136 - De Balans

 Af en toe moet je de balans opmaken. Gewoon, om het kip-zonder-kop-rennen door het leven een halt toe te roepen, natuurlijk. Hunky Dory gaat nu haar derde winter in en het is mogelijk om terug te blikken en te vergelijken. Wat werkt en vooral: wat werkt niet?

Oktober 2023

  Een mens (wel, dit mens in ieder geval!) leert het meest van de gemaakte fouten. In mijn geval komt het erop neer dat heel goed kijken naar hoe mijn geliefde planten op de omstandigheden in mijn tuin reageren het allerbelangrijkste is. Want labels, tuinboeken en tuingurus kunnen je van alles vertellen maar die plant, die liegt nooit.

  Een goed voorbeeld zijn mijn rozen. Op mijn balkon doen ze het goed, ondanks dat ze uiteraard in potten staan. Mijn boeken zeggen dat rozen geen probleem hebben met kleigrond, sterker nog, Gardeners World Magazine zegt 'rozen zijn helemaal in hun element op kleigrond, dus als je tuiniert op klei is een roos gegarandeerd een succesnummer (13 mei 2022)' .

Op het balkon, juli 2021

Mag ik het daar even ontzettend oneens mee zijn? Mijn naamloze rambler (foto rechts) deed het geweldig op het balkon, bleef máánden bloeien. In Hunky Dory groeit zij nauwelijks meer en bloeit mondjesmaat.

Prinses Elisabeth, juni 2021

  Hetzelfde geldt voor de roos links. In 2021 was ze 80cm hoog op het balkon en kreeg ze 12 rozen. In 2023 in mijn tuin werd ze niet hoger dan 20cm en kreeg ze er 3.

  En zeg nou niet dat ik verkeerd gesnoeid heb, want ik heb Desdemona precies zo gesnoeid en die werd wèl 80 cm hoog en bloeit nu al voor de derde keer deze zomer. Het verschil is dat Desdemona in mijn verhoogde bak in potgrond staat en de andere twee met hun voetjes in de klei. Ze krijgen echt rozenmest en aandacht, maakt niks uit. Case closed.

Over de rest van mijn tuin ben ik best tevreden. De eerste zomer zag ik dat de scabiosa, knautia, gaura, salvia, verbena en de vele asters geen enkel probleem hebben met mijn betongrond en in de tweede zomer bleken zij zich zelf uitgezaaid te hebben naar de andere borders (en de scabiosa en asters vrolijk naar mijn paden, dat ook...).

April 2021

Als ik naar die foto rechts kijk, kan ik het zelf bijna niet geloven. Kaaaaaaaaal!

Juli 2023, zelfde hoekje

  Dat struikje rechts, Elaeagnus Ebbingei, 

wordt in de zomer volkomen overschaduwd door de verbena bonariensis die er voor staat, maar is inmiddels zelf ook al 80cm hoog, dus dat belooft wat. En in de winter komt zij volledig tot haar recht. Wat een naam trouwens hè? Wie bedenkt dat, vraag ik me vaak af.

Groenblijvers zijn iets wat ik heel belangrijk vind voor een tuin, zéker voor onze vlakke Hollandse tuinen. Je moet groenblijvers hebben die de lucht in gaan. Anders verandert je spannende kleurige tuin van de zomer naar een doodsaaie bruine blergh in de winter. Mijn plant of choice daarvoor zou een jeneverbes zijn, maar ik vrees dat dat kansloos is in mijn klei. Ik los het op met pampasgras, dennen, laurierkers en bovengenoemd struikje, dat volgens mij olijfwilg heet in het Nederlands. Ik heb ook een viburnum, maar die heeft het zwaar, wat raar is want bij de buren doen ze het wel goed. Misschien omdat die hun wortels al veel dieper in de grond hebben? Trouwens, het feit dat ik mijn houtsnippers heb vervangen door gras maakt ook uit in het kleurenschema, minder bruin. 

Een van de vele asters

Goed. Omdat het koude (natte, winderige, zucht) seizoen nu aanbreekt en mijn natuurlijke tuin dan stukken minder fotogeniek is, stop ik met iedere week publiceren. Maar uiteraard kan je op mijn Instagram@songsmith2962 toch blijven genieten van wetenswaardigheden omtrent mijn tuinen en Brielle. In dit blog post ik als ik iets te posten heb, waarna ik zodra de bollen boven de grond komen weer overga naar wekelijks een verhaaltje. Vergeet dus niet af en toe in te loggen!? Ik wens je een fijn groen en gezellig weekend en een goede winterslaap.