145 - Here we go, in that rollercoaster life we know

 Danny Vera's song. Interessant dat juist dit lied zo hoog in de Top2000 lijstjes stond. Doet me vermoeden dat ik niet de enige ben die met enige onrust in het hoofd aan 2024 begonnen is.  

Krijt op zwart papier

Raar toch, dit 'nieuwe' jaar? Want alles is nog precies hetzelfde als verleden jaar. Oorlog, polarisatie, armoede, klimaatstress, alsof het plotseling verdwijnen kan bij de aanvang van een nieuw jaartal.

Mijn Puck heeft het moment 2023/2024 hyperventilerend en trillend van ellende ondergaan, ze was zo gestressed dat ik haar naar bed heb moeten dragen. Nou vierden mijn buren hun feestje ook letterlijk onder mijn balkon... en toen we om 06.00 gingen lopen brandde zo'n kartonnen ellendedoos ondanks de harde regen gewoon door. Welk chemisch spul brandt in de regen? We zijn met een grote boog om dat fikkie heen gelopen. Gelukkig was Puck toen al weer okay, ze was zelfs in de stemming voor een rondje molshopen uitgraven.

Mijn feestelijk bloemenvuurwerk

 We gaan de goede kant weer op! Nog even doorbijten, januari en februari zijn niet de gezelligste maanden, ik weet het, maar toch is er ook dan alweer van alles waarvan je kan genieten in de tuin. Het is nog geen tijd voor het grote opruimen van dood plantenmateriaal, maar snoeien van mijn appelbomen kan nu prima. Dat is ook nodig, want die bomen zijn volkomen uit hun krachten gegroeid.

Onbekend ras

De appels zijn ook niet echt lekker om zo uit de hand te eten. De volgende oogst gaat de sappers in.

Hebben jullie storm Henk goed doorstaan? Wij niet; mijn slaapkamerraam ving zulke enorme windstoten dat het door het krakkemikkige slot heen waaide en twee planten meesleurde. Repareren ging niet en bij iedere klap wind waaide het opnieuw open, zodat ik de crofter in mezelf moest wakkerschudden om een provisorische barricade te bouwen die het raam dichthield. Uiteindelijk stonden mijn zware huishoudtrap, de ook zware parasol, een kruk en mijn zware plant opgestapeld tegen het raam en toen konden we proberen te slapen. De volgende ochtend heb ik 9 slotenmakers gebeld, die of niet opnamen, of beloofden terug te bellen en dat niet deden, of weigerden 'voor zoiets' te komen, of zeiden dat zij niet van boven Den Haag helemaal naar Brielle gingen rijden, sorry mevrouw. Ik zag mezelf al een zware balk bij de Praxis halen om tussen de 2 muren voor dat raam te wurmen zodat het dicht blijft. Maar toen kreeg ik de ingeving om naar Schoenmaker Deurloo te fietsen en hem om hulp te vragen. Hij dupliceert sleutels, misschien kende hij iemand? En thank Frith, hij kende iemand. Lang leve Sleutelhuis Hellevoetsluis! (kwam niet naarboven op Google die ochtend). Helaas zit dat kapotte slot geïntegreerd in het kiep-kantelraam - onrepareerbaar (welke geldwolf ontwerpt zoiets?!) en van de prijs van een nieuw raam krijg ik spontane hartkloppingen. Dus heeft Piet het voor mij gefixeerd. Het raam kan niet meer open, maar dus ook niet openwaaien.

Er komen betere tuintijden

  Ach ja. Gelukkig ben ik een pragmatisch mens.

  De weersvoorspelling voor dit weekend is kouder en rustiger. Top! Al die nattigheid en die gierende wind kwamen mijn neus uit. Mijn balkontuintje ziet er troosteloos uit, alles is groen uitgeslagen van de algen en de railingbakken staan al weken op de vloer. Hoog tijd dat ik daar wat aan doe.

  Okay, that's all, folks. Een heel fijn weekend en veel plezier met het dromen over een Elfstedentocht.

49 - Murphy op bezoek

 Britten hebben een favoriete kwelgeest: Murphy.

Murphy was in mijn verbeelding een kwaadaardige Leprechaun. Maar oorspronkelijk was Murphy een Amerikaanse ruimtevaartingenieur, belast met veiligheid, maar zijn wet (Murphy's Law) is een eigen leven gaan leiden en werd mij toen ik in Engeland woonde veelvuldig onder de neus gewreven. En dan in iets aangepaste vorm ( eigenlijk de wet van bedrog):

"Nothing is as easy as it looks. Everything takes longer than you expect. And if anything can go wrong, it will, at the worst possible moment"

Kort door de bocht: als je in een krakkemikkige boom klimt en die tak breekt, dan is de kans dat je in de sloot valt en ook je horloge verliest 100%.

Deze week kreeg ik helaas te maken met Murphy.  Het begon nog goed...

Buurman kwam langs toen hij me bezig zag in mijn kas en vertelde dat zijn gloednieuwe kas ontploft was. Wat??? Ik liep mee en zag dat zijn deur eruit geblazen was, het glas had meters ver gelegen en hij had wel dood kunnen zijn, gelukkig stond hij zelf net voor zijn schuur toen de klap kwam. Het kwam door de combinatie van luchtvochtigheid, luchtdruk en alles potdicht terwijl de temperatuur door de zon die dag enorm opgelopen was (en laat dat een les zijn, jongens en meisjes!). Geschrokken vroeg ik hem gelijk of hij wilde helpen mijn dakraam op een kier te zetten.

Phoe! Ramp afgewend! Dus wilde ik tevreden mijn nieuwe vijverfolie in de kikkerpoel leggen, daar was ik immers voor gekomen? Ik liep met folie en substraat in de kruiwagen naar het gat maar wacht! Zag ik daar een gemeen grijnzende tuinkabouter vanachter de composthoop van buuf naar me loeren? Was dat die Murphy niet? Mijn mooie gat met plantrichel bleek een ondiep uithollinkje in zompige klei. Weken van regen had de wanden doen instorten. En geloof me, zompige klei is loeizwaar. Een half uur later had ik weer een gat en nu ook een zere arm. Zucht! Okay. Folie.

Het aardige meisje bij Aralia had zich duidelijk vergist: ondanks ingeleverd touwtje met de doorsnede van mijn gat bleek ik 4x zoveel folie te hebben gekocht als nodig. Grom! Nou, ik hoef in elk geval niet bang te zijn dat de boel snel lek raakt. (Sod you, Murphy!) Substraat erin en 20 gieters water. En me dan realiseren dat ik vergeten was extra grond te kopen om de randen van de folie te bedekken. Komt nog wel. (SYM!)

Mijn tweede project die ochtend was het van 3 pallets en trellis bouwen van een prieeltje. Loodzwaar, die pallets, maar ik kreeg ze op hun plaats en ook de zware trellis als dak kreeg ik op zijn plek. Nu deed mijn hele lijf zeer. Maar toch happy naar de schuur voor hamer en grote spijkers. Waar ik dom met het gloednieuwe hangslot in mijn hand er achter kwam dat geen van mijn 8 sleutels aan mijn tuinsleutelbos erop paste. He? Hoe KAN dit? Verleden keer de nieuwe sleutel meteen aan de bos gedaan toch? Toch???

Ik hoorde Murphy gieren van de lach.

Tja. Thuis was die sleutel ook niet. Maandag maar weer naar de collega's van Maintenance, hopen dat ik een zware tang kan lenen, ofzo. Of hopen dat mijn schuurdeur eruit ploft...Hm. soms zit het mee, en soms hangt Murphy rond in je tuin!

Update: een tang helpt niet...slijptol is blijkbaar het toverwoord, oh kikkers op een fiets! Dus de pallets en trellis met touw aan elkaar gebonden als de goede padvinder die ik nooit geweest ben. Inmiddels ligt er aarde rond mijn poel en heb ik optimistisch (eigenwijs en misschien dom) campanula, narcissen en mijn zelfgezaaide digitalis geplant. We gaan het zien. Als Murphy maar weg blijft!

Meer over mijn tuinen op Instagram @songsmith2962