174E - July: shouldn't it be warm?

 First of all: well, hello, over there in Hong Kong, China and Singapore🤗. I am chuffed (but rather surprised) that you have cared to read my blog in such great numbers. You are very welcome. Some of my favourite plants come from your part of the world.

Just before it became cloudy again

   I have almost forgotten those few, warm days, because ever since we have been pelted with rain for days, and it was chilly and we've had storms, that tried to ruin my balcony garden. Fortunately nothing has been really damaged. But may I moan at you for a minute and state that I am utterly fed up with our weather?

   And not just me, my allotment neighbour was feeling hopeless, he said.

   I know how he feels. When Puck and I walk our walks, she looks at all the torn off branches (thick ones!), and my doggie then wants to sniff all of them. She then looks over her shoulder at me, and because I speak dog since I was 9, I know she means to tell me that those branches don't belong there.

Clouds changing to storm

Despite my grumbling I cannot complain about my garden. All plants are upright and blooming. The self-seeders can romp away, and especially in the border next to the greenhouse they have succeeded in beauty.

Gorgeous, right?

   I had lifted

the Solidago

though, that

was romping too

enthusiastically to my taste.

 So I tore out the spent Valerian, cleared that green snot from the frog pond (an everlasting chore), re-bound the windblown jasmine and then it started to rain. Again.

Achillea millefolium 'Terra Cotta'

But even overcast skies have their advantages, because when it is sunny, all my Achilleas are 'yellow', but look at what happens when the sun is hidden!

At home in my balcony garden I filled a large black bin bag with the rotting heads of my Pelargoniums...such a shame. Especially the white ones were looking sad, brown. They hate that rain.

And the Tomatoes also, lots of bedraggled yellowing leaves. The fruit is still hanging, but whether it will ever turn red, I don't know.

My potatoes, yay!

   But just look at my potatoes! Only one potato planted in that pot, and five meals for me (I don't eat many...my diet). I adore patatas bravas.

   Less successful so far was my raising of tree spinach. I was gifted some seeds by a friend, and believe me I mollycoddled them. Nice light, just enough water, everything just so, I even sang to them. They were doing poorly. So, anyway, when that potato pot came free, I decided to plant them just the same, and put them out on the balcony. And they immediately hung their heads...wuzzes! But, to my utter surprise, when I looked at the balcony the next morning, they had survived the chilly night and rain, and had grown 3 cm. I am not joking.

Chenopodium giganteum

Wow!

So maybe I will get to taste them after all. You can eat the purple top leaves in a salad, and treat the older leaves as spinach. I will stirrfry them. It should grow to a metre and a half, well, bring it on! Perhaps this plant actually likes our present chilly summer?

Okay, this is it for today.

Have a good weekend, wherever you are in the world.

Renée 

174 - Juli: het zou toch warm moeten zijn?

 Die paar mooie, warme dagen ben ik alweer bijna vergeten, want sindsdien hebben we weer bakken water over ons heen gekregen, was het ronduit kil en stormde het hier zo hard dat mijn balkonboompje over de grond rolde. Niet beschadigd, gelukkig. Mag ik héél even tegen je aanzeuren en zeggen dat ik het inmiddels spuugzat ben?

Deze foto nam ik op woensdag om 08.00, toen de lucht veranderde van blauw naar bewolkt.

Windveren boven de venkel

Mijn tuinbuurman werd er moedeloos van, zei hij. Hij had zijn korte broek wel aangehouden, maar er toch weer een trui op aangetrokken.

Ik voelde met hem mee. Toen Puck en ik ons rondje Brielse Meerpad om 06.00 deden, scheen de zon, maar er lagen overal afgerukte takken en bladeren, die Puck wilde  besnuffelen. Dan keek ze ernstig over haar schouder naar mij en omdat ik al sinds mijn 9e hond spreek, wist ik dat ze zich verbaasde over al dat verdorrende groen dat er normaliter niet lag. 

Mijn kasborder op haar best

   Ondanks mijn gemopper, mag ik beslist niet klagen over mijn tuin. Alles staat nog overeind en bloeit. Zoals je weet mogen zelf-zaaiers hun gang gaan, en naast de zijkant van de kas heeft dat dit jaar zeer goed uitgepakt. Ik had wel de vele brutale Solidago verwijderd, want die wilde landjepik spelen; links zie je het resultaat. Blij mee😊

   Dus een paar uurtjes de uitgebloeide Valeriaan eruitgetrokken, want dat was inmiddels niets meer, de kikkerpoel van groen snot ontdaan, de losgezwiepte klimjasmijn weer opgebonden en toen betrok het. Alweer.

Achillea millefolium 'Terra Cotta'

 

Ook dat heeft haar charme, want dan komen sommige kleuren eigenlijk beter uit! In de felle zon zijn mijn Achilleas allemaal 'geel', maar kijk eens rechts, opeens zie je dat deze beeldschoon terracotta kleurt.

Een hommel en boktor gebroederlijk samen

   Thuis in mijn balkontuin heb ik een halve (grote!) vuilniszak wegrottende geraniumhoofden uit de railingbakken geknipt. Te veel vocht, daar houden ze niet van! Vooral de witte zagen er supertriest uit, helemaal  bruin geworden. En ook de tomatenplanten waren verfomfaaid, dus ook daarvan veel aangetaste bladeren eruit geknipt. Gelukkig zijn alle tomaten blijven hangen, maar of ze rood worden, ik weet het niet. Maar: ik heb mijn pot aardappelen leeggekieperd en hallelujah!

Dit is 5x aardappels eten voor mij.

   De oogst van één aardappel, joepie! Ik eet ze niet zo vaak (mijn afvalproject), maar vind ze wel erg lekker, vooral op zijn Spaans, patatas bravas, heerlijk.

  Wat minder succesvol is tot nu toe, is mijn boomspinazie. Ik had zaadjes van een vriendin gekregen en ze vertroeteld in mijn kweekkasje in de keuken. Geen direct zonlicht, maar wel veel licht, precies genoeg water, ervoor gezongen, alles gedaan. Maar groeien, ho maar. Miezerige stekjes werden het. Toen de aardappelpot weer vrij kwam, heb ik ze toch maar buiten gezet, fingers crossed.

Boomspinaziestekken

Ze reageerden op hun verhuizing door binnen 5 minuten te gaan hangen, dus ik dacht nou, slappe hap hoor, wat een aanstellers.

Totdat ik de volgende ochtend naar ze keek en tot mijn stomme verbazing zag dat ze in één nacht niet alleen weer rechtop waren gaan staan, maar ook 3 cm waren gegroeid. Wow! Opeens kijk ik toch uit naar het proeven van deze bijzondere groente. De naam is Chenopodium giganteum, mocht je er ook aan willen beginnen. Het is familie van de Amaranth, maar wordt ook wel Melde genoemd. Als ik mijn internetbronnen kan geloven, kan je de jonge rose blaadjes in sla eten en de wat oudere bladeren als spinazie koken of roerbakken (ga ik doen, ik ben een roerbakfan). De plant kan anderhalve meter hoog worden, nou...ik hou je op de hoogte!

Even wat anders: ik kreeg bericht dat mijn e-mailadres voor het intekenen op mijn boek moeilijk zichtbaar is. Dus hier is het: dutchdeltagardener@gmail.com  T.z.t. maak ik een 'echte' blogpagina voor het boek, maar zo ver ben ik nog niet. Wibe Koopman heeft al wel de foto's voor de omslag gemaakt en bewerkt en ze zien er supercool uit! 

Fijn weekend!

Renée 

169E - Wettest, but warmest May ever

 While Puck is on the balcony munching my Verbena Bonariensis (selfmedicating, she's nauseous) and the promised sun is hiding itself again behind grey rainclouds,  I am trying to keep my spirits up.

Seen from the compost heaps

   So: as my plants are unconcerned, so will I be, tralalalala!

  And to be fair, inspite of the wettest month of May ever recorded by the KNMI, it also was the warmest!

   This is going to be a positive blog, despite the grey cloudcover and slug infestation, don't you worry.

  Here we go.

   This week I harvested the first punnet of strawberries, and they were lovely. Since they grow on a layer of old bark in between the other plants, that was a pleasant surprise. I share them with the birds (and slugs), which is fine. Only I'd like to see them eat a whole berry instead of taking two pecks and then going for the next one...My neighbour Hans has netted his bed, but then he is a proper veg grower.

I am enjoying his Peonies very much, absolutely gorgeous they are, right?

Peonies from Hans

But my own plants are pretty nice as well. 

Tragopogon porrifolius

  

   The one on the left is called purple Morningstar in Dutch. Another neighbour, Arie, gave it to me. It's easy to see it belongs to the Aster family. Origin is the Mediterranean,  where the root is eaten, and the leaves can be cooked like spinach. Harvest is from Oct til Feb, according to Wikipedia, and you should only eat the root in the first year after planting, as it turns too woody in the second year. It contains 48mg Calcium per 100gr. The plant can take light frost. Because I took the photo from above, you cannot see it is 80cm tall. And I will not eat it, I only have the one!

My drumstick Alliums

Perhaps you'll remember I had planted a mass of Alliums (Nigrum), and that I was afraid they had all rotted away because my plot was flooded in Winter. Well, I worried unnecessarily, they are fine! The Nigrum has been in bloom for over a week, and the purple drumstick variety is in bud, as you can see. Only the Allium Hair, who already disappointed last year, has now disappeared altogether. That was a waste of money.

White Lychnis

   The Lychnis Alba is doing well. The silvery leaves match beautifully with those of the Artichokes. I'd like some more, so I will collect the seed.

   Where my Clematis are not happy at all in Hunky Dory, the one on my balcony is doing great. It is climbing the trellis and is in bloom. I had not pruned it (the Wallflowers were in the way), but it didn't mind. Great, as I am a Clematis fan.

Pelargonium and Clematis

The balcony garden is very lush and green, but with enough flowers to keep me happy. The Gherkin is producing fruit and the Tomatoes are full of flowers.

All they need is some sun. As do Puck and I.

Right. I hope you enjoyed this story. Have a lovely weekend!

169 - Natste, maar warmste meimaand ooit

 Terwijl Puck op het balkon mijn Verbena Bonariensis staat op te eten (zelfmedicatie, ze is misselijk) en de beloofde zon voor de eerste zomerdag zich wéér verschuilt achter een dikke, grijze wolkenlaag, probeer ik hier de moed erin te houden.

Zicht vanaf de composthopen

   Dus: mijn planten trekken zich er lekker niets van aan, tralalalala!

Zou ik een voorbeeld aan moeten nemen. En eerlijk is eerlijk, ondanks dat het de natste meimaand uit de geschiedenis van het KNMI was, bleek het ook de warmste! 

Ik heb me voorgenomen er, ondanks de constante bewolking en de slakkenplaag die onze tuinen teistert, een positief blog van te maken hoor.

  Hier gaan we.

   Deze week heb ik het eerste bakje aardbeien kunnen oogsten. Ze waren prima. Aangezien mijn aardbeien letterlijk op de oude houtsnippers tussen de andere planten groeien, viel dat me erg mee. Ik deel ze met de vogels, wat ik okay vind. Alleen zou ik wel graag zien dat ze dan zo'n hele aardbei opeten en er niet twee keer in pikken en dan naar de volgende gaan...Buurman Hans heeft een net over zijn aardbeienbed gespannen, maar hij is danook een èchte moestuinder.

Peonies van Hans

Ik mag momenteel meegenieten van zijn Peonies, zo prachtig! Zeg nou zelf, is het geen schoonheid?

Tragopogon porrifolius

  Maar mijn eigen planten kunnen er ook wat van, hoor.

Deze links is de Paarse Morgenster, die ik van achterbuurman Arie heb gekregen.

Je kunt wel zien dat hij uit de asterfamilie komt. Oorsprong is het Middellandse Zeegebied, waar hij als groente wordt gebruikt. De wortels kan je eten (Nederlandse naam: haverwortel) en de bladeren kan je als spinazie bereiden. Oogsten van okt tot feb, volgens Wikipedia, en de penwortel alleen in het 1e jaar oogsten omdat hij in het 2e (bloei-)jaar te houtig is. Hij bevat veel calcium (per 100 gr 48 mg). Het is een tweejarige plant en vorstbestendig. Doordat ik van bovenaf heb gefotografeerd, kan je niet zien dat hij zo'n 80 cm hoog is. En ik ga hem niet opeten hoor, ik heb er maar één!

De trommelstokalliums 

Misschien weet je nog dat ik veel Alliums (Nigrum) had geplant en dat ik bang was dat ze allemaal verrot zouden zijn, omdat mijn tuin onder water had gestaan. Nou, ik heb me voor niets zorgen gemaakt. Ze zijn goed opgekomen. De Nigrum bloeien al een week en de paarse trommelstokvariant staat volop in de knop. Alleen de Allium Hair is, na al een slechte bloei verleden jaar, dit jaar helemaal niet meer opgekomen. Zonde van mijn geld.

Witte Prikneus

   De Lychnis Alba (Prikneus) doet het ook goed. Hij staat aan beide kanten van mijn vuurborder, en de grijze bladeren matchen mooi met die van de Artisjokken. Voor het mooi wil ik er nog een paar, maar ik heb in het najaar weer stekken, want hij zaait zichzelf uit.  De 'regel' is minimaal drie exemplaren, of vijf, of zeven, enzovoorts. In ieder geval een oneven aantal. Nou ben ik niet zo van de regels, maar met deze ben ik het eens.

Clematis en Pelargonium

Waar mijn Clematis het in Hunky Dory totáál niet doet, klimt de paarse op het balkon vrolijk in de trellis. Ik had haar dit jaar niet gesnoeid (de muurbloem zat in de weg), maar ze vindt het prima. Leuk, want ik ben een Clematis fan.

Mijn groene balkon

   Het balkon is lekker groen inmiddels, met genoeg bloemen om me blij te maken. De Augurk maakt augurkjes en de Tomaten zitten vol bloemen. Nu de zon nog.

Fijn weekend!

151 - One hundred and fifty-one green stories!

 Het was even droog, dus ik ben naar mijn kletsnatte tuin gefietst om de vlinderstruiken te snoeien. Man, man, man, wat was die tuin nat.

Februari 2024

  De vlinderstruiken liepen overigens al enthousiast uit, die hadden geen last van de nattigheid. Maar de gauras in hetzelfde perk lagen als zielige bruine verzopen hoopjes snot op de grond. En de artisjokken...hemeltjelief. Ook deze liepen al uit, d.w.z. maakten nieuwe bladeren, maar de oude hingen ook als slijm aan de oude stelen. Dus ook die afgesnoeid, want dat bruine slijm, daar werd ik niet bepaald vrolijk van. Eén steel was trouwens te dik om te snoeien, daar moet een zaag aan te pas komen, dus dat klusje is voor een andere keer.

De weer groene Viburnum 

Nu kan je goed zien hoe groot de omvang van die artisjokken in de zomer wordt, al die kale grond (foto rechts) is dan bedekt door artisjokblad. Maar ik was blij te zien dat mijn in de zomer tegen de droogte worstelende viburnum er nu weer beter uitzag. Als hij de komende zomer weer zo moeizaam doorkomt, dan ga ik hem verplaatsen.

Verder heb ik de border naast de kas ontdaan van de ook rottende plantenresten, zodat je de opkomende bollen goed kan zien. En mijn zaadstrooi strategie daar van afgelopen herfst heeft een aantal jonge vingerhoedskruid planten opgeleverd. Dat is leuk, je kunt nooit teveel vingerhoedskruid hebben, vind ik. Uiteraard zullen ze pas in mei 2025 bloeien, maar tuinieren is vooruitzien. Er is bijna niets vrolijkers dan een dikke hommelkont die uit een vingerhoedskruidbloem steekt!

Kleddernat!

  In de vuurborder heb ik ook veel zaad uitgestrooid, maar daar zag ik uiteraard nog niets van. Ik ben zo benieuwd of dat gaat werken. Tja, die brutale familie muis vrat steeds mijn zaadjes uit de potjes in de kas, dus nu heb ik het maar anders gedaan. Tuinieren betekent ook to go with the flow.

  Ik zag ook de rabarbers* uitlopen. Over een paar maanden staat er weer crumble op tafel. Maar verder was er weinig om over te juichen. Behalve de bollen dan, die stonden overal en nergens boven de grond, precies zoals ik het graag zie, voor mij geen nette rijtjes. Gelukkig maar, want die moeten mij door deze maanden loodsen.

* Een van de dingen die ik deze zomer wil proberen is zelf stof verven met natuurlijke verfstoffen. En laat je nou met rabarberbladen een aantal tinten geel/bruin/groen kunnen maken. Het boek zegt dat de verf beter pakt bij wol, maar eigenwijs als ik ben ga ik toch experimenteren met katoen. Voordat je zelf denkt, oh, maar ik heb ook rabarber in mijn tuin,

Nou okay, ik heb één rijtje

  pas op! Ook rabarberblad is giftig. Het bevat een zeer hoog gehalte oxaalzuur en dat is een geducht gif. Overigens worden de bladeren door sommige tuiniers wel als mulch gebruikt. Er is in de groentewereld onenigheid over het eten van de stelen na juni. De ene site zegt niet doen, want de concentratie oxaalzuur is dan te hoog, de andere site zegt lekker smullen. Ik behoor tot de better safe than sorry groep. Wat de gezondheidsvoordelen betreft: er zitten goede bacteriën in de vezels van de stelen, volgens womenshealthmagazine.com , zodat het bevorderlijk is voor de stoelgang.

Over gezondheid gesproken: ik ben verkouden, dus slaap ik gezellig met gehalveerde uien naast mijn hoofdkussen. Het werkt echt! Zolang ze nog geuren, heb ik weinig last van een verstopte neus. Puck was in eerste instantie erg enthousiast over die snack voor 's nachts, totdat ze probeerde er eentje op te eten. Rauwe ui bleek niet haar ding.

Fijn weekend!

112 - En het blijft maar nat en kil...

 "The stars awaken a certain reverence, because though always present, they are inaccessible; but all natural objects make a kindred impression, when the mind is open to their influence."

De varen heeft de winter overleefd.

Ralph Waldo Emerson, mijn favoriete filosoof.

Deze week zag ik op wat avonden Venus en een flintertje maan voor mijn raam verschijnen (voordat de lucht weer dagenlang dichttrok met grijze wolken) en dacht ik yep, R.W. my friend, je hebt helemaal gelijk!

Wanneer ik naar mijn uitlopende tuin kijk, ookal is die 90% van de tijd kleddernat, voel ik ook die aan eerbied grenzende verwondering. Ik snap die oude volken die de natuur aanbaden heel goed. Ondanks kil, koud, nat, winderig weer loopt alles op haar eigen tempo uit. Nee, ik kan mijn tomaten nog niet buiten zetten en eerlijk gezegd groeien ze in de kas ook nauwelijks, maar het is zoals het is en ik zal geduld moeten hebben. Met alles, trouwens, want ook mijn gezaaide bloemen groeien nauwelijks. De gember? Zit totáál geen groei in.

Thuis lukt het wat beter, in mijn minikasje gaan de Begonias, Riddersporen en Aronskelken nu lekker.

Mijn buurman, Hans, die al sinds 1963 (!) hier een tuin heeft, klaagt over de kou die nog in de grond zit, maar hij is toch maar begonnen met het uitzetten van zijn preitjes en heeft de bonenstaken vast in de grond geduwd en zijn rijen aardappels gepoot en aangeaard.

Buurman Hans op zijn tuin

Aan de positieve kant staat heel Hunky Dory vol met Nigella. Ik ben zo benieuwd hoe alles er over een maand uit zal zien, wanneer ook de Digitalis gaat bloeien! En de Lavendel zit werkelijk vol knoppen (ga ik dus nu echt niet snoeien he, wat GW magazine ook zegt, dat heb ik na de bloei in oktober gedaan). Dat snoeien terwijl een plant vol knoppen zit, zoals die Chelsey Chop, gaat volledig tegen mijn gevoel in, ben je belazerd, doe ik niet aan mee.

De kuiflavendel bloeit al

Maar uiteraard moet iedereen doen wat zij wil.

Het ziet er naar uit dat al mijn Eucalyptussen echt zo dood zijn als een verdroogde pier...maar ik laat ze nog heel even staan, je weet maar nooit. Ik dacht dat mijn Fuchsia op het balkon ook pieremotje was, maar toen ik hem uit de bak wilde spitten, bleek hij toch weer uit te lopen. Oepsie, gauw weg met dat schepje!

 Ook de Caryopteris x clandonensis (heeft deze plant een volksnaam?) in dezelfde balkonbak loopt uit en daar ben ik blij mee.  De prachtige Vermeerblauwe bloemen zijn tot laat in de avond zichtbaar, wel een beetje geholpen door het zonenergielampje ernaast, eerlijk is eerlijk.

Morgen gaat het weer regenen, alweer. Maar Hunky Dory ziet er frisgroen uit en mijn balkon straalt weer, dus mij hoor je niet klagen (alleen een beetje pruttelen). Fijn groen weekend (het schijnt droog te worden!😎) en zoek me op Instagram@songsmith2962 voor meer tuinverhalen en af en toe een foto van iets anders.

97 - Sneeuwloze Alpen dáár en kleddernatte tuinen hier

 Als je nu nóg niet toe wil geven dat onze wereld klimatologisch in rap tempo aan het veranderen is, dan ben je ....Ja, wat ben je dan? 

Hunky Dory tussen de buien door

Stekeblind? Dom? Eigenwijs? Bang? Een wappie?

Ik mag (en wil) uiteraard niet oordelen, ieder zijn meug, maar af en toe moet ik echt op mijn tong bijten om niet in te gaan tegen dingen die anderen mij vol overtuiging vertellen. Maar zwijgen is goud (lees: ik begin er niet aan, I choose my battles very carefully!). Met één uitzondering: wanneer hun overtuiging omslaat in de drang om MIJ te overtuigen, dan maak ik subiet een eind aan het gesprek. Ik geloof namelijk in wat ik met mijn eigen zintuigen waarneem, en niet in wat ergens in een konijnenhol op het internet beweerd is. Mijn ogen, oren en neus vertellen mij dat de natuur in de tweede week van januari 2023 doet alsof het lente is in plaats van winter. Ik heb geen beelden nodig van volledig groene Alpenweiden vol balende wintersporters, want mijn Helleborus (bloeit volgens haar label van half februari tot eind maart) bloeit nu.

Helleborus

Ondertussen sop ik door de zuigende klei van mijn tuin, tegen een Zuid-Wester in die me uit alle macht beentje probeert te lichten en durf ik bijna niet te kijken naar de ongelofelijke hoeveelheid onkruid die me vrolijk toewuift. Allemachtig, ik hoef me voorlopig niet te vervelen! Gelukkig heb ik een erg pragmatische relatie met onkruid, het zijn simpelweg planten, dus heeft het een leuk bloemetje of een mooi blad, dan is het welkom, mits het mijn tuin niet overneemt. ( Dat probeerden de melkdistels afgelopen zomer, en het is ze niet gelukt) Alleen gras, ordinair koeienweigras, dat moet er ook uit. En mijn houtsnipperpaden moeten herkenbaar blijven als paden, er zijn grenzen natuurlijk.

Ik heb me voorgenomen vlak voor mijn twee composthopen nog twee verhoogde groentenbedden aan te leggen. Het 'Groenten tussen de bloeiende planten' principe van verleden jaar werkte niet door de enorme droogte; alleen de courgettes leverden wat op, hoewel veel minder dan dat ik gewend was. Ik ga dus wat meer zekerheid op groente die ik ook werkelijk in de pan krijg scheppen door toch weer te investeren in goede grond in de plaats van mijn kleibeton. Als je je schriele wortels niet uit de grond krijgt omdat je de riek er niet eens onderkrijgt, dan is de lol er snel van af.

11 courgettes van 2 planten.

Goed. De regen weer in...

Ik wens je een fijne week. Als je meer wilt lezen, zoek me dan op bij Instagram@songsmith2962 

90 - Klimaatverandering, slik!

 Je hoeft er natuurlijk niet meer op gewezen te worden dat ons klimaat verandert; heard that, dearie!

Ik ook niet, duh! Maar toch blijf ik me erover verbazen op momenten dat ik met mijn neus op de feiten gedrukt word. 

Desdemona

 Neem mijn mooie geurende roos: verleden jaar bloeiden mijn 3 rozen twee keer, in juni en nog een keer (wat minder uitbundig) eind augustus. Dit jaar bloeiden ze voorzichtig in juni, en zéér uitbundig NU, begin november. Ik bedoel maar.

En ook mijn potten met versgeplantte bollen op het balkon zijn volkomen in de war; de bollen dan hè, niet de potten.

Blauwe druifjes, mini-narcissen, ze staan al 20 cm boven de grond, bizar.

Ik hoorde iemand op TV uitleggen dat dit foute boel is; zo'n bol verbruikt nu al de voorraad die hem door de winter moet slepen en is dan tegen het voorjaar uitgeput. Of inmiddels stijfbevroren, als we tenminste nog serieuze vorst krijgen deze winter.

Begrijp me goed, ik heb echt genoten in de herfstvakantie, in mijn shirtje op een terras. (Okay, meerdere terrassen, bijna niets leuker dan mensen kijken met een biertje in mijn hand)

De dwaze bollen

Maar normaal is het natuurlijk allerminst. En hoewel iedereen die ik spreek dankbaar is voor de absurde temperaturen (kachel nog steeds uit!),  hoop ik toch echt dat we straks een gewone winter krijgen, zodat ook de vogels en egels en noem maar op niet helemaal van slag zijn en het daardoor niet overleven.

Geranium

Deze week zag ik de film Wild Port of Europe en hoewel hij prachtig is, kwam ik een beetje verslagen weer buiten. De gevolgen van de opwarming van onze aarde zijn al goed zichtbaar op de wilde plekken in de haven en daar word ik niet blij van.

Ondertussen bloeien de planten op mijn balkon en in Hunky Dory vrolijk verder. De cannas hoeven de kas nog niet in en de geraniums doen alsof ze in Italië leven. Ik geniet er van, maar wel met een enigszins ongerust hart.

Canna

Vanochtend was het eindelijk wat minder warm toen ik vroeg met Puck liep... bijna koud genoeg om serieus te gaan nadenken of ik mijn handschoenen eens op moet gaan zoeken.

Wil je meer foto's zien en over mijn tuinen lezen, bezoek me dan op Instagram@songsmith2962 of Pixelfed@DutchDeltaWoman. 

Fijn weekend!

75 - Taking stock: let go of some garden dreams?

 Hunky Dory has survived her first official heatwave.

Next to the frog pond

The greenhouse got watered, the garden did not, although I cheated myself just a bit and did water the ferns and roses.

Inevitably some plants gave up. My Japanese anemones wilted, my willow and verbena in the white pot died, and some of the salvias are feeling very sorry for themselves (but others thrive, now isn't that weird?).

Food for thought! Because all the signs and experts point to these extreme temperatures happening more and more often. So is it viable and realistic to want to have a cottage style garden? To be honest, I think not. Should I change it to a prairy style one? One of my gardening heroes (Instagram@jelle_grintjes sighed that he had to cut back many of his plants because they suffered in the heat this week, although he also seemed to have an iron problem. So perhaps not. Gardener's World Magazine suggested in July we should change over to Mediterranean plants, but how then, with my heavy clay? Work lots of grit through it, when I can hardly get a fork in to dig up my potatoes?

Very nice potatoes though

The best thing for the short term, I think, is take a good look at my plants now, and only plant those that did well so far. Forget any 'style', simply use what survives and work with that. So prepare for a garden full of gauras, echinacea, buddleia, artichokes and veronicastrum. The begonias in my balcony garden are doing very well despite being in full blistering sun, and I remember seeing them, huge, on Madeira, so I could give them a try. Agapanthus??

Gauras at the back

And perhaps lots of cannas after all. I have 6 of them ready to come to Hunky Dory after summer, they thrive on the balcony. 

I dug up the tired strawberry patch yesterday and got rid of that black plastic eyesore I called my Lily pond. The reason for that was that the ivy I put around the tub to camouflage it simply did not grow. At all. It gives you an idea of how poor and depleted my soil is. Sigh. Anyway, it is gone. I moved the nice waterlily to the frog pond and heaved the water in there as well, and now there is a mystery for you (and me!): there was so much water in there then that it slopped over the edges (making the plants there almost do a dance). To my amazement, and frankly horror, when I came to Hunky Dory this morning the water level was more than 10 cm below the edge already. How is that possible?? That much evaporation, at night, no way! A leak? In double-thick best quality pondliner? Fiddlesticks, I hope not!

 

Before the changes

So you see, hardly have you solved one problem, or the next is waving at you from behind the milk thistles: yoohoo, thought you could take it easy, did you?

The next project is assembling my Blumfeldt plantbed though, which came in a flatpack. Never a dull moment. Luckily I have neighbours who perk me up with coffee and tall tales.

Read more, and lots more photos at Instagram@songsmith2962 and Pixelfed@DutchDeltaWoman.  Have a great gardening weekend!

3 - Mediterranean

 Smug in the face of climate change in my delta, I had my sunshade right, bring it on, in Spring 2019 I filled my garden with plants that should be able to cope better with the weather. The sickly Lonicera seemed to have perked up a bit, so I told it to hang on and dragged, pushed and shoved its trellis planter to the most shady corner. That means shade until mid-morning, sun thereafter. I put Nasturtium seeds at its feet for company. And rigged a line between a teepee and the rainpipe for my runner bean to climb. I could already taste the fresh beans, love them. Fired by the urge to grow some more veg, I sowed salad greens, got a tomato and a chilli plant and begged one of my friend's strawberries off him. Along with the herbs that had done very well and a variety of Pelargoniums in the railing planters, my garden looked very different from the first year. I was tempted to get a Musa...better not, that ever blowing wind, eh?

Puck and I installed ourselves on a lounger with book, beer, bone and a bowl of water and watched the veg grow. Every afternoon the jackdaws from the roost at the end of the street would line up on the edge of the roof opposite and stare at us. Puck would stare right back, she's very protective. Swifts swooped, a cuckoo called in the distance, the occasional screeching ringneck parakeet flew past, the slugs held war councils amongst themselves and the bees for some reason lacked.

That previous windstill scorching summer, I had had plenty of bees, hoverflies, wasps, houseflies and, darn it, mosquitoes. So what had happened? Well, there was the wind. We had extreme amounts of wind in 2019. And my Mediterranean collection didn't attract a lot of bees for some reason. In fact, my entire harvest of runner beans, non pollinated, consisted of 1 beautiful bean. Puck and I shared it ceremoniously and pronounced it delicious.

The Nasturtiums did very well, climbing the trellis, and trailing elegantly over the edge of the planter. But the Honeysuckle again dropped all its buds and most of its leaves. Then an unprecedented Summer gale struck. It whipped my Roses, tore off their leaves, gave the Pelargoniums a good shaking, threw over the Fatsia and tomato and made my tiny side table sail away. It landed three floors down and 10 m away at 3 cm from the fender of a Lexus. Some very posh neighbours here. For some reason this particular one was not amused. He screamed at me that I am an irresponsible nutty plantgeek. It sounds even worse in Dutch. So rude!

Okay, I did take better care of storm damage prevention after that. My roses recovered, I was so happy they did. And there was another, very unexpected, little success. When I arrived in this street in June 2018 there were no plants on the balconies. Some folk had artistic Buddhas, most had expensive lounge sets, and there were plastic lavenders and grasses dotted here and there (no doubt weighted down with heavy rocks). But nothing green and alive. Until I noticed in 2019 that on one of the balconies a miniature olive tree appeared (clashing somewhat with that Buddha) and look, on another a couple of tasteful clipped buxus balls. One family even went wild and put two mini palm trees on, hung with solar lights. Not outdone, the man in the flat opposite put down a cheerful planter full of geraniums and sat next to it every evening,  smoking and calling Poland.

See, my darling, I told Puck. Even a drop of water can eventually wear down a rock. All we have to do is show them how lovely real plants are. Puck agreed. She always does, good girl.

You can follow this blog by clicking on the button that says 'Atom. You can also follow me at Instagram @songsmith2962 and @grashoffr

#mediterranean #balconygarden #thedutchdeltagardener #dogs #gales #spreadnaturelove #slowgreen