Britten hebben een favoriete kwelgeest: Murphy.
Murphy was in mijn verbeelding een kwaadaardige Leprechaun. Maar oorspronkelijk was Murphy een Amerikaanse ruimtevaartingenieur, belast met veiligheid, maar zijn wet (Murphy's Law) is een eigen leven gaan leiden en werd mij toen ik in Engeland woonde veelvuldig onder de neus gewreven. En dan in iets aangepaste vorm ( eigenlijk de wet van bedrog):
"Nothing is as easy as it looks. Everything takes longer than you expect. And if anything can go wrong, it will, at the worst possible moment"
Kort door de bocht: als je in een krakkemikkige boom klimt en die tak breekt, dan is de kans dat je in de sloot valt en ook je horloge verliest 100%.
Deze week kreeg ik helaas te maken met Murphy. Het begon nog goed...
Buurman kwam langs toen hij me bezig zag in mijn kas en vertelde dat zijn gloednieuwe kas ontploft was. Wat??? Ik liep mee en zag dat zijn deur eruit geblazen was, het glas had meters ver gelegen en hij had wel dood kunnen zijn, gelukkig stond hij zelf net voor zijn schuur toen de klap kwam. Het kwam door de combinatie van luchtvochtigheid, luchtdruk en alles potdicht terwijl de temperatuur door de zon die dag enorm opgelopen was (en laat dat een les zijn, jongens en meisjes!). Geschrokken vroeg ik hem gelijk of hij wilde helpen mijn dakraam op een kier te zetten.
Phoe! Ramp afgewend! Dus wilde ik tevreden mijn nieuwe vijverfolie in de kikkerpoel leggen, daar was ik immers voor gekomen? Ik liep met folie en substraat in de kruiwagen naar het gat maar wacht! Zag ik daar een gemeen grijnzende tuinkabouter vanachter de composthoop van buuf naar me loeren? Was dat die Murphy niet? Mijn mooie gat met plantrichel bleek een ondiep uithollinkje in zompige klei. Weken van regen had de wanden doen instorten. En geloof me, zompige klei is loeizwaar. Een half uur later had ik weer een gat en nu ook een zere arm. Zucht! Okay. Folie.
Het aardige meisje bij Aralia had zich duidelijk vergist: ondanks ingeleverd touwtje met de doorsnede van mijn gat bleek ik 4x zoveel folie te hebben gekocht als nodig. Grom! Nou, ik hoef in elk geval niet bang te zijn dat de boel snel lek raakt. (Sod you, Murphy!) Substraat erin en 20 gieters water. En me dan realiseren dat ik vergeten was extra grond te kopen om de randen van de folie te bedekken. Komt nog wel. (SYM!)
Mijn tweede project die ochtend was het van 3 pallets en trellis bouwen van een prieeltje. Loodzwaar, die pallets, maar ik kreeg ze op hun plaats en ook de zware trellis als dak kreeg ik op zijn plek. Nu deed mijn hele lijf zeer. Maar toch happy naar de schuur voor hamer en grote spijkers. Waar ik dom met het gloednieuwe hangslot in mijn hand er achter kwam dat geen van mijn 8 sleutels aan mijn tuinsleutelbos erop paste. He? Hoe KAN dit? Verleden keer de nieuwe sleutel meteen aan de bos gedaan toch? Toch???
Ik hoorde Murphy gieren van de lach.
Tja. Thuis was die sleutel ook niet. Maandag maar weer naar de collega's van Maintenance, hopen dat ik een zware tang kan lenen, ofzo. Of hopen dat mijn schuurdeur eruit ploft...Hm. soms zit het mee, en soms hangt Murphy rond in je tuin!
Update: een tang helpt niet...slijptol is blijkbaar het toverwoord, oh kikkers op een fiets! Dus de pallets en trellis met touw aan elkaar gebonden als de goede padvinder die ik nooit geweest ben. Inmiddels ligt er aarde rond mijn poel en heb ik optimistisch (eigenwijs en misschien dom) campanula, narcissen en mijn zelfgezaaide digitalis geplant. We gaan het zien. Als Murphy maar weg blijft!
Meer over mijn tuinen op Instagram @songsmith2962
