188 - Vitamine Groen!

 Toen ik aan het begin van de week naar de tuin reed, was het droog, maar uiteraard begon het te regenen bij de eerste voetstap die ik door de poort zette...Maakt niet uit, vitamine groen werkt ook in de regen.

Mijn asters en hortensias  zijn prachtig

   Zo gaat dat immers in dit land.

   Omdat ik mijn suede laarzen aanhad, wisselde ik die in de kas snel even om voor mijn afgetrapte tuinschoenen. Ik had de rechterschoen al aan, maar kreeg mijn linkervoet maar tot de helft in de schoen...Huh? Mijn schoen bleek onderdak te bieden aan een muizenfamilie. Nu heb ik geen 'aan uw terugkeer wordt gewerkt' borden staan, maar toch heb ik het nest elders gehuisvest.

   

Een van mijn buurmannen had heel lief (!) mijn appelbomen gesnoeid, ongevraagd, dus ik stond even heel dom te kijken bij de enorme takkenbossen op de grond.

Weer gekortwiekt

Ondanks de regen, ik was nu toch al kleddernat, heb ik ze op de afvalhoop gegooid en meteen alle uitgebloeide hoge Fijnstraal uit mijn boomgaardje getrokken. De kaardenbollen heb ik wel laten staan, te mooi om eruit te halen.

Halverwege de week kregen we ineens de zomer terug, soort van, maar die twee mooie dagen had ik helaas knalkoppijn. Ik geef de griepprik de schuld!

Dus pas weer aan het eind van de week terug naar de tuin om nog wat op te ruimen.

Ik zie het nu allemaal met de dag langzaam in winterslaapstand gaan. Het licht is ook veel minder sterk. En terwijl ik de uitgebloeide solidago eruit aan het trekken was, kreeg ik bezoek van de grootste hommel die ik ooit gezien heb. Met een vossenbruin achterlijf en 3 cm lang, dus een steenhommel: Bombus lapidarius. (Het mannetje zou ook nog een gele halsband gehad hebben) Zij vond de nog vrolijk doorbloeiende verbena bonariensis véél interessanter dan mij, dus ik kon goed kijken. Ze nestelt in de grond onder stenen, misschien wel onder de tegels waar mijn watervaten op staan. En nee, geen foto, toen ik terugkwam met mijn mobiel was ze weg.

Mijn Persicaria affinis 'kabouter' heeft zich goed hersteld van het dagenlang onder water staan in het voorjaar. Zoals alle Persicarias breidt ze zich gestaag uit.

Ik moest weer behoorlijk wat blad uit de kikkerpoel scheppen. De waterlelie is al aan het zinken, die vindt het te koud worden, maar het papyrus staat er nog goed bij.

Zie je die kale boom linksachter? Dat blad lag dus in mijn kikkerpoel.

Goed, ik neem afscheid met mijn fleurige flessen. Ik hoop dat je een gezellig weekend zult hebben.

Renée