149 - Hurray! Spring has sprung yet again😅

 By the time you read this, it is February, a leap year no less. One more extra winter day to contend with until Spring.

Absoluut!

  Oh! Sorry! Kijk, zo werkt mijn hoofd dus... Zojuist heb ik een Amerikaanse docu zitten terugkijken over een voedselbos in Missouri en dan denk (en schrijf) ik naadloos verder in het Engels. Kan ik niks aan doen, ik heb hier al last van sinds 1976. En ja, ja, ja, ik weet donders goed dat 'men' dit aanstellerige bullshit vindt of erger, maar 'men' kan wat mij betreft een prachtige boom opzoeken en erin gaan zitten hoor. Zoals het lied gaat: I am what I am.

Overigens een prachtig concept, zo'n voedselbos. Dat stel had 5 ha grond en plantte 1000 bomen, allerlei soorten, maar voornamelijk met eetbare vruchten, waaronder pecans (Oh! Pecans! Yum!). Ook kweekten ze hun eigen paddestoelen, kruiden, hadden ze veel soorten bessenstruiken, een grote moestuin, een joekel van een vijver en deden ze aan foraging. Maar wel met een lange termijnvisie, hun bos was nu nog een verzameling stokken die ze tegen de reeën moesten beschermen. Als ik 40 jaar jonger was, dan wist ik het wel!

Mijn kamerjungle

Op de foto rechts een klein deel van mijn eigen bos.

Over de grote Cycas heb ik al een keer geschreven, maar inmiddels is hij zo groot dat ik er om heen moet lopen wanneer ik naar de badkamer wil. Een plant met een middellijn van 1.30m in een kamer van 4x4m is iets om rekening mee te houden. Volgens Alys Fowler doet hij er 100 jaar over om een stam van 6m rond te krijgen, dus voorlopig hoef ik niet te verhuizen, maar toch groeit hij me letterlijk boven het hoofd. Ik denk al na over zijn volgende plaats, want die kast wordt te krap.

De klimplant ernaast, een Philodendronsoort vermoed ik (geen label), kreeg ik als stek met drie bladeren. Inmiddels heeft hij uitlopers van 1m die zich door de Cycas en langs Merlijn slingeren. (Merlin is een druïde die een tijd in een boom woonde, of - andere versie- in een boom gevangengezet werd d.m.v. een kwade toverspreuk. My kinda guy, dus).

Composthopen in bedrijf

  Wéér afgedwaald! DE TUIN

  Vanochtend vroeg composthoop nr 1 gekeerd. Hier heb ik 2 jaar lang alle dorre stengels op gegooid (zie composthoop nr 2). Niet te geloven hoe weinig compost er uiteindelijk overblijft.  Maar wát er over is, is prachtig. Zodra Hunky Dory iets minder zompig is, ga ik het uitstrooien op een bed. Scheelt me weer 1 zak koop-compost, lol. 

  Het was wel even slikken door hoe nat alles is. Bij mij viel het voor de vorst nog erg mee, maar ja, 2x 1000L water erover heeft mijn planten verzopen. Positief blijvend (zucht) gezien is de kans dat de planten het overleven groter dan de ellende van twee door uitzettend ijs gescheurde watervaten. Hoop ik! Volgens guru Monty staat zijn tuin ieder voorjaar onder 20cm water 

en maakt dat de tuin niets uit. Fingers crossed!

De eerste! En vroeg!

Kijk nou toch naar mijn Narcissen, zijn ze niet super cool? Die greppel walkant is een topplek voor bollen. Ik had ze nog niet in bloei verwacht, dus mijn hart sprong op toen ik ze zag. Volgende week zijn het er genoeg voor een bosje voor thuis.

En de kanjer in de kas op de foto hieronder links bloeit ook. Kortom: we gaan de goede kant op! Mijn volgende klus is het snoeien van de vlinderstruiken.

Cyclaam

  Vanochtend hoorde ik op drie plekken spechten roffelen. Veel plezier 

  dit weekend!

54 - Gardeners are peaceful people!

 Whilst the terrible news from Ukraine is dominating the media I am making plans to move the pallets from my risky gazebo to make my new composting heap.

My gazebo is demolished  

That sequence of  awful storms has not even left us, and the broken glass is still in some of the veg beds, and suddenly we are confronted with a war on European soil. Who would have thought this could still be possible in 2022? 

So, yes, I am naive. Megalomanics are amongst us, and the terrifying truth is some of them have access to nukes. I know, I know.

But my belief is that gardeners are peaceful people, so what the world needs is more gardeners!

People who sow seeds and plant greenery are people believing in a future, and who nourish the soil and cherish nature and realise the worth of taking care of the earth we share with plants and animals. Throwing bombs on other people is not in our DNA.

Or am I naive yet again?

Politics do interest me, but my days of marching are long past, and I tend to keep politics far from my blog and Instagram posts. And yet...

And yet I find I cannot keep quiet this time. I am outraged by Putin's nerve to think he can get away with invading Ukraine. And terribly sad at the same time. I saw an older woman in some nameless town there rushing across the street with her dog, trying to find shelter and crying out in panic "where can I go?" , and my heart broke for her. That could be me. That could be us. 

End of rant. I will turn to my garden for solace.

Today I broke down my half finished gazebo and turned it into two composting containers. And I used organic seaweed fertiliser on my blue-pink flowerbed. I will not do the other beds, so that I can see the difference. And tomorrow I will place my stained obelisks in situ, so roses can climb up them.  But: 'Anyone can love a rose,  but it takes a lot to love a leaf. It's ordinary to love the beautiful, but it's beautiful to love the ordinary.' (M.J. Korvan)

I wish you a lovely gardening weekend.

Read more about my gardens on Instagram@songsmith2962