193 - December 2024 - home with Puck

 Alwéér een jaar bijna voorbij...En wat voor een jaar! Het is maar goed dat dit geen politiek blog is, maar een gezellig tuinblog voor plantenliefhebbers. Kan ik hier fijn alle ellende, waar ik wel een mening over heb maar die voor mezelf houd, overslaan. Zeg nou zelf, als je een beetje het nieuws volgt, dan word je toch dieptriest? Dus: here we go!

Om je er maar even aan te herinneren waar mijn hart warm van wordt een foto van een Engels landschap, afgelopen zomer genomen door mijn dochter.  Hier word ik erg blij van. Rustig ook! En dat is fijn, wanneer de storm om je balkon heen giert en je weet dat je over een uur toch echt je hond moet uitlaten, omdat ze het nog steeds niet op de wc doet.

Nòg iets waar ik blij van word. Mijn tuin zoemt en ronkt in de maanden dat ik bloemen heb van de hommels. Ze gaan volkomen hun eigen gang, landen af en toe op mijn schouder of arm, maar meestal doen ze alsof ze me niet zien. Ik weet echter zeker dat ze me wèl zien, want er is er nog nooit eentje tegen me aan gevlogen. Misschien denken ze 'oh, daar heb je die rare boom weer, eromheen!'. Maar eerder vinden ze me volkomen onrelevant.

Het was deze week erg nat en erg stormachtig. Mijn kaardebollen (op de foto in juli 24 bij zonsondergang) staan echter nog fier rechtop, terwijl Pucks poten bijna onder haar vandaan geblazen werden, ik haar anker was en tegelijkertijd ervoor moest zorgen aan de loefzijde van haar piesie te staan. Ja,ja, waar je niet allemaal rekening mee moet houden met zo'n hond. 

Ze houdt me trouwens toch wel bezig, want nu ze wat ouder is (zou 7 kunnen zijn, maar ook zomaar 9), wil ze 's avonds niet meer naar buiten. Het vuurwerk helpt hierbij ook niet mee! Maar ze moet wel uit, want anders knapt haar blaas bijna om 05.00 en maakt ze me wakker: 

'Ik moet plassen! NU!' Dus maak ik haar rond 22.00 wakker en dan kijkt ze me aan met een blik die zegt 'Serieus? Je wilt nu gaan lopen?' Die blik doet me denken aan Mr Darcy: 'I cannot forget the follies and vices of others so soon as I ought, nor their offences against myself...My good opinion once lost is lost forever.'

Of kort door de bocht in het Rotterdams: 'Jeetje, zeg, doet effe normaal!'

Aaaachchch, dat maak je toch niet wakker? Nou, echt wel! De CBD relaxsnoepjes liggen al klaar in de kast, want we gaan de Knalweken weer in. Eén knalletje in de verte en ze is panisch, zo zielig.

Het is echt Hollands decemberweer: nat, guur, veel wind. Op het balkon en in Hunky Dory is nu niet veel te beleven. De zakken moestuinaarde en stekgrond liggen al klaar, maar het is nog te vroeg in het seizoen om iets te zaaien. Ik gebruik mijn kas momenteel alleen om mijn bluesmondharmonica te oefenen. Thuis is dit niet te doen, want Puck zingt luidkeels mee, zij is ook gek op blues. Van mij mag ze, maar de buuf is geen bluesfan...

Okay, vanuit een stormachtig, regenachtig en guur Brielle wens ik je alvast een mooi weekend, een hele gezellige decembermaand en fijne Feestdagen. Oh enne, mocht jij vuurwerkliefhebber zijn, hou een beetje rekening met de (huis-)dieren, okay?

Renée 

140 - December, alweer December.

 Jullie zijn over het algemeen net als ik in de tweede lente van je leven (toch?) en dan ga je vanzelf wat vaker terugkijken. Naar hoe December (Feestmaand!! Of jij er nu zin in hebt of niet!) was toen je ouders nog leefden bijvoorbeeld, of toen je kinderen nog geloofden in Sinterklaas. 

Mijn (inmiddels weggegeven) kersthonden

Als onverbeterlijke feestneus probeer ik er ook nu ik mijn leven deel met een getraumatiseerde verharende hond en 100 kamerplanten iets gezelligsvan te maken. Dus er komt een kerstboom, die in mijn mini-huis vreselijk in de weg staat, met pakjes eronder voor mijn volwassen kinderen en die hond. En ik kijk naar alle kerstprogramma's op de BBC waarmee ze al beginnen voordat wij de Sint teruggestuurd hebben naar Spanje. Ik zet mijn huis vol met bloeiende bollen en gooi mezelf in mijn vrijwilligerswerk feestjes. Allemaal om mezelf op de been te houden. 

Bollen!

Want eerlijk gezegd vind ik December tegenwoordig maar emotioneel vermoeiend. 

Er is weinig te doen in tuin en balkontuin, het is meestal takkeweer (hoewel het vandaag zowaar 1 graad onder nul is), je wordt doodgegooid met hoe 'gezellig' het allemaal is, wat impliceert dat er eigenlijk iets mis is met jou wanneer je niet  wekelijks met 12 man aan een volgeladen tafel met flonkerend glaswerk zit en wat er voor mij dan nog bijkomt is dat mijn lieve Puck vanaf begin december verandert in een bibberend wrak. Ze is zó bang voor vuuwerk, dat ze de laatste week voor de 31e eigenlijk niet meer naar buiten durft. Gisteravond ook weer: iemand gooit een knallertje in onze straat en ik lig weer met een klappertandende hond in mijn armen, kop op mijn schouder dus klappertandende èn snurkende adem in mijn rechteroor. Welkom in mijn leven.

Vier jaar geleden dacht ik die ellende te ontlopen door voor vijf dagen een pipowagen te huren in een bos in Drenthe. Absolute Miskleun! Ten eerste was er geen water, dus dat betekende klooien met een jerrycan. Ten tweede was het sanitair 10 minuten lopen door een aardedonker bos. Ten derde bleek de beloofde verwarming een walmende petroleumkachel. Ten vierde vroor het 5 graden. En ten vijfde ging het gehele dorp Nooitgedacht gezellig carbietschieten. 

Mijn waakhond met vuurwerkfobie

En blééf carbietschieten. Dagen lang.

Puck en ik hebben het volgehouden tot 10.00 uur op 1 januari en toen hebben we twee dagen eerder dan gepland de auto volgegooid en zijn naar huis gereden.

Er was één lichtpuntje: voor Puck was het carbietschieten in dat durrep op 3 km afstand minder belastend dan het vuurwerk in Brielle. Toch zal ik niet snel nog eens zo'n actie ondernemen. Voor Puck was er trouwens nòg een lichtpuntje: we hadden het samen in dat bos zó koud dat ik het goed vond dat ze er in mijn slaapzak bijkroop (anders sliep ik niet door het geklapper van haar tanden) en tja. Sindsdien delen we de twijfelaar. Ik vertel mezelf regelmatig dat het eeuwen lang doodnormaal was dat mensen hun slaapplaats deelden met hun dieren en zij trekt tenminste de quilt niet van me af.

Maar goed. December.

Dit jaar probeer ik mijn amarylissen opnieuw in bloei te krijgen. Ik heb twee potten van verleden kerst de hele zomer op het balkon laten staan en ze onlangs naar binnen gehaald, waar ze tot nu toe veel blad maar nog geen bloemstengels geproduceerd hebben. 

De Amarylis in jan.'23

Ik hoop echt dat ze het gaan doen, want net zoals met alle prijzen, is de prijs van 1 bol ook behoorlijk gestegen. 

Wanneer je dit leest is het bijna Sinterklaas. Mocht je vastzitten met je gedichten, hou dan het rijmschema van de limerick in gedachten: A-A-B-B-A.

'There once was a girl in Devizes

Who had tits of two different sizes

One was so small

It was nothing at all

And one was so big it won prizes'

Ik wens je een fijn, droog en gezellig weekend.

95 - Alvast hele gezellige feestdagen !

 Okay. Het is 1 graad boven nul en voelt als 5 graden vorst vandaag en het is grijs en stil op straat. Typisch Decemberweer in Nederland.

Fijne Feestdagen van mij aan jou!

 Het is dat december ook De Feestdagen bevat, want anders zou ik geneigd zijn deze maand samen met januari af te schrijven als: blergh.

Sneeuw en ijs (liefst met staalblauwe lucht en een zonnetje) zouden me er nog een beetje doorheen helpen, maar wij blijven de laatste jaren hangen in guur, grijs en nat, een waardeloze combinatie, waar geen Irish Coffee tegenop kan (hoewel dat de ellende  wel een klein beetje verzacht).

In Hunky Dory is de kleurschakering nu voornamelijk allerlei tinten bruin, met hier en daar een groen accent. Mijn vele verbena bonariensis planten zijn ook bruin, soms bijna zwart, maar de zaadhoofden leveren wel mooi voedsel voor de zangvogels die hier overwinteren, dus ik ben blij met ze.

V. Bonariensis in juli 2022

De scabiosa probeert nog vol te houden, en ook de gaura heeft nog een paar bloemen. Maar de rest is nu echt wel uitgebloeid. Nu vallen de groenblijvers zoals mijn eucalyptussen, de paar naaldboompjes (heel klein nog) en de grassen extra op. Ik wil méér groenblijvers komend seizoen, zodat er ook in de kale wintermaanden structuur in de tuin blijft.

Dit blog is voorlopig even de laatste, ik neem een korte winterpauze. Zodra er weer iets te melden valt, schrijf ik een nieuwe.

Zoek me op Instagram@songsmith2962,  want daar blijf ik wel aktief op tuingebied.

Ik wens je hele fijne, gezellige Feestdagen en alvast een goed en vooral gezond 2023. 

Liefs, Renée