142 - Let it snow!?

 Oei, nog maar eventjes en dan moet je je kerst georganiseerd hebben! Niet alleen wie gaat naar wie, en nodigen we die vervelende figuur nu wel of niet uit (Ik zeg: niet), maar ook wat zetten we op tafel terwijl de kinderen door de kamer stuiven op hun sugar-high of als zombies achter een schermpje op de bank hangen, en tante Mien al van haar derde glas Merlot slurpt en dan moeten we nog gaan eten? 

Fijne kerst alvast

  Ik plaag je een beetje hoor, uiteraard is het bij jullie supergezellig.

  Van mijn ouderlijk huis uit was het kerstdiner een beladen oefening in geduld hebben; vrede op aarde en in de mensch een welbehagen, in het kwadraat.

  Bij mij thuis, nu, is het daarom zo relaxed mogelijk. Niets moet, bijna alles mag (behalve vuurwerk meebrengen en op afsteken staat aan je enkels in de kunstkerstboom gehesen worden). En ik maak het mezelf ook niet moeilijk: lekker, feestelijk, maar eenvoudig klaar te maken vers eten.

 Zoals verleden week beloofd hieronder mijn recept voor aardappelmuffins. Het origineel komt van iemand in de USA wiens naam ik niet meer kan achterhalen (Insta is inmiddels echt gewist), maar ik heb het naar eigen smaak aangepast door de gesnipperde ui en broccoli te vervangen door spekjes en spinazie plus rozemarijn toe te voegen.

Aardappelmuffins

Nodig:

- Cupcake/muffinblik

- Oven (200° C)

- roomboter (een beetje maar, of vegan alternatief)*

- Drie (of equivalent van, ligt eraan hoeveel muffins je wilt maken) flinke Valery aardappelen

- doorregen spekjes (weglaten voor Vega mensen!)*

- verse baby spinazie

- geraspte belegen kaas geschikt voor gratin

- zout, peper en rozemarijn naar smaak

Werkwijze:

- was en snij de aardappelen in de breedte doormidden, maar schil ze niet

- kook ze gaar

- vet je bakblik in met een beetje roomboter

- leg een halve aardappel met het snijvlak naar boven in het gat en druk hem aan met een vork, zodat je de bodem van het gat gevuld hebt

- strooi zout, peper en rozemarijn naar smaak erover

- leg een theelepel roomboter op het midden van de aardappel

- leg de spekjes erop (zie opmerking bij nodig!)*

- leg de fijngesneden baby spinazie erop

- dek af met de geraspte kaas

In mijn oven hebben de muffins 25 minuten nodig. Maar check! De kaas moet er aanlokkelijk goudbruin uitzien, niet angstaanjagend zwart. Wip de muffins met dezelfde vork eruit (scheelt weer afwas) bewonder je kookkunst en geef ze aan je eters. Succes verzekerd!

* Je zou de eerste niet zijn die zich hierin vergist, en dan kan jij je vrede op aarde voor die avond verder wel vergeten.

Je hebt nooit teveel lichtjes

  Dat doet me denken aan mijn eerste kerstmis in Engeland, met de familie van mijn toenmalige lover in Norwich. Zes broers en zussen plus aanhang (een Ierse familie, dus groot) en twee lodgers. Zoals gebruikelijk daar waren we eerst naar de pub geweest, dus gezellig tipsy en de oudste broer/gastheer was supertrots op zijn enorme kalkoen die gaar was en even op het aanrecht lag te rusten. Totdat we een gekletter uit de keuken hoorden en de Labrador van de jongste broer met de kalkoen aan één malse poot door de kamer naar de openstaande deur stoof, die op een kier stond i.v.m. de sigarettenwalm. (Iedereen behalve ik rookte, dat is haast niet meer voor te stellen, toch?) Percy schoot met zijn buit onder de heg en de twee broers rolden vloekend samen door de sneeuw, luid aangemoedigd door de rest van het gezelschap.

Goed verhaal, niet? Maar niet waar. Er was geen Percy. De broers vochten omdat de jongste de oudste beledigd had over zijn kookkunsten. Truth. Zo ging dat in 1977. Toen had je nog sneeuw met de kerst.

Ik wens je een fijn weekend. Xx

45 - Fijne Kerst!

 Een blog post op Tweede Kerstdag, waarom niet?

Terwijl ik dit schrijf, hangt mijn menu voor kerstavond op de koelkast en moet ik die deur heel voorzichtig openen omdat anders het kaasplankje zichzelf naar buiten stort.

Het is nl mijn gewoonte mijn stukjes vooraf te schrijven zodat ik er nog eens naar kan kijken en de ergste zinnen kan schrappen, echt een voorwaarde voor een schriftelijke flapuit!

Goed. Wanneer je dit leest zit het grootste deel van Kerst 2021 er al op en het allergrootste deel van het jaar ook. En wat was het een jaar...voor mij met zowel een dieptepunt als een hoogtepunt.

Het hoogtepunt was het huren van mijn tuin, zonder enige twijfel. Daar konden die pandemie en mijn ongeluk absoluut niet tegenop.  Zelfs nu, eind December, terwijl de plassen op de klei staan en de Oost-Indische Kers het eindelijk heeft opgegeven, loop ik met een jubelhart mijn tuin op. De bollen komen op, sommige planten staan echt fier overeind, de meeste stekken in de kas doen het super goed en als ik mijn ogen dicht doe zie ik mijn tuin voor me zoals zij gaat worden. Een groene oase, met in iedere seizoen boeiende planten en een toevluchtsoord voor amfibiën, insekten, vogels, egels, en mijzelf en Puck. (Ik bedacht me net dat muizen ook in dat rijtje thuishoren, maar dat is best controversieel, veel moestuiniers hebben muizen liever niet).

En dan maar hopen dat 2022 een "beter" jaar zal zijn, waarin we dat rotvirus eindelijk kwijtraken en we ons gewone leven weer op kunnen pakken. Uiteraard besef ik dat wij het zo slecht nog niet hebben, ondanks online lessen, alleen-afhaalrestaurants, dichte kroegen en gecancelde wintersport, want aan de grens met Ukraine staat Putin met zijn spierballen te rollen en dan krijg ik t een beetje benauwd. Tja, je bent een kind van de Koude Oorlog of niet, he?

Maar goed. Zaadcatalogussen slepen mij ook daar wel weer doorheen.

Ik ga mijn zaaiaardappelen uit laten lopen, de laatste knoflook is de grond al in en mijn kikkerpoel ligt braaf en geduldig te wachten op de vijverfolie.

Ik wens jullie nog een fijne Tweede Kerstdag, een gezellig oud&nieuw en een 3-G 2022 (goed, gezellig en vooral gezond)!

Meer over mijn tuinen op Instagram @songsmith2962