Het is altijd grappig om de reakties te horen wanneer ik vertel dat ik een grote volkstuin heb overgenomen. Het scala reikt van meewarig tot blij verrast en van alles daartussen.
"Jeetje, waar je zin in hebt, nou, je hebt nog een lange weg te gaan dan" was tot nu toe de negatiefste. Waarop ik naar waarheid kon antwoorden dat ik er inderdaad erg veel zin in had.
Hoe leg je aan iemand die niets met tuinieren heeft uit dat het aanleggen van een tuin één groot avontuur is? Dat alles dat er mee te maken heeft leuk is? Dat een bezoekje aan een doe t zelf zaak opeens spannend is omdat het snuffelen tussen steigerplanken en houten schotten allerlei mogelijkheden door je hoofd laat schieten?
Ik spreek cryptische boodschappen voor mezelf in: schot, 180 bij 80, €16,30. Vroeger had ik een geheugen als een olifant, maar dat was vroeger...
Ondertussen had buurman Hans de beloofde Echinacea ingegraven. Ik heb de plant weer opgegraven en achteraan mijn nieuwe bed geplant, want die plant wordt meer dan een meter hoog, en dat zou zijn alsof de reus lekker voor de neus van kleinduimpje zou gaan staan, of zoiets. En daarna met ongelofelijk veel plezier en mijn nieuwe bollenplanter 50 bollen in mijn bed gezet. Ik tuinier op kleur, en dit wordt het rose/paarse/blauwe/rode bed. Ondanks de regen stond alles nog fier overeind, sterker nog, ik zag dat de gauras gegroeid waren.
Bij het planten van mijn tweede roos, ook een verhuizer van het balkon, kwam ik tot mijn grote vreugde zowel een regenworm als een duizendpootje tegen, yay! Ik hoop dat de rozen het goed gaan doen, want ze hadden het zwaar op het balkon door die eeuwig waaiende wind op driehoog. Zodra de obelisken er staan, komen er nog meer rozen. En dan maar hopen dat ze het naar hun zin hebben.
Overigens heb ik vanochtend bonen zitten doppen, want 80% bloemen/ 20% groenten, betekent dus wel degelijk een groentenplan. Ik heb nu een flink voorraadje bonen om te zaaien in het voorjaar. En mijn verleden week in de kas gezaaide pluksla staat al een cm boven de grond. En zag ik daar nu ook de verbena boven komen?
Ik heb de twee overgebleven tomaten, die ik er eigenlijk uit wilde halen, toch nog maar even laten staan, want er zitten nog zoveel bijna rijpe tomaten aan dat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen. Jammer dat ik niet weet welke vleestomaat dit is, want ze zijn super. Bij het plukken hopte er een gezellig bruin padje langs, en buiten bij de afvalberg van Leo werd ik luid miauwend begroet door een zwarte kat met een witte bef. Oeh! Laat Puck het maar niet weten!
En ik kan (in mijn hoofd) mijn criticaster fijntjes vertellen dat ik een goed begin heb gemaakt met, ja inderdaad, die lange weg die ik, hoe superleuk, nog te gaan heb.
Meer over mijn tuin op Instagram @songsmith2962.
