191E - November too

 Right, I've pulled myself by my hair out of that pit from the previous post (190) and will resume my chatty posts about the seasons and my gardens. Yes, you may sigh with relief.

The asters are still going strong

   It helped, enormously, that I had planned something nice for every day of the past week.
Went to the cinema, coffee, to Donner (the largest and greatest bookshop in Rotterdam), more coffee, to Intratuin (a huge garden centre), oceans of coffee and gave in to my plantaholicism

 (bought a gorgeous philodendron) and Friday evening I visited a jolly foodmarket for Vluchtelingenwerk (an organisation which supports refugees) in Vierpolders, to try 6 traditional dishes from 6 of the 12 participating countries. Unfortunately I had no more room for the other 6, as everything was delicious. Renée has climbed out of that pit again, yay!

Comfort food!

In the meantime the weather has turned to typical November weather, hasn't it? Chilly, grey, greyer and so foggy in the mornings that I was scared out of my boots by a cyclist that I took for a tree. Puck did her little lunge, that is her way to tell him not to get any ideas, she will protect me.

My veggie planters and trelisses are empty now. I am looking forward to spring already, as my tomatoes and cucumbers there were a great success. For now the Pelargoniums are going strong, only a little slower and with less blooms. The cyclamen is also looking wonderful.

Empty planters, but feisty plants

The Erigeron, still lovely

   Look at my Erigeron, it is doing great! After years of losing my seedlings, this is a good feeling. In Hunky Dory the young plants have taken well too, so they will make a lovely combination with the English lavender next year, in the circle around my small Malus tree.

   Hunky Dory was very quiet yesterday. She's had a pretty tough gardening year. First she was flooded (which cost me a lot of my bulbs, I'm sad to say), then she was rained on for months on end, next it turned tropical and bone dry and finally September and October were just the way she liked it: not too dry, not too warm. Besides the still flowering Asters, Gaura, Salvia and Verbena Bonariensis the grasses are absolutely gorgeous.

It is winter now, so there will be not as much to tell about my gardens. Therefor I will post once a month until the bulbs are showing themselves. So I will see you in December!

(Oh, am busy painting my Christmas cards...old-school, me!)

Have a lovely weekend! Renée 

191 - Ook november

 Zo, ik heb mezelf bij mijn haren uit die dip van verleden week (190) gesleurd en ga het weer gezellig over het seizoen en mijn tuinen hebben. Dus je kunt een zucht van verlichting slaken.

Nog steeds bloeiende asters hoor

   Dat ik deze week iedere dag iets gezelligs had gepland, hielp ook enórm. Naar de film, koffie geleut, naar Donner, nog meer koffie geleut, naar Intratuin, heel veel koffie geleut en toegegeven aan mijn plantaholicdom (een beeldschone Philodendron gekocht) en gisteravond naar een leuke eetmarkt van Vluchtelingenwerk in Vierpolders, waar ik 6 verschillende traditionele gerechten heb geproefd van even zoveel landen.  Voor de overige 6 had ik helaas geen plaats meer...Het was allemaal zalig! 

Renée is weer uit de put geklommen, yay.

Comfort coffee: Affogato!

   Ondertussen is het typisch novemberweer geworden hè?

Grijs, lege bakken, maar stoere planten

M.a.w.: waterkoud en grijs, grijzer of gewoon zo mistig dat je je rot schrikt van een fietser die je echt niet had zien aankomen omdat je dacht dat het een boom was. Puck maakte een sprongetje naar hem, dat is haar manier om over te brengen dat hij zich vooral niets in zijn hoofd moet halen: zij beschermt mij.

Mijn groentenbakken en rekken zijn leeg. Ik verheug me er nu al op om volgend jaar weer tomaten en komkommers te planten, want die waren geweldig. Tot nu toe bloeien de Pelargoniums gewoon door, zij het wat trager en wat minder uitbundig. En ook de cyclaam ziet er schitterend uit.

De Erigeron, nog steeds mooi

   Kijk eens hoe geweldig mijn Mexicaanse madelief het nog steeds doet! Na jaren zaaien zonder succes, is dit toch wel hartstikke fijn. In Hunky Dory zijn mijn jonge erigeronplantjes ook aangeslagen, dus dat wordt een mooie bloemencirkel (een combi met de Engelse lavendel) volgend jaar. 

   Hunky Dory lag er gisteren rustig bij, je kon zien dat ze een roerig tuinjaar achter de rug had. Eerst onder water gestaan, vervolgens maandenlange regen op haar kop, toen opeens bloedheet en kurkdroog en daarna voor haar fijne maanden: niet te droog, niet te warm. Wat nu nog, naast de Asters, Gaura, Salvias en Verbena bloeit, zijn de grassen. Ze zijn beeldschoon.

Het is nu metereologisch winter, dus valt er niet zo veel te vertellen over mijn tuinen. Daarom ga ik over tot één keer per maand posten totdat de bollen weer boven de grond komen. Tot ziens in December!

(Oh...ik ben alweer druk bezig met kerstkaarten. Old-school, ik!)

Fijn weekend!

   

190/190E - November 2024

 November. Het is grijs, nevelig, niet echt winters koud, maar je moet wel je jas aan. Mijn planten lijken het in een paar dagen opgegeven te hebben. De meesten zijn nu bruin, dor, soms snotterig, toe aan hun winterslaap. En terwijl ik naar mijn tuin staar, zie ik in gedachten de afgrijselijke verwoesting die de regen in Spanje en de mens in oorlogsgebieden in de afgelopen dagen heeft aangericht.

Deze week geen happy-de-peppy tuinblog, ik heb het niet in me. Je zult het met wat foto's moeten doen.

Ik wens je een heel goed weekend.

Renée 

93 - Regen, regen, regen - ach ja, we wonen hier in een delta

 Zo eind November is er steeds minder te vertellen over Hunky Dory. In tegenstelling tot vorig jaar, toen ik een blank canvas had en werkelijk alles moest gebeuren om er een bloementuin van te maken, staat de struktuur nu en is het slechts een kwestie van bijhouden en af en toe iets aanpassen.

Tussen de buien door

 Vanochtend heb ik alle snotterige nasturtiums eruit gerukt, want ik hou van ze, maar niet van snot. Mijn grote afvalhoop was in 1x tjokvol. Ik gooi deze plant met haar honderden zaden niet op de composthoop, omdat ze anders volgend jaar mijn hele tuin overwoekert, er zijn grenzen.

Ik moest overigens erg voorzichtig lopen, want de stoeptegelpaden waren spekglad. Kijk, daar hebben mijn houtsnipperpaden nou nooit last van.

Ook heb ik een lading gekregen  kerstboomstammetjes rondom de kikkerpoel gelegd. Dat helwitte grind blééf helwit en dus lelijk.  Nu is het voor het grootste deel bedekt met hout, en hebben de insekten nog meer overwinterplekjes, win-win naar mijn mening. De poel is lekker vol door alle regen van de afgelopen week.

Nieuwe randen van stammetjes

Het is al bijna niet meer voor te stellen dat ik maanden lang om de dag met water liep te sjouwen om hem bij te vullen! Ik hoop dat ik aankomend voorjaar kan genieten van gezellig kikkergekwaak.

Dat mensen daar een hekel aan kunnen hebben...snap ik niks van. Ik kan me de kikkerloze polders van mijn jeugd maar al te goed herinneren. Voor mij is zo'n kikkerconcert een prachtig achtergrondgeluid, waarbij ik prima kan inslapen. Geef mij maar kikkers in plaats van lallende gasten op straat, om maar wat te noemen, kijk dáár kan ik moeilijk van slapen.

Eventjes droog

Het onkruid tiert nog welig zag ik. Vooral achter de artisjokken heeft het mijn oude aardappelveldje volledig overgenomen. De knoflook staat er gezellig tussen. Voorlopig laat ik het even begaan, ik kijk in maart wel wat ik er uit trek en wat mag blijven staan. En vergis je niet, het is maart voordat je het weet. Nog maar 4 weken tot de kerstvakantie en vanaf januari zitten wij docenten altijd in een voortrazende nog net niet ontsporende trein van toetsen en examens met bijbehorende stressende studenten en curling ouders. Dan ga ik weer voorzaaien, opruimen, en heb ik mijn tuin hard nodig om zelf niet te ontsporen.

Ik verheug me nu al op de bollen die gaan opkomen.

Wil je meer lezen over Hunky Dory, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman  . Een fijn weekend!

Maar nu, in November, neem ik even rust. 

92 - Krachtige prachtige klimmers.

Mijn klimmers in de kas

Al van kinds af aan ben ik dol op klimplanten. Vermoedelijk komt dat door mijn eerste vakantie, op mijn 5e, in het buitenland; drie dagen met wildvreemden in een stikbenauwde Simca op weg naar Callella in Spanje.

 De reis door België, Frankrijk en Spanje maakte diepe indruk op me, en dan vooral de bloemen, het zat er al vroeg in.

Eindeloze velden zonnebloemen, muurtjes waar bougainville over hing, oleanders, kurkeiken, olijfbomen, overal geraniums op de vensterbanken, ik keek mijn ogen uit. Dat was nog eens wat anders dan de stijve individuele begoniatjes in de voor mij streng verboden  tuin van onze hospita's. Op de camping, onder de parasoldennen, groeide niets in het zand. Maar over het dak van het toiletgebouw kronkelde bougainville en het restaurant was overdekt met druivenranken. Voor zo'n kleuter uit Holland was het een sprookje, hier woonden de kabouters die ik thuis niet kon vinden, ik wist het zéker!

De Nasturtium koloniseert

Op Hunky Dory heb ik meerdere klimmers. In de kas staan klokwinde en Suzanna met de mooie ogen gezusterlijk door elkaar, tegen de obelisken ook klokwinde, naast de kikkerpoel boerenjasmijn en berberis, tegen het linker watervat en het gammele hek klimop, ik heb één clematis die nog half leeft naast een jonge druif en door de hele tuin slingert zich de oost-indische kers. Op de foto rechts kruipt ze over de grond, maar op de meeste plekken klimt ze in alles wat ze maar tegenkomt.

Ze doet dit uiteraard om zoveel mogelijk zaad te kunnen laten vallen en van mij mag ze. Ik vind alles aan haar mooi: het mooigevormde blad, de peperachtige geur, de vrolijke bloemen en het feit dat blad, knoppen en bloemen nog eetbaar zijn ook. Ik neem het gegeven dat ze bij de eerste nachtvorst vervalt tot snot graag voor lief, want je trekt deze plant er super makkelijk uit.

Mandevilla

 Op mijn balkon heb ik drie mandevillas, en ik denk dat ik volgende zomer ga proberen of ik ze ook op Hunky Dory kan laten klimmen en bloeien. Het nadeel is dat ze laat aan de gang gaan, deze links begon pas in augustus zijn uitloper te produceren. Maar ja, de klokwinde is ook een langzame starter en ziet er nu, in November, schitterend uit.

Op mijn wensenlijstje staat ook bougainville... die keihard begint te lachen zodra ze haar voeten in mijn zware klei voelt en vervolgens wegkwijnt. Maar als ik haar nou eens in haar eigen plantgat met heel veel zand en grit zou zetten?

Trouwens, over grit gesproken. Waarom kan ik hier in Holland nergens behoorlijk tuingrit kopen? Ik moet schipperen met aquarium grind, belachelijk dure en te grove Maaskiezels, decoratiegrit van de Action, of kippengrit, terwijl ik mijn Britse tuingoeroes overal beeldschoon fijn grit over zie strooien. Gat in de markt, lijkt mij. 

Wil je meer foto's en tuinverhalen, bezoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman  . Fijn weekend!