2025/17 - Cold nights, hot days

 Our climate keeps me busy: where I walk the doggie walk at 6 am in wintercoat and with a woolly hat on, I carry watering cans in my t-shirt at 10 am to make certain my newly planted Lathyrus will not wither before they've had a chance to climb up the obelisks. Never a dull moment!

I had such trouble to dig plant holes! The soil is hard as a rock already. My spade did not get through, so in the end I used my hori-hori knife to make a hole

I planted two perennial  Latifolius 'Pink Pearl'. Fingers crossed they will survive! They'll look gorgeous against that black obelisk, and against the silver grey fronds of the Artichokes as well.

 

The Kiwi has established well and has grown. It has started winding itself around my frame. But I noticed the newly planted Iberia sempervivens next to the path is struggling...sigh.

In between my single orange tulips there is one double.

My apple trees are showing blossom. They have all taken their brutal pruning in their stride. I hope the apples will taste better as well.

I lived in orchard country as a child (all gone, sadly, and turned into greenhouses), and the sight of apple blossom instantly transports me back to childhood. Our neighbour had a miniature train track through his orchard to transport the boxes of apples to his warehouse, it fascinated me. But I wasn't allowed to play on it. Actually I wasn't allowed in the orchard at all, but I sneaked in anyway. I'm sure he knew, and turned a blind eye.

My fern is in its woolly mammoth fase. I adore ferns. In my part of the country they do not grow naturally, except the small ones that like to live in medieval walls. There are a few of those around Brielle. But the one in my garden is struggling in that heavy clay, so I treat it to water where the other plants have to do without extra watering.

Periwinkle and Geranium

   This is the time of year that my Periwinkle takes centre stage. In a few weeks it disappears beneath the pink Geranium. 

   That Geranium was one of the first plants I put in my garden in 2021, and it has taken the soil into its stride. Such a cheerful, easy, no-nonsense plant!

   Frost? Don't care. Scorching sun? Bring it on! Under water for more than a week? As if it had a snorkel. No rain for months? No problem.

My frogless frog pond is showing signs of life. I told you I found a hibernating salamander, didn't I? I haven't spotted it since, but as I quickly put it back, I am sure it lives there still. The water is very clear, so that is a good sign. And loads of waterplants to hide beneath.

Right, I hope you'll have a good weekend, wherever you are, and that the weather treats you kindly.

If you are interested, here is the link to my sparkly new website: Renée Grashoff Schrijft You can get the text of my blogposts there (about my books and life in Brielle) translated.

Renée Grashoff 

112 - En het blijft maar nat en kil...

 "The stars awaken a certain reverence, because though always present, they are inaccessible; but all natural objects make a kindred impression, when the mind is open to their influence."

De varen heeft de winter overleefd.

Ralph Waldo Emerson, mijn favoriete filosoof.

Deze week zag ik op wat avonden Venus en een flintertje maan voor mijn raam verschijnen (voordat de lucht weer dagenlang dichttrok met grijze wolken) en dacht ik yep, R.W. my friend, je hebt helemaal gelijk!

Wanneer ik naar mijn uitlopende tuin kijk, ookal is die 90% van de tijd kleddernat, voel ik ook die aan eerbied grenzende verwondering. Ik snap die oude volken die de natuur aanbaden heel goed. Ondanks kil, koud, nat, winderig weer loopt alles op haar eigen tempo uit. Nee, ik kan mijn tomaten nog niet buiten zetten en eerlijk gezegd groeien ze in de kas ook nauwelijks, maar het is zoals het is en ik zal geduld moeten hebben. Met alles, trouwens, want ook mijn gezaaide bloemen groeien nauwelijks. De gember? Zit totáál geen groei in.

Thuis lukt het wat beter, in mijn minikasje gaan de Begonias, Riddersporen en Aronskelken nu lekker.

Mijn buurman, Hans, die al sinds 1963 (!) hier een tuin heeft, klaagt over de kou die nog in de grond zit, maar hij is toch maar begonnen met het uitzetten van zijn preitjes en heeft de bonenstaken vast in de grond geduwd en zijn rijen aardappels gepoot en aangeaard.

Buurman Hans op zijn tuin

Aan de positieve kant staat heel Hunky Dory vol met Nigella. Ik ben zo benieuwd hoe alles er over een maand uit zal zien, wanneer ook de Digitalis gaat bloeien! En de Lavendel zit werkelijk vol knoppen (ga ik dus nu echt niet snoeien he, wat GW magazine ook zegt, dat heb ik na de bloei in oktober gedaan). Dat snoeien terwijl een plant vol knoppen zit, zoals die Chelsey Chop, gaat volledig tegen mijn gevoel in, ben je belazerd, doe ik niet aan mee.

De kuiflavendel bloeit al

Maar uiteraard moet iedereen doen wat zij wil.

Het ziet er naar uit dat al mijn Eucalyptussen echt zo dood zijn als een verdroogde pier...maar ik laat ze nog heel even staan, je weet maar nooit. Ik dacht dat mijn Fuchsia op het balkon ook pieremotje was, maar toen ik hem uit de bak wilde spitten, bleek hij toch weer uit te lopen. Oepsie, gauw weg met dat schepje!

 Ook de Caryopteris x clandonensis (heeft deze plant een volksnaam?) in dezelfde balkonbak loopt uit en daar ben ik blij mee.  De prachtige Vermeerblauwe bloemen zijn tot laat in de avond zichtbaar, wel een beetje geholpen door het zonenergielampje ernaast, eerlijk is eerlijk.

Morgen gaat het weer regenen, alweer. Maar Hunky Dory ziet er frisgroen uit en mijn balkon straalt weer, dus mij hoor je niet klagen (alleen een beetje pruttelen). Fijn groen weekend (het schijnt droog te worden!😎) en zoek me op Instagram@songsmith2962 voor meer tuinverhalen en af en toe een foto van iets anders.