134 - My shady nook / mijn schaduwplek

 Na drie keer uitstel omdat ik griep had, hebben Monique en ik afgelopen week gewapend met grondboor, twee waterpassen, een rolmaat en snelbeton twee lange palen (2.40m) en twee gegalvaniseerd ijzeren matten (180x180m) neergezet.

Gaura Butterfly dark pink

  Nu heb ik uren en uren Garden Rescue (BBC) gekeken, dus het principe was mij bekend. Charlie Dimmock en haar team van frisse kerels, onder de tattoos en met piercings, paardestaartjes en piggelmee baarden (leuk, leuk!) laten het er altijd uitzien alsof een kleuter het ook kan. Ik had de dag ervoor al mijn gras gekortwiekt en alles zes keer opgemeten. Altijd drie keer nameten Renée, heb ik van mijn maintenance collega's geleerd, maar voor alle zekerheid heb ik het dus dubbel gedaan. Het lette namelijk nogal nauw, want ik wilde wel dat mijn slimme goot van mijn watervat naar mijn kikkerpoel nog zou functioneren.

Het pastte precies! 

Heb je weleens een grondboor gebruikt? Van te voren had ik me afgevraagd of ik daar de kracht wel voor in mijn armen zou hebben (die rechterschouder is na mijn botbreuk en frozen shoulder nooit meer helemaal de oude geworden), maar ik had geen probleem hem mijn klei in te krijgen, die door al die regen van de laatste tijd weer getransformeerd was van beton naar iets wat op aarde leek. Ik heb het eerste gat geboord, Monique het tweede. En ik had de dag erna spierpijn, zij niet. Paal erin, met zijn tweeën aan de paal gehangen totdat hij echt op de bodem stond, weer meten, waterpassen ertegenaan, en toen het leuke deel: snelbeton. Wat een topuitvinding is dat. Want de boel moet wel bestand zijn tegen die vreselijke Zuidwester stormen die wij hier hebben natuurlijk! Matten er tegen aan en toen heeft Monique ze vastgeschroefd tegen de palen, ik wist namelijk van ons wilgetenen bakken avontuur dat zij een goede hand van schroeven heeft.

Hedera helix voor een bijenfeest

In twee uur waren we klaar, inclusief mijn race terug naar huis omdat ik het zakje met de schroeven in mijn andere tas had laten zitten. Never a dull moment with me! We hadden achteraf een zéér voldaan gevoel, zelfs nog nadat ik eerst mijn autosleutels kwijt was (bleken half onder/achter de auto te liggen) en ook nadat Monique terug naar Hunky Dory moest fietsen omdat ze de grondboor in mijn vlinderstruik had laten staan tijdens het zoeken naar mijn autosleutels. Buurman en Buurman zijn er niks bij.

Het dakje van oud schapengaas heb ik er in mijn uppie op gelegd, dat viel nog niet mee. Het was niet zwaar qua gewicht, maar super onhandig omdat het zo gekreukt was door eerder gebruik; de dorre capucijnerranken zaten er nog in.

Vanaf de kikkerpoel gezien

  En toen het allerleukste deel: de klimplanten. Ik heb 3 grote klimop (Hedera hibernica), een klimhortensia (Hydrangea anomala) en een kiwibes (Actinidia a. 'Issai') er tegen gezet (allemaal afgeprijsd, ik zeg je: koop je planten aan het eind van het seizoen!). Bij de laatste klimop groef ik een mierennest op, die waren niet blij met me. En ik heb een plekje gereserveerd voor de hop die ik ook wil, maar tot nu toe niet kon vinden. Mijn Hedera helix die ik 2 jaar geleden al voor de bijen tegen het watervat had gezet, kon ik nu ook mooi tegen het gaas opbinden. Het ziet er nu nog wat iel uit, maar wacht maar! Ik verheug me nu al op volgend jaar.

 border met Gaura Butterfly white

En daar gaat het uiteindelijk om, nietwaar? Tuinieren is geloven in je eigen toekomst. Op Instagram@songsmith2962 staan meer foto's van en verhalen over mijn tuin. Ik wens je een fijn, groen weekend.

100 - Iedere mijlpaal begint met de eerste stap!

 Honderd verhaaltjes... ik vermoed soms zelfs voor het slapen gaan, hahaha. Prima hoor, ik las mijn kinderen ook voor toen ze klein waren.

Planten, planten!

 Zoals iedere reis begint met de eerste stap, begint iedere tuin met de eerste plant. En het maakt niet uit of jouw tuin buiten, op een balkon of in je huiskamer is.

Mijn eerste, aller- allereerste plant kan ik me nog heel goed herinneren. Ik was 13, kreeg eindelijk een grotere slaapkamer zodat er meer in paste dan alleen een bed en een kast, en kreeg om het te vieren een stekje van een citroengeranium.

In 1972 waren citroengeraniums hot! Cactussen trouwens ook. Dus binnen no time had ik meerdere kleine cactussen en geraniums, die het vervolgens zwaar kregen, want de slaapkamer was weliswaar veel groter, maar ook donker. En wist ik veel dat daglicht net zo belangrijk is als water?

Geen huis zonder planten!

Het duurde tot 1984 totdat ik echt leerde wat een plant nodig heeft om het naar zijn zin te hebben, en op Tottenham Horticultural College (dat niet in Tottenham maar in Haringey ligt, what's in a name, eh?) kwam ik er achter dat ik weliswaar de opleiding tot bloemist volgde, maar dat mijn hart bij tuinen lag.

De bittere noodzaak om geld te verdienen, stuurde me eenmaal terug in Nederland echter een totaal andere kant op, de tuinen verdwenen naar de achtergrond.

Maar ze bleven wel een hele grote invloed op me uitoefenen, zéker nadat ik er achter kwam dat ik me mentaal het best voel wanneer ik omgeven ben door levend groen.

De cycas

Tegenwoordig leef ik héél klein, maar wel met superveel daglicht, door maar liefst 16 m2 raam in de huiskamer. Het maakt het koud in de winter en smoorheet in de zomer, maar mijn planten vinden het geweldig. Ik verwen ze wel; zodra het zonlicht te fel voor ze wordt laat ik het zonnescherm zakken en soms (wanneer er weer eens zo'n keiharde zuidwester staat) zit ik zelfs met de gordijnen dicht. Alles om ze het naar de zin te maken. Op hun beurt leveren ze mij het gevoel in een binnentuin te wonen, helemaal wanneer ik de deuren naar het balkon open heb en het groen naadloos in elkaar overgaat.  

Banana

Het was wel even uitvogelen welke planten tegen de hitte kunnen, want in de zomer wordt het hier rustig 28 graden binnen (zonder zonnescherm 38), en mijn grote orchideën hielden het de eerste zomer voor gezien.

Vetplanten doen het goed, tropische planten ook, maar ik moet echt goed kijken hoeveel zonlicht ze kunnen hebben. Mijn begonias bijvoorbeeld, moeten helemaal tegen de achterwand, anders verbranden ze in de zomerzon. En orchideën vinden het echt te licht in mijn huis. Maar mijn cycas, oftewel palmvaren, is na 5 jaar de koningin van het huis. Deze plant kwam zonder goede determinatie en met afgeknipte bladpunten van de kweker, en het valt me op dat ik hem eigenlijk bij alle kwekers met die afgeknipte punten zie. Het is me een raadsel waarom, want de nieuwe bladeren hebben beeldschone afgeronde punten, die eerst heel zacht en opgerold zijn, maar na een paar dagen ontrollen als een bosvaren en keihard worden, zó hard dat ik goed uitkijk voor mijn ogen wanneer ik sproei en water geef.

Op dagen zoals vandaag, wanneer het buiten grijs en nat is en het nog niet echt uitnodigt om naar Hunky Dory te gaan en mijn groentenbedden te gaan timmeren (en ik me grieperig voel, ook dat), ben ik heel blij met mijn binnen jungle. Lees en zie meer over mijn tuinen op Instagram @songsmith2962 (negeer die achterlijke sexvideos waarmee je daar de laatste tijd lastig gevallen wordt!). Een heel fijn weekend!