2025/2 - And We're Off, my garden and me!!

 Last November I promised you that I would resume regular blogs a.s.a. the bulbs would show themselves; they are above ground! Since we had a storm with wind speeds up to 108 km/h in my area yesterday, I visited Hunky Dory this afternoon, to check if all was well. Thankfully it was.

 If you are reading this in the affected areas with snow blizzards or fires in the USA, I am wishing you strength! 

We had 1cm of snow last Sunday and I was over the moon...I cannot begin to imagine what you must be going through over there.

After an hour the rain returned

   When I arrived at Hunky Dory the sun showed itself, hurray!

   So instead of just checking, I actually pulled up my sleeves and tackled the first gardening jobs of 2025.

   I dragged some old artichoke branches to the compost heap, put some old cardboard on for good measure and watered my Spider plants that are living in the greenhouse. Next I topped up the frog pond (the level had dropped despite the rain) and let some water out of my water butts, as they are predicting night frosts for this week. 

   As I told you in blog 1, I am planning to try runner beans, climbing courgettes and climbing pumpkins this year, so I built them a frame. I used some old bright blue plastic rope the old geezer who had the garden before me had left behind in the shed: loathe it, but waste not, want not. Hopefully the greenery will cover that blue stuff pretty quickly.

See? I told you! Bulbs! They are narcisii, paperwhites.

During the winter months I gasp for green shrubs, and my Elaeagnus Ebbingei does not disappoint! From a 30 cm baby it has grown into a thug I now need to curb in its expansion, as it has totally overgrown the path. I will wait until late February and then will lift its canopy, unless it is safe to do it sooner, I must research that.

My kitchen sage is doing well; here you see it enjoying the sunshine.

And so is the rosemary, already starting to bloom! Oh dear, that night frost...

The malus looking pretty

    Last winter the birds had eaten all the tiny apples, but so far they are still hanging proudly.

   Can you see the clouds starting to gather? Always too good to be true, blue skies in January.

But I really wanted to build that frame, so I soldiered on.

And here it is, built in true allotment style from Tonkin sticks and old apple tree branches I cut off last autumn.

Must say I am pretty pleased with my effort. And I can't wait to put the seedlings next to it. But that will have to wait!

The Hellebore next to the frog pond is showing colour. It used to be apricot coloured, but reverted to pink after a year (pissing me off, as I paid a lot of money for it to be apricot). Still, it is very pretty in pink too, and it is just about the first thing to start blooming, so it's forgiven.

Right, this is the last photo for this week. This is in the border next to the greenhouse, and never disappoints. I pruned it quite harshly, but it has recovered and now looks great, giving me a welcoming splash of colour when I arrive at my plot.

Have a lovely weekend!

Renée 

195 - Out with the old, in with the new! 2024-2025

 Well, it depends on where you are, obviously, whether you are reading this in 2024 or 2025. I suspect most of you will be reading it in 2025, so a very happy, prosperous and especially peaceful new year to you!

With my friend

   Whilst the fireworks bombs (it is only 6 pm!) are going off all around my flat, and my poor dog is shivering in her basket, I wonder if you have a load of new year's resolutions. Do you actually stick to them? I can proudly/smugly (take your pick)tell you I tend to do so. But then I am a pragmatist and aren't as stupid as I used to be in my youth, so I only make realistic ones.

   Here goes:

   1. Keep on keeping on not drinking alcohol. 

   I quit in May 2023 and it suits me very well. Mind you, my tolerance for soaks has evaporated along the way, along with my patience.

2. Keep on keeping on with shedding those kilos. Twelve down, three more to go. And Frith are those last three hard!

3. Work hard at making my allotment garden the most insect/ bird/ hedgehog friendly one I possibly can. Since 2024 was an extremely wet year, I hope my bulbs will be okay, and that some of my shrubs will recover from having their feet wet for months on end. Still, I have great plans again, which I will make you a part of as the months progress. So looking forward to that! Which logically brings me to:

4. I'll continue blogging about my garden(s). From time to time I get cold feet, and think who on earth is interested in my boring garden stories, but then I look at where my musings are being read, and I am amazed. Singapore, Hong Kong, Mexico, the USA, the UK, Ireland, and last but not least Belgium.

That pleases me no end. I am happy that you seem to like my garden, tiny as it is, in my damp, windy, wetlands.

Have a wonderful 2025, won't you?!

I'll be seeing you!

Renée 

120 - Eindelijk (een beetje) regen.

 Terwijl ik vast aan het koken ben voor mijn gasten van vanavond (ja, tegen alle verwachting in doe ik ook andere dingen dan tuinieren), ben ik in gedachten al bezig met mijn tuindoelijstje.

De uitgebloeide Nigella

 De tweede golf van bloemen is namelijk uitgebloeid (Nigella, Klaproos, Californische Klaproos,  Digitalis, Lavendel, Verbena) en Hunky Dory is ineens veranderd van een romantische wildernis in een op vele plekken uitgedroogde strogele bende. En omdat ik mijn derde golf zomerbloeiers het voetlicht gun, moet die uitgedroogde zooi er uit!

Die ene grote (maar veel te korte) bui van woensdag heeft niet veel zoden aan de dijk gezet, helaas, en laten we het maar niet meer hebben over die vijf druppels van donderdagavond. En dat terwijl ik vrienden hoor tetteren over 45 mm in Ouddorp, wat hier maar 27 km vandaan is. Zo oneerlijk!

Maar goed. We moeten het doen met wat we ontvangen, Hunky Dory en ik.

Overigens is die nieuwe golf bloemen weer schitterend! Overal duiken Stokrozen op, in allerlei kleuren, en de Monarda en Gaura doen hun best de vele Verbena Bonariensis en Alliums naar de kroon te steken.

Heel veel stokrozen

Verleden jaar (zie foto rechts) had ik alleen donkerroze Stokrozen, maar tot mijn vreugde heb ik dit jaar alle schakeringen van diep bijna paars roze tot heel lichtroze.

En daar heeft mijn tuin zelf voor gezorgd, zo cool!

Ook de Scabiosa en Knautia hebben zichzelf behoorlijk uitgezaaid, ook daar ben ik heel blij mee, want wat een gedoe was het verleden jaar om mijn zaailingen die droogte te laten overleven! 

Wie wel totáál verdwenen zijn, zijn de drie soorten Echinecea die ik verleden jaar geplant had. Jammer, want ze doen me altijd denken aan de velden vol die we jaren geleden in Ontario zagen.

Desdemona roos

 De rozen nemen momenteel even pauze. Vooral de Desdemona heeft het schitterend gedaan. De Prinses Elizabeth heeft het echter niet erg naar haar zin bij de obelisk, ze heeft maar twee bloemen gehad. Ik ga haar in het najaar daar weghalen en ook in het verhoogde bed zetten, waar ze niet hoeft te dealen met die betonklei van mijn tuin. Ik kan tegen de obelisk beter iets zetten wat wel tegen droogte kan en ook wil klimmen. Wàt weet ik nog niet, want ook de druif heeft de geest gegeven (toch ook droge grond in Frankrijk? Snap het niet).

Afijn, ondertussen blijft die zon maar schijnen, wat een bofkonten zijn wij thuisblijvende vakantiegangers (bijna, bijna, nog 2 weken werken) toch!  En ik ben helemáál een bofkont, want ik ga over 2 weken alleen nog maar doen waar ik zelf zin in heb. Het zal weinig centen betekenen, maar zelfs dat vind ik een uitdaging en geen angstig gegeven. Freedom!

Wil je meer lezen, zoek me dan op Instagram@songsmith2962  . Fijn groen weekend!

116 - Mijn Gecontroleerde Wildernis

 Vol bewondering als ik ben voor de goed uitgedachte traditionele Engelse borders en voor waar de deelnemers aan the Chelsea Flower Show ieder jaar weer mee komen, wijk ik toch erg af van geordende tuinen. Hoewel, deze week zag ik toch ook op Chelsea een bevestiging van mijn overtuiging dat ook 'onkruid' een plaats in een tuin verdient en niet alleen in de berm. 

Mijn aardbeienbed

 Ik streef naar iets wat je nog het beste kunt omschrijven als een gecontroleerde wildernis.

Waar mijn buren op de volkstuin meetlinten gebruiken om hun bedden recht te krijgen en hun planten in keurige rijen zetten, nauwkeurig wieden en spitten, verticuleren en frezen, laat ik mijn grond ongemoeid. Ik spit niet, frees niet, gebruik geen gif en wied alleen als een soort (Straatgras, en Bezemkruiskruid momenteel!) de tuin dreigt over te nemen en de andere soorten verdringt. Dat doe ik vanuit een diep gewortelde overtuiging dat ik de insecten (en dus de vogels!) een handje moet helpen en dat het per saldo beter is voor het bodemleven. Ik word hierin gesteund door het feit dat ik aantoonbaar meer insecten in mijn tuin zie en dat er nu heel veel bodemleven is in tegenstelling tot 2 jaar geleden.

Blauw muntgoudhaantje

Het betekent ook dat ik 'onkruid' als Paardenbloem, Boterbloem, Boerenwormkruid en Smeerwortel laat staan. En dat ik het prima vind wanneer bloemen zich uitzaaien. Een goed voorbeeld zijn de Alliums die dit jaar overal opduiken en de vele Stokrozen die zich vanuit het randje voor de kas hebben verspreid. En ik heb werkelijk een veldje vol Nigella en Californische klaproos, zó vrolijk!

Overigens zit er wel degelijk een ontwerp in mijn tuin waaraan ik me houd: de houtsnipperpaden blijven waar ze liggen en het vele boomopschot dat vanaf de Langesingel is komen aanwaaien haal ik wèl weg. Ook zorg ik dat de enige twee rechte borders die ik heb geërfd (aan twee kanten van mijn kas) wild aantrekkelijk blijven, zodat de vaste planten daar niet overwoekerd worden door immigranten.

Mijn wandelende Alliums

 Op Instagram volg ik een aantal mensen die op dezelfde manier te werk gaan. Ik wil je hierbij aanraden @big_drewland eens op te zoeken, hij post zelden, maar man wat een paradijsje!

Is het ook minder 'werk', mijn wildernis, vraag je je misschien af? Nee, ik vermoed van niet, want ik moet er toch voor zorgen dat het aantrekkelijk blijft en niet doorschiet naar chaos. En dat is nog best lastig. Gelukkig vind ik het leuk en word ik er rustig en blij van. Wanneer ik mijn kas binnenloop en begroet word door lustig groeiende groenten en Cannas en de groene geur opsnuif (je kunt groen ruiken, wist je dat?), dan valt alle levensstress van me af. En mijn favoriete moment van de dag is wanneer ik helemaal alleen omringd door mijn bloemen aan het rommelen ben in mijn tuin. Absoluut een hutje-op-de-hei / queen-of-my-own-jungle typetje, ik (totdat ik opeens de drang voel een kroeg met live muziek op te zoeken, en keihard mee te zingen, dat dan ook wel weer!). Maar dat hutje kost tegenwoordig zó veel dat een mens als ik het niet kan kopen, dus ik houd het maar bij mijn twee stukkies tuin.

Mijn balkontuin

Wil je meer tuinverhalen lezen en foto's zien, zoek me dan op Instagram@songsmith2962  . Fijn groen weekend!

95 - Alvast hele gezellige feestdagen !

 Okay. Het is 1 graad boven nul en voelt als 5 graden vorst vandaag en het is grijs en stil op straat. Typisch Decemberweer in Nederland.

Fijne Feestdagen van mij aan jou!

 Het is dat december ook De Feestdagen bevat, want anders zou ik geneigd zijn deze maand samen met januari af te schrijven als: blergh.

Sneeuw en ijs (liefst met staalblauwe lucht en een zonnetje) zouden me er nog een beetje doorheen helpen, maar wij blijven de laatste jaren hangen in guur, grijs en nat, een waardeloze combinatie, waar geen Irish Coffee tegenop kan (hoewel dat de ellende  wel een klein beetje verzacht).

In Hunky Dory is de kleurschakering nu voornamelijk allerlei tinten bruin, met hier en daar een groen accent. Mijn vele verbena bonariensis planten zijn ook bruin, soms bijna zwart, maar de zaadhoofden leveren wel mooi voedsel voor de zangvogels die hier overwinteren, dus ik ben blij met ze.

V. Bonariensis in juli 2022

De scabiosa probeert nog vol te houden, en ook de gaura heeft nog een paar bloemen. Maar de rest is nu echt wel uitgebloeid. Nu vallen de groenblijvers zoals mijn eucalyptussen, de paar naaldboompjes (heel klein nog) en de grassen extra op. Ik wil méér groenblijvers komend seizoen, zodat er ook in de kale wintermaanden structuur in de tuin blijft.

Dit blog is voorlopig even de laatste, ik neem een korte winterpauze. Zodra er weer iets te melden valt, schrijf ik een nieuwe.

Zoek me op Instagram@songsmith2962,  want daar blijf ik wel aktief op tuingebied.

Ik wens je hele fijne, gezellige Feestdagen en alvast een goed en vooral gezond 2023. 

Liefs, Renée 

72 - After the June explosion comes the calm of July

 Suddenly plants that shot from the soil have slowed down their urge to get as tall as possible, and instead have set their minds to producing seed or fruit.

My echinacea has flowers

Since we have had a couple of very rainy days this week, everything is looking fresh and sparkly instead of washed out, dusty and tired. That patch of figs next door is starting to waft that fig scent I adore, I wish I could take it home with me. Us teachers are on our last legs, one more week to go, but a few hours a day in my cottagy garden or in my balcony jungle keep me going and help me combat the stresses and frustrations that work throws at me. There was a hummingbird moth on my canna a few days ago, it made my day!

So what is going on in Hunky Dory? Well.

My tomatoes are as tall as me, and a few even taller, and their friends the marigolds are so leggy that they have fallen over, trying to trip me up on the greenhouse path. So I have bound them to the tomato stakes, where they cling like a tipsy woman on Friday night.

(Before you take offence and accuse me of sexism, tipsy men don't cling, they are loud and make stupid jokes, so I could not use them for a metaphor)

I have not taken off the bottom shoots and leaves, so they are not half as full of flowers as those of my clever neighbours, which suits me just fine, as I don't know what to do with kilos and kilos of tomatoes. Note to self: eight tomato plants are six too many. I live and learn.

Slowly some height at last

But the two cucumbers are perfect. I can just about keep up with their production, and give away a cucumber here and there, but not so often that folk turn away when they see me coming whilst trying to avoid the allotmenteer desperation. Two paprika plants are fine as well. And about my two courgettes, well, the slugs have discovered them and one of them is not a pretty sight.

But the flowers are well into their stride now. When I approach my borders I can hear a buzz from metres away. All kinds of bees and hoverflies are very busy, and there are plenty of butterflies as well, with the cabbage white most dominant.

Every time I enter the greenhouse surprised butterflies flutter around, and I have met some small birds several times. Mr Waddles is hiding amongst the veg, I have not seen him for weeks now. I hope he's okay. Must find out how old toads can become.

The side

Okay, time to slice up some cucumber. Next time I have some exciting news for you, so keep your eyes peeled at Instagram@songsmith2962  . Have a lovely weekend!