115 - De kikkerpoel revisited

 Nu hij er anderhalf jaar ligt, is het tijd om het 'succes' eens te evalueren.

De kikkerpoel, met Digitalissen

Een poel graven op een oud aardappelveldje zonder waterleiding en blind vertrouwen op de neerslag, was achteraf gezien misschien toch wat optimistisch. Of naief. 

Ik ben iedere keer dat ik op Hunky Dory kom (en dat is bijna iedere dag) weer verbaasd over hoe snel dat water verdampt. Dus dan vul ik hem maar weer bij...want ik wil wel dat mijn Waterlelie 'Aurora' het overleeft en die dame wenst best diep water. Ik denk er danook over na om een waterloopje te graven vanaf mijn watertank, zodat ik alleen de hendel over hoef te halen om de poel te vullen. Aangezien ik geen waterbouwkundige ben (mijn waterkennis reikt niet verder dan koffie, soep, thee en dat je ook water nodig hebt om bier en whisky te brouwen, zeer essentiële informatie dus), moet ik daar echt even tijd aan besteden.

De watertank t.o.v. de poel

Afgezien van de verdamping, die niets is vergeleken met die in de bassins van Spanje en Italië, gaat het redelijk met mijn poeltje. Verleden week trof ik een (helaas overleden) Bruine Glazenmaker in het water aan, dat is een libelle, geen vent en er zijn Bootsmannetjes, Duikerwantsen en Waterslakjes. De Groene Kikker waarmee ik zo blij was verleden zomer heb ik nog niet gezien. De waterplanten groeien weer en de oevers ogen gelukkig een stuk natuurlijker dan afgelopen zomer nu de vaste planten het hebben overgenomen van de truttige Campanula en Viooltjes. Mijn houtwalletje wordt wel regelmatig geplunderd door het Franse bulletje van mijn buurvrouw, die zo'n verzameling stokken natuurlijk top vindt, maar ik heb zelf een hond, dus ik weet hoe het werkt. (Overigens vindt mijn Puck stokken net zo oninteressant als ballen, sokken en eigenlijk alle voorwerpen behalve die met piepende wieltjes - die moeten DOOD.

Puck met haar knuffel

 Misschien dat ik ooit nog eens een stukje   schrijf over onze ontmoetingen met   ouwetjes achter een rollator, zó genant!)

  Maar goed, ik dwaal af. De omzoming van de poel begint er steeds beter uit te zien. De Irisstekken die ik van mijn tuinvriendinnen kreeg zijn aangeslagen, dus volgend jaar ook bloemen, yay! En het varentje dat door de droge zomer zowat dood was, is na alle regen van de afgelopen maanden weer helemaal happy en fris.

Wat ik wel moet regelen nu is een man met een streamer. Want opeens probeert ordinair gras mijn tuin over te nemen. En er bestaat een fijne lijn tussen een  geordende/georganiseerde wildernis en chaos. Meer daarover in mijn volgende blog.

Meer tuinverhalen op Instagram@songsmith2962 . Fijn groen weekend!