151 - One hundred and fifty-one green stories!

 Het was even droog, dus ik ben naar mijn kletsnatte tuin gefietst om de vlinderstruiken te snoeien. Man, man, man, wat was die tuin nat.

Februari 2024

  De vlinderstruiken liepen overigens al enthousiast uit, die hadden geen last van de nattigheid. Maar de gauras in hetzelfde perk lagen als zielige bruine verzopen hoopjes snot op de grond. En de artisjokken...hemeltjelief. Ook deze liepen al uit, d.w.z. maakten nieuwe bladeren, maar de oude hingen ook als slijm aan de oude stelen. Dus ook die afgesnoeid, want dat bruine slijm, daar werd ik niet bepaald vrolijk van. Eén steel was trouwens te dik om te snoeien, daar moet een zaag aan te pas komen, dus dat klusje is voor een andere keer.

De weer groene Viburnum 

Nu kan je goed zien hoe groot de omvang van die artisjokken in de zomer wordt, al die kale grond (foto rechts) is dan bedekt door artisjokblad. Maar ik was blij te zien dat mijn in de zomer tegen de droogte worstelende viburnum er nu weer beter uitzag. Als hij de komende zomer weer zo moeizaam doorkomt, dan ga ik hem verplaatsen.

Verder heb ik de border naast de kas ontdaan van de ook rottende plantenresten, zodat je de opkomende bollen goed kan zien. En mijn zaadstrooi strategie daar van afgelopen herfst heeft een aantal jonge vingerhoedskruid planten opgeleverd. Dat is leuk, je kunt nooit teveel vingerhoedskruid hebben, vind ik. Uiteraard zullen ze pas in mei 2025 bloeien, maar tuinieren is vooruitzien. Er is bijna niets vrolijkers dan een dikke hommelkont die uit een vingerhoedskruidbloem steekt!

Kleddernat!

  In de vuurborder heb ik ook veel zaad uitgestrooid, maar daar zag ik uiteraard nog niets van. Ik ben zo benieuwd of dat gaat werken. Tja, die brutale familie muis vrat steeds mijn zaadjes uit de potjes in de kas, dus nu heb ik het maar anders gedaan. Tuinieren betekent ook to go with the flow.

  Ik zag ook de rabarbers* uitlopen. Over een paar maanden staat er weer crumble op tafel. Maar verder was er weinig om over te juichen. Behalve de bollen dan, die stonden overal en nergens boven de grond, precies zoals ik het graag zie, voor mij geen nette rijtjes. Gelukkig maar, want die moeten mij door deze maanden loodsen.

* Een van de dingen die ik deze zomer wil proberen is zelf stof verven met natuurlijke verfstoffen. En laat je nou met rabarberbladen een aantal tinten geel/bruin/groen kunnen maken. Het boek zegt dat de verf beter pakt bij wol, maar eigenwijs als ik ben ga ik toch experimenteren met katoen. Voordat je zelf denkt, oh, maar ik heb ook rabarber in mijn tuin,

Nou okay, ik heb één rijtje

  pas op! Ook rabarberblad is giftig. Het bevat een zeer hoog gehalte oxaalzuur en dat is een geducht gif. Overigens worden de bladeren door sommige tuiniers wel als mulch gebruikt. Er is in de groentewereld onenigheid over het eten van de stelen na juni. De ene site zegt niet doen, want de concentratie oxaalzuur is dan te hoog, de andere site zegt lekker smullen. Ik behoor tot de better safe than sorry groep. Wat de gezondheidsvoordelen betreft: er zitten goede bacteriën in de vezels van de stelen, volgens womenshealthmagazine.com , zodat het bevorderlijk is voor de stoelgang.

Over gezondheid gesproken: ik ben verkouden, dus slaap ik gezellig met gehalveerde uien naast mijn hoofdkussen. Het werkt echt! Zolang ze nog geuren, heb ik weinig last van een verstopte neus. Puck was in eerste instantie erg enthousiast over die snack voor 's nachts, totdat ze probeerde er eentje op te eten. Rauwe ui bleek niet haar ding.

Fijn weekend!