189E - Asian Special

 When you are a compulsive writer, and you blog, you sometimes take a look at who is actually reading your outpourings. That's only natural, right? Well, I saw, to my huge surprise, that in the past 30 days I had more readers in Asia than from my own country. When I throw in Belgium, it just about evens up.

Baffling!

But very nice, thank you, and you are very welcome, all you lovely people in Singapore especially!

Sceptics (I know many) say that 'they' probably 'use my blog for something'. But I prefer to think about people from that tiny island to be lovers of plants. Like I am a lover of plants, gardening, and nature in general. And let's be fair, Singapore is not doing so badly in that aspect. Everyone is always going on about that chewing gum law, and 'oh, but they are so strict over there'.

I would not know, I have never been. But what I do know is that some of my favourite plants come from Asia.

Cycas tree, Hortus Amsterdam 2023

   Ever since I first encountered a Cycas tree in a Hortus palmhouse in the 70s I loved it and wanted one. There's one in my living room that totally dominates it, but I cannot bear to part with it. Did you know that it already existed 47.5 million years ago in East Asia? I have since learned that every part of it is poisonous, but I already respected it anyway for its wicked sharp points on its deceptively soft and cuddly looking fronds. Repotting mine takes a major effort, as it is too heavy for me to lift it off the chest of drawers it is living on. Soon I will have to get very creative, or move house, because it is getting too large for my tiny appartment.

Phalaenopsis 'kolibri'

Another one of my loves is the orchid. There are so many species, which are all gorgeous and interesting, but the easily accessible one in my neck of the delta is the butterfly orchid, or phalaenopsis. It is sold in supermarkets...says it all, doesn't it? On the right you see mine underneath the Cycas. The reason it is so popular, next to its obvious beauty, is that it blooms for months. What I would really like to have as well is a Calanthe triplicata. Beautiful!

My present house is a tricky one for orchids, as it is extremely light (and hot in summer) due to the 6m x 4m windows. The only spot they manage to survive is underneath that Cycas.

The Klaproos, a member of the Papaver family, as seen above in a verge near Oostvoorne, has come to our country from the Atlas mountains in Morocco, but is is related to Papaver somniferum L, which falls under our opium law and is banned. That one originated in Asia, I believe. 

In my garden there is a Papaver (the one above), which is a plant which simply 'appeared' along with a sedum someone gave me. For the last three years it has delighted me and made me giggle with its flowerheads, both ripening and flowering. You can take a guess what they remind me of. It is more orange than red, and much larger than those poppies from the Atlas.

My banana is rather hidden in the photo above, which it likes.

A very wet banana

   

   Three years ago I won a banana in a competition. It was tiny, just three leaves. And it pined, for Asia I suspect. So I put it out on the balcony and sort of forgot it was there. It decided it likes my balcony, it even likes getting soaked for months on end. It has grown quite large now, 60cm high, making new leaves like it tries to smoke a cigar. I do take it indoors from November onwards, and it tells me it wants to be outdoors by looking sad and dejected. But I dare not take the risk, we do get frosts, but especially the freezing winds worry me.

Well, these are only a few of my beloved plants with Asian roots. I hope you enjoyed the post (do follow if so), and wish you a lovely weekend.

Renée 

189 - De kas

 In eerste instantie was ik superblij met mijn grote (6x10m) kas, drie jaar geleden. Een droom kwam zomaar opeens uit.

De erfenis van mijn voorganger

Rommelen met planten deed ik al zo'n 40 jaar, maar een kas is geweldig.

Ik plukte de groenten die mijn voorganger had achtergelaten en waste ijverig de groen geworden witkalk van de ramen in de winter. Terwijl de ene na de andere storm over het dak gierde, zette ik de hele kas vol met zaaibakken, om in het voorjaar het oude aardappelveld vol te kunnen zetten met planten. Met wisselend succes, want ik bleek krakers te hebben, die erg blij waren met de gratis maaltijden die ze bij mij konden halen. Het duurde even voordat ik doorhad waarom sommig zaaigoed niet opkwam. 

Muizen! 🐀🐀🐀🐀🐀

Maart 2022

Gelukkig bleef er genoeg over om buiten te planten.

Het tweede jaar (2023) was er blijkbaar een voedseltekort buiten, want binnen in de kas haalden 'ze' tot twee keer toe àlle stekpotjes leeg. De sla en snijbiet in de bedden lieten ze met rust, en de tomaten en paprikas smokkelde ik wijs geworden als plugs naar binnen.

Maar niet alleen de muizen deden vervelend, ook het onkruid werd een plaag. Mijn gewoonte is onkruid met de hand te wieden, maar omdat ik máánden last had van mijn rug, gebruikte ik nu de schoffel. Geen beginnen aan. Ik gebruik geen gif, en afdekken met karton werkte niet, dat spul kwam er gewoon doorheen. Gèk werd ik ervan! 

De boosdoener was een klaverachtig plantje, best schattig, met donkergele bloemetjes, dat zich vermeerdert door het meters ver wegschieten van piepklein zwart zaad. Oxalis corniculata, oftewel gehoornde klaverzuring. En niet alleen schiet deze wolf in schaapskleren zaad weg, het miniemste stukje wortel dat je laat zitten, groeit uit tot een nieuwe plant. Ik had het nog niet weg of de volgende dag (niet overdreven!) was het alweer terug.

Dit vroeg om drastische maatregelen! Nee, géén Roundup, dat helaas nog steeds verkocht mag worden. 

De klaverzuring in volle 'glorie'

Eerst wieden, alweer, zucht. Dan worteldoek erop, vastgezet met krammen. En dan later kweken in bakken op stahoogte, om te proberen èn mijn rugpijn èn het onkruid beheersbaar te houden.

Op de dag die ik, na dagenlange regen, uitkoos om nogmaals te wieden en worteldoek te leggen, brak onverwacht de zon door en liep het zweet me al snel in de ogen. Nadat ik drie padden had ontmoet die voor me uit vluchtten, gaf ik het op. De volgende dag begon ik al om 09.00, dat was beter. Het kostte me 2 uur, maar toen had ik èn alles schoon èn de padden helpen verhuizen naar een nieuwe plek bij de kikkerpoel. Ik hoopte dat ze elkaar daar niet de tent uit vochten, maar misschien vonden ze het wel gezellig.

De van Oxalis ontdane kas begin juli 2024

Inmiddels ligt er bijna over de gehele vloer Frans boomschors, wat er al beter uitziet dan dat lelijke worteldoek. Maar: die klaverzuring komt aan de randen en potdorie soms dóór worteldoek en schors heen gewoon op hoor, dus blijven uittrekken!

Toevallig zag ik afgelopen week bij Gardener's World een item over een prachtige organische tuin ergens op een landgoed, waar ze ook een probleem hadden met Oxalis corniculata. Geheel afgraven en de grond zeven, was het devies. Help! Daarover heeft mijn hernia onmiddellijk een veto uitgesproken.

Dit was in April 2022, toen de Oxalis nog min of meer beheersbaar was. Afijn, het geeft me iets te doen de komende slecht weer maanden. Tralalalala. Ik ben nog stééds blij met mijn kas hoor.

Ik wens je een heerlijk weekend.

Renée 

188E - Green vitamine!

 When I cycled to my garden at the beginning of this week it was dry, but obviously it started to rain a.s.a. I wheeled my bike through the gate... Never mind, my green vitamine works as well in the rain.

My asters and hydrangeas are gorgeous 

   That's the way it is in my country.

   Because I was wearing my blue suede boots, I quickly changed them for my beaten up gardening shoes in the greenhouse. The right shoe was already on my foot, but I couldn't get my left foot into the shoe...Huh? My shoe turned out to have been converted to a mouse den.     I do not have the signs 'we are working at your return to your home country' up, but I moved the nest elsewhere anyway.

   I realise that this needs some explanation for non-Dutch readers. We have a new government (100 days of chaos so far), and one of the PVV 'solutions' to our current immigration problem are those signs, apparently.

Aaaaand back to gardening!

Pruned apple orchard

One of my neighbours had very kindly, but without telling me, pruned my apple trees, so I stood looking at huge piles of branches with a very silly expression, until I realised they needed to be moved.

So I threw them on the rubbish heap, despite the pouring rain, I was wet anyway. I tore out the high Erigeron (the weed kind) as I was there anyway too. I left the Teasels though, too pretty.

Halfway through the week Summer returned suddenly, but both two days I suffered a nasty headache, so I could not garden. I blame the flu jab I got on Tuesday.

So I got back to the garden on Thursday, and saw my garden slowly but surely drifting into her wintersleep. The light is a lot dimmer as well. Whilst I was dealing with the spent Solidago, I got company from the largest Bumble bee I have ever seen. With a fox-red lower body and 3cm long, so a stone bumblebee: Bombus lapidarius. (A male would've had a yellow collar as well) She was much more interested in the Verbena Bonariensis than in me, so I could take a good look. They nestle in a hole in the earth beneath stones, so she could very well live underneath my waterbutt. And no, no photo, when I rushed back with my mobile she had left.

My Persicaria affinis 'Kabouter' has recovered very well from the flood that covered her in Spring. Like all Persicaria she is spreading slowly but surely.

I had to get quite a lot of leaf litter from my frog pond again. The waterlily is sinking, she thinks it is getting too chilly. But the papyrus is still standing proudly.

Do you spot that bald tree on the left? That's the leaves that landed in my pond.

Right, I'll say goodbye with my cheery coloured glass. I hope you will have a lovely weekend.

Renée 

 

 

188 - Vitamine Groen!

 Toen ik aan het begin van de week naar de tuin reed, was het droog, maar uiteraard begon het te regenen bij de eerste voetstap die ik door de poort zette...Maakt niet uit, vitamine groen werkt ook in de regen.

Mijn asters en hortensias  zijn prachtig

   Zo gaat dat immers in dit land.

   Omdat ik mijn suede laarzen aanhad, wisselde ik die in de kas snel even om voor mijn afgetrapte tuinschoenen. Ik had de rechterschoen al aan, maar kreeg mijn linkervoet maar tot de helft in de schoen...Huh? Mijn schoen bleek onderdak te bieden aan een muizenfamilie. Nu heb ik geen 'aan uw terugkeer wordt gewerkt' borden staan, maar toch heb ik het nest elders gehuisvest.

   

Een van mijn buurmannen had heel lief (!) mijn appelbomen gesnoeid, ongevraagd, dus ik stond even heel dom te kijken bij de enorme takkenbossen op de grond.

Weer gekortwiekt

Ondanks de regen, ik was nu toch al kleddernat, heb ik ze op de afvalhoop gegooid en meteen alle uitgebloeide hoge Fijnstraal uit mijn boomgaardje getrokken. De kaardenbollen heb ik wel laten staan, te mooi om eruit te halen.

Halverwege de week kregen we ineens de zomer terug, soort van, maar die twee mooie dagen had ik helaas knalkoppijn. Ik geef de griepprik de schuld!

Dus pas weer aan het eind van de week terug naar de tuin om nog wat op te ruimen.

Ik zie het nu allemaal met de dag langzaam in winterslaapstand gaan. Het licht is ook veel minder sterk. En terwijl ik de uitgebloeide solidago eruit aan het trekken was, kreeg ik bezoek van de grootste hommel die ik ooit gezien heb. Met een vossenbruin achterlijf en 3 cm lang, dus een steenhommel: Bombus lapidarius. (Het mannetje zou ook nog een gele halsband gehad hebben) Zij vond de nog vrolijk doorbloeiende verbena bonariensis véél interessanter dan mij, dus ik kon goed kijken. Ze nestelt in de grond onder stenen, misschien wel onder de tegels waar mijn watervaten op staan. En nee, geen foto, toen ik terugkwam met mijn mobiel was ze weg.

Mijn Persicaria affinis 'kabouter' heeft zich goed hersteld van het dagenlang onder water staan in het voorjaar. Zoals alle Persicarias breidt ze zich gestaag uit.

Ik moest weer behoorlijk wat blad uit de kikkerpoel scheppen. De waterlelie is al aan het zinken, die vindt het te koud worden, maar het papyrus staat er nog goed bij.

Zie je die kale boom linksachter? Dat blad lag dus in mijn kikkerpoel.

Goed, ik neem afscheid met mijn fleurige flessen. Ik hoop dat je een gezellig weekend zult hebben.

Renée 

187E - October: evaluating and making plans

 You plant your bulbs in October, move and/or divide your plants and evaluate the past gardening year. At least, I do. My gardening year starts in October.

The good news is that I am able to get my spade into the ground, deeper than 1cm and without giving myself a hernia.

The less good news is that I have lost several plants, they have 'simply'

Let's try it over here

vanished this year. Always sad...

And some of my plants are a bit sad themselves, like my climbing hydrangea. I did ask the grower: will it go against my metal arbour? Yes. Well...not! So it had to go somewhere else, but where, since I have no walls. In the end I planted it in the corner of my waterbutt/greenhouse.

It could be the soil in that part of the garden, for my Trachelospermum,  Hedera and Actinidia don't thrive there either, despite giving them organic fertiliser. Growl. The couch grass does very well there. Deeper growl.

Something like this

   Anyway. Plans!

Finally I think to have found a way to use those expensive silver coloured crinkly 'tomato canes', which cause you to be extremely careful not to blind yourself, and which my tomatoes hated.  "You want us to grow up those? Tsk! Give us some rope, please!" 

   I have put them in a circle (different heights). No fear for my eyes any longer and when the sun hits them they are an installation worthy of Charlie Dimmock, that brings much needed height to that part of my fire border (because the tall yellow Heleniums I planted there are part of my Vanished Plants).

This was before I put the coloured bottles on.

Another plan is to finish the interior of my greenhouse. During the summer it was too hot to do that, but now it's doable. So more French bark on the ground, finish the raised beds for the veg and keep weeding, as that poxy 

mini clover is now coming up from under my anti-weed cloth I tell you, unbelievable!

My preciousssss

Plan number 3: rose arches. My roses in the soil aren't doing that well to be honest, but the rose in the large planter is doing marvellously. So who is going to stop me putting my climbing roses in planters against the arches? No one, that's who.

Any more plans? Absolutely! My Eleaeagnus Ebbingei can honestly be called a success. She has grown enormously, pulls in the bumblebees with her tiny scented flowers and now drapes dramatically over the path next to the frog pond, so that it is hard to walk there. That does give me an exciting jungle experience, but makes it very hard to trim the grass there. So I have decided to lift her canopy. I have no idea if she will like that (but I will). But I will have to wait until the end of winter, so you will have to be patient.

It's so fluffy that I want to snuggle in there.

Despite it pouring buckets for hours already, my garden makes me very happy.

Have a good weekend!

Renée 

187 - Oktober: De balans opmaken en plannen maken

 In oktober plant je bollen, verzet en/of deel je planten en maak je de balans op van het afgelopen tuinjaar. Althans, ik wel. Want een tuinjaar begint voor mij in oktober.

Het goede nieuws is dat ik mijn spade weer dieper dan 1 cm in de grond krijg zonder een hernia op te lopen. Ik heb het deze week uitgeprobeerd.

Nu maar hier proberen.

Het minder goede nieuws is dat ik sommige planten kwijt ben, dit jaar 'gewoon' niet opgekomen. Best verdrietig. En dat sommigen kwijnen, zoals mijn klimhortensia. Ik had het gevraagd aan de kweker: doet deze het ook tegen een raster? Ja. Nou...echt niet dus. Dus die moest ergens anders, maar waar, want ik heb geen handige muur. Uiteindelijk heb ik hem in de hoek bij het watervat gezet. 

Het kan ook aan de grond in die hoek van de tuin liggen, want mijn Trachelospermum, Hedera en Actinidia doen het daar óók niet, ondanks mijn organische mest. Grom. Het kweekgras wèl. Nog een grom.

Zoiets moest het worden.

Maar goed. Plannen!

Eindelijk denk ik een manier te hebben gevonden om die dure kronkelige zilverkleurige 'tomatenstokken' te gebruiken waarbij je ongelofelijk moet uitkijken je eigen ogen niet uit te steken en waar mijn tomatenplanten hun neus voor ophaalden. Wil je dat we dáár tegenaan groeien? Tsk. Geef ons alsjeblieft gewoon een touwtje! Ik heb ze in een cirkel gezet (ongelijke hoogte). Geen angst meer voor mijn ogen en wanneer de zon erop schijnt een Charlie Dimmock-waardige 'installatie' die wat hoognodige hoogte brengt in dat deel van mijn vuurborder (want de hoge gele Heleniums die ik daar geplant had zijn deel van mijn Verdwenen Planten).

Nog wel voordat ik bij de kringloop leuke kleurige flesjes scoorde.

Een ander plan is om de inrichting van mijn kas af te maken. Gedurende de zomer was het daar bloedheet, maar nu kan het weer. Dus nog meer Frans schors erin, bakken voor de moestuinplanten afmaken en blijven zorgen dat die rotklaver wegblijft. Ik zweer dat die plant inmiddels 'gewoon' dóór mijn worteldoek opkomt, niet te geloven!

My precioussssssss

Plan nummer 3: rozenbogen. Nu doen mijn volle grond rozen het niet zo super, maar de roos in de bak doet het des te beter. Wie houdt me tegen om de rozen in een bak ertegen te zetten? Niemand, dus.

Nog meer in de planning? Absoluut! Mijn 3 jaar geleden geplantte Elaeagnus Ebbingei (olijfwilg, maar wordt ook zilverbes genoemd) mag gerust een succes genoemd worden. Ze is ontzettend gegroeid, trekt met haar geurende minibloempjes massa's hommels en hangt nu zo ver over het pad bij de kikkerpoel dat ik er bijna niet meer langs kan. Dat geeft wel een leuke junglebeleving, maar is niet erg praktisch bij het grastrimmen. Dus heb ik besloten haar onderste takken te gaan snoeien. 'Lifting the canopy' noemen de Britten dat - je maakt de onderste takken vrij van blad zodat je door de takken heen kunt kijken. Dat geeft een heel ruimtelijk effect. Geen idee of deze struik dat leuk vindt, we gaan het zien. Maar het kan pas aan het eind van de winter, dus jullie moeten nog even geduld hebben.

Zó fluffy dat ik er bijna zelf in zou willen gaan liggen.

Ondanks dat het nu alweer uren flink regent, wordt ik heel blij van mijn tuin.

Fijn weekend!

Renée 

186E - And here we go: storm and sunshine

 At the beginning of this week we had a storm, force 7, so just to be safe I took down my railing planters and put them on the floor. I cannot have them fly away and land on the cars below.

Totally soaked plants

One night we had a succession of 5 thunder storms, that caused my poor old Puck to hide shaking on my lap for hours. Afterwards I could hardly walk, my legs were that stiff. Well...anything for my baby...

I was sure that summer had left us, but I am not complaining! It was a lovely summer from July on, and almost all of my tomatoes ripened.

My cyclamen is happy

Those days of driving rain have turned my Pelargoniums into a soggy brown mass once again though, so I cut them off.

But, on Friday it suddenly returned to summer. In Hunky Dory the many Asters smiled at me in many shades of pink, purple and white.

Because some plants have disappeared  (my Salvia Amistad, unfortunately vanished), I have planted some new ones in the gaps. Campanula glomerata 'Alba' , some extra Erigeron (can't have too much of that) and Camassia Leichtinii will hopefully survive. I noticed my Toscan Jasmine doing nothing much. So frustrating, as it is scrambling all over the fences in my street. That's the third climber that is a disaster against my pergola. But I will try again.

Tree spinach making seed

   The day-lilies that I planted in the bed next to the greenhouse are doing well, two of them are even making flowers again. With a bit of luck they will bloom before the first frost hits us. This evening it will get down to 0°C in the north-east, but not with us this near the coast.

   On the balcony I hope to be able to gather some tree spinach seeds soon. They did very well, after a slow start. I plan to try them in the garden next year, see how they fare.

I get the idea that my plants on the balcony are protecting eachother now that they are all grouped together. I hope I am right.

In any case the purple Clematis is doing much better than in the previous years. Her feet are completely hidden by the Wallflower and Digitalis that have self-seeded there. She seems to like it.

This weekend is going to be sunny over here, and hopefully in England as well, so enjoy yourself! Oh, and don't forget to plant your bulbs.

Renée