153 - Thank Chloris, enough energy to garden!

 Nee joh, heeft niets te maken met Glorix toiletverfrisser, Chloris is de Griekse godin van de lente en lentebloemen. De Romeinen noemden haar Flora (kijk, dat zit vast al wat meer in je comfort zone). Aangezien ik deze week eindelijk weer de puf had om te snoeien in Hunky Dory, vond ik een klein dankgebedje wel op zijn plaats.

Mooi he?!

   De Grieken waren er nou eenmaal eerder dan de Romeinen en ik heb net Stephen Fry's 'Heroes' gelezen, vandaar (niet aan beginnen als je allergisch bent voor Griekse mythologie!).

Het was droog, maar grijs, typisch lenteweer dus en ik moest nodig beginnen aan dat snoeiwerk dat ik noodgedwongen al weken had laten sloffen. Wanneer je er een tijd niet geweest bent, zie je pas goed hoe hard alles weer uitloopt! Om mijn Narcissen hun ereplaats te gunnen, ben ik begonnen bij de voorkant van de kas en heb ik alle dorre stengels van de Verbena bonariensis daar weggeknipt. Die stengels zijn hol en vierkant, eigenlijk heel handig om een insectenhotel mee te maken, dus dat heb ik gedaan. De rest van de stelen  heb ik kleingeknipt en in mijn bed gestrooid, instant mulch. Behalve een paar flinke blaren (niks meer gewend en mijn leren handschoenen zijn versleten, die plastic dingen zijn duidelijk niet dik genoeg) heb ik er een heerlijk tevreden gevoel aan overgehouden.

Sneeuwklokjes langs de Veste

Zo'n ochtendje op de tuin geeft onmiddellijk energie en zin om weer van alles te proberen. Die energie had ik overigens hard nodig, want mijn kikkerpoel lag vol met blad van de bomen langs de Langesingel en het 'snot' is door het gebrek aan vorst deze winter vrolijk doorgegroeid. Mocht er een kikker in overwinterd hebben, dan kan het arme beest nauwelijks boven water komen, zóveel troep ligt er in. Daar moest dus wat aan gebeuren! Maar mijn Helleborus staat ernaast te pronken, prachtig. Ik kreeg drie stekken van de Prikneus (Silene coronaria) van buurman Hans, die ik daar ook geplant heb. Ik hoop dat het witte zijn, maar okay, die felroze zijn wel erg vrolijk.

Look at me!

   De Silene zaait zichzelf behoorlijk uit, maar dat mag van mij. Ik ben dol op planten met grijsbehaarde stengels/bladeren, geen idee waarom.

   Andere buurman Leo troonde me mee naar zijn al uitlopende aardappelen, waardoor ik meteen zin kreeg om zelf ook weer aan de aardappels te beginnen. Dit jaar ga ik ze in groeizakken zetten, kijken of dat beter werkt dan in de kasgrond, die niet zo best is. Bovendien werd ik verleden zomer gek van het onkruid in de kas, daar was gewoon niet tegen aan te wieden...Het is een zaadjes wegschietend klaverachtig onkruidje (deze verdient zijn naam!), lief om te zien, maar allemachtig wat een zooi. Ik had het gevoel dat hoe meer ik wiedde, hoe meer van dat spul er op kwam. Leo had ontzettend lief mijn hoge uitlopers van de appelbomen gesnoeid; ik had ze op mijn snoeidag laten zitten, omdat ik niet meer op de hoge ladder durf. Eén keer goed vallen en een half jaar ellende heeft me valangst bezorgd waar ik nog niet vanaf ben. 

 Aan de positieve kas-kant: deze week heb ik al twee keer mijn eerste verse veldsla uit de kas geplukt. Dat is zooooooo bevredigend! En lekker.

Rozemarijn in bloei

Ik had in oktober mijn uit zijn krachten gegroeide Rozemarijn overgezet van de kruidenbak op het balkon naar de tuin en zag tot mijn grote vreugde dat ze deze verhuizing overleefd heeft en nu bloeit. Daar kunnen de vroegste hommels dan fijn van profiteren. Aankomende week schijnen we goed lenteweer te krijgen, joepie, dan ga ik de overige balkonplanten overzetten. Na een paar jaar balkon knappen ze enorm op van een verhuizing naar volle grond.

Goed. Ik wens je een heerlijk lenteweekend!

149 - Hurray! Spring has sprung yet again😅

 By the time you read this, it is February, a leap year no less. One more extra winter day to contend with until Spring.

Absoluut!

  Oh! Sorry! Kijk, zo werkt mijn hoofd dus... Zojuist heb ik een Amerikaanse docu zitten terugkijken over een voedselbos in Missouri en dan denk (en schrijf) ik naadloos verder in het Engels. Kan ik niks aan doen, ik heb hier al last van sinds 1976. En ja, ja, ja, ik weet donders goed dat 'men' dit aanstellerige bullshit vindt of erger, maar 'men' kan wat mij betreft een prachtige boom opzoeken en erin gaan zitten hoor. Zoals het lied gaat: I am what I am.

Overigens een prachtig concept, zo'n voedselbos. Dat stel had 5 ha grond en plantte 1000 bomen, allerlei soorten, maar voornamelijk met eetbare vruchten, waaronder pecans (Oh! Pecans! Yum!). Ook kweekten ze hun eigen paddestoelen, kruiden, hadden ze veel soorten bessenstruiken, een grote moestuin, een joekel van een vijver en deden ze aan foraging. Maar wel met een lange termijnvisie, hun bos was nu nog een verzameling stokken die ze tegen de reeën moesten beschermen. Als ik 40 jaar jonger was, dan wist ik het wel!

Mijn kamerjungle

Op de foto rechts een klein deel van mijn eigen bos.

Over de grote Cycas heb ik al een keer geschreven, maar inmiddels is hij zo groot dat ik er om heen moet lopen wanneer ik naar de badkamer wil. Een plant met een middellijn van 1.30m in een kamer van 4x4m is iets om rekening mee te houden. Volgens Alys Fowler doet hij er 100 jaar over om een stam van 6m rond te krijgen, dus voorlopig hoef ik niet te verhuizen, maar toch groeit hij me letterlijk boven het hoofd. Ik denk al na over zijn volgende plaats, want die kast wordt te krap.

De klimplant ernaast, een Philodendronsoort vermoed ik (geen label), kreeg ik als stek met drie bladeren. Inmiddels heeft hij uitlopers van 1m die zich door de Cycas en langs Merlijn slingeren. (Merlin is een druïde die een tijd in een boom woonde, of - andere versie- in een boom gevangengezet werd d.m.v. een kwade toverspreuk. My kinda guy, dus).

Composthopen in bedrijf

  Wéér afgedwaald! DE TUIN

  Vanochtend vroeg composthoop nr 1 gekeerd. Hier heb ik 2 jaar lang alle dorre stengels op gegooid (zie composthoop nr 2). Niet te geloven hoe weinig compost er uiteindelijk overblijft.  Maar wát er over is, is prachtig. Zodra Hunky Dory iets minder zompig is, ga ik het uitstrooien op een bed. Scheelt me weer 1 zak koop-compost, lol. 

  Het was wel even slikken door hoe nat alles is. Bij mij viel het voor de vorst nog erg mee, maar ja, 2x 1000L water erover heeft mijn planten verzopen. Positief blijvend (zucht) gezien is de kans dat de planten het overleven groter dan de ellende van twee door uitzettend ijs gescheurde watervaten. Hoop ik! Volgens guru Monty staat zijn tuin ieder voorjaar onder 20cm water 

en maakt dat de tuin niets uit. Fingers crossed!

De eerste! En vroeg!

Kijk nou toch naar mijn Narcissen, zijn ze niet super cool? Die greppel walkant is een topplek voor bollen. Ik had ze nog niet in bloei verwacht, dus mijn hart sprong op toen ik ze zag. Volgende week zijn het er genoeg voor een bosje voor thuis.

En de kanjer in de kas op de foto hieronder links bloeit ook. Kortom: we gaan de goede kant op! Mijn volgende klus is het snoeien van de vlinderstruiken.

Cyclaam

  Vanochtend hoorde ik op drie plekken spechten roffelen. Veel plezier 

  dit weekend!

104 - Venus, Jupiter en groene hooligans

 Kijk jij weleens omhoog?

Naast de vijver

Ik iedere dag, meerdere keren, en net zo vaak vervloek ik de lichtvervuiling waar wij hier in Brielle last van hebben. De kassen, de industrie, straatverlichting en dan staat er ook nog eens een flat van 4 verdiepingen voor mijn neus. Ik mag blij zijn als ik ergens een paar zwakke sterren kan ontwaren. 

Maar opeens waren ze daar: twee heldere lichten, keurig opgelijnd, nachten lang precies voor mijn raam. Nu vind ik het leuk om naar de lucht te kijken, maar mijn kennis is rudimentair, dus ik was Helga van Leur zeer erkentelijk voor het uitleggen dat ik naar Venus en Jupiter keek. Zij had het nota bene voor elkaar gekregen ook de manen op haar foto te krijgen, dan gebruikt ze vast geen Samsung mobiel van jaren terug... Ik heb geen foto om je te laten zien, totaal niet te doen. Maar ik heb er zeker van genoten! 

Bijna alles gekortwiekt

Hoe kom ik hier nou op? Omdat het me, al snoeiend, inviel dat tuinierders meestal hun blik op de grond gericht hebben. Ik ook hoor, ik kijk naar mijn natte koude grond, naar de opkomende Nigellas (die wel! O-ver-al!), naar de voorzichtig uitlopende Verbena, naar de Hemelsleutels met hun snoezige verse rozetten, naar de dunne Alliumsprieten, naar de spichtige Crocosmiasprieten in de tinnen bakken en naar het jonge groen van mijn rozen.

En naar het raaigras, de distels en andere groene hooligans die al welig tieren.

Mijn drie eucalyptussen zijn bruin. Oh dear. Zouden ze het overleefd hebben? Maar mijn Pinus Silver Crest is twee keer zo hoog als toen ik hem een jaar geleden plantte en ook de Thuja ziet er best tevreden uit. 

"Het loopt meestal wel uit, hoor" stelde mijn buurman met meer dan 40 jaar moestuinervaring op de tuin me gerust. Om in één adem door te vertellen dat al zijn aardbeienplanten weleens bevroren waren, geen aardbei kwam er aan dat jaar.  Nou ja, voorlopig kan ik me uitleven op het snotvrij maken van de kikkerpoel, want mocht er nu een kikker in komen dan raakt hij of zij subiet de weg kwijt, laatstaan dat de partner gevonden kan worden in die groene smurrie! En op het schoonmaken van de kas, die alleen nog wat snijbiet en peterselie bevat en heel veel klaver. 

Op het oog lege bakken...

Het is maart en ik mag gaan zaaien van mezelf, dus die kas moet netjes. Dat is geen straf, want het is daar in het zonnetje al zo lekker dat de muts en jas uit kunnen. Als mijn andere buurman tenminste niet aan het stoken gaat; vanochtend werd ik binnen 5 minuten volkomen uitgerookt en voelde ik me net een haring in een rookton.

Ik heb de Cannas van het balkon al overgebracht naar de kas, want die krijgen daar hun tweede leven. Het bezoek aan de Hortus Botanicus in Leiden heeft me doen besluiten een deel van de kas te gaan gebruiken voor planten met grote bladeren. Waarom? Omdat ik er blij van word.

Lees meer over mijn tuin en op Instagram@songsmith2962  . Fijn weekend!