183E - Monsoon / publishing Boerenwormkruid

 Bloody hell, was it a turn around, or what? Almost unbelievable that last Saturday evening I was sitting out on the Middelharnis waterfront in my bare arms, having dinner! This morning I walked Puck in my winter coat, hat and gloves on.

Pelargoniums hate harsh rain showers!

   My balcony plants really had to adjust to the change in weather this week.

   Last weekend I was still enthusing about how marvellous my balcony garden was looking.

   And then it started to rain. And how! Rain that was so heavy, that even my rain loving banana was hanging sadly against the balcony doors, with a demeanour that spoke "if this continues, I want to move back to Jamaica!" The Pelargoniums, who optimistically shook off the water on the first day, simply gave up the second day. All of them. They went on strike and waved their brown banners: "we demand sun".

The little sunshine they got in between all that rain, was refused. Too little, too late.

Wet, wetter, wettest.

 Well, they are drama queens, the Pelargoniums.  I have decided to keep them on the balcony in Winter (haven't dared to tell them yet), but on the ground, not on the railings, so that they are protected from the storms we are bound to get. I'll cover them with fleece if need be.

The other plants were cold and wet too, but did not give in en masse. But I did take my succulents inside, just in case. My Crassula Ovata 'Horntree' for example, who has shared my home for the last six years.

Crassula Ovata.

   It is too precious to me to risk it. I bought it as a teensy-weensy plant, and had to give it a bigger pot each spring.

   My sedum as well, bought nameless, but I believe it is a Spathulifolium, has moved indoors. She looks on the cusp of flowering, which is lovely of course.

   Another plant I got in, is my Clivia. I don't see many Clivias these days, whilst it is a super easy plant to keep. This summer it bloomed on the balcony for weeks and weeks, and it had 6 flower stems. By now she has grown so tall (55cm excl. the roots) that it is hard for me to find her a suitable spot in my tiny flat. But she is not fussy.

I eat tomatoes every day.

The tomatoes are holding on. I hope that the many green ones will get the chance to turn orange! But if not, I'll turn them into chutney.

As you can see, the purple petunias are drooping like wet rags in their planter. According to my 2nd floor neighbour, the rain will cease next week. I sure hope so! September and October can be such lovely autumn months, I wish that for all my fellow pensioners that cannot afford peak season holiday prices.

And now for something completely different

Trichis Publishing B.V. and I have agreed to them publishing my book. The plan is that it will be in the shops in spring 2025. I'm so pleased that it is finally happening! Sorry folks, initially in Dutch. But I wanted to tell you anyway. Absolutely marvellous, absolutely exciting and a little scary as well. But, as Mark Twain said: "Keep away from people who try to belittle your ambitions. Small people always do that, but the really great make you feel that you, too, can become great." And also: "Don't part with your illusions. When they are gone you may still exist, but you have ceased to live."

Thanks, Mark, you were a very wise man.

Have a lovely weekend!

Renée 

144 -Nog 1 dag en dan: 2024 !!

 Toen ik jong was, zag ik het jaar 2000 als een enorme grens in de tijd. Dan zou ik al oud zijn, gesettled met mijn vijf kinderen (ja, echt. Allemachtig, wat dacht ik wel niet?) in een cottage in Engeland ergens halverwege een beboste heuvel met uitzicht op zee, met een paard, geiten, honden en katten. Mijn dromen waren altijd heel specifiek.

Januari 2024

  De realiteit ziet er anders uit, in 2024.

Een nieuw jaar. Dan vraagt men altijd naar je goede voornemens. Ehhhh... Ik denk dat ik maar gewoon doorga met wat ik in Augustus 2023 in gang heb gezet. Taalvrijwilliger, Dansvrijwilliger, zangeres van Multifocals, af-en-toe docent voor de bieb*, plantengeek en altijd altijd altijd schrijver, want dat zit nou eenmaal in mijn genen.

  Is er dan helemaal niets veranderd, vraag jij je af? Jawel hoor.

  De socials spelen geen enkele rol meer in mijn leven en dat bevalt me prima. (Ja, ik gebruik Whatsapp, maar alléén omdat de huidige mensheid blijkbaar vergeten is hoe ze iemand moet bellen, de enigen die dat nog doen zijn mensen boven de zestig en dat nog maar zelden. Dus ik heb me braaf aangepast, go with the flow, eh?). Op het nieuws zag ik dat 60% van de jongeren echt verslaafd is aan social media en dat dit zorgwekkend is. Ik denk dat het erger is, dat ook niet-jongeren niet meer zonder hun swipefix kunnen. Je hond uitlaten met je hoofd in/bij een schermpje, ik zie het dagelijks.

Toch nog wat kleur tussen het grijs

Met het gevaar te klinken als zo'n irritant prekende bekeerde ex-gebruiker: ik voel me een stuk rustiger in mijn hoofd nu ik niet meer die enkelband van likes, volgers, content en algoritmes omheb. Ja, ja, Grashoff, bullshit, want hoe zit het dan met dat blog van je, ik hóór het je zeggen.

Het zit prima met mijn blog, thanks. Want dat schrijf ik primair voor mezelf en jij mag het lezen. Met nadruk op mag. Blogger dwingt me gelukkig tot niets en zodra ze dat gaan doen, of om geld gaan vragen voor het gebruik, ben ik weg. Ik kan me de begintijd van het internet herinneren, toen het gepresenteerd werd als free for all,  everywhere. Ha! Ik kwam op Google bij toeval 'reviews Dutch Delta Gardener' tegen en heb het weggeklikt. Lees ik niet.  Schrijven is een behoefte, misschien is dit dan wel mijn fix, maar wanneer Alzheimer mijn hersenen tot Emmentaler heeft gereduceerd, bestaan mijn hersenspinsels en verhalen tot in de eeuwigheid. Kunnen mijn kleinkinderen ze lezen. Wie schrijft, die blijft.

Ik verheug me op de lente!

  Gelukkig gaat het qua tuinleven nu weer de goede kant op. Zo'n eindeloos natte winter als die we tot nu toe hebben gehad, kan ik me niet herinneren. Langs mijn straat staat al sinds September een permanente wadi water. Het verbaast me eerlijk gezegd dat ik nog weinig tuinen zie waarin grote regenopvangbakken geplaatst zijn (Ik heb het niet over regentonnen; zo'n ton is zó leeg) Straks is de lente weer kurkdroog en loopt iedereen te klagen over een watertekort. 

  Maar goed. Laten we voorlopig eerst maar gaan genieten van de bollen die binnenkort boven de grond komen (of zouden ze massaal zijn gaan rotten door al dat vocht? Ai, hoop het niet!) Ik heb in oktober voornamelijk alliums gepoot, die hebben het beter naar hun zin in mijn tuin dan tulpen. Juiste plant, juiste plaats, yes indeed, Monty. Bovenstaande trommelstok alliums stelen al twee lentes de show.

En nu de kortste dag weer voorbij is, kunnen we uit gaan kijken naar nieuw groen, heerlijk. Ga ik jullie weer vermaken met tuinverhalen. Maar tot die tijd zal je het moeten doen met interim schrijfsels. Oh, en ik heb een uil voor je geschilderd, om je veel wijsheid te wensen voor de 31e.

Athena

Happy 2024!

*

Wat hier niet bijstaat is de aanvangs-tijd, die is 13.30 tot 15.30.

112 - En het blijft maar nat en kil...

 "The stars awaken a certain reverence, because though always present, they are inaccessible; but all natural objects make a kindred impression, when the mind is open to their influence."

De varen heeft de winter overleefd.

Ralph Waldo Emerson, mijn favoriete filosoof.

Deze week zag ik op wat avonden Venus en een flintertje maan voor mijn raam verschijnen (voordat de lucht weer dagenlang dichttrok met grijze wolken) en dacht ik yep, R.W. my friend, je hebt helemaal gelijk!

Wanneer ik naar mijn uitlopende tuin kijk, ookal is die 90% van de tijd kleddernat, voel ik ook die aan eerbied grenzende verwondering. Ik snap die oude volken die de natuur aanbaden heel goed. Ondanks kil, koud, nat, winderig weer loopt alles op haar eigen tempo uit. Nee, ik kan mijn tomaten nog niet buiten zetten en eerlijk gezegd groeien ze in de kas ook nauwelijks, maar het is zoals het is en ik zal geduld moeten hebben. Met alles, trouwens, want ook mijn gezaaide bloemen groeien nauwelijks. De gember? Zit totáál geen groei in.

Thuis lukt het wat beter, in mijn minikasje gaan de Begonias, Riddersporen en Aronskelken nu lekker.

Mijn buurman, Hans, die al sinds 1963 (!) hier een tuin heeft, klaagt over de kou die nog in de grond zit, maar hij is toch maar begonnen met het uitzetten van zijn preitjes en heeft de bonenstaken vast in de grond geduwd en zijn rijen aardappels gepoot en aangeaard.

Buurman Hans op zijn tuin

Aan de positieve kant staat heel Hunky Dory vol met Nigella. Ik ben zo benieuwd hoe alles er over een maand uit zal zien, wanneer ook de Digitalis gaat bloeien! En de Lavendel zit werkelijk vol knoppen (ga ik dus nu echt niet snoeien he, wat GW magazine ook zegt, dat heb ik na de bloei in oktober gedaan). Dat snoeien terwijl een plant vol knoppen zit, zoals die Chelsey Chop, gaat volledig tegen mijn gevoel in, ben je belazerd, doe ik niet aan mee.

De kuiflavendel bloeit al

Maar uiteraard moet iedereen doen wat zij wil.

Het ziet er naar uit dat al mijn Eucalyptussen echt zo dood zijn als een verdroogde pier...maar ik laat ze nog heel even staan, je weet maar nooit. Ik dacht dat mijn Fuchsia op het balkon ook pieremotje was, maar toen ik hem uit de bak wilde spitten, bleek hij toch weer uit te lopen. Oepsie, gauw weg met dat schepje!

 Ook de Caryopteris x clandonensis (heeft deze plant een volksnaam?) in dezelfde balkonbak loopt uit en daar ben ik blij mee.  De prachtige Vermeerblauwe bloemen zijn tot laat in de avond zichtbaar, wel een beetje geholpen door het zonenergielampje ernaast, eerlijk is eerlijk.

Morgen gaat het weer regenen, alweer. Maar Hunky Dory ziet er frisgroen uit en mijn balkon straalt weer, dus mij hoor je niet klagen (alleen een beetje pruttelen). Fijn groen weekend (het schijnt droog te worden!😎) en zoek me op Instagram@songsmith2962 voor meer tuinverhalen en af en toe een foto van iets anders.