Ik zat middenin een razend drukke week, vol ad hoc invallen op school, geplande uurtjes lesgeven voor de bieb en het uitzoeken van veel nieuwe songs; dus het bloed stroomde lustig, ik verveelde me geen moment, rolde 's avonds moe mijn bed in om rond 05.30 wakkergeblazen te worden door Puck.
WARNING: graphic description of dog action!
Dat blazen zal ik even uitleggen: de wekker gaat om 06.00, maar Puck wordt meestal een half uurtje eerder wakker, die heeft haar eigen interne klok. Dan gaat ze over me heen staan, een poot aan iedere kant van mijn hoofd, buigt zich over mijn gezicht en blaast oh zo voorzichtig op mijn mond. Wanneer ik dan reageer, volgt een even voorzichtig likje. Meestal grom ik dan iets van "De wekker is nog niet gegaan, Puck, slapen!" Dan ploft ze met een diepe zucht weer neer. Om het hele ritueel even later weer te herhalen.
Misschien ken je die Philips wake-up lampwekkers met vogelgeluiden? Ik heb een natuurlijke in hondvorm!
Waarom dit hele verhaal over mijn hond? Omdat er behalve stormverhalen nog niets gezelligs te melden valt over mijn tuin. Ja, de vroege Tête-a-Tête Narcissen komen enthousiast boven de grond. Ja, de Helleborus bloeit naast de kikkerpoel. Maar voor de rest niets nieuws onder de meestal-verscholen-achter-een -dikke-grijze-laag zon.
 |
| Tête-a-Tête feb. 2023 |
En dat is meteen 'het probleem'. Gedurende deze grijze wintermaanden ligt altijd het SAD-spook achter een kliko op me te loeren. Nu weet ik dat, dus ik dek mezelf in met vasthoudende positiviteit. Fake it until you make it, right? Puck en ik lopen dus ons rondje in het pikkedonker van de ochtend en dan wijs ik haar op de volle maan, zo mooi, en zij wijst mij op de meerkoeten die ze oh zo graag wil pakken. Of we schrikken ons allebei te pletter van een uil die uit het niets (want geruisloos) vlak voor ons langs scheert en dan heb ik weer iets om om te lachen. Of we zien opeens een paar blote billen van achter een bedrijfstaxi in het parkeervak van de Lumeyweg uitkomen (onlangs ècht gebeurd!), tja, je moet maar nodig moeten als chauffeur. Kortom, je maakt nogeens wat mee in de vroege ochtend. |
| Hebe, Jan. 2024 |
Overigens vergeet ik bijna te vermelden dat deze mooie plant (foto links) ook gewoon doorbloeit. De uit Nieuw-Zeeland afkomstige Hebe (soms ook Struikveronica genoemd; ze zouden één naam moeten hanteren!) heeft prachtig glanzende groene bladeren, ook in de winter en maandenlange bloei. En ze hebben een tolerantie voor zout, heel handig hier op Voorne aan Zee. Ik heb haar braaf gesnoeid ieder jaar, zodat ze inmiddels in drie jaar tijd ook drie keer zo groot geworden is. In tegenstelling tot haar buren de Hortensias heeft zij het wèl naar haar zin in de border langs de kas. Eigenlijk wil ik ook nog een witte. Er blijft altijd iets te wensen met een tuin, hè? |
| Mijn tulpen in '20 |
Mijn proefondervindelijk onderzoek naar de beste winterviolen heeft uitgewezen dat de miniviooltjes het veel beter volhouden dan de grotere. Die zijn niet dood, maar zien er na twee dagen en 5 nachten vorst erbarmelijk uit. Dus volgend jaar ga ik weer over op de mini variant.
 |
| Feb. 2023 |
Als ik eerlijk ben, vind ik die ook leuker.
Verder heb ik geen nieuws. Puck heeft ook niets te melden, behalve dat ze het erg flauw van me vond dat ze niet aan die billen mocht gaan snuffelen.
Fijn weekend!
WARNING: graphic description of dog action!
