2025/12 - Wakey, wakey, my green lovely!

 We have had days and days of sunshine, hardly any wind, and though the nights were all below 8°C, no frosts. So my garden is definitely waking up!

The warmest part at the moment is the bank of the ditch. It is in full sunlight for hours on end, and it cheers my soul.

Another plant that is profiting from that sunny bank is my rhubarb. Last week a mass of almost black plant matter still, this week it has woken up, hurray!

Isn't it gorgeous?

I have four plants, so a glut of rhubarb is coming. Rhubarb crumble, rhubarb sauce, rhubarb jelly, and plain old rhubarb as a side dish. Delicious.

This plant is also showing its eagerness to get going. I believe it is called red pimpernel in English, rode pimpernel in Dutch. It was a gift from someone else's garden, and she didn't know the Dutch name.

Could not resist more of these happy faces... They make me forget all (well, I lie, not all) troubles in Europe and the USA. (Still called the USA? Or is that a forbidden word now? I can't keep up! Breast-feed is a no-no, but tit, totally acceptable, as is pussy. Well, obviously).

If you look closely in the corner on the left, you see the self-seeded  aquilegias. And a lot of that pesky grass that is self-seeding as well...grumble. But I will come with the trimmer very soon. For now I will leave it, as the nights are still very cold and my wildlife needs all the shelter it can find.

I say 'my wildlife', because when you pour all of your effort and frankly love into a garden, it is hard not to get possessive about it, right? So I can say I pray that this year my resident mice will leave MY seed trays alone!

My neighbour says "why don't you put some traps down?" - ehm... because I am the one who has to empty them.

I've tried to be clever and left the outer rims empty. Perhaps it will fool them. Probably not.

Since my first batch of spider plant babies froze (so, so sorry...), I have potted up the second batch. My plant at home provides me with a never-ending supply. There is a cyclamen there as well, also from a plant in my home.

Grape hyacinth

  Some grape hyacinths have turned up next to the frog pond, so sweet. They are very welcome.

   Oh, I have moved the obelisk from there, and put it more to the front of the plot. It was being crowded by the shrub next to it. They (I have two) need a new lick of paint. Another job.

   Talking of jobs, the winter quiet of the allotments has vanished. I was 'greeted' by the sound of hammering, sawing, drilling and tilling from all sides. But I have my little secret: I go early, before most people arrive. And then when the enthusiastic cacaphony starts, I leave. And what does that say about me, eh?

Simply that I like my peace and quiet.

Have a lovely weekend, and if you happen to be in the neighbourhood of Brielle, don't forget I have a 'meet-and-greet' in bookshop Hoofdstuk Een, Nobelstraat 16, Brielle, 15.00-17.30 at March 21st. My book 'Boerenwormkruid' will be available and I will gladly sign it for you.

Groetjes, Renée Grashoff 

 

2025/9 - Oh, thank All the Gods that the sun is out!

 Any God can apply for the job, by the way, I'm not picky!

After too many, too long days of greyness, wetness and chilly gloom, today the sun is out! Sooooooo lovely!

I cycled to Hunky Dory to let some water out of my waterbutts, as there will be frost in the night, and I don't want them to burst. I was the only one there, so it was just me, the worms popping up out of the ground (their homes were flooded by me, sorry, sorry) and the narcisii showing colour.

Every spring it is a happy event for me to pick the first bunch to take home.

That ditch wall is the first soil to warm up, so these bulbs flower first. I took a quick look at my other bulbs, and they are coming along nicely as well. The newly planted Camassias are 10cm above ground.

After a struggling first few years, my Viburnum tinus is finally looking as if she has decided to put down roots. Good, she's very welcome to stay.

Can you spot the Camassia? Bright green, on the left. Monty Don says it is 'a bit of a thug', but I have plenty of those in my garden, so I dare it to challenge the others.

Slowly, slowly, the Hellebore opens up. I wait with great anticipation for the first bumblebees to wake up. I suspect some of them live very near that Hellebore. But this week it is far too cold for them still.

The majority of my plants and shrubs are still straw coloured. It makes the sheds and glasshouses stand out, as well as those waterbutts. Not very pretty...But oh well, it is an allotment after all. And just you wait for my roses.

Oh, will you look at that sky?! But I prefer that to the solid grey one we see so very often over here.

Puck and I braved two snow showers already, which turned her into the puppy that she has not been for 9 years. But the snow has melted away as soon as it fell, the frost is only in the night. 

Anyway, that sun lifts everyone's spirits, you can tell. May it stay with us for a while! Have a lovely weekend!

Renée Grashoff is the author of 'Boerenwormkruid'

ISBN 9789492881939

NUR 342

Trichisboeken.nl 

2025/3 - Don't believe everything you read

 Last week I told you I plan to prune my 'olijfwilg' , or olive willow to you (Elaeagnus Ebbingei), but that I want to make certain I do so in the right season.

The top branches of the olijfwilg

   So I looked up the information on the internet, as one does these days, right? Well, that was quite confusing. Most sites

 (not all, mind) told me to do it twice a year, in February/March and June/July, but "not during the growing season!"

Excuse me? Shrubs do not grow during June/July? News to me!

  Only after looking up at least 6 sites, did I think to look at the label of my olijfwilg, which I had kept.

   

Here you are, proof!

The print is a bit too small, but is says 'pruning in February/March'.

So there you are, you should not blindly follow information you find on the internet.

The last few days we are having thick fog along with near freezing temperatures, so it is not a pleasure to be outside. Foggy conditions are a given so close to the sea. I don't mind walking Puck though, as it makes our early morning walkies quite mysterious. The moorhens are awake at 06.00, and they usually make their presence known by squawking very loudly, and this time my brain registered an oak leaf fluttering up from the grass to a branch. That is weird, I thought stupidly, before I realised it was a tiny treacreeper.

Anyway, because I have nothing new, let alone cheery, to show you here is a photo from last June, again with my olive willow, verbena bonariensis and in the background the monarda.

And I'll finish with my favourite rose.

This is it, Desdemona, in the planter. Just imagine a few of these against my new frame, eh? I can't wait!

Right, have a lovely weekend wherever you are.

Renée 

2025/2 - And We're Off, my garden and me!!

 Last November I promised you that I would resume regular blogs a.s.a. the bulbs would show themselves; they are above ground! Since we had a storm with wind speeds up to 108 km/h in my area yesterday, I visited Hunky Dory this afternoon, to check if all was well. Thankfully it was.

 If you are reading this in the affected areas with snow blizzards or fires in the USA, I am wishing you strength! 

We had 1cm of snow last Sunday and I was over the moon...I cannot begin to imagine what you must be going through over there.

After an hour the rain returned

   When I arrived at Hunky Dory the sun showed itself, hurray!

   So instead of just checking, I actually pulled up my sleeves and tackled the first gardening jobs of 2025.

   I dragged some old artichoke branches to the compost heap, put some old cardboard on for good measure and watered my Spider plants that are living in the greenhouse. Next I topped up the frog pond (the level had dropped despite the rain) and let some water out of my water butts, as they are predicting night frosts for this week. 

   As I told you in blog 1, I am planning to try runner beans, climbing courgettes and climbing pumpkins this year, so I built them a frame. I used some old bright blue plastic rope the old geezer who had the garden before me had left behind in the shed: loathe it, but waste not, want not. Hopefully the greenery will cover that blue stuff pretty quickly.

See? I told you! Bulbs! They are narcisii, paperwhites.

During the winter months I gasp for green shrubs, and my Elaeagnus Ebbingei does not disappoint! From a 30 cm baby it has grown into a thug I now need to curb in its expansion, as it has totally overgrown the path. I will wait until late February and then will lift its canopy, unless it is safe to do it sooner, I must research that.

My kitchen sage is doing well; here you see it enjoying the sunshine.

And so is the rosemary, already starting to bloom! Oh dear, that night frost...

The malus looking pretty

    Last winter the birds had eaten all the tiny apples, but so far they are still hanging proudly.

   Can you see the clouds starting to gather? Always too good to be true, blue skies in January.

But I really wanted to build that frame, so I soldiered on.

And here it is, built in true allotment style from Tonkin sticks and old apple tree branches I cut off last autumn.

Must say I am pretty pleased with my effort. And I can't wait to put the seedlings next to it. But that will have to wait!

The Hellebore next to the frog pond is showing colour. It used to be apricot coloured, but reverted to pink after a year (pissing me off, as I paid a lot of money for it to be apricot). Still, it is very pretty in pink too, and it is just about the first thing to start blooming, so it's forgiven.

Right, this is the last photo for this week. This is in the border next to the greenhouse, and never disappoints. I pruned it quite harshly, but it has recovered and now looks great, giving me a welcoming splash of colour when I arrive at my plot.

Have a lovely weekend!

Renée 

195 - Out with the old, in with the new! 2024-2025

 Well, it depends on where you are, obviously, whether you are reading this in 2024 or 2025. I suspect most of you will be reading it in 2025, so a very happy, prosperous and especially peaceful new year to you!

With my friend

   Whilst the fireworks bombs (it is only 6 pm!) are going off all around my flat, and my poor dog is shivering in her basket, I wonder if you have a load of new year's resolutions. Do you actually stick to them? I can proudly/smugly (take your pick)tell you I tend to do so. But then I am a pragmatist and aren't as stupid as I used to be in my youth, so I only make realistic ones.

   Here goes:

   1. Keep on keeping on not drinking alcohol. 

   I quit in May 2023 and it suits me very well. Mind you, my tolerance for soaks has evaporated along the way, along with my patience.

2. Keep on keeping on with shedding those kilos. Twelve down, three more to go. And Frith are those last three hard!

3. Work hard at making my allotment garden the most insect/ bird/ hedgehog friendly one I possibly can. Since 2024 was an extremely wet year, I hope my bulbs will be okay, and that some of my shrubs will recover from having their feet wet for months on end. Still, I have great plans again, which I will make you a part of as the months progress. So looking forward to that! Which logically brings me to:

4. I'll continue blogging about my garden(s). From time to time I get cold feet, and think who on earth is interested in my boring garden stories, but then I look at where my musings are being read, and I am amazed. Singapore, Hong Kong, Mexico, the USA, the UK, Ireland, and last but not least Belgium.

That pleases me no end. I am happy that you seem to like my garden, tiny as it is, in my damp, windy, wetlands.

Have a wonderful 2025, won't you?!

I'll be seeing you!

Renée 

107 - Filosofie van de koude natte grond

 Audrey Hepburn schijnt ooit gezegd te hebben dat tuinieren gelijk staat aan geloven in de toekomst.

Zomer 2022

Zelf ben ik het daar volledig mee eens. Maar geloven is niet hetzelfde als vertrouwen hebben in. Terwijl ik vorige week op het Stembureau controleerde of mensen die wilden gaan stemmen niet op de 'zwarte lijst' stonden, bedacht ik me dat ik echt hoopte dat men zou kiezen voor een toekomst waarin de aarde er als winnaar uit zou komen en niet als verliezer. Inmiddels weten we allemaal dat Nederland voornamelijk op de BBB heeft gestemd. Ik houd mijn hart vast. Niet omdat ik iets tegen boeren heb, in tegendeel, ik ben een poldermeisje. Maar omdat ik bang ben dat er gehakt gemaakt wordt van al die onervaren politici en dat ze niet toe zullen komen aan goed beheren en controleren in de Eerste Kamer.

Een mooie hommel

Ik heb geen enkele illusie over hoeveel mijn miezerige bijdrage aan een veilige plek voor insekten bijdraagt, maar toch hoop ik dat het een ietsiepietsie helpt. Tegelijkertijd zie ik documentaires over 80% minder insekten in vergelijking met mijn jeugd in de jaren 60. En dat weet ik. Mijn moeder moest in de zomer iedere dag de dode insekten van de voorruit van de Renault 4 wassen; bij pompstations stond standaard een emmer met smerig water met een laag dode muggen erop, en ons geitenweiland hopte werkelijk van de krekels. Ik heb afgelopen zomer één krekel in Hunky Dory gezien, één. En minder insekten betekent minder vogelvoer. Als groot vogelliefhebber vind ik dat ook vreselijk. 

Gelukkig worden Puck en ik iedere ochtend begroet door tientallen mannetjesmerels, die luidkeels zingend wachten tot de zon opgaat en stoer lopen te doen in het gras tussen de eiken, tegen elkaar en tegen Puck. Ik hoop dat de gemeente nog heel lang wacht met het bebouwen van de oude tennisbaan, want daar wonen ze voornamelijk, in de verwilderde heggen. Die merels maken het vroege rondjehondje extra genoeglijk.

Wow! Toch? 😂😂😂

Okay. Voor de die-hard groenfanaten onder jullie: van mijn 3 hangbegonias komt er één ein-de-lijk boven de grond! Vijf weken heb ik moeten wachten. Het zijn witte hangbegonias voor in mijn balkontuin. Mijn begonialiefde is gestart in de botanische tuin van Funchal op Madeira, waar ik mijn ogen uitkeek naar de vele enorme begonias die daar bloeien. Voor die tijd vond ik ze maar truttig, maar wist ik veel dat er prachtige soorten zijn? Sindsdien heb ik ze zowel als huis- en als tuinplant, ik wil niet meer zonder zijn. Op Madeira zijn het vaste planten, dát lukt me hier buiten niet. (Misschien tegen de tijd dat ik 75 ben?) Het betekent ieder jaar opnieuw beginnen, maar dat heb ik er graag voor over.

Goed, tijd om weer richting de tuin te gaan. Het stormt, en ik zag in het voorbijrijden dat mijn groene regenton omgewaaid is. Ook wil ik mijn veldsla en broccoli poten, daar had ik door al die hoosbuien eerder geen moed voor.

Oh, en Clara (en anderen), tuurlijk mag je een keertje komen kijken! Maar wacht even tot eind mei/ begin juni, want momenteel is er nog niet zo heel veel te zien. Mijn Hunky Dory is pas een jaar aan het groeien, immers.

Fijn weekend! Instagram@songsmith2962 voor meer foto's en verhalen.

 

24 - Waarin de vijg gemolesteerd wordt / A molested fig tree

 

Na dagen van hoosbuien en loeiharde wind was het vanochtend gelukkig wat rustiger buiten, dus weer een bezoekje aan mijn tuin gebracht.

Ik kan me niet heugen zo'n vreemde zomer gehad te hebben, het schiet van de ene naar de andere kant als een 16 jarige na teveel biertjes. Maar goed, met Henk door de één na laatste bui naar de vereniging om daar te constateren dat het onkruid inmiddels kniehoog stond. Dat was zuur, want ik nam de tuin over in praktisch onkruidvrije staat. Potdomme!

Terwijl hij zich op de distels naast de aardappels wierp, worstelde ik met één hand met kattenstaart en raaigras en ander ongewenst spul in de bloemenborder en knipte ik de door de vele regen rottende hortensia bloemen. En zoals altijd wanneer ik met planten bezig ben, verdween de pijn in mijn arm en alle zorg om de toekomst naar de achtergrond en was ik volkomen Zen. Ik heb niet van veel spijt, maar wel degelijk van het door omstandigheden niet af kunnen maken van mijn City & Guilds horticulture opleiding in 1986. Soms vraag ik me af hoe mijn leven was verlopen als ik wel zoals gepland in England als tuinontwerper aan de slag was gegaan. Nu genoot ik van de geur van de vijg en werkte ik me gestaag door de border terwijl de laatste bui mijn shirt doorweekte.

De tuin lag er verder goed bij. Er waren verrassings gladiolen binnen en buiten en weer een emmer vol tomaten en joepie, een mini meloen. Een andere verrassing was de vijg: buuf was zo fanatiek als een kudde olifanten met de snoeischaar aan de gang geweest. Niet dat die vijgen snoeien, maar je begrijpt vast wat ik bedoel. Bijna totale verwoesting.

 

Ik schrok er gewoon van, die prachtig vijg. Geen wonder dat ik het hout op meters afstand rook. 

Ik hoop dat dit weer een beetje herstelt, want het ziet er nu niet uit.  Hier tegenover stond dat de andere hoek, van de andere buurman, prachtig stond te bloeien met echinecea, nigella, phloxen en korenbloemen. Mijn toekomstige tuin zal naadloos aansluiten bij zijn hoekje, ik ben benieuwd wat hij ervan zal vinden. Visit Instagram @songsmith2962 for more photos.

English

After days of showers and harsh winds this morning was slightly calmer, so I visited my allotment.

I cannot remember having had such a weird summer, it veers from one way to the other like a 16 yr old after too many beers. So, was driven by Henk to the allotments through yet another shower, only to conclude the weeds were knee high. That hurt, I had taken over a practically weed-free plot. Damn!

Whilst he tackled the thistles next to the potatoes, I wrestled singlehandedly with horsetail and grasses and other unwanted immigrants in the flower border, and cut back the rotting hydrangea heads. Too much rain. And like always when I am busy with plants, the pain of the fracture and worry for the future faded into the background and I became totally Zen. There's not a lot I regret, but I do the unfinished City & Guilds horticultural course in 1986, due to unsought- for circumstances. I sometimes wonder what my life would have been like if I had finished, and worked as a garden designer in England as planned. Now I revelled in the scent of the fig and worked through that border as the last shower soaked my shirt.

The garden looked good. There were surprise Gladiolus indoors and out, and another bucket full of tomatoes and oh joy, a mini melon. Another surprise was the fig: my neighbour had cut back her fig like a trampling herd of elephants. Not that they garden, but you get my drift. Almost total devastation.

I was quite shocked, that lovely tree. No wonder I smelled it from meters away. I hope it will recover, for it looks sad. As opposed to the other corner from my other neighbour, blooming away gorgeously with Echinacea, Nigella, Phlox and Cornflowers. My future garden will fit his seamlessly, I wonder what he will think of it.

Visit Instagram @songsmith2962 for more photos.

21 - Life is better with friends!

 Ik ben een gezegend mens, dat is een ding dat zéker is.

Wat? Ik hoor t je denken. Jij hebt toch die rotbreuk en kan niks?

Klopt.

Maar deze ellende heeft me weer met mijn neus op de feiten gedrukt: ik heb het enorme voorrecht mensen om me heen te hebben die bereid zijn me te helpen.

De ene schildervriendin komt me opvrolijken en neemt en passant even mijn balkonbakken onder handen. De andere schildervriendin gaan nog één stapje verder en poot nieuwe planten in de uitgebloeide bakken. De derde laat een week mijn hond uit en verleent hand- en spandiensten. Een ander doet boodschappen en speelt taxichauffeur. Weer anderen doen ook een rondjehondje. En gisteren heeft weer een ander mijn moestuin bezocht en emmers vol groenten geplukt.

Uiteraard zou ik hetzelfde voor hun doen, maar ( en nou komt het) dat weten zij dus niet, want de gelegenheid om dat te demonstreren was er nog nooit. En precies dat maakt dat ik me gezegend voel.

Meer plantenfoto's op Instagram @songsmith2962 

English

I am blessed, that is certain!

You what? I can hear you thinking. Aren't you the one with the nasty fracture, unable to do a thing?

That's right.

But all this shit has made one issue perfectly clear: I have the enormous privilege to have people around me who unselfishly help me.

One painting club friend comes round to cheer me up and meanwhile dead-heads my balcony plants. Another goes even further and replaces my sad nasturtiums with lavender. A third walks my dog and cleans my flat. Another does the shopping and drives me to the hospital. Others also walk Puck. And yesterday yet another visited my allotment and harvested buckets full of veg.

Obviously I would do the same for them, but (and here it is) they cannot know that, because the opportunity to demonstrate this simply never arose yet. And that is exactly why I feel blessed.

More photos of my plants on Instagram @songsmith2962 

20 - Plannen, plannen, plannen / Plans, plans, plans

 

 John Lennon was een brilliant maar ook wijs man: 'Life is what happens whilst you are making other plans', zei hij.

 Ja, zéker weten! En het enige dat ik kan doen is me aanpassen aan de situatie en dus ook mijn plannen aanpassen. Waar ik normaliter een organische tuinier ben, die gewoon ergens begint en net zo lang doorgaat tot ik tevreden ben, onderweg van alles aanpassend, maak ik nu dus echte plannen in mijn hoofd. 

Er zijn vier gebieden die ik moet aanpakken: de schuur, de kas, de vijver en de tuin.  De kas kan tot het laatst bewaard worden, daar is op een gebroken dakraam na niets mis mee.

De schuur staat vol oude zooi, al of niet bruikbaar, en moet nodig een lik verf. Maar als ik daarmee aan de gang ga, is het alleen maar slim meteen Puck's Parlour aan te pakken, zodat ik haar mee kan nemen. Eigenlijk wel prioriteit nummer één. Maar ( en nu ga ik jammeren) die hele tuin staat vol met inmiddels rottende groenten! Dus dan toch maar eerst al die bonen, aardappelen, aardbeien eruit? Ik denk hier niet voor oktober aan te kunnen beginnen, gezien het ijzig langzame herstel van mijn arm. Wat is wijsheid?

Zie Instagram @songsmith2962 voor meer updates.

English

John Lennon was a brilliant but also wise man: 'Life is what happens whilst you are making other plans', he said.

It sure does! And the only thing I can do is adapt to the situation and thus adapt my plans. Where I normally am an organic gardener, who simply starts somewhere and goes on until I am satisfied with the result, tweeking along the way, I now am making a proper plan in my head first.

There are four areas I need to address: the shed, the greenhouse, the wildlife pond and the garden. The greenhouse can keep til last, nothing wrong with it except one broken pane of glass in the roof.

The shed is filled with junk, some still useful, and needs a new coat of paint. But if I start with that, it would be smart to also deal with Puck's Parlour, so she can come along. Priority number 1, really. But ( and now I start whining) the entire garden is full of rotting veg! So, get those beans, potatoes and strawberries out first? I can't see myself start before October, due to the slow healing of my arm. What to do?

Visit Instagram @songsmith2962  for more updates.

18 - Gardening is planning for the future.

 

Naar mijn tuin gaan is fysiek onmogelijk, dus het blijft bij het balkon en plannen maken voor de tuin.

Na een dikke afgrijselijk pijnlijke week ben ik zo ver hersteld dat ik met mijn linkerhand kan bewegen zonder dat mijn rechter bovenarm het uitgilt.

Zoals altijd geeft tuinieren nieuwe moed en rust.

Gedwongen stilzitten wil zeggen dat ik in mijn hoofd al lange to-do lijsten heb gemaakt voor de tuin.

33x10 m Groenten is voor een 1-persoonshuishouden veel te veel, hoeveel bonen kan een vrouw eten, dus ik plan een cottage tuin met 75% bloemen en 25% groenten en fruit. Er komt een vijvertje voor de kikkers ( die slakken eten!) en andere waterdieren, en ik wil verhoogde bedden, want Renée word een dagje ouder en het is slim om vast te plannen voor de toekomst!

De kas is in prima staat, maar de schuur is sleets en heeft een lik verf nodig en Puck's Parlour moet afgesloten kunnen worden. Ik schat voor dit alles zéker 6 maanden te moeten uittrekken. Deze zomer is uiteraard verloren tijd...maar wacht maar, zodra ik weer een riek kan vasthouden zal je eens wat zien!

Meer foto's op Instagram @songsmith2962 

English

Going to my garden is physically impossible, so it is limited to my balcony and making plans for the allotment.

After more than a excruciatingly painful week I have healed enough to use my left hand without my upper right arm screaming at me.

As always gardening provides courage and peace. Being forced to sit still means I have made long to-do lists in my head. 33x10 m fruit and veg is far too much for a single person, how many beans can one woman eat, so I'm planning a cottage garden with 75% flowers and 25% produce. There will be a small wildlife pond (frogs eat slugs!) and I want raised beds, because Renée is getting on a bit, and  planning for the future is smart.

The greenhouse is in good nick, but the shed is shabby and needs paint, and Puck's Parlour needs to be closed off. I estimate to need at least 6 months to realise this. This summer is a write- off...but just you wait, as soon as I am able to hold a reek you'll see what I'm capable of!

Read more and for more photos go to Instagram @songsmith2962 

16 - Slakken Festival / Slug Fest

 Gisteravond stonden de tuinbonen nog fier overeind, vanochtend lag driekwart plat. Het is dan ook ongelofelijk winderig wisselvallig weer, met van die jagende wolken, soms wit, meestal grijs. Niet bepaald het juli weer waar tuinders van houden.

Maar Puck en ik trekken ons daar niets van aan, een hond moet uit en mijn hond schudt regen letterlijk van zich af. Ik had mijn ontbijt meegebracht, en in Puck's Parlour was het ondanks de windvlagen goed toeven. We kregen bezoek van kraaien en eksters, die druk met elkaar overlegden over Puck. Je hoorde ze gewoon mopperen: " er zit daar een hond, heb je die hond gezien".

Maar goed, de tuinbonen. Gewapend met een zak, handschoenen en 'geholpen' door Puck heb ik zoveel mogelijk bonen geplukt. Al snel had ik kilo's, en ik moest goed opletten geen naaktslakken mee te laten liften. Ik ga morgen veel bonen weggeven, en dan staat het zo slordig als er klompen slakken tussen zitten.

Nadat we klaar waren, heb ik ook even de sperziebonen bekeken en ik schrok me rot. Op het oog zag alles er piekfijn uit, maar vanaf 30 cm afstand bleek het onder de bovenste frisgroene bladeren één groot naaktslakken festival. Hier kan geen slakrapen tegenop! Ik kreeg neigingen stiekum buurman Leo's legkippen te gaan halen. Dit was...ondoenlijk.

Om mezelf op te beuren heb ik een maaltje bietjes uit de kas getrokken en geconstateerd dat ik morgen broccoli eet.

Notitie voor volgend jaar: maak verhoogde bakken en werp slakkenbarrières op! (En plant niet zoveel bonen)

Meer foto's over de tuin en het weer op Instagram @songsmith2962 

Last night my broad beans stood proudly upright, early this morning most lay flat on the ground. It is blustery, wet, with those typically Dutch racing clouds, sometimes white, mostly grey. Not the July weather we Gardeners like.

But Puck and I ignore that, a dog needs to go out, and my Puck literally shakes the wet off herself. I had brought breakfast, and in Puck's Parlour it was nice and cosy out of that wind. We were visited by crows and magpies, and you could hear them complain to each other: "there's a dog, have you seen that dog". 

So anyway, the broad beans. Armed with a bag, gloves and 'aided' by Puck I picked as many as I could. In no time I had kilos, and I really had to take care not to let any slugs lift along. I will gift a lot of beans tomorrow, and it would look sloppy if there were clumps of slugs in there.

After we were done, I took a look at the French beans and almost had a fit. At first sight they appeared fine, but from 30 cm distance, under the fresh green top leaves, there was a slug festival going on. Simply picking them off was no option. I thought about sneaking my neighbour Leo's hens in there. This was a lost cause.

To cheer myself up I pulled up some beetroot in the greenhouse and noticed that tomorrow I'll have broccoli for dinner.

Note for next year: fix raised beds and start war on slugs! (And don't plant that many beans)

More photos of my garden on Instagram @songsmith2962