180E - The countdown to Autumn has begun...

 This past week my garden had a bit of an autumnal feel to it. The crisping artichoke leaves were the cause, and also the scabiosa and other plants telling me they wouldn't mind a nice bit of rain on their heads.

Toddler-sized melon in my neighbour's patch

Just look at that melon, it is huge. But you can hardly call the green, green.

   Anyway, rain (with thunder) has been predicted for tomorrow, so to me it was a good day to plant my new Heuchera and Crocosmia. I gave them a good drink and then the rain will treat them tomorrow. I'll also sprinkle some fertiliser.

Yeah, yeah, I know, I wasn't going to, but I've changed my mind. When I was deadheading my scabious, I realised I am not ready yet for a garden going to rest.

My balcony tomatoes

On the balcony I cut off the tops of my tomatoes like the good girl I am - just like Monty ordered. There are many green ones still, after I picked kilos already, absolutely a success! And repeat next year!

My balcony garden is looking marvellous anyway. The white grape I planted in the trellis planter has established, and all flowering plants are doing their jobs: making me happy.

The beds in Hunky Dory are slowly being taken over by autumn flowering plants. The asters are showing colour now, just like a sizable patch of very tall plants I got as a gift, of which I had no idea of what they are. I had to look them up on my Plantnet app. They turn out to be Solidago gigantea. Oh dear. Don't know if I am happy with that.

The  North corner of the balcony at sunset

   I have a lot of work trying to pull out the ordinary solidago, which is colonizing my entire garden. I hope its huge sister is not of the same temperament!

   But, I have good news as well. This morning I noticed quite a few butterflies, that was really for the first time this Summer. There was a shrew running along my path. And there were loads of bees, hoverflies and bumblebees on my flowers.

Bumble bee paradise, those artichokes

I am so pleased I planted the artichokes that first spring! They are past their best by now, but the flowers that haven't turned to fluff yet, are covered by bumblebees. Opposed to the butterflies, that don't want to pose for me, the bumblebees ignore me and my phone camera completely. Oh, they see me alright, but are simply going about their business. They sometimes buzz a bit louder, as if they are saying 'hi there, good shit, man' (like I heard one boy say to another at a festival I went to last weekend. The band was extremely loud, and rubbish, and the grunted lyrics mostly came down to 'I want to die' - oh, you poor things).

The Crocosmia are completely Zen

   By now we are three days along and it has rained- and how! My neighbour's still unplanted bed-with-just-spread-donky-manure was sopping, he could not walk on it. But his newly planted strawberries were dancing in their tidy straight rows.

   Hunky Dory was pleased with the rain, I saw and smelled it. On the artichokes the bumblebees were crowding eachother, there were 4 to 5 on each flower.

   In my balcony garden (which I do water, otherwise I will have a lot of straw within a week) the reaction was more varied. The banana was very happy, she loves a good shower, but I noticed the Pelargoniums frowning.

Happy banana

They prefer a warm gentle rain to being pelted with the pressure hose-like rainshower that they got instead. They always protest immediately in their passive-aggressive way, by showing brown flowers. "No, I will not perish, but look what happens when you do this to me", sort of.

Right. For the teachers amongst you (and I know there are many), you have to go back to work. Courage! But have fun as well.

Me, I hope to be able to enjoy some late summer weather. I'm not done yet, not ready for autumn!

Do take a look at the extra photos, won't you, and have a lovely weekend.

Renée 

180 - Het aftellen naar de herfst is begonnen...

Deze week voelde mijn tuin een beetje herfstig. Dat had alles te maken met de al verdorrende artisjokken, scabiosa en andere planten die me vertelden dat ze wel weer eens een flinke regenbui op hun koppies zouden willen.

Maatje flinke peuter bij de buurman 

   Kijk eens naar die meloen hiernaast, het is een joekel. Maar het groen kan je nauwelijks meer groen noemen.

   Overigens is er regen (met onweer) voor morgen voorspeld, dus ik vond het een goede dag om mijn nieuwe Heuchera en Crocosmia te planten. Heb ik ze vanochtend flink water gegeven en dan krijgen ze morgen weer een plens. Bovendien ga ik morgen voor de bui uit (hopelijk) wat organische mest strooien.

   Ja, ja, ja, ik weet het, eigenlijk zou ik dat niet doen, maar ik doe het lekker toch. Toen ik mijn dode scabiosa bloemen aan het koppen was, besefte ik dat ik nog lang geen zin heb in een tuin die het al opgeeft.

Mijn balkontomaten

Op het balkon heb ik braaf de toppen uit mijn balkontomaten geknipt; moest van Monty. Er zitten nog veel groene in en ik heb er al kilos vanaf gehaald, absoluut een succes! Volgend jaar weer!

Mijn balkontuintje ligt er trouwens toch prima bij. De witte druif, die ik in de trellisbak had gezet, is aangeslagen en alle bloeiende planten doen wat ze moeten doen: bloeien en mij blij maken.

 

De bedden in Hunky Dory worden zo langzamerhand overgenomen door late zomer- en herfstbloeiers. De witte asters komen nu uit, net zoals een stel gekregen  hoge planten in mijn hete bed waarvan ik geen idee had wat het zijn. Ik moest het opzoeken op PlantNet. Het blijkt Solidago gigantea te zijn. Hm. Weet niet of ik daar nou zo happy mee ben.

Het balkon bij zonsondergang

   Ik heb veel werk aan het eruit trekken van de gewone solidago, die ongelofelijk landjepik aan het spelen is. Ik hoop niet dat die grote zussen ook zo gaan woekeren!

   Maar, er is ook goed nieuws, ik zag vanochtend redelijk veel vlinders, dat is echt voor het eerst deze zomer. 

   Er rende ook een spitsmuis voor me uit over mijn pad. En er waren lekker veel bijen, zweefvliegen en hommels op mijn bloemen.

Hommelparadijs, die artisjokken!

Ik ben zó blij dat ik toendertijd die drie artisjokken heb aangeplant! Ze zijn al over hun hoogtepunt heen, maar op de bloemen die nog wel bloeien wemelt het van de hommels. In tegenstelling tot de vlinders, die geen seconde voor me stilzitten, negeren de hommels mij en mijn mobielcamera volkomen. Ik weet zeker dat ze me zien, maar ze gaan gewoon hun gang, hoogstens zoemen ze even wat harder, alsof ze zeggen "hoi, goeie shit, man" (zoals ik bij MACH de ene knul tegen de andere hoorde zeggen tijdens een oorverdovend optreden, waarbij de gegrunte tekst voornamelijk 'I want to die' was - och gossie toch).

De Crocosmia zijn helemaal zen

   Inmiddels zijn we 3 dagen verder en heeft het geregend en hoe! Buurmans nog braakliggende bed-met-ezelmest sopte. Maar zijn net geplantte nieuwe aardbeien stonden in hun keurige rijtjes te swingen.

   Hunky Dory was er ook blij mee, ik rook en zag het. Op de nog bloeiende artisjokken verdrongen de hommels elkaar bijna; 4, 5 hommels op een bloem.

   In mijn balkontuin (die ik water geef, anders is hij binnen een week veranderd in stro) was de reaktie wat gematigder. De banaan was heel happy, die houdt wel van een bui op zijn kop, maar ik zag de Pelargoniums bedenkelijk kijken. 

Happy banana

Die zijn blijer met zo'n vochtige warme mist dan met de keiharde hogedrukspuit-buien die ze over zich heenkregen. Ze protesteren altijd direct passief-agressief met bruine bloemen. 'Nee, ik ga niet dood, maar kijk eens wat er van komt als jij ons dit aandoet', soort van.

Goed, voor de onderwijsmensen onder jullie (en jullie zijn met velen, ik weet het) zit de zomervakantie er weer op. Sterkte! Maar ook veel plezier met je nieuwe klassen.

Zelf hoop ik nog wat te kunnen genieten van mooi nazomerweer. Ik ben nog niet klaar voor de herfst!

Kijk vooral ook even naar de extra foto's en een heel fijn weekend.

Renée 

 

100 - Iedere mijlpaal begint met de eerste stap!

 Honderd verhaaltjes... ik vermoed soms zelfs voor het slapen gaan, hahaha. Prima hoor, ik las mijn kinderen ook voor toen ze klein waren.

Planten, planten!

 Zoals iedere reis begint met de eerste stap, begint iedere tuin met de eerste plant. En het maakt niet uit of jouw tuin buiten, op een balkon of in je huiskamer is.

Mijn eerste, aller- allereerste plant kan ik me nog heel goed herinneren. Ik was 13, kreeg eindelijk een grotere slaapkamer zodat er meer in paste dan alleen een bed en een kast, en kreeg om het te vieren een stekje van een citroengeranium.

In 1972 waren citroengeraniums hot! Cactussen trouwens ook. Dus binnen no time had ik meerdere kleine cactussen en geraniums, die het vervolgens zwaar kregen, want de slaapkamer was weliswaar veel groter, maar ook donker. En wist ik veel dat daglicht net zo belangrijk is als water?

Geen huis zonder planten!

Het duurde tot 1984 totdat ik echt leerde wat een plant nodig heeft om het naar zijn zin te hebben, en op Tottenham Horticultural College (dat niet in Tottenham maar in Haringey ligt, what's in a name, eh?) kwam ik er achter dat ik weliswaar de opleiding tot bloemist volgde, maar dat mijn hart bij tuinen lag.

De bittere noodzaak om geld te verdienen, stuurde me eenmaal terug in Nederland echter een totaal andere kant op, de tuinen verdwenen naar de achtergrond.

Maar ze bleven wel een hele grote invloed op me uitoefenen, zéker nadat ik er achter kwam dat ik me mentaal het best voel wanneer ik omgeven ben door levend groen.

De cycas

Tegenwoordig leef ik héél klein, maar wel met superveel daglicht, door maar liefst 16 m2 raam in de huiskamer. Het maakt het koud in de winter en smoorheet in de zomer, maar mijn planten vinden het geweldig. Ik verwen ze wel; zodra het zonlicht te fel voor ze wordt laat ik het zonnescherm zakken en soms (wanneer er weer eens zo'n keiharde zuidwester staat) zit ik zelfs met de gordijnen dicht. Alles om ze het naar de zin te maken. Op hun beurt leveren ze mij het gevoel in een binnentuin te wonen, helemaal wanneer ik de deuren naar het balkon open heb en het groen naadloos in elkaar overgaat.  

Banana

Het was wel even uitvogelen welke planten tegen de hitte kunnen, want in de zomer wordt het hier rustig 28 graden binnen (zonder zonnescherm 38), en mijn grote orchideën hielden het de eerste zomer voor gezien.

Vetplanten doen het goed, tropische planten ook, maar ik moet echt goed kijken hoeveel zonlicht ze kunnen hebben. Mijn begonias bijvoorbeeld, moeten helemaal tegen de achterwand, anders verbranden ze in de zomerzon. En orchideën vinden het echt te licht in mijn huis. Maar mijn cycas, oftewel palmvaren, is na 5 jaar de koningin van het huis. Deze plant kwam zonder goede determinatie en met afgeknipte bladpunten van de kweker, en het valt me op dat ik hem eigenlijk bij alle kwekers met die afgeknipte punten zie. Het is me een raadsel waarom, want de nieuwe bladeren hebben beeldschone afgeronde punten, die eerst heel zacht en opgerold zijn, maar na een paar dagen ontrollen als een bosvaren en keihard worden, zó hard dat ik goed uitkijk voor mijn ogen wanneer ik sproei en water geef.

Op dagen zoals vandaag, wanneer het buiten grijs en nat is en het nog niet echt uitnodigt om naar Hunky Dory te gaan en mijn groentenbedden te gaan timmeren (en ik me grieperig voel, ook dat), ben ik heel blij met mijn binnen jungle. Lees en zie meer over mijn tuinen op Instagram @songsmith2962 (negeer die achterlijke sexvideos waarmee je daar de laatste tijd lastig gevallen wordt!). Een heel fijn weekend!