180E - The countdown to Autumn has begun...

 This past week my garden had a bit of an autumnal feel to it. The crisping artichoke leaves were the cause, and also the scabiosa and other plants telling me they wouldn't mind a nice bit of rain on their heads.

Toddler-sized melon in my neighbour's patch

Just look at that melon, it is huge. But you can hardly call the green, green.

   Anyway, rain (with thunder) has been predicted for tomorrow, so to me it was a good day to plant my new Heuchera and Crocosmia. I gave them a good drink and then the rain will treat them tomorrow. I'll also sprinkle some fertiliser.

Yeah, yeah, I know, I wasn't going to, but I've changed my mind. When I was deadheading my scabious, I realised I am not ready yet for a garden going to rest.

My balcony tomatoes

On the balcony I cut off the tops of my tomatoes like the good girl I am - just like Monty ordered. There are many green ones still, after I picked kilos already, absolutely a success! And repeat next year!

My balcony garden is looking marvellous anyway. The white grape I planted in the trellis planter has established, and all flowering plants are doing their jobs: making me happy.

The beds in Hunky Dory are slowly being taken over by autumn flowering plants. The asters are showing colour now, just like a sizable patch of very tall plants I got as a gift, of which I had no idea of what they are. I had to look them up on my Plantnet app. They turn out to be Solidago gigantea. Oh dear. Don't know if I am happy with that.

The  North corner of the balcony at sunset

   I have a lot of work trying to pull out the ordinary solidago, which is colonizing my entire garden. I hope its huge sister is not of the same temperament!

   But, I have good news as well. This morning I noticed quite a few butterflies, that was really for the first time this Summer. There was a shrew running along my path. And there were loads of bees, hoverflies and bumblebees on my flowers.

Bumble bee paradise, those artichokes

I am so pleased I planted the artichokes that first spring! They are past their best by now, but the flowers that haven't turned to fluff yet, are covered by bumblebees. Opposed to the butterflies, that don't want to pose for me, the bumblebees ignore me and my phone camera completely. Oh, they see me alright, but are simply going about their business. They sometimes buzz a bit louder, as if they are saying 'hi there, good shit, man' (like I heard one boy say to another at a festival I went to last weekend. The band was extremely loud, and rubbish, and the grunted lyrics mostly came down to 'I want to die' - oh, you poor things).

The Crocosmia are completely Zen

   By now we are three days along and it has rained- and how! My neighbour's still unplanted bed-with-just-spread-donky-manure was sopping, he could not walk on it. But his newly planted strawberries were dancing in their tidy straight rows.

   Hunky Dory was pleased with the rain, I saw and smelled it. On the artichokes the bumblebees were crowding eachother, there were 4 to 5 on each flower.

   In my balcony garden (which I do water, otherwise I will have a lot of straw within a week) the reaction was more varied. The banana was very happy, she loves a good shower, but I noticed the Pelargoniums frowning.

Happy banana

They prefer a warm gentle rain to being pelted with the pressure hose-like rainshower that they got instead. They always protest immediately in their passive-aggressive way, by showing brown flowers. "No, I will not perish, but look what happens when you do this to me", sort of.

Right. For the teachers amongst you (and I know there are many), you have to go back to work. Courage! But have fun as well.

Me, I hope to be able to enjoy some late summer weather. I'm not done yet, not ready for autumn!

Do take a look at the extra photos, won't you, and have a lovely weekend.

Renée 

102 - Jeukende handen en grote bla(de)ren!

 Na zo'n heerlijke zonnige dag als een paar dagen geleden, waarop je de lente gewoon kunt ruiken (en ik de eerste vlinder zag!), valt het dubbel zo hard tegen als het weer omslaat naar de gebruikelijke harde wind en regen.

Mijn tuinnarcissen

 Maar het is nog steeds februari, dus grijze luchten met wind en regen zijn de norm, helaas.

Ik ben nu in het stadium waar ik erg ongeduldig begin te worden en die zon wel uit de lucht kan kijken. 

Hunky Dory is momenteel een woestenij van bruine vaste planten, ik kan niet wachten om de snoeischaar erin te zetten, maar wachten zal ik. Want ik wil de insekten zoveel mogelijk helpen en hun de schuilplaats nog niet ontnemen zolang het nog steeds vriest in de nacht. 

Toch zijn er opvallende lichtpuntjes tussen al dat dorre bruin. In de droge walkant van de greppel staan de narcissen al vol in bloei en ze ruiken heerlijk. En tussen de groepjes planten staan kleine kluitjes sneeuwklokjes. Geen hele tapijten, zoals in mijn oude tuin, maar wat niet is, gaat nog komen, ik hoef alleen maar geduld te hebben (niet mijn sterke punt, zie boven...)

Mijn begonia ziet eruit als een alien

Ook de artisjokken met hun enorme zilvergrijze bladeren vallen nu enorm op. En dat terwijl ik verleden jaar twijfelde aan hun succes. Het heeft me doen besluiten dat ik er meer wil, want ze vinden mijn grond dus toch wel okay en ze brengen structuur in mijn tuin, iets dat de tuin hard nodig heeft. 

De artisjokken in november

Bovendien ben ik gek op grootbladige planten.  Gunnera (onmogelijk hier), Fatsia, Musa, Rabarber, Canna, Datura, Koningsvaren (niet op mijn klei, helaas), het kan me niet groot genoeg zijn. Thuis heb ik een flinke begonia die periodiek gekortwiekt moet worden omdat hij anders de toegang tot mijn huis verspert.

Over Datura gesproken: de twee witte die ik in mijn kas had, hebben flink wat zaad in de rondte geschoten, dus ik ben benieuwd wat er op gaat komen. Het zijn dorstige planten en nog giftig ook, maar zo mooi!

Volgens mijn tuinalmanac zijn de kikkers nu terug aan het komen in de poelen om te paren. Ik hoop dat ik wat kikkervisjes mag verwelkomen deze lente. In ieder geval is vanochtend een van het koppeltje scholeksters dat al twee jaar op het platte dak van de flat tegenover mij heeft genesteld, teruggekomen van ver weggeweest. Dat is altijd een hele happening. Eerst hoor ik een bijna hysterisch gekrijs, dan zie ik de vogel een aantal scheervluchten over het dak doen, daarna landt hij/zij en schudt de veren op. Waarna er nog wat luide schreeuwen volgen. Ik hoop dat de partner snel arriveert. Verleden jaar was het weerzien ontroerend: een hoop gekrijs van beiden, het wijfje zat al op het dak, het mannetje vloog zijn juichende rondjes, landde toen bovenop haar en deed meteen een wip. Twee seconden, toen er af, een hoop nonchalant verengeschud en een 'hoe was jouw reis?', 'oh, goed hoor' en dat was dat.

Dan doen wij toch onmogelijk ingewikkeld.

Meer op mijn Instagram@songsmith2962  . Fijn weekend!