91 - Alles aanharken? Nee toch zeker!

 Af en toe zie ik op de BBC fragmenten uit hun 100 jaar tuinprogramma's. Zéér vermakelijk om te zien hoe inzichten over tuinieren in die jaren veranderd zijn.

Ook op mijn London City & Guilds horticultuur opleiding in de vroege jaren 80 werd mij geleerd dat een goede tuinman de tuin opruimt voor de winter invalt. Gevallen bladeren dienden te worden opgeharkt en verbrand, want daar zaten toch alleen maar schadelijke insecten tussen, van bladcompost hadden ze nog nooit gehoord. Alle uitgebloeide bloemen moesten worden afgeknipt. Mijn geliefde Rudbeckia bijvoorbeeld: "In any case, cut down the dead stems in November", zegt de Reader's Digest uit 1971.

Rudbeckia

 Nou, ik dacht het niet. En ook al die andere stengels niet. Ik laat alles staan en snoei pas in het voorjaar terug, zodat er zoveel mogelijk verstopplekjes zijn voor de insekten die mijn tuin inmiddels gevonden hebben. Want waar ik een jaar geleden alleen zwarte bladluizen op de bonen en afschrikwekkende legers naaktslakken zag, waren er dit jaar lieveheersbeestjes, wantsen, krekels, sprinkhanen, bruine en groene zandloopkevers, duizendpoten, pissebedden, wormen, en meerdere soorten spinnen.

Lieveheersbeestje

Op een bepaald moment in mei zaten er zóveel lieveheersbeestjes in mijn tuin, vooral op de rabarber, dat ik regelmatig verstekelingen in mijn kleding vond wanneer ik die 's avonds uittrok, die ik dan tussen de planten op mijn balkon zette.

Perken leegtrekken en omspitten, daar doe ik ook niet aan. Ik strooi wèl organisch materiaal tussen mijn vaste planten, en laat de afgestorven rabarberbladeren over de groeiknoppen liggen.

Onkruid trekken doe ik wel, dat wil zeggen, selectief. De boterbloem bijvoorbeeld, waar veel mede-tuiniers een bloedhekel aan hebben, mag van mij blijven staan wanneer hij tenminste niet midden in mijn tuinpad opkomt. Maar de vele melkdistels trek ik uit en paardenstaarten ook.

De kikkerpoel, nov.'22

 Zoals je ziet heb ik pampasgras naast de kikkerpoel geplant, om te proberen een windbarrière en een overwinterplek te maken. Nu is het een miezerig polletje gras, maar wacht maar. En al helemaal wanneer het me gelukt is wat stammetjes te vinden om op dat lelijke witte grind langs de randen te leggen. Dus heb je onlangs een boompje omgehakt en weet je niet waar je met dat (snoei-)hout naartoe moet? Kom maar op.

Wil je meer laten over mijn tuin en, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman, je niks van dat suffe algoritme aantrekken, ik besta echt. Fijn weekend!

80 - Vijververhaal

 Als je dit blog een beetje volgt, weet je dat ik een kikkerpoel zonder kikkers heb. Maar voor de nieuwe lezers even een terugblik.

Het water verdampt snel!

Mijn Hunky Dory is in beginsel een diervriendelijke, organische, no-dig tuin die in transitie is van 100% groententuin naar 80% bloementuin. In zo'n tuin hoort natuurlijk water, zodat de zoogdieren, insekten en vogels die ik hoop te lokken kunnen drinken of hun eitjes afzetten. Er is echter een groot 'probleem' hier, er is geen waterleiding. Ik vang regenwater op in enorme vaten en zelfs met de hittegolven van deze zomer bleek dit water genoeg, dus dat is heerlijk. Maar het water uit mijn poel verdampt door het gebrek aan schaduw zó snel, dat ik meerdere keren per week moet bijvullen. Dat is minder tof. 

De kikkers, padden en salamanders waarop ik hoopte zijn (nog) niet verschenen, hoewel er één pad, Mr Waddles, in mijn kas woont en me regelmatig vanachter de groente begluurt. 

Het begin

In het voorjaar betrok wilde eend Jemima de poel, soms bracht ze haar lover mee en met zijn tweeën maakten ze er een ongelofelijk puinhoop van. Maar Jemima ging ook weer weg, ik heb haar sinds mei niet meer gezien. En er komt een egel regelmatig drinken en ook een zwarte kat. 

De mezen die nu de zonnepitten uit mijn bloemen pikken, drinken gezeten op de stammetjes die ik in de poel gelegd heb. Ik zie slakjes, bootsmannetjes, larven en heel veel dekenkruid, helaas.

In juni

Dus al met al vervult de poel wel een functie en hij is gewoon geinig om te zien. Zolang ik er lol in heb, is het steeds bijvullen en het met de hark eruitscheppen van die groene smurrie geen opgave en zodra dat het wel wordt, plant ik er een gunnera in, of gooi ik hem weer dicht. 

Voorlopig blijft hij. Ik verheug me nu al op voorjaar '23, want mijn zelfgezaaide vingerhoedskruid dat ik langs de randen geplant heb, is allemaal aangeslagen en ondanks de droogte blijven leven. En de waterplanten hebben het naar hun zin. Blije planten, blije tuinierder!

Wil je meer lezen en veel meer foto's zien, bezoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman . Fijne zondag!