181 - Bijna herfst, hoor, wat ze ook beweren.

 Terwijl het in mijn huiskamer 27°C is (ik schrijf dit op woensdag), merk ik aan alles dat de zomer van 2024 langzaamaan overgaat in de herfst. Vind ik het erg? Neu, eigenlijk niet. Want we mogen uiteindelijk niet klagen over de zomer die we gehad hebben. 

Beetje laat, maar toch erg welkom!

   Hij begon te laat, te koud en te nat, maar vanaf de 2e week van juli werd het opeens lekker weer. Mijn achterlopende planten haalden hun achterstand pijlsnel in. Op de Canna na dan...Maar die doet nu heel erg haar best om dat goed te maken, vindt je niet?

   Waaraan ik heel erg merk dat hoogzomer voorbij is, is in de vroege ochtend. Niet alleen is het om 06.00 nu nog zo donker dat de straatlantaarns nog branden, maar ik moet ineens weer een jas aan!

   Ook de bomen in mijn wijk, voornamelijk zomereiken, (knot-)wilgen en lindebomen, worden al behoorlijk geel en ze laten al blad vallen. 

Het balkon bloeit vrolijk door.

   Vanochtend spotte ik de eerste paddestoel in het gras...

   Okay, het is onvermijdelijk: we gaan richting herfst.

   In Hunky Dory is dat ook goed te zien. De asters gaan nu voluit en ook de roze zomerbollen laten zich vrolijk zien. 

Ik kwam er trouwens achter dat de Ixia die ik ook geplant had (in een pot op mijn balkon) helemaal niets gedaan heeft. Grom!

Mijn breiwerkje.

Bollen die niet opkomen; het moest verboden worden.

Zoals je rechts ziet, heb ik de verdroogde wilgentenen bak gerepareerd. Mag ik heel brutaal een raad geven? Begin er niet aan. Binnen twee jaar is de boel verdroogd en stort het ding in elkaar. 

Wat er in staat, dáár ben ik wel heel blij mee. Mijn zoon had me een gele framboos gegeven, die nu vrucht draagt. Yippie!

De rode aalbes die in de achterste bak staat, doet nog niet zo veel. Misschien volgend jaar, nu hij organische mest heeft gekregen, ik hoop het. Aalbessen zijn mijn favoriete bessen.

De gele framboos.

   Even heel wat anders

  Zoals je misschien nog weet (anders weet je het nu), ben ik bezig met het uitgeven van een boek. Het zou 'Moord op Rust Roest' gaan heten, maar laat er nou onlangs een boek uitgekomen zijn dat 'Rust Roest' heet? Ik kon mijn ogen niet geloven. Snel even gecheckt of ik niet bestolen was (noem me gerust wantrouwig), maar dat was niet zo, gewoon stom toeval. Met de nadruk op stom, hoeveel kans, etc.

Afijn. Mijn boek heeft nu dus een nieuwe titel. 'Boerenwormkruid' gaat het heten. Jullie zijn hier nu getuige van. Het uitgeefproces gaat ook niet allemaal van een leien dakje tot nu toe, maar dat verhaal zal ik je besparen. Misschien verwerk ik het in een volgend boek.

Ik wens je een heel fijn weekend.

Renée 

136 - De Balans

 Af en toe moet je de balans opmaken. Gewoon, om het kip-zonder-kop-rennen door het leven een halt toe te roepen, natuurlijk. Hunky Dory gaat nu haar derde winter in en het is mogelijk om terug te blikken en te vergelijken. Wat werkt en vooral: wat werkt niet?

Oktober 2023

  Een mens (wel, dit mens in ieder geval!) leert het meest van de gemaakte fouten. In mijn geval komt het erop neer dat heel goed kijken naar hoe mijn geliefde planten op de omstandigheden in mijn tuin reageren het allerbelangrijkste is. Want labels, tuinboeken en tuingurus kunnen je van alles vertellen maar die plant, die liegt nooit.

  Een goed voorbeeld zijn mijn rozen. Op mijn balkon doen ze het goed, ondanks dat ze uiteraard in potten staan. Mijn boeken zeggen dat rozen geen probleem hebben met kleigrond, sterker nog, Gardeners World Magazine zegt 'rozen zijn helemaal in hun element op kleigrond, dus als je tuiniert op klei is een roos gegarandeerd een succesnummer (13 mei 2022)' .

Op het balkon, juli 2021

Mag ik het daar even ontzettend oneens mee zijn? Mijn naamloze rambler (foto rechts) deed het geweldig op het balkon, bleef máánden bloeien. In Hunky Dory groeit zij nauwelijks meer en bloeit mondjesmaat.

Prinses Elisabeth, juni 2021

  Hetzelfde geldt voor de roos links. In 2021 was ze 80cm hoog op het balkon en kreeg ze 12 rozen. In 2023 in mijn tuin werd ze niet hoger dan 20cm en kreeg ze er 3.

  En zeg nou niet dat ik verkeerd gesnoeid heb, want ik heb Desdemona precies zo gesnoeid en die werd wèl 80 cm hoog en bloeit nu al voor de derde keer deze zomer. Het verschil is dat Desdemona in mijn verhoogde bak in potgrond staat en de andere twee met hun voetjes in de klei. Ze krijgen echt rozenmest en aandacht, maakt niks uit. Case closed.

Over de rest van mijn tuin ben ik best tevreden. De eerste zomer zag ik dat de scabiosa, knautia, gaura, salvia, verbena en de vele asters geen enkel probleem hebben met mijn betongrond en in de tweede zomer bleken zij zich zelf uitgezaaid te hebben naar de andere borders (en de scabiosa en asters vrolijk naar mijn paden, dat ook...).

April 2021

Als ik naar die foto rechts kijk, kan ik het zelf bijna niet geloven. Kaaaaaaaaal!

Juli 2023, zelfde hoekje

  Dat struikje rechts, Elaeagnus Ebbingei, 

wordt in de zomer volkomen overschaduwd door de verbena bonariensis die er voor staat, maar is inmiddels zelf ook al 80cm hoog, dus dat belooft wat. En in de winter komt zij volledig tot haar recht. Wat een naam trouwens hè? Wie bedenkt dat, vraag ik me vaak af.

Groenblijvers zijn iets wat ik heel belangrijk vind voor een tuin, zéker voor onze vlakke Hollandse tuinen. Je moet groenblijvers hebben die de lucht in gaan. Anders verandert je spannende kleurige tuin van de zomer naar een doodsaaie bruine blergh in de winter. Mijn plant of choice daarvoor zou een jeneverbes zijn, maar ik vrees dat dat kansloos is in mijn klei. Ik los het op met pampasgras, dennen, laurierkers en bovengenoemd struikje, dat volgens mij olijfwilg heet in het Nederlands. Ik heb ook een viburnum, maar die heeft het zwaar, wat raar is want bij de buren doen ze het wel goed. Misschien omdat die hun wortels al veel dieper in de grond hebben? Trouwens, het feit dat ik mijn houtsnippers heb vervangen door gras maakt ook uit in het kleurenschema, minder bruin. 

Een van de vele asters

Goed. Omdat het koude (natte, winderige, zucht) seizoen nu aanbreekt en mijn natuurlijke tuin dan stukken minder fotogeniek is, stop ik met iedere week publiceren. Maar uiteraard kan je op mijn Instagram@songsmith2962 toch blijven genieten van wetenswaardigheden omtrent mijn tuinen en Brielle. In dit blog post ik als ik iets te posten heb, waarna ik zodra de bollen boven de grond komen weer overga naar wekelijks een verhaaltje. Vergeet dus niet af en toe in te loggen!? Ik wens je een fijn groen en gezellig weekend en een goede winterslaap.

133 - Four plants that rock in Autumn!

Vroeger vond ik Asters best saai. Maar toen kende ik maar één variant. Inmiddels weet ik beter en heb ik zelf al 4 soorten in Hunky Dory staan en ik wil er meer.

Horizontalis (li.) en divaricatus 

De soort die ik kende uit de tuin van mijn moeder was Aster ageratoides. Ik kwam deze aster ook op mijn wandelvakanties in de Ardennen, de Eifel en England vaak tegen.

Asters komen oorspronkelijk uit Noord-Amerika en houden volgens de tuinsites van vruchtbare, licht vochtige, maar goed water doorlatende grond op een zonnige plek. Whaaa-hahahaha! Nou, ze houden ook van mijn betonklei hoor. De aster van buurman Hans (die 'gewone') heeft zich overal aan mijn kant van de erfscheiding uitgezaaid en is een meter hoog, vol met bloemen waar de insecten dol op zijn.

Mooi toch?!

Ze heeft wel de neiging schots en scheef te groeien, dus probeer ik haar soms recht te zetten m.b.v. een bamboe stok; trekt ze zich niks van aan, ze is zo'n sterke groeier dat ze dat stokje scheef trekt. 

Een andere herfstplant waar ik dol op ben is de Caryopteris x clandonensis.

Deze struik (want dat is het) ziet er de hele lente en zomer uit alsof het nooit wat kan worden. De bladeren komen er laat aan, geen enkel zicht op bloemen, en net wanneer je denkt wat een suf ding, begint hij in september prachtig te bloeien.

Bij mij staat er eentje op het balkon, klaar om naar Hunky Dory te verhuizen. Het is een geliefde plant bij bestuivers, heeft prachtige lavendel-kleurige bijzondere bloemen, ruikt lekker kruidig-citrusachtig en bloeit t/m oktober. Maar oordeel vooral zelf op de foto hier linksonder!

Compleet met hommel

  Ik hoop wel dat hij ook van mijn betonklei houdt, we gaan het zien.

  De derde rocker waar ik je op wil wijzen, is Physostegia. Ik heb twee soorten: een witte (Summer Snow) en een roze (Vivid), waarbij gezegd moet worden, dat de roze het beter doen dan de witte.

  Ze kunnen tot 80 cm hoog worden, maar bij mij halen ze dat (nog?) niet, 50 cm is wel het matje. Ook zij komen uit Noord-Amerika en zijn geliefd bij bestuivers.

  Wat ik zo aantrekkelijk vind aan deze plant is de smalle donkergroene bladeren en dat de bloemaren ook wanneer de bloemen nog niet echt uit zijn al heel mooi zijn.

Psysostegia Vivid

Ze tolereert matig vruchtbare grond en lichte schaduw, dus is uitermate geschikt om achter mijn rode vlier te staan. Ik moet waarschuwen dat ze op rijke, vochtige grond invasief kan worden (zal ik geen last van hebben). Maar wat dan nog? Beter deze beauty dan raaigras.

Nummer vier, maar zéker niet op de laatste plaats, is de Gaura. Ze is me als simpel White verkocht.

Gaura White

 En allemachtig wat een dijk van een plant is dit!

 Afgelopen jaar, toen ik haar had geplant, deed ze het in die gortdroge zomer al geweldig. In het voorjaar heb ik haar flink teruggesnoeid, net als de roze Gauras die ik ook heb. Die hadden het daar duidelijk moeilijk mee (note to self: rustig aan met die snoeischaar bij de gauras!), maar de witte totáál niet. Ze begon meteen weer uit te lopen en bloeit nu al 4 maanden. Net een wolk kleine witte vlinders.

 Ik hoop dat ik je misschien op iets anders gebracht heb dan de obligate dahlias (hoe mooi ook) voor in je herfstborders. Deze vier vaste planten hoef je ook niet op te graven, te checken op knolrot en vorstvrij op te slaan. What's not to like?

Meer tuinverhaaltjes op Instagram@songsmith2962 . Ik wens je een fijn groen weekend!