze combineren ook prachtig met mijn Knautias, vooral de roodbruine (de donkere vlekken links, goed kijken), en met de Salvias (die nog niet bloeien op de foto links) en Verbena, Buddleia  en Alliums. Dus dat 'oh, wow' gevoel dat ik in Canada had, begint te komen in Brielle.

Kijk, hier zie je de Knautia beter

Verder heb ik de cadeaubonnen die ik van school kreeg besteed aan een trimmer. Eindelijk een goede manier om mijn gras in toom te houden! Het riet kan hij niet aan, maar ik ben al heel blij. Op mijn knieën pol voor pol er uit trekken was mij toch net een beetje teveel van het 13e-eeuwse gevoel! Overigens zal ik dat toch in de boomgaard nog een keer moeten doen, want daar kwam mijn trimmer helaas niet doorheen. Ik dacht al aan een zeis, maar met mijn gebruikelijke portie geluk (lees: geen) hak ik dan waarschijnlijk mezelf bij beide enkels af. Doe maar niet.

Wil je meer lezen en foto's zien, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 

Fijn groen weekend!

121 - Aangevreten broccoli en doorgeschoten rucola

 Mijn bloementuin ziet er, nu ik de uitgedroogde uitgebloeide bloemen eruit heb getrokken, weer schitterend uit! Veel paars, veel wit, een beetje geel hier en daar en de bak met Monarda is een zee van purper.

Monarda 'Thug'

 Nee, die Monarda heet natuurlijk geen thug (geweldadige misdadiger), maar mijn drie bescheiden planten van verleden jaar hebben hun krachten gebundeld en terroriseren nu de rest van die bak. Mijn mooie gele Crocosmia had geen schijn van kans en ik moet nog zien dat de Herfstaster en Cannalelie er straks nog bovenuit komen.

In de andere bak worden de Thunbergia en Gaura overruled door de Venkel. Heel interessant om te zien dat het recht van de sterkste ook in de plantenwereld geldt.

Wat het iets minder goed doet, zijn de groenten. De Radijs schoot als een malle door en nu doet de Rucola hetzelfde. De sperciebonen buiten doen tot nu toe niet veel, en de ene Courgette buiten ook niet. De twee Courgettes binnen groeien wel, maar maken geen bloemen. Ik heb een aantal Cherrytomaten die wel groeien, maar eerlijk gezegd doet mijn Green Zebra op het balkon het veel beter! En de Komkommer en Augurk, ook op het balkon, idem. Mijn broccoli (geoogst, was lekker) is nu gatenkaas, dus of ik nog nieuwe scheuten zal kunnen oogsten betwijfel ik en de Meloen is nog in het ranken met bloemen stadium.

De kikkerpoel

Je ziet, ik vertel het echte tuinverhaal, niet een rooskleurig leugentje! Het is heel verleidelijk om alleen de succesjes te benoemen (en ik vermoed dat 3/4 van de posts op het internet rooskleurige  leugentjes zijn), maar ik vind dat niet eerlijk. Zoiets als een moeder die opschept dat haar kind zulke hoge cijfers haalt op school en verzwijgt dat het de pestkop van de klas is.

Dus: volgend jaar toch de groenten maar mest geven, dan. 

Waar ik wèl heel happy mee ben, is dat ik toch alledrie de verdwenen Echinaceas teruggevonden heb. Dat zit zo: ik had drie verschillende geplant, waarvan ik weg was van Echinacea purpurea 'White Swan', omdat die wit is met een groen hart, heel bijzonder (de andere twee waren de gangbare roze die je overal ziet).  Ze deden het niet supergoed, en in het voorjaar kon ik ze nergens terugvinden. Mijn zelfgemaakte houten labeltjes (lollystokjes) waren onleesbaar de winter uitgekomen, ook zoiets knulligs! Maar! Opeens zag ik gisteren bij het wieden een flinke Echinacea tussen de Knautia en Scabiosa opduiken. Yay! Wel zo'n roze vermoed ik, maar toch yay. En de andere twee zijn ook weer verschenen. Yay, dubbel Yay!   

 Allium sphaerocephalon

 In Ontario zag ik velden vol, naast velden vol Lupines en dat maakte een veel grotere indruk op me dan de kont van één zwarte beer die ik ook zag. 

Weet je wat ook indruk maakte toen in Canada? Mensen daar hebben geen hekken/schuttingen/heggen om hun tuin! Iedereen houdt keurig zijn eigen borders en 'lawn' bij en tuinen lopen naadloos in elkaar over. (Uiteraard staan er wel hekken om velden met vee...) Anyway, dat gaf een heel vredig weids gevoel. Stel je eens voor, dat iedereen hier zijn schutting eruit sloopte...ondenkbaar toch? Daarvoor wonen wij toch teveel op elkaars lip, wij kunnen de hamburgers zowat van de barbecue van buuf graaien.

Okay, wil je meer lezen, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 je bent van harte welkom.