149 - Hurray! Spring has sprung yet again😅

 By the time you read this, it is February, a leap year no less. One more extra winter day to contend with until Spring.

Absoluut!

  Oh! Sorry! Kijk, zo werkt mijn hoofd dus... Zojuist heb ik een Amerikaanse docu zitten terugkijken over een voedselbos in Missouri en dan denk (en schrijf) ik naadloos verder in het Engels. Kan ik niks aan doen, ik heb hier al last van sinds 1976. En ja, ja, ja, ik weet donders goed dat 'men' dit aanstellerige bullshit vindt of erger, maar 'men' kan wat mij betreft een prachtige boom opzoeken en erin gaan zitten hoor. Zoals het lied gaat: I am what I am.

Overigens een prachtig concept, zo'n voedselbos. Dat stel had 5 ha grond en plantte 1000 bomen, allerlei soorten, maar voornamelijk met eetbare vruchten, waaronder pecans (Oh! Pecans! Yum!). Ook kweekten ze hun eigen paddestoelen, kruiden, hadden ze veel soorten bessenstruiken, een grote moestuin, een joekel van een vijver en deden ze aan foraging. Maar wel met een lange termijnvisie, hun bos was nu nog een verzameling stokken die ze tegen de reeën moesten beschermen. Als ik 40 jaar jonger was, dan wist ik het wel!

Mijn kamerjungle

Op de foto rechts een klein deel van mijn eigen bos.

Over de grote Cycas heb ik al een keer geschreven, maar inmiddels is hij zo groot dat ik er om heen moet lopen wanneer ik naar de badkamer wil. Een plant met een middellijn van 1.30m in een kamer van 4x4m is iets om rekening mee te houden. Volgens Alys Fowler doet hij er 100 jaar over om een stam van 6m rond te krijgen, dus voorlopig hoef ik niet te verhuizen, maar toch groeit hij me letterlijk boven het hoofd. Ik denk al na over zijn volgende plaats, want die kast wordt te krap.

De klimplant ernaast, een Philodendronsoort vermoed ik (geen label), kreeg ik als stek met drie bladeren. Inmiddels heeft hij uitlopers van 1m die zich door de Cycas en langs Merlijn slingeren. (Merlin is een druïde die een tijd in een boom woonde, of - andere versie- in een boom gevangengezet werd d.m.v. een kwade toverspreuk. My kinda guy, dus).

Composthopen in bedrijf

  Wéér afgedwaald! DE TUIN

  Vanochtend vroeg composthoop nr 1 gekeerd. Hier heb ik 2 jaar lang alle dorre stengels op gegooid (zie composthoop nr 2). Niet te geloven hoe weinig compost er uiteindelijk overblijft.  Maar wát er over is, is prachtig. Zodra Hunky Dory iets minder zompig is, ga ik het uitstrooien op een bed. Scheelt me weer 1 zak koop-compost, lol. 

  Het was wel even slikken door hoe nat alles is. Bij mij viel het voor de vorst nog erg mee, maar ja, 2x 1000L water erover heeft mijn planten verzopen. Positief blijvend (zucht) gezien is de kans dat de planten het overleven groter dan de ellende van twee door uitzettend ijs gescheurde watervaten. Hoop ik! Volgens guru Monty staat zijn tuin ieder voorjaar onder 20cm water 

en maakt dat de tuin niets uit. Fingers crossed!

De eerste! En vroeg!

Kijk nou toch naar mijn Narcissen, zijn ze niet super cool? Die greppel walkant is een topplek voor bollen. Ik had ze nog niet in bloei verwacht, dus mijn hart sprong op toen ik ze zag. Volgende week zijn het er genoeg voor een bosje voor thuis.

En de kanjer in de kas op de foto hieronder links bloeit ook. Kortom: we gaan de goede kant op! Mijn volgende klus is het snoeien van de vlinderstruiken.

Cyclaam

  Vanochtend hoorde ik op drie plekken spechten roffelen. Veel plezier 

  dit weekend!

100 - Iedere mijlpaal begint met de eerste stap!

 Honderd verhaaltjes... ik vermoed soms zelfs voor het slapen gaan, hahaha. Prima hoor, ik las mijn kinderen ook voor toen ze klein waren.

Planten, planten!

 Zoals iedere reis begint met de eerste stap, begint iedere tuin met de eerste plant. En het maakt niet uit of jouw tuin buiten, op een balkon of in je huiskamer is.

Mijn eerste, aller- allereerste plant kan ik me nog heel goed herinneren. Ik was 13, kreeg eindelijk een grotere slaapkamer zodat er meer in paste dan alleen een bed en een kast, en kreeg om het te vieren een stekje van een citroengeranium.

In 1972 waren citroengeraniums hot! Cactussen trouwens ook. Dus binnen no time had ik meerdere kleine cactussen en geraniums, die het vervolgens zwaar kregen, want de slaapkamer was weliswaar veel groter, maar ook donker. En wist ik veel dat daglicht net zo belangrijk is als water?

Geen huis zonder planten!

Het duurde tot 1984 totdat ik echt leerde wat een plant nodig heeft om het naar zijn zin te hebben, en op Tottenham Horticultural College (dat niet in Tottenham maar in Haringey ligt, what's in a name, eh?) kwam ik er achter dat ik weliswaar de opleiding tot bloemist volgde, maar dat mijn hart bij tuinen lag.

De bittere noodzaak om geld te verdienen, stuurde me eenmaal terug in Nederland echter een totaal andere kant op, de tuinen verdwenen naar de achtergrond.

Maar ze bleven wel een hele grote invloed op me uitoefenen, zéker nadat ik er achter kwam dat ik me mentaal het best voel wanneer ik omgeven ben door levend groen.

De cycas

Tegenwoordig leef ik héél klein, maar wel met superveel daglicht, door maar liefst 16 m2 raam in de huiskamer. Het maakt het koud in de winter en smoorheet in de zomer, maar mijn planten vinden het geweldig. Ik verwen ze wel; zodra het zonlicht te fel voor ze wordt laat ik het zonnescherm zakken en soms (wanneer er weer eens zo'n keiharde zuidwester staat) zit ik zelfs met de gordijnen dicht. Alles om ze het naar de zin te maken. Op hun beurt leveren ze mij het gevoel in een binnentuin te wonen, helemaal wanneer ik de deuren naar het balkon open heb en het groen naadloos in elkaar overgaat.  

Banana

Het was wel even uitvogelen welke planten tegen de hitte kunnen, want in de zomer wordt het hier rustig 28 graden binnen (zonder zonnescherm 38), en mijn grote orchideën hielden het de eerste zomer voor gezien.

Vetplanten doen het goed, tropische planten ook, maar ik moet echt goed kijken hoeveel zonlicht ze kunnen hebben. Mijn begonias bijvoorbeeld, moeten helemaal tegen de achterwand, anders verbranden ze in de zomerzon. En orchideën vinden het echt te licht in mijn huis. Maar mijn cycas, oftewel palmvaren, is na 5 jaar de koningin van het huis. Deze plant kwam zonder goede determinatie en met afgeknipte bladpunten van de kweker, en het valt me op dat ik hem eigenlijk bij alle kwekers met die afgeknipte punten zie. Het is me een raadsel waarom, want de nieuwe bladeren hebben beeldschone afgeronde punten, die eerst heel zacht en opgerold zijn, maar na een paar dagen ontrollen als een bosvaren en keihard worden, zó hard dat ik goed uitkijk voor mijn ogen wanneer ik sproei en water geef.

Op dagen zoals vandaag, wanneer het buiten grijs en nat is en het nog niet echt uitnodigt om naar Hunky Dory te gaan en mijn groentenbedden te gaan timmeren (en ik me grieperig voel, ook dat), ben ik heel blij met mijn binnen jungle. Lees en zie meer over mijn tuinen op Instagram @songsmith2962 (negeer die achterlijke sexvideos waarmee je daar de laatste tijd lastig gevallen wordt!). Een heel fijn weekend!