127- Oranje is nat heel mooi

 Plotseling is er behalve wit, paars en wat geel weer oranje in mijn  tuin. En laat oranje nou prachtig zijn wanneer het nat is en glanst.

Van buurman John

 En nat is het geweest en af en toe nog steeds, allemachtig zeg! Er lijkt geen einde aan die regen te komen. Overal lees ik gefrustreerde berichten van mijn mede-tuiniers, er zijn er maar weinig die zich er blijmoedig doorheen slaan. Zelf doe ik mijn best er positief tegenaan te kijken, dus heb ik een Positieve Dingen Over Regen lijstje gemaakt.

 1. Ik hoef mijn Cannas geen water te geven.

 2. De kikkerpoel regent vanzelf vol.

 3. De bijna lege watervaten stromen inmiddels bijna over.

Canna (naamloos)

4. Alle planten die op apegapen lagen (de Hortensias!) staan er weer fris en fruitig bij.

5. Tot mijn verbazing weinig naaktslakken, ik denk dat die de buurtuinen met de bonen en courgettes spannender vinden dan mijn kleurige chaos.

6. Natte glanzende bloemen en bladeren zijn aantrekkelijker dan stoffige.

Canna Tenerife

 7. Ik kan nu af en toe een dagje tuin overslaan zonder me zorgen te maken of mijn geliefde bloemen het wel overleven. 

Overigens blijf ik fanatiek bloemen koppen, want ze moeten ondanks het kille natte weer wel blijven bloeien natuurlijk.

De uitgebloeide Digitalis die ik zo lang mogelijk heb laten staan omdat ik hoopte dat ze zich uit zouden zaaien, heb ik wel afgeknipt, want die waren door de regen een bruine soppige zielige aanfluiting geworden. Vooral de kikkerpoel ziet er nu een stuk beter uit.

Geen bruine staken meer

Ik hoorde op de radio dat het deze zaterdag toch weer gaat regenen, 88% kans terwijl het eerst een glorieuze 25° zou worden. Pffffft, okay. Multifocals gaat optreden op een tuinfeest; wordt interessant qua weer.

Onlangs ben ik naar de Hortus Botanicus in Amsterdam geweest, waar ik rondneuzend in de Succulentenkas besefte dat ik verleden jaar mijn muur in de verkeerde kleur heb geverfd. Oudroze leek me mooi, maar ik was er binnen een maand op uitgekeken, het bleek een mweh-kleur. In die kas zag ik de kleur die ik er verleden weekend opgesmeerd heb. Als je naar the Chelsea Flower Show hebt gekeken op de BBC, kan je misschien raden welke. Want ik heb in een eerder blog geroepen dat ik volkomen verliefd was op de tuin van Sarah Price.

Goed, meer over mijn tuin (en muur) op Instagram@songsmith2962 . Ik wens je een fijn, groen weekend!

41 - De Drie Gezusters

 

De bomen langs de Langesingel zijn nu kaal. Ook mooi, kale takken. Het geeft een totaal ander perspectief, en ik besef dat ik ook wat aan de erfafscheiding wil doen.

Want nu vallen me de best wel vele auto's die langsrijden extra op.

Ik twijfel tussen een half doorzichtige "haag" van grassen en een combinatie van grassen en bessenstruiken. Tuurlijk gaat het riet in de greppel ook weer groeien, maar het gaat mij om de winterperiode, wanneer het riet gemaaid is.

Kardoen is ook een optie. In elk geval iets dat ongeveer een meter hoog is en die langsrazende auto's camoufleert.

Mijn buurman heeft zijn stukje keurig omgespit, er komen aardappels zegt hij. Het contrasteert met mijn door plassen ontsierde landje. Ondanks dat ik de no-dig filosofie aanhang, vind ik zo'n keurig gespit stuk grond heel mooi. Zal vast te maken hebben met mijn jeugd in de polder, toen ik langs de velden van onze buurman ploegde totdat er zulke klompen modder aan mijn kaplaarzen hingen dat ik mijn voeten  nauwelijks meer omhoog kreeg. Zware vette klei. Hoe Hollands wil je het hebben? Buurman Kommer wisselde aardappels af met voedermais. De mais vond ik saai, de aardappels hadden tenminste nog leuk bloemetjes.

Toch ben ik van plan zelf ook wat mais te gaan planten. Maar niet zomaar mais. Ik wil De Drie Gezusters proberen. Dit is een combinatie van suikermais, bonen en pompoenen. Het is een eeuwenoud gebruik (men spreekt over 6 of meer eeuwen) dat in Noord-Amerika hele Native American dorpen van etensvoorraad voorzag. De combinatie is er een van symbiose: de pompoenranken houden het onkruid in bedwang en de grond een beetje vochtig, de mais kan dus lekker groot groeien en de bonen hebben geen bonenstaken nodig en zorgen voor stikstof in de grond.

Hoe dan?

1. Zorg voor een zonnige plek (minimaal 6 uur direct zonlicht per dag)

2. Zet in iedere rij een bonenplant naast een maisplant, pas als je zéker weet dat er geen nachtvorst meer zal zijn

3. Zaai 4 maiskorrels* in een heuveltje en zorg dat de maisrijen diagonaal 'verspringen'

* het schijnt een goed idee te zijn om je maiskorrels eerst een nachtje in lauwwarm water te laten weken.

* Alle drie de gezusters hebben altijd trek (net als ik!), dus verwen ze met lekkere mulch bij het planten.

Als je meer wilt weten over dit systeem (en je Engels goed is), lees dan vooral het boek Braiding Sweetgrass, van Robin Wall Kimmerer. 

Zij is zelf van native afkomst en biologe en heeft een boeiend boek geschreven over hoe de inheemse bevolking met planten omgaat. Ze tipt heel subtiel aan dat de eerste Britse immigranten van de honger gestorven zouden zijn zonder de voedselhulp van de inheemse bevolking. De 'dank' die de natives kregen was verdreven worden van de grond waarop ze al eeuwen woonden. Maar dat is een heel andere verhaal dat niets met tuinieren te maken heeft.

Wil je meer lezen over mijn tuinen, kijk dan op Instagram @songsmith2962