- Pelargonium, Geranium, pffft, simply great plants

 Whilst the sun is trying to break through the grey clouds and the wind sweeps across my balcony with force 8 (I was writing this on 28/4), I'm looking at my Pelargoniums and think hang on, hang on!

That week we had it all. You may think stop your moaning about the weather, woman, but having SAD I am influenced by it, there's no escape!

My Anon. Pelargonium

  So I use my gardens to get my mind into a better place.

   Pelargoniums/Geraniums are one of my favourite plants, they are in my garden and balcony garden both.

   For the interested a quick horticultural lesson: in the past everyone called these plants Geraniums. But nowadays you are supposed to call the ones that survive winter in your garden Geranium, and the kind that needs to be taken indoors (the ones that live on my balcony) Pelargonium. Well, it's all Geranium to me! Every time this name changing...

Pelargonium, but we call him Piet

   

 

 Anyway, I'm a fan.

The colour of leaves and flowers are often gorgeous, they don't act the drama queen when you forget to water them, aphids don't like them, ants do, and they have this very specific scent that reminds me of Southern Europe.

The 'French kind

   In Hunky Dory I have Geraniums, who are almost the first to start growing in Spring and cheer up the mostly brown beds with their fresh green leaves. I planted them three years ago as 9cm little ones, but by now they are 30cm or larger. They bloom twice, because I chop them off when they have flowered for the first time. By that time they are somewhat crowded by the tall Salvias, Knautias and Echineacias which are there as well, but they aren't bothered.

Crane's bill geranium

And then there are the so called Crane's bill Geraniums in my garden (in Dutch Boerengeranium; boeren = farmers). Because I grew up in the country (imported!), those are part of my childhood. They are super chill, and that was a great advantage for our overworked neighbouring farmers. A small disadvantage is that they don't bloom for very long. But cut off the spent flowerstalks and they will bloom again for you.

Another, tall, Crane's bill

   Be honest, this is a must-have for your garden, right?!

   The one above-right is a Geranium macrorrhizum and the one one the left is one of those nameless ones I was gifted as a tiny plant.

   For a last one I want to point you towards the Lemon geranium. In the 70s you couldn't walk into a Dutch house for stumbling over them,  these days they are kind of 'passé'. But don't forget them! Not only do they smell of lemons, but they are really tough and mosquitoes hate the scent. Very important in our Dutch Delta. The beauty is mostly in the leaves with this lady; the flowers are rather insignificant. Although nurserymen try to improve on that.

Gaura and Geranium

Right. Hopefully I have managed to convince you that these plants deserve to get more space in your garden, and you will not limit yourself to the well-known blood red Austrian Pelargoniums that hang a bit sadly from municipal baskets. Those poor things often suffer from a lack of space, and thus struggle in our hot summers. 

Bottom left two of my balcony containers with my Pelargonium seedlings.

My Pelargonium babies

   They are alive, just.

   I wish you a wonderful weekend 😎.

- Pelargonium, Geranium, pffft, gewoon mooie planten.

 Terwijl de zon probeert door te komen en de wind met kracht 8 over mijn balkontuin giert (ik schreef dit op 28/4), kijk ik naar mijn Pelargoniums in mijn balkontuin en denk hou vol, hou vol! 

Het was die week weer halen en brengen, we hebben alles over ons heengekregen. Je denkt misschien wat zeur je nou toch steeds over het weer, mens, maar met SAD word je daar nou eenmaal door beïnvloed! Dus ik gebruik mijn tuintjes om mezelf uit die put te krijgen.

Naamloze Pelargonium

   Dit keer wil ik je even wijzen op een van mijn favoriete plantensoorten. In oktober '23 heb ik mijn Pelargoniums van het balkon naar binnen gehaald, opgepot, kortgenipt en gesommeerd de winter te overleven omdat ik niet iedere lente nieuwe wil aanschaffen. Ze hebben me gehoorzaamd, hoera!

  Voor de liefhebber even een lesje horticultuur tussendoor: vroeger noemde iedereen dit Geraniums. Tegenwoordig hoor je de vaste planten die de winter in je tuin overleven Geraniums te noemen en de niet-winterharde soort (die op mijn balkon wonen) Pelargoniums. Nou, het zijn allemaal Geraniums voor mij hoor. Iedere keer die naamsveranderingen...

Pelargonium, maar we noemen hem Piet.

Hoe dan ook, ik ben nogal een liefhebber van deze planten. De kleuren van blad en bloem zijn vaak schitterend, ze hangen niet de drama queen uit wanneer je eens vergeet ze water te geven, luizen hebben weinig belangstelling, mieren vinden ze leuk, en ze hebben een hele specifieke geur die me aan het Zuiden van Europa doet denken.

De 'Franse' soort

   

    

   In Hunky Dory heb ik dus pollen Geraniums, die in de lente als een van de eersten gaan groeien en de verder bijna bruine borders enorm opfleuren met hun frisgroene blad. Ik heb ze drie jaar geleden geplant als 9cm ukkies, maar inmiddels zijn de pollen 30cm in doorsnede als het niet meer is. Ze bloeien ook twee keer, omdat ik ze wanneer ze de eerste keer uitgebloeid zijn kortknip. Tegen die tijd worden ze wel wat overschaduwd door de hoge Salvias, Knautias en Echinecias die daar ook staan,  maar daar trekken ze zich niets van aan.

Boerengeranium

En dan heb ik ook nog de zogenaamde Boerengeraniums in mijn tuin. Omdat ik (als import!) ben opgegroeid op het platteland, zijn deze een onderdeel van mijn jeugd. Je hebt er geen omkijken naar en dat was voor onze overwerkte boerenburen uiteraard een groot voordeel. Een klein nadeel is dat ze niet erg lang bloeien. Maar knip de uitgebloeide stelen af en dan doen ze het gewoon nog een keer.

Ook een Boerengeranium!

   Zeg nou zelf, die moet je toch in je tuin hebben? Rechtsboven is Geranium macrorrhizum (ook wel Ooievaarsbek genoemd) en die links is weer zo'n naamloze hoge soort die ik als stek gekregen heb.

   Als laatste wil ik je wijzen op de citroengeranium. In de jaren 70 struikelde je erover, tegenwoordig zijn ze nogal 'uit'. Maar vlak deze Pelargonium(!) niet uit. Niet alleen geurt ze heerlijk naar kruidige citroen, maar ook zij is haast niet dood te krijgen èn muggen hebben een hekel aan de geur. Heel belangrijk in onze zompige delta. Bij deze dame zit de schoonheid voornamelijk in haar groen; de bloemen zijn heel klein. Hoewel kwekers hun best hebben gedaan daar iets aan te doen.

Gaura en Geranium

  Zo. Hopelijk heb ik je ervan weten te overtuigen dat deze planten het verdienen meer plaats te krijgen in onze tuinen en niet beperkt worden tot de overbekende bloedrode Oostenrijkse hanggeraniums (Pelargonium!) die vaak een beetje treurig uit de gemeentelijke hangers slierten. Die zielepieten hebben vaak te weinig ruimte en worstelen dus om te overleven in hete zomers. Rechtsonder twee van

Pelargonium stekken in de bak

   de 

bakken met de stekjes. Tot nu toe leven ze. Net. Ik wens je een heerlijk weekend😎

   

148 - Oh dear...January strikes again.

 Ik zat middenin een razend drukke week, vol ad hoc invallen op school, geplande uurtjes lesgeven voor de bieb en het uitzoeken van veel nieuwe songs; dus het bloed stroomde lustig, ik verveelde me geen moment, rolde 's avonds moe mijn bed in om rond 05.30 wakkergeblazen te worden door Puck.

WARNING: graphic description of dog action!

Dat blazen zal ik even uitleggen: de wekker gaat om 06.00, maar Puck wordt meestal een half uurtje eerder wakker, die heeft haar eigen interne klok. Dan gaat ze over me heen staan, een poot aan iedere kant van mijn hoofd, buigt zich over mijn gezicht en blaast oh zo voorzichtig op mijn mond. Wanneer ik dan reageer, volgt een even voorzichtig likje. Meestal grom ik dan iets van "De wekker is nog niet gegaan, Puck, slapen!" Dan ploft ze met een diepe zucht weer neer. Om het hele ritueel even later weer te herhalen. 

Misschien ken je die Philips wake-up lampwekkers met vogelgeluiden? Ik heb een natuurlijke in hondvorm!

Waarom dit hele verhaal over mijn hond? Omdat er behalve stormverhalen nog niets gezelligs te melden valt over mijn tuin. Ja, de vroege Tête-a-Tête Narcissen komen enthousiast boven de grond. Ja, de Helleborus bloeit naast de kikkerpoel. Maar voor de rest niets nieuws onder de meestal-verscholen-achter-een -dikke-grijze-laag zon.

Tête-a-Tête feb. 2023

En dat is meteen 'het probleem'. Gedurende deze grijze wintermaanden ligt altijd het SAD-spook achter een kliko op me te loeren. Nu weet ik dat, dus ik dek mezelf in met vasthoudende positiviteit. Fake it until you make it, right? Puck en ik lopen dus ons rondje in het pikkedonker van de ochtend en dan wijs ik haar op de volle maan, zo mooi, en zij wijst mij op de meerkoeten die ze oh zo graag wil pakken. Of we schrikken ons allebei te pletter van een uil die uit het niets (want geruisloos) vlak voor ons langs scheert en dan heb ik weer iets om om te lachen. Of we zien opeens een paar blote billen van achter een bedrijfstaxi in het parkeervak van de Lumeyweg uitkomen (onlangs ècht gebeurd!), tja, je moet maar nodig moeten als chauffeur.  Kortom, je maakt nogeens wat mee in de vroege ochtend.

Hebe, Jan. 2024

  Overigens vergeet ik bijna te vermelden dat deze mooie plant (foto links) ook gewoon doorbloeit. De uit Nieuw-Zeeland afkomstige Hebe (soms ook Struikveronica genoemd; ze zouden één  naam moeten hanteren!) heeft prachtig glanzende groene bladeren, ook in de winter en maandenlange bloei. En ze hebben een tolerantie voor zout, heel handig hier op Voorne aan Zee. Ik heb haar braaf gesnoeid ieder jaar, zodat ze inmiddels in drie jaar tijd ook drie keer zo groot geworden is. In tegenstelling tot haar buren de Hortensias heeft zij het wèl naar haar zin in de border langs de kas. Eigenlijk wil ik ook nog een witte. Er blijft altijd iets te wensen met een tuin, hè?

Mijn tulpen in '20

  Mijn proefondervindelijk onderzoek naar de beste winterviolen heeft uitgewezen dat de miniviooltjes het veel beter volhouden dan de grotere. Die zijn niet dood, maar zien er na twee dagen en 5 nachten vorst erbarmelijk uit. Dus volgend jaar ga ik weer over op de mini variant.

Feb. 2023

Als ik

 eerlijk ben, vind ik die ook leuker.

Verder heb ik geen nieuws. Puck heeft ook niets te melden, behalve dat ze het erg flauw van me vond dat ze niet aan die billen mocht gaan snuffelen.

Fijn weekend!

144 -Nog 1 dag en dan: 2024 !!

 Toen ik jong was, zag ik het jaar 2000 als een enorme grens in de tijd. Dan zou ik al oud zijn, gesettled met mijn vijf kinderen (ja, echt. Allemachtig, wat dacht ik wel niet?) in een cottage in Engeland ergens halverwege een beboste heuvel met uitzicht op zee, met een paard, geiten, honden en katten. Mijn dromen waren altijd heel specifiek.

Januari 2024

  De realiteit ziet er anders uit, in 2024.

Een nieuw jaar. Dan vraagt men altijd naar je goede voornemens. Ehhhh... Ik denk dat ik maar gewoon doorga met wat ik in Augustus 2023 in gang heb gezet. Taalvrijwilliger, Dansvrijwilliger, zangeres van Multifocals, af-en-toe docent voor de bieb*, plantengeek en altijd altijd altijd schrijver, want dat zit nou eenmaal in mijn genen.

  Is er dan helemaal niets veranderd, vraag jij je af? Jawel hoor.

  De socials spelen geen enkele rol meer in mijn leven en dat bevalt me prima. (Ja, ik gebruik Whatsapp, maar alléén omdat de huidige mensheid blijkbaar vergeten is hoe ze iemand moet bellen, de enigen die dat nog doen zijn mensen boven de zestig en dat nog maar zelden. Dus ik heb me braaf aangepast, go with the flow, eh?). Op het nieuws zag ik dat 60% van de jongeren echt verslaafd is aan social media en dat dit zorgwekkend is. Ik denk dat het erger is, dat ook niet-jongeren niet meer zonder hun swipefix kunnen. Je hond uitlaten met je hoofd in/bij een schermpje, ik zie het dagelijks.

Toch nog wat kleur tussen het grijs

Met het gevaar te klinken als zo'n irritant prekende bekeerde ex-gebruiker: ik voel me een stuk rustiger in mijn hoofd nu ik niet meer die enkelband van likes, volgers, content en algoritmes omheb. Ja, ja, Grashoff, bullshit, want hoe zit het dan met dat blog van je, ik hóór het je zeggen.

Het zit prima met mijn blog, thanks. Want dat schrijf ik primair voor mezelf en jij mag het lezen. Met nadruk op mag. Blogger dwingt me gelukkig tot niets en zodra ze dat gaan doen, of om geld gaan vragen voor het gebruik, ben ik weg. Ik kan me de begintijd van het internet herinneren, toen het gepresenteerd werd als free for all,  everywhere. Ha! Ik kwam op Google bij toeval 'reviews Dutch Delta Gardener' tegen en heb het weggeklikt. Lees ik niet.  Schrijven is een behoefte, misschien is dit dan wel mijn fix, maar wanneer Alzheimer mijn hersenen tot Emmentaler heeft gereduceerd, bestaan mijn hersenspinsels en verhalen tot in de eeuwigheid. Kunnen mijn kleinkinderen ze lezen. Wie schrijft, die blijft.

Ik verheug me op de lente!

  Gelukkig gaat het qua tuinleven nu weer de goede kant op. Zo'n eindeloos natte winter als die we tot nu toe hebben gehad, kan ik me niet herinneren. Langs mijn straat staat al sinds September een permanente wadi water. Het verbaast me eerlijk gezegd dat ik nog weinig tuinen zie waarin grote regenopvangbakken geplaatst zijn (Ik heb het niet over regentonnen; zo'n ton is zó leeg) Straks is de lente weer kurkdroog en loopt iedereen te klagen over een watertekort. 

  Maar goed. Laten we voorlopig eerst maar gaan genieten van de bollen die binnenkort boven de grond komen (of zouden ze massaal zijn gaan rotten door al dat vocht? Ai, hoop het niet!) Ik heb in oktober voornamelijk alliums gepoot, die hebben het beter naar hun zin in mijn tuin dan tulpen. Juiste plant, juiste plaats, yes indeed, Monty. Bovenstaande trommelstok alliums stelen al twee lentes de show.

En nu de kortste dag weer voorbij is, kunnen we uit gaan kijken naar nieuw groen, heerlijk. Ga ik jullie weer vermaken met tuinverhalen. Maar tot die tijd zal je het moeten doen met interim schrijfsels. Oh, en ik heb een uil voor je geschilderd, om je veel wijsheid te wensen voor de 31e.

Athena

Happy 2024!

*

Wat hier niet bijstaat is de aanvangs-tijd, die is 13.30 tot 15.30.

94 - Seasonal Affective Disorder en tuinieren

 Seasonal Affective Disorder, oftewel SAD. Nooit van gehoord, zeker? Nee, tot voor een paar jaar geleden ik ook niet. Terwijl ik er al mijn hele leven last van heb...En met mij heel veel anderen (20% van de populatie, volgens genus.gs). Die het misschien ook niet beseffen, dus daarom dit keer een blog over mental health/De Winterdip, in combinatie met tuinieren.

 De Nederlandse vertaling is Seizoensafhankelijke Depressie, ook wel Winterdepressie genoemd. Maar met mijn met Engels verzadigde brein prefereer ik SAD. Omdat dat precies is hoe ik me voel wanneer de grijze en  donkere wintermaanden toeslaan: SAD, oftewel gedeprimeerd, verdrietig.

De oorzaken liggen in een tekort aan zonlicht, minder/zwakker daglicht en serotonine (het geluksstofje) en tegelijkertijd een teveel aan melatonine, het stofje waardoor je je slaperig voelt en het liefst in je bed kruipt en er pas weer uitkomt wanneer de zon schijnt. In mei, ofzo. Ook wordt soms een tekort aan vitamine D (gebrek aan zonlicht!) Met SAD in verband gebracht, maar serieus wetenschappelijk onderzoek daarnaar is nog niet gedaan...levert zeker niet genoeg op. En het lastige is dat de symptomen heel erg lijken op die van een 'normale' depressie:

- je teneergeslagen voelen (vaak 'zonder aanleiding')

- geen zin hebben in activiteiten die je in de zomer juist leuk vindt

- moeite met concentratie

- weinig energie hebben en juist behoefte aan vet/zoet eten

- slaapproblemen hebben (klinkt paradoxaal, maar ik bedoel om 20.00 naar bed willen omdat je kapot moe bent en dan om 02.00 wakker worden en drie uur wakker liggen)

- je moedeloos, gaar of onzeker voelen 

De medische weg via de huisarts kan naar cognitieve therapie, lichttherapie of antidepressiva leiden en als dat jouw weg is, hup, neem die eerste stap.

Maar in Groot-Britannië is men al een aantal jaren bezig met een alternatief pad: tuinieren. 

Kijk. Dat is interessant! Want dat kost je niet je eigen risico en ik heb het dus persoonlijk uitgeprobeerd, aangemoedigd door andere ervaringsdeskundigen als Monty Don. Nu ruim een jaar geleden kreeg ik eindelijk weer mijn stukje grond en heeft het geholpen? JA!!! Winter 2021/2022 verliep voor mij een stuk minder SAD, ondanks eindeloze grijze dagen, niet op vakantie kunnen en een frozen shoulder.

Alleen al het kijken naar mijn groen (dat ook groen blijft in de winter) en het ruiken van dat groen, helpt me om op te kikkeren, en het plannen maken voor de komende lente is een antidote voor de lethargie waartegen ik vecht. Bollen planten is letterlijk investeren in je eigen vrolijke lente en ik kijk ze dan ook zowat de grond uit.

Maar volgens de National Initiative for Consumer Horticulture helpt het al om je kamer vol te zetten met groene planten, omdat dit een wetenschappelijk bewezen (bron: washingtonpost.com) psychische en lichamelijke ontspanning teweeg brengt. Slechts 20 minuten per dag in een groene omgeving helpt je je beter te voelen. Ja, ja, ik weet best dat de groensector vol op de Britse/Amerikaanse  bevindingen is gedoken en er uiteraard meteen een verdienmodel aan gekoppeld heeft, maar wat maakt dat uit? Als het maar werkt, toch? 

Ik wens je een groen weekend. Kijk een half uurtje naar een tuinprogramma in plaats van voetbal. Hoewel...dat veld is wel groen... of nog beter, ga je tuin in en plant wat tulpen, het kan nog!

Wil je meer lezen/zien, zoek me dan op bij Instagram@songsmith2962 en Pixelfed@DutchDeltaWoman .

93 - Regen, regen, regen - ach ja, we wonen hier in een delta

 Zo eind November is er steeds minder te vertellen over Hunky Dory. In tegenstelling tot vorig jaar, toen ik een blank canvas had en werkelijk alles moest gebeuren om er een bloementuin van te maken, staat de struktuur nu en is het slechts een kwestie van bijhouden en af en toe iets aanpassen.

Tussen de buien door

 Vanochtend heb ik alle snotterige nasturtiums eruit gerukt, want ik hou van ze, maar niet van snot. Mijn grote afvalhoop was in 1x tjokvol. Ik gooi deze plant met haar honderden zaden niet op de composthoop, omdat ze anders volgend jaar mijn hele tuin overwoekert, er zijn grenzen.

Ik moest overigens erg voorzichtig lopen, want de stoeptegelpaden waren spekglad. Kijk, daar hebben mijn houtsnipperpaden nou nooit last van.

Ook heb ik een lading gekregen  kerstboomstammetjes rondom de kikkerpoel gelegd. Dat helwitte grind blééf helwit en dus lelijk.  Nu is het voor het grootste deel bedekt met hout, en hebben de insekten nog meer overwinterplekjes, win-win naar mijn mening. De poel is lekker vol door alle regen van de afgelopen week.

Nieuwe randen van stammetjes

Het is al bijna niet meer voor te stellen dat ik maanden lang om de dag met water liep te sjouwen om hem bij te vullen! Ik hoop dat ik aankomend voorjaar kan genieten van gezellig kikkergekwaak.

Dat mensen daar een hekel aan kunnen hebben...snap ik niks van. Ik kan me de kikkerloze polders van mijn jeugd maar al te goed herinneren. Voor mij is zo'n kikkerconcert een prachtig achtergrondgeluid, waarbij ik prima kan inslapen. Geef mij maar kikkers in plaats van lallende gasten op straat, om maar wat te noemen, kijk dáár kan ik moeilijk van slapen.

Eventjes droog

Het onkruid tiert nog welig zag ik. Vooral achter de artisjokken heeft het mijn oude aardappelveldje volledig overgenomen. De knoflook staat er gezellig tussen. Voorlopig laat ik het even begaan, ik kijk in maart wel wat ik er uit trek en wat mag blijven staan. En vergis je niet, het is maart voordat je het weet. Nog maar 4 weken tot de kerstvakantie en vanaf januari zitten wij docenten altijd in een voortrazende nog net niet ontsporende trein van toetsen en examens met bijbehorende stressende studenten en curling ouders. Dan ga ik weer voorzaaien, opruimen, en heb ik mijn tuin hard nodig om zelf niet te ontsporen.

Ik verheug me nu al op de bollen die gaan opkomen.

Wil je meer lezen over Hunky Dory, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman  . Een fijn weekend!

Maar nu, in November, neem ik even rust. 

86 - Bollen al geplant? Ik wel.

 Herfst. Lekker genieten van verkleurende bladeren, paddestoelen, met Puck door plassen stampen, plannen maken voor het volgende tuinjaar en bollen planten natuurlijk!

Tête-a-Tête op HD

 In Hunky Dory stonden toen ik de tuin in 2021 overnam al veel narcissen, en wat zomerbollen, maar slechts enkele tulpen. 

Daar moest nodig wat aan gebeuren, want een Hollandse tuin zonder tulpen in het voorjaar is geen echte tuin natuurlijk.

Aanbod te over, en het ene plaatje nog mooier dan het andere. Nou heb ik gemengde resultaten met bollen en waar dat aan ligt, Joost mag het weten. Het ene jaar stort mijn balkon zowat in door de enorme zowat uit hun potten barstende bossen bollen en het andere is de opkomst ronduit teleurstellend. Afgelopen voorjaar was zo'n flutjaar. Ik had in de balkontuin o.a. reuze alliums geplant, 6, en er kwam er niet één op. Van de 12 roomwitte hyacinthen in de tuin kwam er eentje omhoog. De kleine alliums daarentegen deden het supergoed en ze staan er nu uitgebloeid nóg. En de tulpen in potten, voorgetrokken in de kas, stonden er ook mooi bij.

Die éne.

Vooral op het balkon plant ik altijd veel bollen, die ik vlak voor mijn glazen deur groepeer zodat ik ze goed kan zien. Last hebbend van SAD (seasonal affective disorder), of gewoon een sombere zeurpiet zijnde (take your pick) in de donkere wintermaanden, sleuren die groeiende en daarna bloeiende bollen mij de winter door. 

Op het balkon.

 Dit jaar heb ik de volgende bollen geplant (tja, op de foto's zal je nog een maand of vijf moeten wachten):

Galanthus Flore Pleno

Muscari Armeniacum

Tulips Brisbane

Gemengde oranje tulpen, huismerk Lidl

Allium Hair

California Hyacinth oftewel Triteleia 

(Vooral die een na laatste! Ze zien eruit als aliens)

Ik had nog een berg weer opgegraven potbollen over van verleden jaar, en die heb ik zonder aanzien des bols in de tuin verstopt. Ik ben nú al benieuwd wat er allemaal gaat opkomen. 

Hoe zit het met jullie? Is jouw tuin al 'winterklaar' (ouderwets woord dat tegenwoordig betekent dat je moet mulchen hoor!)? Wat, een beetje vroeg voor die vraag? Nee hoor, het is nu juist de perfecte tijd om alles voor te bereiden op het nieuwe seizoen. Zodat je straks wanneer het ècht shitweer is lekker met een boek en een drankje achterover kan leunen in de wetenschap dat je tuin vanaf februari losbarst met kleur en leven. 

Wil je meer lezen en veel meer foto's zien, log dan in op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman .

Het was heerlijk om in de tuin te wroeten, en ik had de heel hoek van het complex voor mijzelf, zodat er ook vogels waren. Ik heb nog geen roodborstjes gezien, terwijl ik best veel wormen vond. Misschien wat later in het seizoen, er is nu natuurlijk overal nog eten genoeg voor ze. Maar de eksters, kauwen en merels waren druk, druk, druk.

83 - Grassen zijn supercool

 Wanneer je achternaam Grashoff is, ontkom je natuurlijk niet aan een liefde voor grassen!

Het allereerste begin in 2021

Wat pure onzin is, want als je Dijkman heet, of Van der Bom, ben je heus niet automatisch enthousiast over dijken of bommen.

Maar goed, ik ben wel degelijk dol op grassen. En ik heb de tijdgeest mee, want grassen zijn hot. Ze hebben ook de reputatie niet veeleisend te zijn en dat klopt ook wel voor sommige soorten, maar zeker niet voor allemaal.

Één van mijn favoriete grassen is Zebragras (Miscanthus sinensis Zebrinus), dus dat was het eerste gras dat ik kocht voor Hunky Dory afgelopen jaar. Wanneer je heel goed kijkt, zie je het op de foto links, achteraan. In de herfst en winter zag het er prima uit, maar na maanden van droogte was het verdroogd en gewoon zielig om te zien. Ik hoop dat het nu met wat regen weer een beetje bijkomt.

Carex met Caluna vulgaris

Een ander gras dat ik plantte was Carex. Ik heb het al jaren op mijn balkon, waar het zich prima houdt. Het eerste jaar maakte ik de fout het kort te knippen na de vorst, omdat het lelijk geworden was, maar dit gras moet je juist niet knippen. Ondanks dat het er lang uitzag als een pauw met gekortwiekte staart kwam het toch weer bij en siert nu al jaren mijn bloembak op. De bruine onderkant is de droogte van deze zomer!  In Hunky Dory heb ik pollen gevarigeerde Carex (morrowii), die zich geen zier hebben aangetrokken van de betonachtige klei.

Stipa, al 2 jaar mooi

Iedereen kent natuurlijk Pampasgras (Cortaderia selloana), het was erg populair in de jaren zeventig en kreeg in de jaren daarna een truttig imago, totaal onverdiend vind ik. Een plant die zo fier rechtop staat ondanks storm en regen en zulke prachtige pluimen heeft, verdient toch respect? 

Mijn meest recente aanschaffen voor de balkontuin zijn Vingergras

(Panicum virgatum) en Vedergras (Stipa tenuifolia). Het Vingergras heeft mooie subtiele zaadpluimen en de toppen van de bladen zien eruit of iemand zich in de vinger heeft gesneden en het bloed langs het blad gelopen is. En het Vedergras, de Engelse naam is Pony Tails, lijkt inderdaad op ruige ponystaarten. Straks, in de donkere maanden, wuift dat gras dan vlak voor mijn raam en helpt het me samen met de opkomende bollen en Helleborus herinneren dat er ook weer een lente komt.

Wil je meer lezen over mijn tuinen en veel meer foto's zien, bezoek dan Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman . Fijne dag!

35- We gaan de winter in...maakt me lekker niks uit!

 

Om heel eerlijk te zijn, heb ik al jaren moeite met "winter". In ons land staat winter gelijk aan eindeloze grijze weken, zéker de laatste jaren nu we door klimaatverandering nauwelijks nog vorst hebben. En de grijze miezer van vandaag maakt me niet echt vrolijk.

Gelukkig werk ik al 7 jaar niet meer in Rotterdam, want toen voelde ik me door weg in t donker, terug in t donker net een mol.

Maar ook hier in Brielle vielen de wintermaanden me zwaar. Ik was gewend ook in de winter veel buiten te zijn want had een grote tuin mèt vuurplaats, maar hier is op mijn balkon niet veel te doen en staat er vaak zo'n gemene wind dat het er niet fijn toeven is. Qua temperament zit ik vreemd in elkaar: ik ben een misplaatste Celt, (nou ook niet bepaald een altijd zonnig oord, Groot-Brittannië) met een enorme hang naar blauwe luchten. Het hoeft niet warm te zijn, echt niet, als t maar niet continue grijs is. Daar word ik somber van.  Inmiddels weet ik dat er een naam is voor mijn jaarlijks terugkerende somberte: SAD, (hoe toepasselijk!) oftewel Seasonal Affective Disorder. Eigenlijk zou ik iedere winter met de vogels naar een zonnig oord moeten verhuizen.

Maar! Uit ervaring weet ik dat bezig zijn in mijn tuin die sombere buien een beetje op afstand houdt. En nu ik eindelijk weer een tuin heb, zie ik lang niet zo erg op tegen de wintermaanden. Want nu valt er van alles te plannen, en heb ik een kas waarin ik zelfs bij wind en regen droog kan rommelen met zaden en planten. 

Er is inmiddels veel onderzoek gedaan naar depressie en daaruit is o.a. naar voren gekomen dat bezig zijn tussen en met planten grote voordelen kan hebben, het heeft zelfs een naam: ecotherapie. Volgens www.mind.org.uk, een Britse organisatie voor mentale problemen, helpt tuinieren even goed bij milde tot matige depressies en angsten als antidepressiva. Nou, komt dat even goed uit, want ik slik niet snel iets zwaarders dan een paracetamolletje.

Misschien herken je jezelf in mijn verhaal, zoek dan eens bij 'seizoensgebonden depressie' als het Engels van Mind je te boven gaat.

De schaamte al lang voorbij,  hoop ik op een gezellige tuinwinter,  waarin ik met vertrouwen de lente tegemoet kan zien en dat wens ik jou ook toe!

P.S. bollen planten helpt!

Meer over mijn tuinen op Instagram @songsmith2962