Een plant waar ik niet omheen kan, omdat ze zo lekker vroeg in het seizoen bloeit, is de Helleborus.
 |
| Helleborus 'Peach' |
Niet dat ik eromheen wil, want ik ben er dol op! De plant op de foto links staat nu naast de kikkerpoel en bloeit zoals je ziet. Ze heeft drie jaar op mijn balkon gestaan en is langzaam van prachtig perzikkleurig getransformeerd naar gewoon rose. Ook mooi. Dat overkomt me wel vaker, dat een dure (want bijzondere) kleur teruggaat naar de oorsprong. Hoewel ik het niet heel erg vind, voel ik me wel altijd een beetje genept.
De Helleborus is van het geslacht nieskruid, en familie van de ranonkel. Bijna iedereen kent wel de witte variant die je zelfs in de supermarkt kunt kopen, Helleborus niger.
 |
| Mijn Helleborus niger bloeit ook |
Daarvan zijn verschillende soorten, hoewel ze allemaal erg op elkaar lijken. Het verschil zit vaak in de lengte van de steel en of de bloemen erg naar beneden hangen (zodat je het hart niet kunt zien en dat is nu juist het meest aantrekkelijke deel). Deze plant komt van nature niet in ons land voor, alle soorten zijn in eerste instantie ingevoerd vanuit de Balkan of van nog verder weg.
 |
| Mijn Helleborus niger 'Mont Blanc' |
In Meeuwenoord weet ik een grote pol te staan van een oervariant, Helleborus argutifolius (foto rechts onder). De plant heeft, wanneer je er erg dichtbij komt, een onaangename lucht, zeer aantrekkelijk voor honden trouwens, ze piesen er allemaal overheen. Puck is er dol op.
Er is nog een stinky soort, Helleborus foetidus (fetid betekent smerige lucht in het Engels), zelfde verhaal; ruikt echt niet lekker en wordt hier Stinkend Nieskruid genoemd. Maar ik vind haar wel stoer, en bovendien is ze een plant die door vroeg in het seizoen uitvliegende bijen wordt bezocht, dus nuttig. De plant bevat helleborin, wat huid-en slijmvliezen irriteert, handschoenen aan dus!
 |
| Helleborus argutifolius |
Even terzijde, ik tuinier altijd met handschoenen aan. Er zijn zóveel planten wiens sap kan irriteren, of die zelfs giftig zijn, dat het m.i. verstandig is. Bovendien werd ik vroeger op mijn horticultuurschool gewaarschuwd voor altijd in de grond aanwezige sporen van tetanus en dat is een ziekte waarmee je niet moet spotten! Het was honderden jaren lang één van de twee meest gevreesde ziektes in West-Europa, de andere was lepra. Ik bedoel maar. Een tetanusinjectie was verplicht als je op die school wilde. Gemene rotprikken, je moest er twee, au.
Dus: het staat ontegenzeggelijk sexier met je blote handen in de aarde, maar luister nou maar naar tante Renée en doe je handschoentjes aan. En daarmee eindigt deze les.
Honderdvijftigste blog...vraagt om een feestje. Ik wens je een heerlijk weekend.
