181 - Bijna herfst, hoor, wat ze ook beweren.

 Terwijl het in mijn huiskamer 27°C is (ik schrijf dit op woensdag), merk ik aan alles dat de zomer van 2024 langzaamaan overgaat in de herfst. Vind ik het erg? Neu, eigenlijk niet. Want we mogen uiteindelijk niet klagen over de zomer die we gehad hebben. 

Beetje laat, maar toch erg welkom!

   Hij begon te laat, te koud en te nat, maar vanaf de 2e week van juli werd het opeens lekker weer. Mijn achterlopende planten haalden hun achterstand pijlsnel in. Op de Canna na dan...Maar die doet nu heel erg haar best om dat goed te maken, vindt je niet?

   Waaraan ik heel erg merk dat hoogzomer voorbij is, is in de vroege ochtend. Niet alleen is het om 06.00 nu nog zo donker dat de straatlantaarns nog branden, maar ik moet ineens weer een jas aan!

   Ook de bomen in mijn wijk, voornamelijk zomereiken, (knot-)wilgen en lindebomen, worden al behoorlijk geel en ze laten al blad vallen. 

Het balkon bloeit vrolijk door.

   Vanochtend spotte ik de eerste paddestoel in het gras...

   Okay, het is onvermijdelijk: we gaan richting herfst.

   In Hunky Dory is dat ook goed te zien. De asters gaan nu voluit en ook de roze zomerbollen laten zich vrolijk zien. 

Ik kwam er trouwens achter dat de Ixia die ik ook geplant had (in een pot op mijn balkon) helemaal niets gedaan heeft. Grom!

Mijn breiwerkje.

Bollen die niet opkomen; het moest verboden worden.

Zoals je rechts ziet, heb ik de verdroogde wilgentenen bak gerepareerd. Mag ik heel brutaal een raad geven? Begin er niet aan. Binnen twee jaar is de boel verdroogd en stort het ding in elkaar. 

Wat er in staat, dáár ben ik wel heel blij mee. Mijn zoon had me een gele framboos gegeven, die nu vrucht draagt. Yippie!

De rode aalbes die in de achterste bak staat, doet nog niet zo veel. Misschien volgend jaar, nu hij organische mest heeft gekregen, ik hoop het. Aalbessen zijn mijn favoriete bessen.

De gele framboos.

   Even heel wat anders

  Zoals je misschien nog weet (anders weet je het nu), ben ik bezig met het uitgeven van een boek. Het zou 'Moord op Rust Roest' gaan heten, maar laat er nou onlangs een boek uitgekomen zijn dat 'Rust Roest' heet? Ik kon mijn ogen niet geloven. Snel even gecheckt of ik niet bestolen was (noem me gerust wantrouwig), maar dat was niet zo, gewoon stom toeval. Met de nadruk op stom, hoeveel kans, etc.

Afijn. Mijn boek heeft nu dus een nieuwe titel. 'Boerenwormkruid' gaat het heten. Jullie zijn hier nu getuige van. Het uitgeefproces gaat ook niet allemaal van een leien dakje tot nu toe, maar dat verhaal zal ik je besparen. Misschien verwerk ik het in een volgend boek.

Ik wens je een heel fijn weekend.

Renée 

130 - Oh help, het is alweer (meteo) herfst!

 Over de bladeren van de bomen langs de singel waaraan mijn volkstuin ligt, begint al een bruine gloed te liggen. En veel van mijn vaste planten zien er wat verfomfaaid en vermoeid uit, alsof ze een beetje brak zijn na een nachtje dansen.

Een beetje moe...

  Zelf ben ik vandaag ook stram, want gisteren heb ik al mijn houtsnippers van mijn paden geschept en onder de bloembedden verdeeld. Waarom, vraag je je misschien af. Nou, niet omdat ik die houtsnipperpaden niet meer mooi vond, maar omdat ik me realiseerde dat ik echt ieder jaar kostbare zakken vol zou moeten aanschaffen om die paden goed te houden èn omdat ik met al die regen van juli/augustus gèk werd van het onkruid dat er doorheen opkwam. Ja, ja, ja, worteldoek, ik weet het. Maar laat ik dat nou juist niet willen! 

Vóór het wegscheppen

Dus nu ga ik gras zaaien, geholpen (hoop ik) met de week regen die ons weer voorspeld is. Sinds ik mijn trimmer heb, ben ik niet meer bang van gras. Uiteraard komt dat onkruid ook in het gras op, maar dat mag, ik maai het gewoon af voordat het echt vervelend wordt, althans dat is het plan. Het zal Hunky Dory een andere uitstraling geven, lijkt me ook wel weer spannend. Maar verwacht geen gemillimeterd gazongras van me! Langs mijn composthopen heb ik al een (wild) stukje proefgras, en dat werkt.

Waar bruin is, komt groen

 Ook heb ik de lavendel gesnoeid, ik doe dat altijd direct na de bloei. Er staan twee soorten door elkaar, Engelse en Franse en die worden niet even hoog en breed, dus het is geen keurige loodrechte cirkel. Terwijl ik bezig was, fladderden de witte vlinders om mijn hoofd, er was een explosie van koolwitjes. Toen ik snel mijn mobiel haalde om ze te filmen, waren ze allemaal verdwenen, typisch. Wel zat er een dikke bruine pad vanonder de scabiosa gemelijk naar me te staren. Hij was waarschijnlijk verongelijkt dat ik hem net bekogeld had met Franse boomschors.

Physocarpus opufolius Little Angel

Het prachtige struikje rechts, de Physocarpus, is heel blij met de regen, ik zag haar gedurende die droge mei/juni maanden worstelen om zich te settelen en moest haar regelmatig water geven (sssstttt, niet tegen de rest van dat bed zeggen). Ze is nu nog maar een kleuter van 60 cm hoog en zou in 5 jaar 1.50m moeten worden. Je ziet dat ik tuinier met mijn tuintoekomst in gedachten. Net zoals mijn tuinbuurman van midden 80 die me gelukkig verzekerde nog wel even door te gaan.

En de zoveelste bui

Nog even wachten en dan kan ik de vaste planten die op de verkeerde plaats zijn gezet (door mijzelf, duh) verzetten. De grond is nu ondanks de regen nog kei- en keihard, toen ik mijn aster novi belgii Marie Ballard verplaatste (stond zielig overschaduwd door de artisjokken) had ik zóveel moeite mijn spade in de grond te krijgen voor het plantgat, dat mijn natte schoen eraf gleed en ik mijn scheenbeen sneed aan, ja, aan wat eigenlijk? Zal wel een scherp takje geweest zijn. Bloéd! Afijn, dat was de sensatie van die dag, never a dull moment when in the garden.

Klik op Instagram@songsmith2962 voor meer foto's en tuinverhaaltjes. En als je in de buurt bent volgend weekend: op zaterdag 9 september (Open Monumentendag) treedt mijn band Multifocals op in Het Arsenaal, Rozemarijnstraat 46a, Brielle. We spelen om 13.00, 14.00 en 15.00. Ik wens je een fijn groen weekend.

93 - Regen, regen, regen - ach ja, we wonen hier in een delta

 Zo eind November is er steeds minder te vertellen over Hunky Dory. In tegenstelling tot vorig jaar, toen ik een blank canvas had en werkelijk alles moest gebeuren om er een bloementuin van te maken, staat de struktuur nu en is het slechts een kwestie van bijhouden en af en toe iets aanpassen.

Tussen de buien door

 Vanochtend heb ik alle snotterige nasturtiums eruit gerukt, want ik hou van ze, maar niet van snot. Mijn grote afvalhoop was in 1x tjokvol. Ik gooi deze plant met haar honderden zaden niet op de composthoop, omdat ze anders volgend jaar mijn hele tuin overwoekert, er zijn grenzen.

Ik moest overigens erg voorzichtig lopen, want de stoeptegelpaden waren spekglad. Kijk, daar hebben mijn houtsnipperpaden nou nooit last van.

Ook heb ik een lading gekregen  kerstboomstammetjes rondom de kikkerpoel gelegd. Dat helwitte grind blééf helwit en dus lelijk.  Nu is het voor het grootste deel bedekt met hout, en hebben de insekten nog meer overwinterplekjes, win-win naar mijn mening. De poel is lekker vol door alle regen van de afgelopen week.

Nieuwe randen van stammetjes

Het is al bijna niet meer voor te stellen dat ik maanden lang om de dag met water liep te sjouwen om hem bij te vullen! Ik hoop dat ik aankomend voorjaar kan genieten van gezellig kikkergekwaak.

Dat mensen daar een hekel aan kunnen hebben...snap ik niks van. Ik kan me de kikkerloze polders van mijn jeugd maar al te goed herinneren. Voor mij is zo'n kikkerconcert een prachtig achtergrondgeluid, waarbij ik prima kan inslapen. Geef mij maar kikkers in plaats van lallende gasten op straat, om maar wat te noemen, kijk dáár kan ik moeilijk van slapen.

Eventjes droog

Het onkruid tiert nog welig zag ik. Vooral achter de artisjokken heeft het mijn oude aardappelveldje volledig overgenomen. De knoflook staat er gezellig tussen. Voorlopig laat ik het even begaan, ik kijk in maart wel wat ik er uit trek en wat mag blijven staan. En vergis je niet, het is maart voordat je het weet. Nog maar 4 weken tot de kerstvakantie en vanaf januari zitten wij docenten altijd in een voortrazende nog net niet ontsporende trein van toetsen en examens met bijbehorende stressende studenten en curling ouders. Dan ga ik weer voorzaaien, opruimen, en heb ik mijn tuin hard nodig om zelf niet te ontsporen.

Ik verheug me nu al op de bollen die gaan opkomen.

Wil je meer lezen over Hunky Dory, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman  . Een fijn weekend!

Maar nu, in November, neem ik even rust. 

84 - Herfstklusjes

 Na dagen waarop het met bakken uit de hemel kwam, al mijn watervaten weer tjokvol, hoera, scheen vanochtend de zon en was het dus perfekt weer voor wat herfstklusjes.

Uit te houden in de zon

Eigenlijk was ik van plan de tomaten en reuze afrikanen uit de kas te halen, maar het was buiten zó lekker dat ik ter plekke besloot alle paardenbloemen en distels uit mijn houtsnipperpaden te steken. De regen had de grond eindelijk te bewerken gemaakt, dus ik schoot goed op.

Daarna alle dode stokrozenstengels  verwijderd en de bloemen gekopt en toen voor het eerst in máánden op een stoel tussen de perken koffie gedronken. Het kon eindelijk weer! Ik heb die tuin niet genomen om er alleen in te werken, in tegendeel, maar het was mij veel te heet om erin te zitten. Dus die gazebo of wat je het ook maar noemt is absoluut essentieel. Weer een mooi projekt om me in vast te bijten.

Emmers vol!

En als je even zo zit, dan valt al het leven om je heen pas goed op. Achter mijn stoel was het een voortdurend gezoem van hommels en een enkele wesp (wespenplaag? Niks van gemerkt). En voor me vlogen de koolmezen af en aan naar de appelboom van buuf. Links hadden de meerkoeten woorden in het water van de vest, boven me vlogen twee sterntjes krijsend om elkaar heen. En aan mijn voeten kronkelden dikke regenwormen omdat ik bij het wieden de grond omgewoeld had.

Allerlei spontane stekjes

Veel fietsers ook, en joggers met meejoggende honden. Dat vind ik altijd een koddig gezicht, zo'n zwetende hijgende vrouw in lycra en dan een volkomen relaxed rennende absoluut niet zwetende of hijgende hond ernaast, die in het voorbijgaan een schuinse blik van verstandhouding met mij wisselt. Ja, ik weet het, ik ben de betere renner, eigenlijk   best sneu, maar ze doet zo haar best...

Mijn drie artisjokken zijn eindelijk waar ik ze al in de voorzomer verwachtte, maar nu zijn het danook zilvergrijze schoonheden, die boven de rest van de planten uitsteken. Wanneer de drie eucalyptussen over een paar jaar wat groter zijn, zullen ze met hun zessen een prachtige zilvergrijsgroene afscheiding vormen tussen het bloemengedeelte en de composthopen. En...ik heb zojuist een gratis conifeertje opgehaald bij een wijkgenoot die het kwijtwilde. Weer een boompje voor de afscheiding. Vroeger (ja, daar heb je háár weer) puilden nieuwbouwwijken uit van de coniferen, maar ze vielen uit de mode, lelijke houten schuttingen kwamen ervoor in de plaats. Dood zonde en in mijn ogen een doodzonde, want vogels kunnen niet nestelen in een schutting en een egel of muis kan er niet onderdoor. Bovendien houd ik van de geur van een thuja. Die past geweldig bij de geur van verkleurende bladeren, rijpe bessen en paddestoelen.

Artisjok.

 En mijn pampasgras was inmiddels al veel groter dan ik had ingeschat, dus heb ik haar met best veel moeite weer uit de verhoogde bak gespit en een functie elders gegeven.

Al met al weer een heerlijke dag op de tuin! Hoewel ik nu wel even achter mijn oren moet krabbelen over wat ik vanavond weer voor smakelijks kan produceren van een courgette, 6 snijbietbladeren, 100 tomaten en twee afkokers.

Wil je meer over mijn tuinen lezen, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman. 

Fijn weekend!

83 - Grassen zijn supercool

 Wanneer je achternaam Grashoff is, ontkom je natuurlijk niet aan een liefde voor grassen!

Het allereerste begin in 2021

Wat pure onzin is, want als je Dijkman heet, of Van der Bom, ben je heus niet automatisch enthousiast over dijken of bommen.

Maar goed, ik ben wel degelijk dol op grassen. En ik heb de tijdgeest mee, want grassen zijn hot. Ze hebben ook de reputatie niet veeleisend te zijn en dat klopt ook wel voor sommige soorten, maar zeker niet voor allemaal.

Één van mijn favoriete grassen is Zebragras (Miscanthus sinensis Zebrinus), dus dat was het eerste gras dat ik kocht voor Hunky Dory afgelopen jaar. Wanneer je heel goed kijkt, zie je het op de foto links, achteraan. In de herfst en winter zag het er prima uit, maar na maanden van droogte was het verdroogd en gewoon zielig om te zien. Ik hoop dat het nu met wat regen weer een beetje bijkomt.

Carex met Caluna vulgaris

Een ander gras dat ik plantte was Carex. Ik heb het al jaren op mijn balkon, waar het zich prima houdt. Het eerste jaar maakte ik de fout het kort te knippen na de vorst, omdat het lelijk geworden was, maar dit gras moet je juist niet knippen. Ondanks dat het er lang uitzag als een pauw met gekortwiekte staart kwam het toch weer bij en siert nu al jaren mijn bloembak op. De bruine onderkant is de droogte van deze zomer!  In Hunky Dory heb ik pollen gevarigeerde Carex (morrowii), die zich geen zier hebben aangetrokken van de betonachtige klei.

Stipa, al 2 jaar mooi

Iedereen kent natuurlijk Pampasgras (Cortaderia selloana), het was erg populair in de jaren zeventig en kreeg in de jaren daarna een truttig imago, totaal onverdiend vind ik. Een plant die zo fier rechtop staat ondanks storm en regen en zulke prachtige pluimen heeft, verdient toch respect? 

Mijn meest recente aanschaffen voor de balkontuin zijn Vingergras

(Panicum virgatum) en Vedergras (Stipa tenuifolia). Het Vingergras heeft mooie subtiele zaadpluimen en de toppen van de bladen zien eruit of iemand zich in de vinger heeft gesneden en het bloed langs het blad gelopen is. En het Vedergras, de Engelse naam is Pony Tails, lijkt inderdaad op ruige ponystaarten. Straks, in de donkere maanden, wuift dat gras dan vlak voor mijn raam en helpt het me samen met de opkomende bollen en Helleborus herinneren dat er ook weer een lente komt.

Wil je meer lezen over mijn tuinen en veel meer foto's zien, bezoek dan Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman . Fijne dag!

81 - Delen, verzetten, scheuren, planten: hallo herfst!

 Na weken en weken van schipperen met wanneer ik in mijn tuin kon werken zonder een zonnesteek en een appelflauwte op te lopen, was het opeens bewolkt en (relatief!) koel. Voordat we "dus" weer teruggeworpen werden naar 27 graden...slik...

Het blijft maar warm!

Maar toch, heerlijk! Eventjes...

Niet alleen Hunky Dory friste enorm op, maar ikzelf ook. Door mijn dagelijkse rondjes langs de planten wist ik al precies waar ik 'fouten' had gemaakt, welke planten ik moet verplaatsen omdat ze verdrukt worden door andere, of omdat ze de plek die ik in gedachten had niet fijn vinden. 

Zo had ik niet door dat ik een mini-variant van de persecarias had geplant, die nu volkomen overwoekerd zijn door de bossen gauras die er achter staan. De persecarias moeten nu veel meer naar voren in de border. Ze hebben het overigens prima uitgehouden onder die bossen.

Een buurman had me twee varens, waar ik dol op ben, geschonken, maar die staan volkomen verkeerd naast de vijver waar de grond de hele dag in de zon bakt. Ik denk dat ik die op een andere plek zet, dan hebben ze nog een klein beetje schaduw van de hogere planten daar, en dan in een kuil met veel houtschors om hen heen, waarin het water hopelijk blijft staan. Want deze moet ik echt water geven wil ik dat ze het overleven.

Deze varen staat naast de kas

Mijn centaurea heeft zich spontaan uitgezaaid, maar de stekken komen midden in mijn houtsnipperpad op, dus die krijgen een functie elders.

En tegen het krakkemikkige hek voor mijn composthopen, waar ik die vier zielige klimopplanten naartoe heb verplaatst, heeft zich spontaan een gele gigant uitgezaaid, die ik supertof vind en dus eigenlijk wil delen en op meerdere plekken wil uitplanten. Het is van dat rustieke naar oker neigende geel, dus niet het spetterende van een zonnebloem. 

Ook wil ik mijn houthoop naast de kikkerpoel uitbreiden, want ik denk mijn tuindieren daar een groot plezier mee te doen. Trouwens, tadaah! Terwijl ik vanochtend bezig was een drietal phytostegias en perovskias te planten in het zojuist vrijgemaakte laatste deel van mijn tuin  (de dekzeilen liggen nu over het laatste stuk onkruid voor de composthopen), hipte er een jong kikkertje voor me uit tussen de ceanopsis. Yay! Naar de vijver, naar de vijver! 

Eten wezels kikkertjes? Ik hoop het niet! Want ook die hipte onlangs voor me uit. Ik weet niet wie er meer verbaasd was, hij of ik. Hij zette het op een rennen en ik stond erbij en keek ernaar.

De vlammende Rudbeckia

Goed. Het wordt weer een warme dag, geniet ervan! En wil je meer foto's zien of lezen, zoek me dan op bij Instagram@songsmith2962 en Pixelfed@DutchDeltaWoman  .