32 - Mijn koesterende tuin.

"We might think we are nurturing our garden, but of course it's our garden that is really nurturing us."

Deze quote van Jenny Uglow kan wat mij betreft boven de poort van De Onrust. 

Toen ik vanmiddag met mijn klimroosje en gaura de tuin op liep, werd ik begroet door vier eksters, die luid schetterend voor mij opvlogen, iedere keer een meter verder, er volkomen van overtuigd dat ik ze toch niet kon pakken en gelijk hadden ze natuurlijk.

Lieve vriendin Hilda en ik hadden opnieuw het onkruid verwijderd, zodat ik een blank canvas had. Ik gebruik die term bewust, want zo zie ik mijn tuin ook, als een spannend leeg vlak dat ik langzaam ga vullen met vormen en vooral kleur. Tegen de tijd dat er echt wat te zien is, ga ik mijn schildervrienden uitnodigen om de tuin te schilderen, en plein air.

Ik had groen licht gekregen van mijn fysiotherapeut, ik moest vooral alles doen wat ik wilde doen, niet bang zijn voor die breuk, en vooral niet zeuren over pijn. Spierpijn is gezonde pijn, hup, duik in die tuin!

Ik bedacht me onmiddellijk dat mijn nieuwe schatten in hun te kleine kwekerijpotten op apegapen lagen in de kas, en dus wapende ik me met schop en gieter en ging ik aan het graven. Gelukkig had de recente regen de klei wat makkelijker te bewerken gemaakt en viel het graven op één hoek na mee. Blijkbaar hebben aardappels een positief effect op kleigrond, want waar die hebben gestaan was de grond het rulst. Maar wat me wel meteen opviel, is dat ik niet één worm, aaltje of duizendpootje tegenkwam. Niet één! Hemeltjelief, mijn grond is dus niet bepaald gezond. Aan het bodemleven valt dus een hoop te verbeteren.

Wat heb ik geplant vandaag? Witte en rose gauras, geen naam aanwezig. Rood met witte salvias die 60 cm hoog worden, het zijn net vlindertjes, en hemelsblauwe salvia uliginosa van 1 meter hoog. Rose Japanese anemonen 'Pink Attraction'. Rode persicaria affinis 'Kabouter', al heel mooi in herfstkleur. En grassen, pennisetum alop om precies te zijn.. Mijn geliefde roosje, dat al drie jaar beeldschoon heeft gebloeid in mijn balkontuin, staat nu gekortwiekt tegen het capucijnerhek. Ik hoop dat ze het snel totaal overwoekert, want dat hek is oerlelijk.

En ik wilde je deze foto beslist laten zien: bovenop mijn afvalhoop (niet composthoop, want hier gooi ik ook mijn onkruid op) heeft een megalomane  Nasturtium zichzelf genesteld.  Duidelijk een plant die van plan is heel De Onrust te koloniseren!

Meer over mijn tuin op Instagram @songsmith2962. 

ENGLISH: let me know if you'd like a translation.