133 - Four plants that rock in Autumn!

Vroeger vond ik Asters best saai. Maar toen kende ik maar één variant. Inmiddels weet ik beter en heb ik zelf al 4 soorten in Hunky Dory staan en ik wil er meer.

Horizontalis (li.) en divaricatus 

De soort die ik kende uit de tuin van mijn moeder was Aster ageratoides. Ik kwam deze aster ook op mijn wandelvakanties in de Ardennen, de Eifel en England vaak tegen.

Asters komen oorspronkelijk uit Noord-Amerika en houden volgens de tuinsites van vruchtbare, licht vochtige, maar goed water doorlatende grond op een zonnige plek. Whaaa-hahahaha! Nou, ze houden ook van mijn betonklei hoor. De aster van buurman Hans (die 'gewone') heeft zich overal aan mijn kant van de erfscheiding uitgezaaid en is een meter hoog, vol met bloemen waar de insecten dol op zijn.

Mooi toch?!

Ze heeft wel de neiging schots en scheef te groeien, dus probeer ik haar soms recht te zetten m.b.v. een bamboe stok; trekt ze zich niks van aan, ze is zo'n sterke groeier dat ze dat stokje scheef trekt. 

Een andere herfstplant waar ik dol op ben is de Caryopteris x clandonensis.

Deze struik (want dat is het) ziet er de hele lente en zomer uit alsof het nooit wat kan worden. De bladeren komen er laat aan, geen enkel zicht op bloemen, en net wanneer je denkt wat een suf ding, begint hij in september prachtig te bloeien.

Bij mij staat er eentje op het balkon, klaar om naar Hunky Dory te verhuizen. Het is een geliefde plant bij bestuivers, heeft prachtige lavendel-kleurige bijzondere bloemen, ruikt lekker kruidig-citrusachtig en bloeit t/m oktober. Maar oordeel vooral zelf op de foto hier linksonder!

Compleet met hommel

  Ik hoop wel dat hij ook van mijn betonklei houdt, we gaan het zien.

  De derde rocker waar ik je op wil wijzen, is Physostegia. Ik heb twee soorten: een witte (Summer Snow) en een roze (Vivid), waarbij gezegd moet worden, dat de roze het beter doen dan de witte.

  Ze kunnen tot 80 cm hoog worden, maar bij mij halen ze dat (nog?) niet, 50 cm is wel het matje. Ook zij komen uit Noord-Amerika en zijn geliefd bij bestuivers.

  Wat ik zo aantrekkelijk vind aan deze plant is de smalle donkergroene bladeren en dat de bloemaren ook wanneer de bloemen nog niet echt uit zijn al heel mooi zijn.

Psysostegia Vivid

Ze tolereert matig vruchtbare grond en lichte schaduw, dus is uitermate geschikt om achter mijn rode vlier te staan. Ik moet waarschuwen dat ze op rijke, vochtige grond invasief kan worden (zal ik geen last van hebben). Maar wat dan nog? Beter deze beauty dan raaigras.

Nummer vier, maar zéker niet op de laatste plaats, is de Gaura. Ze is me als simpel White verkocht.

Gaura White

 En allemachtig wat een dijk van een plant is dit!

 Afgelopen jaar, toen ik haar had geplant, deed ze het in die gortdroge zomer al geweldig. In het voorjaar heb ik haar flink teruggesnoeid, net als de roze Gauras die ik ook heb. Die hadden het daar duidelijk moeilijk mee (note to self: rustig aan met die snoeischaar bij de gauras!), maar de witte totáál niet. Ze begon meteen weer uit te lopen en bloeit nu al 4 maanden. Net een wolk kleine witte vlinders.

 Ik hoop dat ik je misschien op iets anders gebracht heb dan de obligate dahlias (hoe mooi ook) voor in je herfstborders. Deze vier vaste planten hoef je ook niet op te graven, te checken op knolrot en vorstvrij op te slaan. What's not to like?

Meer tuinverhaaltjes op Instagram@songsmith2962 . Ik wens je een fijn groen weekend!