116 - Mijn Gecontroleerde Wildernis

 Vol bewondering als ik ben voor de goed uitgedachte traditionele Engelse borders en voor waar de deelnemers aan the Chelsea Flower Show ieder jaar weer mee komen, wijk ik toch erg af van geordende tuinen. Hoewel, deze week zag ik toch ook op Chelsea een bevestiging van mijn overtuiging dat ook 'onkruid' een plaats in een tuin verdient en niet alleen in de berm. 

Mijn aardbeienbed

 Ik streef naar iets wat je nog het beste kunt omschrijven als een gecontroleerde wildernis.

Waar mijn buren op de volkstuin meetlinten gebruiken om hun bedden recht te krijgen en hun planten in keurige rijen zetten, nauwkeurig wieden en spitten, verticuleren en frezen, laat ik mijn grond ongemoeid. Ik spit niet, frees niet, gebruik geen gif en wied alleen als een soort (Straatgras, en Bezemkruiskruid momenteel!) de tuin dreigt over te nemen en de andere soorten verdringt. Dat doe ik vanuit een diep gewortelde overtuiging dat ik de insecten (en dus de vogels!) een handje moet helpen en dat het per saldo beter is voor het bodemleven. Ik word hierin gesteund door het feit dat ik aantoonbaar meer insecten in mijn tuin zie en dat er nu heel veel bodemleven is in tegenstelling tot 2 jaar geleden.

Blauw muntgoudhaantje

Het betekent ook dat ik 'onkruid' als Paardenbloem, Boterbloem, Boerenwormkruid en Smeerwortel laat staan. En dat ik het prima vind wanneer bloemen zich uitzaaien. Een goed voorbeeld zijn de Alliums die dit jaar overal opduiken en de vele Stokrozen die zich vanuit het randje voor de kas hebben verspreid. En ik heb werkelijk een veldje vol Nigella en Californische klaproos, zó vrolijk!

Overigens zit er wel degelijk een ontwerp in mijn tuin waaraan ik me houd: de houtsnipperpaden blijven waar ze liggen en het vele boomopschot dat vanaf de Langesingel is komen aanwaaien haal ik wèl weg. Ook zorg ik dat de enige twee rechte borders die ik heb geërfd (aan twee kanten van mijn kas) wild aantrekkelijk blijven, zodat de vaste planten daar niet overwoekerd worden door immigranten.

Mijn wandelende Alliums

 Op Instagram volg ik een aantal mensen die op dezelfde manier te werk gaan. Ik wil je hierbij aanraden @big_drewland eens op te zoeken, hij post zelden, maar man wat een paradijsje!

Is het ook minder 'werk', mijn wildernis, vraag je je misschien af? Nee, ik vermoed van niet, want ik moet er toch voor zorgen dat het aantrekkelijk blijft en niet doorschiet naar chaos. En dat is nog best lastig. Gelukkig vind ik het leuk en word ik er rustig en blij van. Wanneer ik mijn kas binnenloop en begroet word door lustig groeiende groenten en Cannas en de groene geur opsnuif (je kunt groen ruiken, wist je dat?), dan valt alle levensstress van me af. En mijn favoriete moment van de dag is wanneer ik helemaal alleen omringd door mijn bloemen aan het rommelen ben in mijn tuin. Absoluut een hutje-op-de-hei / queen-of-my-own-jungle typetje, ik (totdat ik opeens de drang voel een kroeg met live muziek op te zoeken, en keihard mee te zingen, dat dan ook wel weer!). Maar dat hutje kost tegenwoordig zó veel dat een mens als ik het niet kan kopen, dus ik houd het maar bij mijn twee stukkies tuin.

Mijn balkontuin

Wil je meer tuinverhalen lezen en foto's zien, zoek me dan op Instagram@songsmith2962  . Fijn groen weekend!