Terwijl de zon probeert door te komen en de wind met kracht 8 over mijn balkontuin giert (ik schreef dit op 28/4), kijk ik naar mijn Pelargoniums in mijn balkontuin en denk hou vol, hou vol!
Het was die week weer halen en brengen, we hebben alles over ons heengekregen. Je denkt misschien wat zeur je nou toch steeds over het weer, mens, maar met SAD word je daar nou eenmaal door beĆÆnvloed! Dus ik gebruik mijn tuintjes om mezelf uit die put te krijgen.
 |
| Naamloze Pelargonium |
Dit keer wil ik je even wijzen op een van mijn favoriete plantensoorten. In oktober '23 heb ik mijn Pelargoniums van het balkon naar binnen gehaald, opgepot, kortgenipt en gesommeerd de winter te overleven omdat ik niet iedere lente nieuwe wil aanschaffen. Ze hebben me gehoorzaamd, hoera!
Voor de liefhebber even een lesje horticultuur tussendoor: vroeger noemde iedereen dit Geraniums. Tegenwoordig hoor je de vaste planten die de winter in je tuin overleven Geraniums te noemen en de niet-winterharde soort (die op mijn balkon wonen) Pelargoniums. Nou, het zijn allemaal Geraniums voor mij hoor. Iedere keer die naamsveranderingen...
 |
| Pelargonium, maar we noemen hem Piet. |
Hoe dan ook, ik ben nogal een liefhebber van deze planten. De kleuren van blad en bloem zijn vaak schitterend, ze hangen niet de drama queen uit wanneer je eens vergeet ze water te geven, luizen hebben weinig belangstelling, mieren vinden ze leuk, en ze hebben een hele specifieke geur die me aan het Zuiden van Europa doet denken. |
| De 'Franse' soort |
In Hunky Dory heb ik dus pollen Geraniums, die in de lente als een van de eersten gaan groeien en de verder bijna bruine borders enorm opfleuren met hun frisgroene blad. Ik heb ze drie jaar geleden geplant als 9cm ukkies, maar inmiddels zijn de pollen 30cm in doorsnede als het niet meer is. Ze bloeien ook twee keer, omdat ik ze wanneer ze de eerste keer uitgebloeid zijn kortknip. Tegen die tijd worden ze wel wat overschaduwd door de hoge Salvias, Knautias en Echinecias die daar ook staan, maar daar trekken ze zich niets van aan.
 |
| Boerengeranium |
En dan heb ik ook nog de zogenaamde Boerengeraniums in mijn tuin. Omdat ik (als import!) ben opgegroeid op het platteland, zijn deze een onderdeel van mijn jeugd. Je hebt er geen omkijken naar en dat was voor onze overwerkte boerenburen uiteraard een groot voordeel. Een klein nadeel is dat ze niet erg lang bloeien. Maar knip de uitgebloeide stelen af en dan doen ze het gewoon nog een keer.
 |
| Ook een Boerengeranium! |
Zeg nou zelf, die moet je toch in je tuin hebben? Rechtsboven is Geranium macrorrhizum (ook wel Ooievaarsbek genoemd) en die links is weer zo'n naamloze hoge soort die ik als stek gekregen heb.
Als laatste wil ik je wijzen op de citroengeranium. In de jaren 70 struikelde je erover, tegenwoordig zijn ze nogal 'uit'. Maar vlak deze Pelargonium(!) niet uit. Niet alleen geurt ze heerlijk naar kruidige citroen, maar ook zij is haast niet dood te krijgen ĆØn muggen hebben een hekel aan de geur. Heel belangrijk in onze zompige delta. Bij deze dame zit de schoonheid voornamelijk in haar groen; de bloemen zijn heel klein. Hoewel kwekers hun best hebben gedaan daar iets aan te doen.
 |
| Gaura en Geranium |
Zo. Hopelijk heb ik je ervan weten te overtuigen dat deze planten het verdienen meer plaats te krijgen in onze tuinen en niet beperkt worden tot de overbekende bloedrode Oostenrijkse hanggeraniums (Pelargonium!) die vaak een beetje treurig uit de gemeentelijke hangers slierten. Die zielepieten hebben vaak te weinig ruimte en worstelen dus om te overleven in hete zomers. Rechtsonder twee van |
| Pelargonium stekken in de bak |
de
bakken met de stekjes. Tot nu toe leven ze. Net. Ik wens je een heerlijk weekendš
Prachtig! š
BeantwoordenVerwijderen