Toen ik afgelopen week voor het eerst sinds tijden weer eens een penseel vasthad, heb ik me laten inspireren door de kleuren van de boomspinazie in mijn balkontuin.
 |
| Beeldschone kleuren |
Kleur beïnvloedt mij heel erg. Je kunt stellen dat het emotiesturende deeltje van mijn brein een extra neuroreceptor heeft gekregen voor kleurschakeringen. Thanks, Mum.
Die trend van strak zwart, grijs en wit van een tijdje geleden, vooral in badkamers en keukens, de rillingen lopen dan over mijn lijf. Douchen, okay, dan doe ik mijn ogen toch wel dicht, maar koken in zo'n keuken? Niet mijn idee van een gezellige bezigheid. Dat komt doordat ik zwart en grijs non-kleuren vind, ze komen van nature niet voor in de plantenwereld (basalt, graniet, leisteen, marmer - allemaal steen).En 'dus' zijn ze doods, saai en vooral deprimerend.
 |
| Blijmakend, inspirerend, vibrerend |
Mijn eigen keuken is (helaas) gebroken wit met een nep-marmeren aanrechtblad dat (rilling over de rug) zwart is. Ik had daar geen invloed op en geen geld voor een andere. Heb als tegenwicht mijn servieskast Caraïbisch groen geschilderd, mèt roze rozen erop.
Als oppepper voor de best vaak grijze luchten van onze delta (die mij deprimeren), gebruik ik zoveel mogelijk kleur in mijn tuinen. Hunky Dory heeft een roze/blauw/paars/wit bloembed, een spetterbed (d.w.z. alle wilde bloemen mogen daar hun gang gaan ongeacht hun kleur) en een rood/oranje/geel/zilver bed.
 |
| Echinacea en Japanse anemoon |
Als er planten bestonden met goudkleurige bladeren, dan stonden die daar ook in!
Maar, zoals ik verleden week al mopperde, dat laatste Zuid-Amerikaanse kleurenbed wil nog maar niet voor me groeien. Vooral de roodbladige heesters laten het afweten, terwijl ik die juist had aangeplant om er structuur in te brengen.
Rode vlier, nou, hier in de polder is een vlier de struik die groeit als onkruid. Behalve bij mij dan. De pinussen daarentegen, bedoeld als zilvergroen tegenwicht voor al dat (niet groeiende) rood, schieten de klei uit alsof ze nog vóór 2030 minstens 10m hoog willen zijn. Overigens geef ik ze wekelijks een compliment, want als je als voedselrijke- bosgrondminnende den mijn betonklei aan je laars lapt, dan ben je wel super cool natuurlijk.
 |
| Déze doet het wel goed, lol! |
Afijn. Vriendin Monique en ik wilden toch naar Seven Hills in Westvoorne voor wat vaste planten voor in haar tuin, dus toen heb ik (duh!) maar weer wat roodbladige Heuchera 'Palace Purple' en de happy Crocosmia 'Emily McKenzie' van de foto rechtsboven aangeschaft. Poging nummer zóveel om planten te vinden die het overleven in mijn 'hot bed'.
Eerlijk is eerlijk, hun leven is wel ruig bij mij, want ik strooi niet met duur gekochte mulch en ook niet met mest. En water geven, daar begin ik ook niet aan, want dan is het eind zoek. Ik zing wèl voor ze... En wie kan dat zeggen, huh?
 |
| Zelfopgekweekte Pelargonium |
Houden jullie het nog een beetje uit nu we eindelijk echt zomerweer hebben?
Puck en ik genieten vooral in de vroege ochtend, wanneer het nog koel en stil is. We delen onze ochtendronde met vogels, katten, hazen en watervogels. Vanochtend bijvoorbeeld werd ik helemaal opgewonden omdat ik dacht een grote roofvogel op een verkeersbord aan de Langesingel te zien zitten. Ik dacht aan een grote uil, of een buizerd, maar toen we dichterbij kwamen, bleek het een reiger te zijn en daar struikel je hier zowat over. Tja, om 06.00 is het alweer niet meer echt licht...
Goed. Geniet van je weekend!
Renée
