Af en toe zie ik op de BBC fragmenten uit hun 100 jaar tuinprogramma's. Zéér vermakelijk om te zien hoe inzichten over tuinieren in die jaren veranderd zijn.
Ook op mijn London City & Guilds horticultuur opleiding in de vroege jaren 80 werd mij geleerd dat een goede tuinman de tuin opruimt voor de winter invalt. Gevallen bladeren dienden te worden opgeharkt en verbrand, want daar zaten toch alleen maar schadelijke insecten tussen, van bladcompost hadden ze nog nooit gehoord. Alle uitgebloeide bloemen moesten worden afgeknipt. Mijn geliefde Rudbeckia bijvoorbeeld: "In any case, cut down the dead stems in November", zegt de Reader's Digest uit 1971.
 |
| Rudbeckia |
Nou, ik dacht het niet. En ook al die andere stengels niet. Ik laat alles staan en snoei pas in het voorjaar terug, zodat er zoveel mogelijk verstopplekjes zijn voor de insekten die mijn tuin inmiddels gevonden hebben. Want waar ik een jaar geleden alleen zwarte bladluizen op de bonen en afschrikwekkende legers naaktslakken zag, waren er dit jaar lieveheersbeestjes, wantsen, krekels, sprinkhanen, bruine en groene zandloopkevers, duizendpoten, pissebedden, wormen, en meerdere soorten spinnen.
 |
| Lieveheersbeestje |
Op een bepaald moment in mei zaten er zóveel lieveheersbeestjes in mijn tuin, vooral op de rabarber, dat ik regelmatig verstekelingen in mijn kleding vond wanneer ik die 's avonds uittrok, die ik dan tussen de planten op mijn balkon zette.
Perken leegtrekken en omspitten, daar doe ik ook niet aan. Ik strooi wèl organisch materiaal tussen mijn vaste planten, en laat de afgestorven rabarberbladeren over de groeiknoppen liggen.
Onkruid trekken doe ik wel, dat wil zeggen, selectief. De boterbloem bijvoorbeeld, waar veel mede-tuiniers een bloedhekel aan hebben, mag van mij blijven staan wanneer hij tenminste niet midden in mijn tuinpad opkomt. Maar de vele melkdistels trek ik uit en paardenstaarten ook.
 |
| De kikkerpoel, nov.'22 |
Zoals je ziet heb ik pampasgras naast de kikkerpoel geplant, om te proberen een windbarrière en een overwinterplek te maken. Nu is het een miezerig polletje gras, maar wacht maar. En al helemaal wanneer het me gelukt is wat stammetjes te vinden om op dat lelijke witte grind langs de randen te leggen. Dus heb je onlangs een boompje omgehakt en weet je niet waar je met dat (snoei-)hout naartoe moet? Kom maar op.
Wil je meer laten over mijn tuin en, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman, je niks van dat suffe algoritme aantrekken, ik besta echt. Fijn weekend!
