184E - Messing about with plants

 "Oh...so you mess about with plants, do you? Interesting..." (huge yawn)

Yep. Very interesting! And fun! Although I thought the tone of the remark not very amusing.

Who was it that said:"Those who can, do. Those who cannot, criticise."

Anyway. Since this a blog for plant lovers, I am going to write about plants, and will not bore you with the numerous quotes drifting around in the catacombs of my brain.

Spider plant

   Yesterday I was given a beautiful spider plant by a friend. I asked for a cutting, really, but I got the entire plant. Now, when you want to please me, that is the way to do it😊 a book token or a plant. Really, I'm so easy to please.

   Talk about easy.

   The spider plant, or Chlorophytum comosum (what's in a name) together with the Sanseveria must be the easiest plant I know.

   I made my acquaintance with this plant during puberty, when I visited a friend's gran, who had a giant of more than a metre hanging in her stairwell. It was love at first sight.

Immediately after arriving back home, I begged my Mum for a spider plant.

This makes me very happy.

She was the 'glass almost completely empty' type, so she was convinced the poor little spider would die a cruel death in my hard rock bedroom in no time. But she bought me one anyway, with strict sceptical instructions about watering.

I have no idea if the plant appreciated my Deep Purple, Led Zeppelin and incense, but she stayed alive effortlessly.

Those days (early seventies) everyone smoked, so I lived in an ashtray, but nowadays we know that smoking is unhealthy and that spider plants have the amazing quality to purify the air (just like those stiff Sanseverias btw!). Hopefully my spider has kept my poor beleaguered lungs from harm!

My plant is the 'sparsiflorum' variety, with broader leaves. Originally from the Congo jungles, she has those broad leaves to catch as much light as possible. And the reason that she survives even the worst neglect for months, is because she stores liquids in her fleshy roots.

The spider plant produces babies. Not only very pretty, but also very effective when you live in a jungle. That cluster of baby leaves at the end of long stems, makes roots. When those roots touch the soil, they grow into it. Think strawberry. It is very simply to mimic this process by cutting a cluster and sticking it into water. And eh, presto, you have a plant for free. Of course you can press it directly into soil, think strawberry, but that is not so simple in a living room.

My sedum is growing towers

Meanwhile the sedum is building towers. I see them gaining height daily. It reminds me of sand castles with towers of wet sand dribbles I used to make as a child. And yes, I know that it is a sign of the ageing brain that you think back to how it used to be. But why ever not? There are more years behind me, than in front of me. I don't do the 'young is the norm, old is scary' trend. Sixty is the new forty? Don't make me laugh. Sixty is having twenty years experience more. And thus knowing that everything moves in cycles, wheels within wheels. The spider plants and Sanseverias  that were trendy in your grannie's day, then thought the height of frumpiness and now are being sold for €16,95 by Intratuin, trendy again. I have mine for free, tadadadada.

Have a good weekend!

Renée 

184 - Rommelen met planten.

 "Oh...dus jij rommelt wat met planten? Leuk hoor..." (grote gaap)

Yep. Hartstikke leuk zelfs! Hoewel ik toon achter de opmerking iets minder amusant vond.

Wie zei dit ook alweer: "Those who can, do. Those who cannot, criticise."

Afijn. Aangezien dit een blog is voor plantenliefhebbers, ga ik het lekker weer daarover hebben en je niet verder vervelen met de vele quotes die door de krochten van mijn brein dwalen.

Spinplant

   Ik kreeg gisteren een prachtige spinplant van een vriendin. Eigenlijk vroeg ik om een stekkie, maar ik kreeg dus de hele plant. Nou kan je me bijna geen groter plezier doen😊. Een boekenbon, of een plant. Echt, ik ben heel makkelijk. 

   Over makkelijk gesproken:

   De spinplant, oftewel Chlorophytum comosum (lekkere naam weer) is samen met de Sanseveria zo ongeveer de makkelijkste plant die ik ken.

   Ik maakte kennis met deze kanjer in mijn puberteit, toen ik op bezoek ging bij de oma van een vriendin, die een joekel van zéker een meter doorsnee in haar trapgat had hangen. 

Hier word ik erg blij van.

Het was liefde op het eerste gezicht. Meteen nadat ik thuis kwam, vroeg ik mijn moeder om zo'n plant. Nou was zij het type 'glas altijd bijna leeg', dus was ze er van overtuigd dat het arme spinnetje in mijn hard rock kamer binnen de kortste keren een wrede dood zou sterven. Maar ik kreeg er toch een, met sceptische instructies over water geven.

Geen idee of de plant mijn Deep Purple, Led Zeppelin en wierook tof vond, maar ze bleef moeiteloos in leven.

Toendertijd (begin jaren zeventig) rookte iedereen nog en leefde ik noodgedwongen zowat in een asbak, maar tegenwoordig weten we dat roken ongezond is èn dat spinplanten de geweldige eigenschap hebben om de lucht te zuiveren (net als die stijve Sanseverias trouwens!). Hopelijk heeft ze toen mijn arme meerokende longen behoed voor ellende!

Mijn plant is de 'sparsiflorum' variant, met bredere bladeren. Oorspronkelijk uit de Congo jungle, heeft ze die brede bladeren om zoveel mogelijk licht op te vangen. En de reden dat ze zelfs de ergste verwaarlozing maanden overleeft, is omdat ze vocht opslaat in haar vlezige wortels.

De spinplant maakt babies. Niet alleen zeer decoratief, maar ook zeer effectief als je in een jungle woont. Want die rozet bladeren aan het eind van een lange afhangende steel krijgt worteltjes. Zodra die de grond raken, groeien ze uiteraard verder in de aarde. Afleggers noem je dat. 

Je kunt dat proces heel makkelijk zelf nabootsen door zo'n rozet in een vaasje water te zetten. Een beetje geduld hebben en hup, je hebt een gratis plant. Uiteraard kan je, net als bij aardbeienplanten, de aflegger ook direct in de aarde steken en wachten totdat hij geworteld heeft, maar dat is in een huiskamer niet bepaald praktisch.

Mijn sedum maakt torentjes.

Ondertussen is de sedum met een groeispurt bezig. Ik zie de torens dagelijks hoger worden. Het geheel doet me denken aan de zandkastelen met druipzandtorens die ik vroeger op het strand maakte. Het is een goede herinnering en ja, ik weet het, een teken van het verouderende brein dat steeds meer terugdenkt aan hoe het vroeger was. Maar waarom niet? Er liggen meer jaren achter me, dan voor me. Ik doe niet mee met die 'jong is de norm, oud is eng' trend. Zestig is het nieuwe veertig? Laat me niet lachen. Zestig is wel twintig jaar meer ervaring hebben dan veertig. En dus weten dat alles in cirkels beweegt, wheels within wheels. De spinplanten en Sanseverias die 'in' waren in de tijd van je oma, daarna het toppunt van truttigheid gevonden werden en nu weer volop voor €16,95 bij de Intratuin in de bakken staan. Ik heb de mijne lekker voor nop, tadadadada.

Fijn weekend!

Renée 

129 - Het nieuwe tuinieren

 "Rainy days and Mondays always get me down", zongen The Carpenters (lang, lang geleden inmiddels) en dat gold ook lang voor mij.

Natte Begonias

 De maandagen liggen voor de hand, want dan was het weekend immers voorbij en ik ben ondanks mijn harde werken nooit een fanatieke carrièretijger geweest. Regendagen vond ik als kind nooit zo'n probleem. Ik ging gewoon toch naar buiten, met kaplaarzen aan de polder in, en schuilde als het ècht ging hozen wel even in iemand zijn koeienstal.

 Maar toen ik ouder werd, kreeg ik moeite met grijze luchten. Een hoosbui en dan weer voortjagende wolken, no problem. Echter dat aaneengesloten grijze dek...en dat ook nog dagen achter elkaar, weken soms. Niets voor mij.

Pas toen ik ging tuinieren begon ik daar anders tegenaan te kijken en realiseerde ik me dat ik inderdaad moeite had met grijs weer maar dat het ondanks dat bezig gaan met planten me uit mijn somberte kon trekken.

Nog meer natte Begonias

Zomer 2023 kende helaas in het gedeelte van Nederland waar ik woon best veel van die grijze luchten. En ik kon niet even een paar weken naar Zuid-Europa vluchten (om daar vervolgens op apegapen onder een boom te gaan liggen door de hitte of te moeten vluchten voor bosbranden of overstromingen - oh, the pressure!), dus ik moest het hier maar doen met wat het was en me aanpassen. 

Aanpassen is zowiezo het toverwoord. Wij tuiniers zullen ons moeten aanpassen aan wat ons veranderende klimaat over ons uitstort. Sommigen hebben daar wat meer moeite mee dan anderen, maar die eigenschap (moeite hebben met je aanpassen) is al zo oud als de mensheid. 

Ik stuitte op Instagram op een felle discussie tussen voorstanders van 'het nieuwe tuinieren' en tegenstanders die al dat 'rewilding' maar bullshit vinden. 'Slordig' werd daarin vaak aangevoerd. Het was maar slordig, al die tegeltuintjes met clematissen die bloemblaadjes op de stoep regenden, en slordig al die met wilde bloemenzaad bestrooide bermen, waarvan de zaden in de oren van hun spaniel terechtkwamen (echt! Dat werd aangevoerd als reden om het vooral weer te doen zoals vroeger, toen alles beter was, met lekker veel gif). Oh dear. Ik ben bang dat ik nu niet meer alleen als slordige huiseigenaar, maar ook als slordige tuinier kan worden aangemerkt (en moet je de binnenkant van mijn auto zien!).

Mijn zeer slordige tuin

 Sorry luitjes, ik ben zo'n voorstander van rewilding, maar realist genoeg dat ik snap dat je niet terug kan naar de Middeleeuwen qua natuur. Kijk maar naar de moeite die ze op de Veluwe hebben om die prachtige wolven een plekje te gunnen. Wij zijn een klein landje, een bomvol landje, weet ik. Toch hoop ik dat jullie massaal een gat zagen in je dure schutting zodat de egel erdoor kan. En dat je zorgt voor water voor de vogels en tenminste één boom op je betegelde patio (En heel veel bloembakken? Komop, je kunt het, gras maaien hoeft niet) En dat je het misschien aandurft om toch zo'n tegel te wippen naast je voordeur. Het hoeft geen clematis te zijn, een hortensia mag ook (valt niet uit), maar als je het echt goed wilt doen, zet er dan een bestuivervriendelijke vaste plant in. Zie je die plant in de rechterhoek onder op de foto? Het is een sedum telephium (hemelsleutel), een vaste plant, één keer planten en nooit meer wat aan doen want hij komt ieder voorjaar braaf op en bestuivers zijn dol op hem. EN hij is beter bestand tegen onze nieuwe gortdroge zomers dan die clematis en hortensia, maar een paar maanden regen schrikken hem ook niet af. In mijn tuin verkleurt hij nu van lichtgroen naar oudrose.

Zelf heb ik zojuist al mijn kamerplanten op één na (te zwaar) op het balkon gezet, want voor vanmiddag wordt regen voorspeld bij 21°, hebben ze een spa-dagje.

Instagram@songsmith2962 als je meer foto's en verhaaltjes wilt. Fijn groen weekend!