De titel is een quote van Monty Don, ere- hoofdtuinman van de Britse Eilanden en geliefd over de hele tuinwereld.
Monty heeft volkomen gelijk. Liefdewerk! Ik zag mijn tuinbuurmannen op leeftijd zich in het zweet werkend om de moestuinen leeg te halen en dacht kijk, ze zouden ook op een stoeltje naar een viscomputer kunnen staren, maar nee. Bij Leo verscheen een metershoge afvalberg van bonenranken, hij verdween bijna onder zijn hooivork.
Zelf heb ik ook weer hard gewerkt, in stukjes van 20 minuten max, meer trekt mijn schouder niet. Het is nog steeds Antarctica rechtsboven... Maar. Mijn ieniemienie bloembedden beginnen uit te dijen! Mijn handen jeuken om borderranden te kopen, zodat de structuur van mijn tuin echt te zien is, maar ik moet op de centen passen, dus stel dat nog even uit. Gelukkig staan her en der door mijn voorganger gezette of spontaan opgekomen planten die ik kan delen en verplanten, dat scheelt weer. Het is ook best spannend, want niet van alle planten weet ik precies wat hun plaatsvoorkeur is. We gaan het zien.
Wat heb ik geplant? Nou, allemaal bestuiver-vriendelijke planten, zoals ik me had voorgenomen, je kan niet iets in een blog roepen en je er dan niet aan houden, toch? Net zoals je wel de vrouw uit de tuin kan sleuren, maar niet de tuin uit de(ze) vrouw!
Voor mijn "vuurbed":
* een Cotinus 'Royal Purple, oftewel de pruikenboom. Het is nog een baby, en ik laat hem niet te hoog worden. Dit omdat een Acer japonica er niet echt van houdt in de volle zon te staan, helaas. Want die spant natuurlijk de kroon met zijn rode bladeren.
* 3 Coreopsis lanceolata 'Sterntaler', geel met rood. Ik had puur gele op mijn balkon en ze hebben gebloeid van mei tot nu, volhoudertjes dus.
* 3 Carex varigata.
* 2 gekregen rode hemelsleutels
Hier komen dan in de lente Cannas bij, liefst die met de bijna zwartgroene bladeren, want geen tuin van mij zonder Cannas, ik ben gek op ze. En Kniphofia en last but not least Montbretia, eigenlijk Crocosmia genoemd, in rood, orange en geel, want dit zijn zulke prachtplanten. Ook al zijn ze uitgebloeid, dan nog zijn de stengels met zaden beeldschoon.
Voor mijn wit/zilveren bed:
* naast de Gauras, Salvias en Helleborus die er al staan, een Miscanthus 'Adagio'
* een Hypericum 'Magical White, net als de Cotinus nog een baby
* 3 Senecio 'Silvergleam'. Yep, krijgen gele bloemen, I know. Maar wabi sabi, hoor!
* overgeplantte Alysum
* 3 overgeplantte ...tja... Het lijkt op Edelweis maar is het niet echt.
Voor mijn blauwe/rose/lila/paarse bed:
* een Perovskia 'Little Spiral', maar zo little is hij niet, 60 cm.
* 3 Nepeta faasennii, speciaal voor die zwarte kat die ik pas tegenkwam
* een baby Buddleia davidii 'Royal Red' voor de broodnodige 'pow', anders wordt t wel heel erg zoetig dat bed en zoetig is een term die niet bij mij past
* een gevarigeerde Hebe met rose bloemaren
naast de Gauras, Salvias, grassen, Viburnum, Hulst, Echineceas, Persicaria en Japanse anemonen die er al stonden.
Wanneer ik nu vanaf de Langesingel naar mijn tuin kijk, staat er tenminste weer wat, want van die kale aarde werd ik niet blij. Ik heb het geloof ik al eens gezegd, maar ik ben van de 'je moet geen grond zien' filosofie, bewaar dat maar voor groentenbedden. Voorlopig heb ik nog heel wat te planten dus, maar dat komt goed!
Over groente gesproken, mijn pluksla groeit goed in de kas. En de stekken komen op. Ik heb wel één van de ramen gesloten. Nu ga ik de overgebleven grond verbeteren.
Genoeg te doen voorlopig.
En als er door winterweer weinig te doen is: ik heb altijd wel wat te melden en plaats ook af en toe een video op mijn Instagram account, dus blijf vooral lezen en kijken.
Oh, nog iemand die behoefte heeft aan een witte plastic tuinbank en/of een koude bak? Voor een stekkie is t van jou.
Meer over mijn tuin op Instagram @songsmith2962
