180 - Het aftellen naar de herfst is begonnen...

Deze week voelde mijn tuin een beetje herfstig. Dat had alles te maken met de al verdorrende artisjokken, scabiosa en andere planten die me vertelden dat ze wel weer eens een flinke regenbui op hun koppies zouden willen.

Maatje flinke peuter bij de buurman 

   Kijk eens naar die meloen hiernaast, het is een joekel. Maar het groen kan je nauwelijks meer groen noemen.

   Overigens is er regen (met onweer) voor morgen voorspeld, dus ik vond het een goede dag om mijn nieuwe Heuchera en Crocosmia te planten. Heb ik ze vanochtend flink water gegeven en dan krijgen ze morgen weer een plens. Bovendien ga ik morgen voor de bui uit (hopelijk) wat organische mest strooien.

   Ja, ja, ja, ik weet het, eigenlijk zou ik dat niet doen, maar ik doe het lekker toch. Toen ik mijn dode scabiosa bloemen aan het koppen was, besefte ik dat ik nog lang geen zin heb in een tuin die het al opgeeft.

Mijn balkontomaten

Op het balkon heb ik braaf de toppen uit mijn balkontomaten geknipt; moest van Monty. Er zitten nog veel groene in en ik heb er al kilos vanaf gehaald, absoluut een succes! Volgend jaar weer!

Mijn balkontuintje ligt er trouwens toch prima bij. De witte druif, die ik in de trellisbak had gezet, is aangeslagen en alle bloeiende planten doen wat ze moeten doen: bloeien en mij blij maken.

 

De bedden in Hunky Dory worden zo langzamerhand overgenomen door late zomer- en herfstbloeiers. De witte asters komen nu uit, net zoals een stel gekregen  hoge planten in mijn hete bed waarvan ik geen idee had wat het zijn. Ik moest het opzoeken op PlantNet. Het blijkt Solidago gigantea te zijn. Hm. Weet niet of ik daar nou zo happy mee ben.

Het balkon bij zonsondergang

   Ik heb veel werk aan het eruit trekken van de gewone solidago, die ongelofelijk landjepik aan het spelen is. Ik hoop niet dat die grote zussen ook zo gaan woekeren!

   Maar, er is ook goed nieuws, ik zag vanochtend redelijk veel vlinders, dat is echt voor het eerst deze zomer. 

   Er rende ook een spitsmuis voor me uit over mijn pad. En er waren lekker veel bijen, zweefvliegen en hommels op mijn bloemen.

Hommelparadijs, die artisjokken!

Ik ben zó blij dat ik toendertijd die drie artisjokken heb aangeplant! Ze zijn al over hun hoogtepunt heen, maar op de bloemen die nog wel bloeien wemelt het van de hommels. In tegenstelling tot de vlinders, die geen seconde voor me stilzitten, negeren de hommels mij en mijn mobielcamera volkomen. Ik weet zeker dat ze me zien, maar ze gaan gewoon hun gang, hoogstens zoemen ze even wat harder, alsof ze zeggen "hoi, goeie shit, man" (zoals ik bij MACH de ene knul tegen de andere hoorde zeggen tijdens een oorverdovend optreden, waarbij de gegrunte tekst voornamelijk 'I want to die' was - och gossie toch).

De Crocosmia zijn helemaal zen

   Inmiddels zijn we 3 dagen verder en heeft het geregend en hoe! Buurmans nog braakliggende bed-met-ezelmest sopte. Maar zijn net geplantte nieuwe aardbeien stonden in hun keurige rijtjes te swingen.

   Hunky Dory was er ook blij mee, ik rook en zag het. Op de nog bloeiende artisjokken verdrongen de hommels elkaar bijna; 4, 5 hommels op een bloem.

   In mijn balkontuin (die ik water geef, anders is hij binnen een week veranderd in stro) was de reaktie wat gematigder. De banaan was heel happy, die houdt wel van een bui op zijn kop, maar ik zag de Pelargoniums bedenkelijk kijken. 

Happy banana

Die zijn blijer met zo'n vochtige warme mist dan met de keiharde hogedrukspuit-buien die ze over zich heenkregen. Ze protesteren altijd direct passief-agressief met bruine bloemen. 'Nee, ik ga niet dood, maar kijk eens wat er van komt als jij ons dit aandoet', soort van.

Goed, voor de onderwijsmensen onder jullie (en jullie zijn met velen, ik weet het) zit de zomervakantie er weer op. Sterkte! Maar ook veel plezier met je nieuwe klassen.

Zelf hoop ik nog wat te kunnen genieten van mooi nazomerweer. Ik ben nog niet klaar voor de herfst!

Kijk vooral ook even naar de extra foto's en een heel fijn weekend.

Renée 

 

126 - Woest Aantrekkelijke Artisjokken

 Artisjokken zijn lekker, maar ik vind ze veel te mooi om op te eten! Bovendien is de artisjok een gigantische bijenlokker, letterlijk en figuurlijk.

Zeg nou zelf!

Het was dan ook ongeveer de eerste plant die ik een jaar geleden als wortelstok aanschafte, drie tegelijk, die ik bij nader inzien véél te dicht op elkaar plantte. In eerste instantie deden ze weinig (maar het was in 2022 ook máánden droog), maar uiteindelijk werden ze toch 1.69 en bloeiden mooi. 

Maar dit jaar! Ze schoten de grond uit, echt, en werden meer dan 2m hoog met aan iedere steel acht bloemknoppen.

Begin juli 2023

De artisjok is eigenlijk een gigantische distel. Dus waar ik elders de wilde in de weg staande distels uit mijn houtsnipperpad ruk, koester ik deze drie. Mine's a weird world. Ook is ze uit de enorme composietenfamilie Asteraceae: familie van de Echinacea dus. Niet te geloven, toch? Haar Latijnse naam is Cynara cardunculus scolymus, maar dat mag je meteen vergeten hoor. Ik begrijp best dat de meeste mensen niet zo'n nerd zijn als ik (op het gebied van planten dan hè, vraag me niet naar IT!)

Helaas had ik er niet aan gedacht ze te stutten, ik dacht dat ze stevig genoeg stonden. En uiteraard kregen we een behoorlijke storm, windkracht 11 hier aan de kust, niet normaal. Dus vond degene die als eerste de wind ving het wel best en ging tegen de andere twee leunen, waardoor ze nu alledrie helemaal scheef hangen,  als dronken droppies.

Lekker scheef staan...

Inmiddels zijn we weer een week of wat verder en hebben we een lagedrukgebied met nog meer wind en heel veel regen over ons heen gehad, waardoor mijn mooie Artisjokken er behoorlijk verfomfaaid uitzien.

Omdat het een plant is die oorspronkelijk uit het Zuiden komt, is ze niet echt winterhard, dus moet ze bedekt worden met stro. En ze houdt ook niet van natte voeten (duh, wie wel?). En maak als je haar aanplant nou niet dezelfde fout als ik: 1 plant heeft 1 vierkante meter grond nodig.

Love'em!

Minimaal!

Een van mijn vele leuke maar volkomen nutteloze hobbies is het schrijven van Haikus.

Mijn stoere artisjokken hebben me geinspireerd.

Artisjok zo paars

Dat hommels dronken worden

En blijven slapen

PS dat is echt zo, ik vind in de vroege ochtend slapende hommels weggedoken in de op een paars vachtje lijkende bloemknoppen.

Wil je meer lezen over mijn tuinen, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 . Fijn groen weekend!

 

102 - Jeukende handen en grote bla(de)ren!

 Na zo'n heerlijke zonnige dag als een paar dagen geleden, waarop je de lente gewoon kunt ruiken (en ik de eerste vlinder zag!), valt het dubbel zo hard tegen als het weer omslaat naar de gebruikelijke harde wind en regen.

Mijn tuinnarcissen

 Maar het is nog steeds februari, dus grijze luchten met wind en regen zijn de norm, helaas.

Ik ben nu in het stadium waar ik erg ongeduldig begin te worden en die zon wel uit de lucht kan kijken. 

Hunky Dory is momenteel een woestenij van bruine vaste planten, ik kan niet wachten om de snoeischaar erin te zetten, maar wachten zal ik. Want ik wil de insekten zoveel mogelijk helpen en hun de schuilplaats nog niet ontnemen zolang het nog steeds vriest in de nacht. 

Toch zijn er opvallende lichtpuntjes tussen al dat dorre bruin. In de droge walkant van de greppel staan de narcissen al vol in bloei en ze ruiken heerlijk. En tussen de groepjes planten staan kleine kluitjes sneeuwklokjes. Geen hele tapijten, zoals in mijn oude tuin, maar wat niet is, gaat nog komen, ik hoef alleen maar geduld te hebben (niet mijn sterke punt, zie boven...)

Mijn begonia ziet eruit als een alien

Ook de artisjokken met hun enorme zilvergrijze bladeren vallen nu enorm op. En dat terwijl ik verleden jaar twijfelde aan hun succes. Het heeft me doen besluiten dat ik er meer wil, want ze vinden mijn grond dus toch wel okay en ze brengen structuur in mijn tuin, iets dat de tuin hard nodig heeft. 

De artisjokken in november

Bovendien ben ik gek op grootbladige planten.  Gunnera (onmogelijk hier), Fatsia, Musa, Rabarber, Canna, Datura, Koningsvaren (niet op mijn klei, helaas), het kan me niet groot genoeg zijn. Thuis heb ik een flinke begonia die periodiek gekortwiekt moet worden omdat hij anders de toegang tot mijn huis verspert.

Over Datura gesproken: de twee witte die ik in mijn kas had, hebben flink wat zaad in de rondte geschoten, dus ik ben benieuwd wat er op gaat komen. Het zijn dorstige planten en nog giftig ook, maar zo mooi!

Volgens mijn tuinalmanac zijn de kikkers nu terug aan het komen in de poelen om te paren. Ik hoop dat ik wat kikkervisjes mag verwelkomen deze lente. In ieder geval is vanochtend een van het koppeltje scholeksters dat al twee jaar op het platte dak van de flat tegenover mij heeft genesteld, teruggekomen van ver weggeweest. Dat is altijd een hele happening. Eerst hoor ik een bijna hysterisch gekrijs, dan zie ik de vogel een aantal scheervluchten over het dak doen, daarna landt hij/zij en schudt de veren op. Waarna er nog wat luide schreeuwen volgen. Ik hoop dat de partner snel arriveert. Verleden jaar was het weerzien ontroerend: een hoop gekrijs van beiden, het wijfje zat al op het dak, het mannetje vloog zijn juichende rondjes, landde toen bovenop haar en deed meteen een wip. Twee seconden, toen er af, een hoop nonchalant verengeschud en een 'hoe was jouw reis?', 'oh, goed hoor' en dat was dat.

Dan doen wij toch onmogelijk ingewikkeld.

Meer op mijn Instagram@songsmith2962  . Fijn weekend!