91 - Alles aanharken? Nee toch zeker!

 Af en toe zie ik op de BBC fragmenten uit hun 100 jaar tuinprogramma's. Zéér vermakelijk om te zien hoe inzichten over tuinieren in die jaren veranderd zijn.

Ook op mijn London City & Guilds horticultuur opleiding in de vroege jaren 80 werd mij geleerd dat een goede tuinman de tuin opruimt voor de winter invalt. Gevallen bladeren dienden te worden opgeharkt en verbrand, want daar zaten toch alleen maar schadelijke insecten tussen, van bladcompost hadden ze nog nooit gehoord. Alle uitgebloeide bloemen moesten worden afgeknipt. Mijn geliefde Rudbeckia bijvoorbeeld: "In any case, cut down the dead stems in November", zegt de Reader's Digest uit 1971.

Rudbeckia

 Nou, ik dacht het niet. En ook al die andere stengels niet. Ik laat alles staan en snoei pas in het voorjaar terug, zodat er zoveel mogelijk verstopplekjes zijn voor de insekten die mijn tuin inmiddels gevonden hebben. Want waar ik een jaar geleden alleen zwarte bladluizen op de bonen en afschrikwekkende legers naaktslakken zag, waren er dit jaar lieveheersbeestjes, wantsen, krekels, sprinkhanen, bruine en groene zandloopkevers, duizendpoten, pissebedden, wormen, en meerdere soorten spinnen.

Lieveheersbeestje

Op een bepaald moment in mei zaten er zóveel lieveheersbeestjes in mijn tuin, vooral op de rabarber, dat ik regelmatig verstekelingen in mijn kleding vond wanneer ik die 's avonds uittrok, die ik dan tussen de planten op mijn balkon zette.

Perken leegtrekken en omspitten, daar doe ik ook niet aan. Ik strooi wèl organisch materiaal tussen mijn vaste planten, en laat de afgestorven rabarberbladeren over de groeiknoppen liggen.

Onkruid trekken doe ik wel, dat wil zeggen, selectief. De boterbloem bijvoorbeeld, waar veel mede-tuiniers een bloedhekel aan hebben, mag van mij blijven staan wanneer hij tenminste niet midden in mijn tuinpad opkomt. Maar de vele melkdistels trek ik uit en paardenstaarten ook.

De kikkerpoel, nov.'22

 Zoals je ziet heb ik pampasgras naast de kikkerpoel geplant, om te proberen een windbarrière en een overwinterplek te maken. Nu is het een miezerig polletje gras, maar wacht maar. En al helemaal wanneer het me gelukt is wat stammetjes te vinden om op dat lelijke witte grind langs de randen te leggen. Dus heb je onlangs een boompje omgehakt en weet je niet waar je met dat (snoei-)hout naartoe moet? Kom maar op.

Wil je meer laten over mijn tuin en, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman, je niks van dat suffe algoritme aantrekken, ik besta echt. Fijn weekend!

79 - Een totaal opgefleurde tuin!

Deze Cannas staan volgend
jaar in de tuin.

 Zo, dat was kantje-boord zeg, met de watervoorziening op Hunky Dory! Na ettelijke beloften van een buitje, dat dan vervolgens ergens anders viel, heeft het deze week zo hard geregend dat alle vaten weer gevuld zijn.

Stokroos in het avondlicht

 Mens, wat was ik blij met die regen! Heb letterlijk een regendans staan doen, met onmiddellijk modder tot aan mijn enkels, want het blijft natuurlijk wèl vette klei hoor.

De volgende bui heb ik benut om de 30 cm lange wortels van de melkdistels uit te steken, ik kreeg mijn schep er eindelijk in. 

En nu ben ik al dagen bezig om schors tussen mijn planten te strooien, iedere dag een stukje. Waarom niet alles in één keer? Nou...al die schors moet gehaald worden en mijn arm vindt 40 kg per keer wel genoeg en laat dat ook merken. Het idee is dat de schors het vocht vasthoudt en het onkruid een beetje tegengaat (hm, mijn ervaring is dat je toch moet blijven wieden hoor) En het bodemleven trekt die schors langzaam naar beneden de grond in, waardoor die verrijkt wordt en (hier komt het!) minder zwaar te bewerken is. Lees: ik krijg er dan hopelijk wél een schop in. Bovendien ziet het er leuk uit, mijn planten steken er mooi tegen af. Win-win.

Overigens kan ik de herfst al ruiken. Dat komt door de vele afgevallen appels in mijn boomgaardje, maar ook door de bramen bij de greppel en het dorre gras. Mijn klokwinde moet nu echt zijn best gaan doen, want anders worden de nachten alweer te koud. Dikke teleurstelling, die plant.

Er komen méér echinaceas!

In de kas loopt alles ook een beetje op zijn einde. Morgen pluk ik de laatste paprikas en een berg tomaten om mee te geven aan mijn kinderen. De komkommers hebben het allebei opgegeven, dus die gaan eruit. En de paksoi is doorgeschoten, dus die ook. De snijbiet ziet er nog wel goed uit. Maar de sterren van de kas zijn twee enorme witte daturas, die volop bloeien. Wat een prachtplanten zijn dat en dat terwijl het spontane aanwaaiers zijn.

En dan is het eigenlijk alweer stiekum plannen maken voor het volgende seizoen...Heel veel bollen planten, want die helpen mij de februarimaand door. Ik heb enorm geleerd van dit eerste jaar. Je leert het meest van je fouten, toch? 😂 

Wil je meer lezen over mijn tuinen, kan dat op Instagram@songsmith2962 en meer foto's op Pixelfed@DutchDeltaWoman . Fijn weekend!