114 - Tuinieren in het Land van Maas en Waal

 Soms kan een spontane suggestie leiden tot een ontzettend onverwacht leuke dag!

Tegenover 't kerkje, Hurwenen 

Zoals je weet, ben ik een Instagrammer. En dat medium, waarmee ik overigens een haat-liefde verhouding heb, bestaat uit gestileerde plaatjes,  geïdealiseerde geromantiseerde teksten en commerciële marketing. En dan zwijg ik verder beleefd over de infantiele en sexistische rotzooi die ik ook langs zie komen.

Maar soms...ja soms krijg je vanuit daar opeens de uitnodiging langs te komen op een plantenmarktje. En dan denk je, ach, waarom ook niet, toch niets anders te doen die dag en nooit in die buurt geweest. Dus ik stapte in de auto, toetste Maps in en reed in anderhalf uur naar het Land van Maas en Waal. Holy butterflies on a bike, wat is het daar mooi wanneer het Fluitekruid en Koolzaad bloeien! En de Meidoorns, en de Paardenkastanjes, en de Tulpen en...beeldschoon.

Plantenmarktje Hurwenen

Marjoleine, van @marjoleine_cottage_garden vond mij voordat ik haar vond, dus dat was fijn, want het was natuurlijk toch een gokje. Voordat ik het wist werd ik uitgenodigd om achter haar aan te rijden naar nog een Instagrammer, die een paar dorpen verderop tuiniert. Dus snel een krat planten gekocht (€1 p st, dat is nog eens leuk kopen!) en toen over de prachtige dijken naar @flowerpower_dreamgarden, waar Inge, haar man en een kwispelende hond Saar (ook een geredde hond, Marjoleine heeft er óók eentje - kijk, eensgestemde zielen!) ons al stonden op te wachten. Op een oud maisveld zijn zij een paar jaar geleden begonnen met een als een zonnecirkel aangelegde tuin, die nog duidelijk jong is, maar waarvan je de contouren goed kunt zien en waarin prachtige planten staan die alleen maar mooier kunnen worden.

Zowel Marjoleine als Inge weten heel veel van planten, maar het was vooral hun enthousiasme voor tuinieren die erafspatte en waar ik erg blij van werd. 

In het midden Inge, rechts Marjoleine

 Ik kreeg een verse groene asperge, zó uit de grond en ik zweer dat het de lekkerste is die ik ooit gegeten heb.

Inge's hectare bestaat uit een combinatie van bloemen en heel veel groenten, fruit en zachtfruit en ze plukte achteloos een handje munt voor de thee, duidelijk iets dat ze dagelijks doet. Kijk, dat doet mijn ik-hoef-geen-zeezoutkaramelsmaak-thee hart goed! De uren vlogen voorbij en ik vond het gewoon jammer dat ik echt naar huis moest om Puck te verlossen van haar volle blaas. Ik kreeg van beide dames stekken mee van voor mij nieuwe planten (Rode Pimpernel! Over the Garden Gate! Chocolademunt!) en ik ga je uiteraard op de hoogte houden over hoe ze het op Hunky Dory doen. 

Sjalot, Broccoli en Radijs

De allerkleinsten gaan nog even de kas in, maar het gros heb ik al geplant. Goed, ik verlaat je met een foto van mijn groentenbak die er, al zeg ik het zelf, top uitziet. Ik heb al wat Radijzen en Veldsla geoogst en dat zijn èchte Radijzen hoor, lekker pittig en stevig, niet van die perfekt ronde flauwe waterbommen die je in de supermarkt koopt.

Fijn groen weekend!

Meer verhalen op Instagram@songsmith2962  .

PS lieve hond Saar is helaas afgelopen week vertrokken naar de Eeuwige Jachtvelden 😔

99 - Vorst na regen, bepaald geen zegen

 De titel is weer een van die nutteloze gezegden die rondzwerven in de spelonken van mijn brein. Geen idee waar het vandaan komt, maar ik ben het er wel mee eens.

Januari 2023

 Want wat was het nat, de afgelopen tijd! Er is hier zóveel regen gevallen dat het op de parkeervakken in mijn straat niet meer wegzonk, dus de auto's stonden tot hun wieldoppen in het water. Puck vond dat superinteressant en wilde er iedere ochtend even naar gaan kijken. Wat zou er dan in zo'n hondekop omgaan he? Oh, kijk, veel water, zou er vis in zitten? Zoiets. Ze is dol op vis eten.

Opeens was dat water in ijs veranderd en ook dat vond ze de moeite van het onderzoeken waard. Ijs blijft vreemd spul voor mijn Antilliaanse dushi. Maar ik wilde snel naar Hunky Dory voordat de zon de rijp had doen smelten.

Ik was op tijd en kon wat mooie foto's maken. Maar tegelijkertijd dacht ik wel oh jeetje, alles weken lang kleddernat geweest en nu al twee nachten vorst er overheen, ik hoop dat mijn planten nu niet kapot vriezen. 

De narcissen strak in de knop

En hoewel mijn narcissen al heel ver boven de grond stonden, was ik een beetje teleurgesteld dat ik verder geen enkele bol kon ontdekken, terwijl ik er zóveel geplant heb in oktober/november.

De rabarber daarentegen liet al knoppen en zelfs een ontluikend blad zien. 

Het blijft een verrassing, die tuin van me. Bijna niets gaat zoals ik het me voorstel...

Rabarber

 In de kas had nu ook bijna alle peterselie het opgegeven, maar de snijbieten trokken zich nergens wat van aan en stonden frisgroen te pronken. Wat een die-hard is die plant! Ik oogst er al maanden van. Vanavond eet ik dus snijbiet. Ik snij het fijn, haal sommige nerven eruit wanneer ze te stug zijn en wok het met om het even welke andere groente ik die dag eet. Mijn kookkunsten voor mij alleen komen meestal neer op 'flikkermaarinskie', wat altijd een kleurrijk en vaak zeer smakelijk resultaat oplevert (en ik hoef nooit kliekjes weg te gooien, dus het is nog duurzaam ook). 

Snijbiet (chard)

Mocht je ooit bij mij eten: wanneer ik gasten heb, doe ik beter mijn best hoor, hoewel ook dan groenten de hoofdrol spelen. Vanavond bijvoorbeeld, maak ik empenadas, met alles erop en eraan, witlofsalade en rijst.

Het is nu 17.37 en nog niet helemaal donker, heerlijk! De lengende dagen zijn wat mij betreft het aantrekkelijkste van heel januari. Af en toe horen Puck en ik zelfs al een vroege vogel bij de eerste uitlaatronde om 06.00 (en nee, ik bedoel daarmee niet de arbeidsimmigranten die hier om die tijd in twee- of drietallen rondhangen op de parkeerplaatsen totdat ze opgehaald worden om naar hun werk te gaan. Ik zeg ze goedemorgen en ze zeggen allemaal na aanvankelijke aarzeling/verbazing op de eerste dag braaf goedemorgen terug. Eens een juf, altijd een juf!)

Wil je meer lezen, zoek me dan op Instagram@songsmith2962 en ik wens je een heel gezellig weekend!

81 - Delen, verzetten, scheuren, planten: hallo herfst!

 Na weken en weken van schipperen met wanneer ik in mijn tuin kon werken zonder een zonnesteek en een appelflauwte op te lopen, was het opeens bewolkt en (relatief!) koel. Voordat we "dus" weer teruggeworpen werden naar 27 graden...slik...

Het blijft maar warm!

Maar toch, heerlijk! Eventjes...

Niet alleen Hunky Dory friste enorm op, maar ikzelf ook. Door mijn dagelijkse rondjes langs de planten wist ik al precies waar ik 'fouten' had gemaakt, welke planten ik moet verplaatsen omdat ze verdrukt worden door andere, of omdat ze de plek die ik in gedachten had niet fijn vinden. 

Zo had ik niet door dat ik een mini-variant van de persecarias had geplant, die nu volkomen overwoekerd zijn door de bossen gauras die er achter staan. De persecarias moeten nu veel meer naar voren in de border. Ze hebben het overigens prima uitgehouden onder die bossen.

Een buurman had me twee varens, waar ik dol op ben, geschonken, maar die staan volkomen verkeerd naast de vijver waar de grond de hele dag in de zon bakt. Ik denk dat ik die op een andere plek zet, dan hebben ze nog een klein beetje schaduw van de hogere planten daar, en dan in een kuil met veel houtschors om hen heen, waarin het water hopelijk blijft staan. Want deze moet ik echt water geven wil ik dat ze het overleven.

Deze varen staat naast de kas

Mijn centaurea heeft zich spontaan uitgezaaid, maar de stekken komen midden in mijn houtsnipperpad op, dus die krijgen een functie elders.

En tegen het krakkemikkige hek voor mijn composthopen, waar ik die vier zielige klimopplanten naartoe heb verplaatst, heeft zich spontaan een gele gigant uitgezaaid, die ik supertof vind en dus eigenlijk wil delen en op meerdere plekken wil uitplanten. Het is van dat rustieke naar oker neigende geel, dus niet het spetterende van een zonnebloem. 

Ook wil ik mijn houthoop naast de kikkerpoel uitbreiden, want ik denk mijn tuindieren daar een groot plezier mee te doen. Trouwens, tadaah! Terwijl ik vanochtend bezig was een drietal phytostegias en perovskias te planten in het zojuist vrijgemaakte laatste deel van mijn tuin  (de dekzeilen liggen nu over het laatste stuk onkruid voor de composthopen), hipte er een jong kikkertje voor me uit tussen de ceanopsis. Yay! Naar de vijver, naar de vijver! 

Eten wezels kikkertjes? Ik hoop het niet! Want ook die hipte onlangs voor me uit. Ik weet niet wie er meer verbaasd was, hij of ik. Hij zette het op een rennen en ik stond erbij en keek ernaar.

De vlammende Rudbeckia

Goed. Het wordt weer een warme dag, geniet ervan! En wil je meer foto's zien of lezen, zoek me dan op bij Instagram@songsmith2962 en Pixelfed@DutchDeltaWoman  .