Plotseling is het winter, compleet met ijs op mijn vijver en in de watervaten en, oh happy happy days, zon op maandag, dinsdag en woensdag.
 |
| Mijn schaatstijd is over |
Kijk nou, die lucht! Ik was bijna vergeten hoe blauw eruit ziet. Ik kon bijna niet wachten om mijn grote takkenschaar te pakken en naar Hunky Dory te fietsen. Daar kreeg ik op mijn kop, want Leo had (heel aardig) mijn kranen open gedraaid zodat die watervaten niet uit elkaar barsten. Had ik gisteren natuurlijk zelf moeten doen...ik dacht dat het hier vlak bij zee zo'n vaart niet zou lopen. Nou, mooi wel, er hing een 2 cm dikke ijspegel aan mijn overlooppijpje. Okay, dat weet ik dan voor de volgende ijsperiode.
Het was heerlijk om eindelijk die verwilderde appelbomen te snoeien. Allemaal elkaar kruisende takken en opschot naast de hoofdstam. Er hingen ook takken over het gezamelijke pad. Een absolute no-no. Ik heb de mooiste rechte takken bewaard om mijn zomerplanten mee te stutten en de dikste stukken rondom mijn varen gelegd als een mini houtwalletje, in de hoop dat dit straks in de zomerdroogte helpt om haar blij te houden. Iedere keer wanneer ik haar gedurende de afgelopen zomer passeerde, fluisterde ze 'te droog voor mij, te heet voor mij' en dan kon ik haar vertellen dat ik ooit op het kustpad in Cornwall tussen bijna manshoge varens (bracken) door heb gelopen die helemaal niet zo zeurden over droog en heet, maar ze hield het stug vol.
 |
| IJspegel! |
Omdat ik van haar houd, vergeef ik het haar.
De rest van de takken heb ik op de houthoop naast de vijver gelegd, waardoor die nu eindelijk met recht de naam hoop verdient. Tot nu toe was het een heel laag hoopje.
Morgen pak ik dan het balkon aan, want dat ziet er ook zielig uit na die eindeloze regenbuien en stormen.
Even heel wat anders: er zijn nog steeds wat plaatsen over voor mijn opfriscursus Engels in Bibliotheek Hellevoetsluis. Dinsdagmiddag vanaf 13.30, start op 23 januari a.s. It is going to be fun, I promise!
 |
| De mini Narcissen komen al boven |
Nu ik twee keer per week die bieb van Brielle www.bzhd.nl binnenloop om mede-
landers te helpen met hun Nederlands, heb ik pas goed door wat een geweldige multifunctionele ruimte dit
is. Eerder rende ik er zo snel mogelijk in en weer uit met een stapel boeken, maar nu geniet ik van de gezellige bedrijvigheid. Boekenleners, koffiedrinkers, laptoppers, taalcafĆ©bezoekers, digicafĆ©bezoekers, wachtende moeders en schoolkinderen van de Sint Leonardus, alles loopt door elkaar heen en dat bijt elkaar totaal niet. Wanneer ik donderdagochtend na het TaalcafĆ© in de garderobe mijn jas ga halen, struikel ik wel meestal letterlijk over de kleuters, die als een kluwen vrolijke puppies op de grond zitten te worstelen met hun veters, maar dat vind ik alleen maar leuk. Ik hoop nog vĆ³Ć³r mijn zeventigste oma te worden (No Pressure, darlings!), zodat ik nog de energie heb om leuke dingen met mijn kleinkinderen te doen. Maar ja, daar heb je als wanna-be oma natuurlijk niets over te zeggen en dat is maar goed ook.
 |
| Hard gewerkt š |
En een spierpijn dat ik had na mijn snoeiuurtjes...niet te kort. Maar spierpijn door tuinieren is goede gezonde pijn, zei mijn horticultuurdocente vroeger al. Yes, mrs Harrington, absolutely mrs Harrington. Ik zie haar nog zĆ³ voor me: klein, mager, onveranderlijk in een grijze twin-set met parelketting op verstandige schoenen en superstreng-sarcastisch wanneer een van mijn klasgenoten door niet-gemaakt huiswerk hun Compositiae niet konden onderscheiden van hun Cinquefoil. Maar wanneer je je best deed, was ze een aardig mens. Toen ik voor een overgangstoets een bloemenkrans gefabriceerd had van uit voortuinen gejatte rozen, clematis en klimop zei ze "Very creative, dear" en gaf ze me een 'pass'. Het lijkt honderd jaar geleden.
Goed, ik wens je ondanks dat we back to basic grey zijn qua weer, een heerlijk weekend!
