93 - Regen, regen, regen - ach ja, we wonen hier in een delta

 Zo eind November is er steeds minder te vertellen over Hunky Dory. In tegenstelling tot vorig jaar, toen ik een blank canvas had en werkelijk alles moest gebeuren om er een bloementuin van te maken, staat de struktuur nu en is het slechts een kwestie van bijhouden en af en toe iets aanpassen.

Tussen de buien door

 Vanochtend heb ik alle snotterige nasturtiums eruit gerukt, want ik hou van ze, maar niet van snot. Mijn grote afvalhoop was in 1x tjokvol. Ik gooi deze plant met haar honderden zaden niet op de composthoop, omdat ze anders volgend jaar mijn hele tuin overwoekert, er zijn grenzen.

Ik moest overigens erg voorzichtig lopen, want de stoeptegelpaden waren spekglad. Kijk, daar hebben mijn houtsnipperpaden nou nooit last van.

Ook heb ik een lading gekregen  kerstboomstammetjes rondom de kikkerpoel gelegd. Dat helwitte grind blééf helwit en dus lelijk.  Nu is het voor het grootste deel bedekt met hout, en hebben de insekten nog meer overwinterplekjes, win-win naar mijn mening. De poel is lekker vol door alle regen van de afgelopen week.

Nieuwe randen van stammetjes

Het is al bijna niet meer voor te stellen dat ik maanden lang om de dag met water liep te sjouwen om hem bij te vullen! Ik hoop dat ik aankomend voorjaar kan genieten van gezellig kikkergekwaak.

Dat mensen daar een hekel aan kunnen hebben...snap ik niks van. Ik kan me de kikkerloze polders van mijn jeugd maar al te goed herinneren. Voor mij is zo'n kikkerconcert een prachtig achtergrondgeluid, waarbij ik prima kan inslapen. Geef mij maar kikkers in plaats van lallende gasten op straat, om maar wat te noemen, kijk dáár kan ik moeilijk van slapen.

Eventjes droog

Het onkruid tiert nog welig zag ik. Vooral achter de artisjokken heeft het mijn oude aardappelveldje volledig overgenomen. De knoflook staat er gezellig tussen. Voorlopig laat ik het even begaan, ik kijk in maart wel wat ik er uit trek en wat mag blijven staan. En vergis je niet, het is maart voordat je het weet. Nog maar 4 weken tot de kerstvakantie en vanaf januari zitten wij docenten altijd in een voortrazende nog net niet ontsporende trein van toetsen en examens met bijbehorende stressende studenten en curling ouders. Dan ga ik weer voorzaaien, opruimen, en heb ik mijn tuin hard nodig om zelf niet te ontsporen.

Ik verheug me nu al op de bollen die gaan opkomen.

Wil je meer lezen over Hunky Dory, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman  . Een fijn weekend!

Maar nu, in November, neem ik even rust. 

92 - Krachtige prachtige klimmers.

Mijn klimmers in de kas

Al van kinds af aan ben ik dol op klimplanten. Vermoedelijk komt dat door mijn eerste vakantie, op mijn 5e, in het buitenland; drie dagen met wildvreemden in een stikbenauwde Simca op weg naar Callella in Spanje.

 De reis door België, Frankrijk en Spanje maakte diepe indruk op me, en dan vooral de bloemen, het zat er al vroeg in.

Eindeloze velden zonnebloemen, muurtjes waar bougainville over hing, oleanders, kurkeiken, olijfbomen, overal geraniums op de vensterbanken, ik keek mijn ogen uit. Dat was nog eens wat anders dan de stijve individuele begoniatjes in de voor mij streng verboden  tuin van onze hospita's. Op de camping, onder de parasoldennen, groeide niets in het zand. Maar over het dak van het toiletgebouw kronkelde bougainville en het restaurant was overdekt met druivenranken. Voor zo'n kleuter uit Holland was het een sprookje, hier woonden de kabouters die ik thuis niet kon vinden, ik wist het zéker!

De Nasturtium koloniseert

Op Hunky Dory heb ik meerdere klimmers. In de kas staan klokwinde en Suzanna met de mooie ogen gezusterlijk door elkaar, tegen de obelisken ook klokwinde, naast de kikkerpoel boerenjasmijn en berberis, tegen het linker watervat en het gammele hek klimop, ik heb één clematis die nog half leeft naast een jonge druif en door de hele tuin slingert zich de oost-indische kers. Op de foto rechts kruipt ze over de grond, maar op de meeste plekken klimt ze in alles wat ze maar tegenkomt.

Ze doet dit uiteraard om zoveel mogelijk zaad te kunnen laten vallen en van mij mag ze. Ik vind alles aan haar mooi: het mooigevormde blad, de peperachtige geur, de vrolijke bloemen en het feit dat blad, knoppen en bloemen nog eetbaar zijn ook. Ik neem het gegeven dat ze bij de eerste nachtvorst vervalt tot snot graag voor lief, want je trekt deze plant er super makkelijk uit.

Mandevilla

 Op mijn balkon heb ik drie mandevillas, en ik denk dat ik volgende zomer ga proberen of ik ze ook op Hunky Dory kan laten klimmen en bloeien. Het nadeel is dat ze laat aan de gang gaan, deze links begon pas in augustus zijn uitloper te produceren. Maar ja, de klokwinde is ook een langzame starter en ziet er nu, in November, schitterend uit.

Op mijn wensenlijstje staat ook bougainville... die keihard begint te lachen zodra ze haar voeten in mijn zware klei voelt en vervolgens wegkwijnt. Maar als ik haar nou eens in haar eigen plantgat met heel veel zand en grit zou zetten?

Trouwens, over grit gesproken. Waarom kan ik hier in Holland nergens behoorlijk tuingrit kopen? Ik moet schipperen met aquarium grind, belachelijk dure en te grove Maaskiezels, decoratiegrit van de Action, of kippengrit, terwijl ik mijn Britse tuingoeroes overal beeldschoon fijn grit over zie strooien. Gat in de markt, lijkt mij. 

Wil je meer foto's en tuinverhalen, bezoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman  . Fijn weekend!