143 - Vuurwerk, wij balen ervan!

 Wanneer je dit blog een beetje gevolgd hebt (en dat hoop ik), weet je dat ik mijn leven sinds bijna 5 jaar deel met hond Puck. Ze is middelgroot, van onbekend ras maar er zit absoluut Labrador in, zwart/cognac met witte haren op de plekken van haar vele  littekens, heeft fluwelen flaporen en komt als 'zwerfhond' van Curaçao.

Samen met knuffel Bed Cat

Ze is een door haar start in het leven getraumatiseerde hond (anxious!) met een flinke gebruiksaanwijzing. Zo heeft ze bijvoorbeeld een verstoorde relatie met andere honden  - ze is er bang van, maar overcompenseert haar angst door de 'de beste verdediging is een aanval' strategie te gebruiken  (Julius Ceasar zou fan zijn). We zijn na 5 jaar samen zover dat ze nu netjes naast me blijft lopen, wel met even een jankje om mij te laten weten dat ze die ander ècht geroken heeft, behalve wanneer die andere hond losloopt en/of naar haar begint te blaffen.  Dan gaat ze 'aan' - attack! Aangezien hier behoorlijk wat andere verknipte honden rondlopen, kan ik haar niet los laten. De honden lossen het uiteindelijk onderling wel op, maar ik heb genoeg van de agressie van de baasjes.

Samen met Takkie

Puck is best bijzonder, empatisch. Een voorbeeld: sinds ze weken lang getuige was van thuiszorgdames die mij moesten helpen met douchen in zomer 2021 (waarbij ze vanuit de deuropening streng toezicht hield op de procedure) staat ze erop dat ze mijn benen totaan de knie mag 'afdrogen' en ze is diepbedroefd wanneer ik dat ritueel door haast oversla. ("Waarom?! Hou je niet meer van me? Oh, mijn leven heeft geen zin meer!")

Ook heeft ze een dwingende interne timer, die afgaat om 05.30 (walkies), 07.00 (ontbijt), 12.00 (lunch), 13.30 (walkies), 17.00 (koken + eten) en 22.00 (bedtijd). Gek genoeg heeft ze geen avondwalkiestimer, dus kijkt ze me aan alsof ik iets belachelijks vraag wanneer ik in de avond de riem pak en hijst ze zich dan luid zuchtend op de poten. ('Okay, als jij dat persé wil...vooruit dan maar') Afwijken van Puck's timer is een heel gedoe dat ijzeren zenuwen vergt, want ze gaat pal voor me staan en staart. En staart. En staart. Zie mijn schilderijtje hieronder links.

De blik!

  Ze is in die 5 jaar veranderd van een introvert, afstandelijk, emotioneel wrak in een gezellige knuffelkont, die het liefst met haar 25 kg op schoot ligt en een heel arsenaal aan geluidjes gebruikt om duidelijk te maken wat ze voelt. Maar wat helaas niet veranderd is, is haar panische angst voor vuurwerk. Geen idee wat haar op Curaçao overkomen is, maar het was niet best. Bij het minste knalletje in de verte draait ze zich op haar hielen om en wil ze naar huis, of ze al geplast heeft of niet. En is de knal dichtbij, dan begint ze te trillen, vaak zo hevig dat haar tanden klapperen. Aangezien ik haar niet zo'n pil wil geven, na ooit gelezen te hebben dat die tranquilizers alleen de hond suf maken maar niet de angst wegnemen, zitten wij dus lijdelijk samen 31 December uit. Gordijnen potdicht, TV extra hard, walkies opgeschort, want ik krijg haar de lift alleen in door haar te dragen - ze weigert te lopen. 

Het past precies

Van mij mag de regering vuurwerk voor particulieren in de ban doen! Niet alleen voor alle bange huisdieren, maar ook vanwege de luchtvervuiling.

Okay. Het is lunchtijd. Puck kijkt me al zéker 5 minuten doordringend aan, geeft een hoog kreuntje en kijkt dan naar de keuken- hup, broodje maken! Zodra mijn vergeetachtigheid van light naar serieus gaat en Puck nog leeft, hoef ik in ieder geval niet bang te zijn dat ik verhonger. Ik zal eerder gigantisch aankomen, want ik zie haar ervoor aan dat ze me meerdere keren extra stuurt.

Héle gezellige kerstdagen, vrede op aarde, maar vooral bij jou thuis.

Kijk je uit, de 31e om middernacht? En alvast een gezond en fijn 2024!