115 - De kikkerpoel revisited

 Nu hij er anderhalf jaar ligt, is het tijd om het 'succes' eens te evalueren.

De kikkerpoel, met Digitalissen

Een poel graven op een oud aardappelveldje zonder waterleiding en blind vertrouwen op de neerslag, was achteraf gezien misschien toch wat optimistisch. Of naief. 

Ik ben iedere keer dat ik op Hunky Dory kom (en dat is bijna iedere dag) weer verbaasd over hoe snel dat water verdampt. Dus dan vul ik hem maar weer bij...want ik wil wel dat mijn Waterlelie 'Aurora' het overleeft en die dame wenst best diep water. Ik denk er danook over na om een waterloopje te graven vanaf mijn watertank, zodat ik alleen de hendel over hoef te halen om de poel te vullen. Aangezien ik geen waterbouwkundige ben (mijn waterkennis reikt niet verder dan koffie, soep, thee en dat je ook water nodig hebt om bier en whisky te brouwen, zeer essentiële informatie dus), moet ik daar echt even tijd aan besteden.

De watertank t.o.v. de poel

Afgezien van de verdamping, die niets is vergeleken met die in de bassins van Spanje en Italië, gaat het redelijk met mijn poeltje. Verleden week trof ik een (helaas overleden) Bruine Glazenmaker in het water aan, dat is een libelle, geen vent en er zijn Bootsmannetjes, Duikerwantsen en Waterslakjes. De Groene Kikker waarmee ik zo blij was verleden zomer heb ik nog niet gezien. De waterplanten groeien weer en de oevers ogen gelukkig een stuk natuurlijker dan afgelopen zomer nu de vaste planten het hebben overgenomen van de truttige Campanula en Viooltjes. Mijn houtwalletje wordt wel regelmatig geplunderd door het Franse bulletje van mijn buurvrouw, die zo'n verzameling stokken natuurlijk top vindt, maar ik heb zelf een hond, dus ik weet hoe het werkt. (Overigens vindt mijn Puck stokken net zo oninteressant als ballen, sokken en eigenlijk alle voorwerpen behalve die met piepende wieltjes - die moeten DOOD.

Puck met haar knuffel

 Misschien dat ik ooit nog eens een stukje   schrijf over onze ontmoetingen met   ouwetjes achter een rollator, zó genant!)

  Maar goed, ik dwaal af. De omzoming van de poel begint er steeds beter uit te zien. De Irisstekken die ik van mijn tuinvriendinnen kreeg zijn aangeslagen, dus volgend jaar ook bloemen, yay! En het varentje dat door de droge zomer zowat dood was, is na alle regen van de afgelopen maanden weer helemaal happy en fris.

Wat ik wel moet regelen nu is een man met een streamer. Want opeens probeert ordinair gras mijn tuin over te nemen. En er bestaat een fijne lijn tussen een  geordende/georganiseerde wildernis en chaos. Meer daarover in mijn volgende blog.

Meer tuinverhalen op Instagram@songsmith2962 . Fijn groen weekend!

 

114 - Tuinieren in het Land van Maas en Waal

 Soms kan een spontane suggestie leiden tot een ontzettend onverwacht leuke dag!

Tegenover 't kerkje, Hurwenen 

Zoals je weet, ben ik een Instagrammer. En dat medium, waarmee ik overigens een haat-liefde verhouding heb, bestaat uit gestileerde plaatjes,  geïdealiseerde geromantiseerde teksten en commerciële marketing. En dan zwijg ik verder beleefd over de infantiele en sexistische rotzooi die ik ook langs zie komen.

Maar soms...ja soms krijg je vanuit daar opeens de uitnodiging langs te komen op een plantenmarktje. En dan denk je, ach, waarom ook niet, toch niets anders te doen die dag en nooit in die buurt geweest. Dus ik stapte in de auto, toetste Maps in en reed in anderhalf uur naar het Land van Maas en Waal. Holy butterflies on a bike, wat is het daar mooi wanneer het Fluitekruid en Koolzaad bloeien! En de Meidoorns, en de Paardenkastanjes, en de Tulpen en...beeldschoon.

Plantenmarktje Hurwenen

Marjoleine, van @marjoleine_cottage_garden vond mij voordat ik haar vond, dus dat was fijn, want het was natuurlijk toch een gokje. Voordat ik het wist werd ik uitgenodigd om achter haar aan te rijden naar nog een Instagrammer, die een paar dorpen verderop tuiniert. Dus snel een krat planten gekocht (€1 p st, dat is nog eens leuk kopen!) en toen over de prachtige dijken naar @flowerpower_dreamgarden, waar Inge, haar man en een kwispelende hond Saar (ook een geredde hond, Marjoleine heeft er óók eentje - kijk, eensgestemde zielen!) ons al stonden op te wachten. Op een oud maisveld zijn zij een paar jaar geleden begonnen met een als een zonnecirkel aangelegde tuin, die nog duidelijk jong is, maar waarvan je de contouren goed kunt zien en waarin prachtige planten staan die alleen maar mooier kunnen worden.

Zowel Marjoleine als Inge weten heel veel van planten, maar het was vooral hun enthousiasme voor tuinieren die erafspatte en waar ik erg blij van werd. 

In het midden Inge, rechts Marjoleine

 Ik kreeg een verse groene asperge, zó uit de grond en ik zweer dat het de lekkerste is die ik ooit gegeten heb.

Inge's hectare bestaat uit een combinatie van bloemen en heel veel groenten, fruit en zachtfruit en ze plukte achteloos een handje munt voor de thee, duidelijk iets dat ze dagelijks doet. Kijk, dat doet mijn ik-hoef-geen-zeezoutkaramelsmaak-thee hart goed! De uren vlogen voorbij en ik vond het gewoon jammer dat ik echt naar huis moest om Puck te verlossen van haar volle blaas. Ik kreeg van beide dames stekken mee van voor mij nieuwe planten (Rode Pimpernel! Over the Garden Gate! Chocolademunt!) en ik ga je uiteraard op de hoogte houden over hoe ze het op Hunky Dory doen. 

Sjalot, Broccoli en Radijs

De allerkleinsten gaan nog even de kas in, maar het gros heb ik al geplant. Goed, ik verlaat je met een foto van mijn groentenbak die er, al zeg ik het zelf, top uitziet. Ik heb al wat Radijzen en Veldsla geoogst en dat zijn èchte Radijzen hoor, lekker pittig en stevig, niet van die perfekt ronde flauwe waterbommen die je in de supermarkt koopt.

Fijn groen weekend!

Meer verhalen op Instagram@songsmith2962  .

PS lieve hond Saar is helaas afgelopen week vertrokken naar de Eeuwige Jachtvelden 😔

113 - Mooi oranje is niet lelijk!

 Oranje is onze nationale kleur voor Koningshuis en sportwedstrijden en we kunnen een oranje vlag op zijn kop hangen maar dat maakt lekker niks uit.

Goudsbloemen

 Als tuinkleur lijkt hij, net als geel, niet zo geliefd en ik begrijp echt niet waarom. Mijn tuin begon met creme en geel en kleurt nu vrolijk oranje met hier en daar een toefje korenbloemblauw en lavendelblauw. En vrolijk is het en word ik ervan! En niet alleen ik, ook de hommels worden aangetrokken door deze bloemen. 

Er bloeien nog niet zo heel veel Slaapmutsjes, maar er staan er wèl veel, op het punt van uitkomen, dus dat wordt gezellig. Deze plant is zó het eerste (en meteen laatste) zakje zaad waard. Het is namelijk zo dat je ze maar één keer hoeft te zaaien en dan heb je ieder jaar opnieuw plezier, want deze dame zaait zichzelf enthousiast uit. Ja, okay, soms midden tussen je uien, maar wat geeft dat? Ze is een familielid van de Papaver en komt

Californian Poppy

net als de Goudsbloem uit de Westelijke Verenigde Staten en Mexico. Je schijnt de blaadjes te kunnen eten, maar ik heb dat nog niet geprobeerd. Ook wordt de plant in de kruidgeneeskunst gebruikt als antidepressivum, pijnstiller en slaapmiddel. Ook nog niet geprobeerd, ik ben een ouderwetse Whisky gebruiker, works for me.

Zo groot als een ontbijtbord!

 De oranje

Tulpen die ik in een 4 soorten verpakking had aangeschaft hebben het nu wel gehad, behalve deze soort. En deze zijn gigantisch. Kijk maar naar de Goudsbloemen ernaast! Het is jammer dat ze naamloos waren, want hier zou ik er nog wel meer van willen volgend jaar, wat een ongelofelijke kanjers.

 Verder wil ik je vooral mijn ook spontaan uitgezaaide echte Papaver (niet te verwarren met de gewone Klaproos) niet onthouden. Verleden jaar had ik er ook een aantal en ik vind ze prachtig, zelfs nu de plant nog het meest lijkt op een bosje scrotums op een bedje van varens.

Rode Papaver

Omdat ik in Leiden een heerlijk cakeje at waarin maanzaadjes zaten (die ik vervolgens nog de hele middag tussen mijn tanden en kiezen terugvond en die uit de Papaverbol komen) heb ik even opgezocht wat maanzaad 'doet' en struikelde daarbij over een mededeling van het Drugsinfoteam dat je er beter niet teveel van kunt eten, omdat tests die checken of je drugs in je bloed hebt erop zullen reageren en je 'dus' opiaten in je bloed hebt. Uitkijken dus, met je halfje wit-met-maanzaad😂

Lavendel en een blauwe lucht

 Het is eindelijk wat warmer en er is zelfs af en toe een blauwe lucht tussen de buien door, het kan niet op! Overigens wel weer Code Geel vanmiddag, het blijft wel Nederland hoor.

Geniet op deze Bevrijdingsdag 

 van je tuin en zoek me op Instagram@songsmith2962 voor meer foto's en verhalen.

Fijn groen weekend!

112 - En het blijft maar nat en kil...

 "The stars awaken a certain reverence, because though always present, they are inaccessible; but all natural objects make a kindred impression, when the mind is open to their influence."

De varen heeft de winter overleefd.

Ralph Waldo Emerson, mijn favoriete filosoof.

Deze week zag ik op wat avonden Venus en een flintertje maan voor mijn raam verschijnen (voordat de lucht weer dagenlang dichttrok met grijze wolken) en dacht ik yep, R.W. my friend, je hebt helemaal gelijk!

Wanneer ik naar mijn uitlopende tuin kijk, ookal is die 90% van de tijd kleddernat, voel ik ook die aan eerbied grenzende verwondering. Ik snap die oude volken die de natuur aanbaden heel goed. Ondanks kil, koud, nat, winderig weer loopt alles op haar eigen tempo uit. Nee, ik kan mijn tomaten nog niet buiten zetten en eerlijk gezegd groeien ze in de kas ook nauwelijks, maar het is zoals het is en ik zal geduld moeten hebben. Met alles, trouwens, want ook mijn gezaaide bloemen groeien nauwelijks. De gember? Zit totáál geen groei in.

Thuis lukt het wat beter, in mijn minikasje gaan de Begonias, Riddersporen en Aronskelken nu lekker.

Mijn buurman, Hans, die al sinds 1963 (!) hier een tuin heeft, klaagt over de kou die nog in de grond zit, maar hij is toch maar begonnen met het uitzetten van zijn preitjes en heeft de bonenstaken vast in de grond geduwd en zijn rijen aardappels gepoot en aangeaard.

Buurman Hans op zijn tuin

Aan de positieve kant staat heel Hunky Dory vol met Nigella. Ik ben zo benieuwd hoe alles er over een maand uit zal zien, wanneer ook de Digitalis gaat bloeien! En de Lavendel zit werkelijk vol knoppen (ga ik dus nu echt niet snoeien he, wat GW magazine ook zegt, dat heb ik na de bloei in oktober gedaan). Dat snoeien terwijl een plant vol knoppen zit, zoals die Chelsey Chop, gaat volledig tegen mijn gevoel in, ben je belazerd, doe ik niet aan mee.

De kuiflavendel bloeit al

Maar uiteraard moet iedereen doen wat zij wil.

Het ziet er naar uit dat al mijn Eucalyptussen echt zo dood zijn als een verdroogde pier...maar ik laat ze nog heel even staan, je weet maar nooit. Ik dacht dat mijn Fuchsia op het balkon ook pieremotje was, maar toen ik hem uit de bak wilde spitten, bleek hij toch weer uit te lopen. Oepsie, gauw weg met dat schepje!

 Ook de Caryopteris x clandonensis (heeft deze plant een volksnaam?) in dezelfde balkonbak loopt uit en daar ben ik blij mee.  De prachtige Vermeerblauwe bloemen zijn tot laat in de avond zichtbaar, wel een beetje geholpen door het zonenergielampje ernaast, eerlijk is eerlijk.

Morgen gaat het weer regenen, alweer. Maar Hunky Dory ziet er frisgroen uit en mijn balkon straalt weer, dus mij hoor je niet klagen (alleen een beetje pruttelen). Fijn groen weekend (het schijnt droog te worden!😎) en zoek me op Instagram@songsmith2962 voor meer tuinverhalen en af en toe een foto van iets anders.

111 - Balkonscène , 1e bedrijf.

Oh Romeo, Romeo, wherefore art thou Romeo?

Groen balkon, April 2023

 Je ziet het, een balkon maakt de Shakespeare in mij wakker.

Ook in mijn overbuurman, maar daarover straks meer.

Na me maanden (okt t/m half april) te hebben zitten verbijten omdat die railingbakplanten ècht niet meer fraai waren, maar het ook dom zou zijn er al nieuwe planten in te zetten, kon ik het deze week niet meer aanzien en heb ik de oude vaste planten naar Hunky Dory gebracht en er nieuwe eenjarigen in gezet.

Vaste

 planten leek 2 jaar geleden zo'n goede zet. Immers, 1x aanschaffen en klaar. Maar de werkelijkheid bleek dat ze, ondanks mest en mulch, na 2 jaar begonnen te kwijnen. Zo'n railingbak bevat gewoonweg te weinig aarde om een groeiende vaste plant tevreden te houden. 

Puck ook blij: buiten liggen!

 Dus ben ik toch weer overgestapt op eenjarigen voor aan de railing. In die grote bruine grondbakken staan nog wel vaste planten en die doen het prima.

Het heeft een paar uur gekost en nu ziet het er weer fleurig uit, met Viooltjes, Anjertjes, Ijzerhard, Geraniums, Aardbeien, Huzarenknoop en Lobelia. Uit ervaring van de eerste jaren hier weet ik dat deze kanjers de wind hierboven overleven. Want die wind is echt een killer! Droogte buiten, daar hebben mijn balkonplanten geen weet van, ze krijgen iedere dag en desnoods 2x per dag water in de zomer (goed te zien aan mijn waterverbruik, daar staat iedere zomer zo'n rode treurige emoji naast: u heeft dit kwartaal meer verbruikt dan het afgelopen kwartaal. Ja, duh!). Nee, het is die vaak loeiharde dagenlang aanhoudende wind die planten echt niet tof vinden.

De balkon'vijver' voor de vogels.

Waarbij ik uitkom op mijn aanhef. In Verona, Italië is 'het balkonnetje' van waarop Julia smachtend neerkeek op haar Romeo. Bollocks natuurlijk, tourist tat. Maar heel romantisch, vond ik zelf ook toen ik het zag.

Wat ik echter totáál niet romantisch vind, is mijn nieuwe overbuurman, die UREN op zijn balkonstoel (op 7,60m aan de overkant) al rokend/drinkend/telefonerend recht in mijn gezicht zat te staren verleden week. Balkonetiquette (want ja, we zitten echt dicht op elkaar, veel van mijn buren blinderen hun balkon met hoge neprotan bakken) gebiedt dat je niet naar elkaar staart! Ik voelde me erg ongemakkelijk daaronder. Een beetje zoals zo'n arme aap zich moet voelen in Blijdorp. En Puck is geen Bokito. Na een paar dagen ergernis had ik opeens de oplossing. Nee, ik ben niet gaan schelden, dat is niet mijn stijl, en heb ook niet mijn gordijnen gesloten (overdag? Komop zeg!) en heb geen spandoek buitengehangen met een kreet erop (Peeping Tom kwam als eerste in me op). Ik heb er, geheel in stijl met mijn balkondecor, een spiegel voorgezet. En een hoge plant. Die middag zag ik hem opnieuw loeren, maar nu moest hij veel moeite doen en helemaal links ongemakkelijk over zijn railing buigen. Even later boog man #2 zich erover en daarna #3 (🤐), collega's aan de bedrijfsjasjes te zien. Ik dacht okay, ik geef je nog 2 minuten en daarna draai ik die spiegel om, dan kan je naar jezelf kijken. Maar dat bleek niet nodig, ik heb ze niet meer gezien.

Balkonheide is nu poelheide

Pfffft. Mijn naakt stofzuigende overbuurman van een jaar geleden vond ik minder irritant, daar moest ik vreselijk om lachen (en ik wende na de 1e flash keurig mijn blik af) en de push-ups-met-veel-gekreun op het balkon van de Spanjaard twee jaar terug waren ook niet zo erg, die laatste twee kerels waren alleen met zichzelf bezig, niet met mij. Gelukkig blijven ze nooit zo lang, het is een komen en gaan in die flats.

Dus inmiddels voel ik me niet meer bekeken. Peeping Tom, oh Tom, wherefore doest thou feel the need to peep? Zielig, eigenlijk.

Meer over mijn  tuinen op Instagram @songsmith2962  . Fijn groen weekend, ondanks de gure wind!

110 - Wat fladdert daar (niet?)

 De afgelopen week heb ik vier citroenvlinders gezien. En was daar bijna absurd gelukkig door.

Vlinderplant bij uitstek, aug.'22

Nu werkte het weer hier in Brielle ook niet bepaald mee: bij ons voornamelijk een aaneengesloten grijs wolkendek en alleen in de namiddag even een stukje blauw en wat flauwe zon. Hoezeer ik het mijn medelanders in 't Noorden, Oosten en Zuiden ook gun, ik zit hier in het Westen toch wel met frustratie te hunkeren naar een blauwe lucht.

Omdat het een klus was die al een jaar op me lag te wachten en het een lang weekend was, heb ik eindelijk mijn plantenlabels geordend en in een map gestoken, uiteraard geholpen door Puck.

Puck helpt graag

 Wat me daarbij opviel was hoeveel planten ik specifiek geplant heb in Hunky Dory met vlinders in mijn achterhoofd. En wat ik me ook onmiddellijk realiseerde was hoe weinig vlinders ik desondanks heb mogen begroeten.

Daarom een lijstje. Een* erachter betekent 'vlinder erop gespot'.

1. Lychnis Alba

2. Caryopteris x clandonensis

3. Phytostegia Summer Snow

4. Echinacea pictures White Swan *

5. Salvia uliginosa

6. Senecio Silvergleam *

7. Perovskia Little Spire

8. Buddleia davidii Royal Red *

9. Gaura white *

10. Achillea mill. Desliyel *

11. Phlomis russeliana *

12. Stokrozen (onbekende variatie)

13. Artichok*

Lijkt nog best veel, he? Totdat je je realiseert dat 1x* betekent 1x een vlinder...Ik ben door mijn honderden foto's gescrolled van afgelopen zomer en kwam erachter dat ik slechts één vlinder zie. En de vlinders die ik op mijn tuin zag waren koolwitjes en één keer een kleine vos, op de vlinderstruik.

Gelukkig heb ik wel meerdere keren kleine vossen gezien op de beeldschone Echinecea van buurman Hans, en fladderden er soms distelvlinders voor me uit wanneer ik het tuinpad opliep.

Mijn witte Echinecea, met vlinder?

Bewijs? Ik verbeeld me dat als je heeeeeeel goed kijkt naar de bloem, vierde bloem van rechts (van onder tellen) daar een vlinder op mijn Echinacea zit? Toch?!

Maar goed. Zeer teleurstellend en ook onrustgevend. Toen ik in 1995 mijn eerste eigen tuin had, met vlinderstruik, was die witte Buddleia overdekt met vlinders en als het begon te schemeren met de prachtigste motten. Het was de eerste keer dat ik een kolibriemot zag, en daarna heb ik ze regelmatig gezien.

Dat wil ik weer! Mijn rode Buddleia, en ook de spontaan uitgezaaide 'ordinaire' paarse die naast mijn schuur opkwam, hebben allebei meerdere stekken geproduceerd, die ik ga opkweken. Er staan al vier vlinderstruiken in Hunky Dory en bereid je voor op meer.

De kikkerpoel

 Ondertussen heb ik de 5 verwaaide en verwortelde (is dat een woord? Vanaf nu wel) balkonrailingbakken (hey, potje Scrabble doen?) leeggehaald en de planten (Veronica, Heide, Klimop en Carex) in de volle grond gezet. Ze krijgen hemelwater genoeg, dus hopelijk slaan ze aan. Ik heb ze op mijn tuingrens gezet, als uitbreiding van mijn natuurlijke erfscheiding. Een hek vind ik zonde van mijn geld, en bovendien wil ik een groene heg, voor de vogeltjes en voor mezelf en zéker voor mijn planten om die gierende brutale wind een beetje te breken. Wel weer geduld oefenen...maar het Pampasgras groeit goed.

Al met al wordt de tuin weer steeds groener, heerlijk is dat. Ik zie overal spontaan opkomende immigranten, die als ze niet vreselijk in de weg staan gewoon mogen blijven staan waar ze zich gesetteld hebben. En: ik kon geen spa in de grond steken of ik moest uitkijken de vele wormen niet te halveren. Dat was een jaar geleden heel anders! Meer over mijn tuinen op Instagram @songsmith2962  . Fijn weekend!

109 - Labellen!

 Het is me deze week al twee keer overkomen dat bollen opkomen waarvan ik absoluut niet meer weet dat ik ze geplant heb...laatstaan dat ik weet wat het zijn.

Ehhh....?

Of de Alzheimer die mijn moeder en ooms geveld heeft slaat nu al toe (ik hoopte eigenlijk dat ik het nog tot minimaal 75 zou kunnen volhouden zonder mijn sleutels in de koelkast te bewaren of mezelf midden in de nacht buiten te sluiten), of ik heb gewoon teveel aan mijn hoofd. Ik houd het maar bij het laatste.

Des te meer reden om mijn gezaaide planten fanatiek te labellen. Want hoe leuk ik de bollen rechts en links ook vind, het irriteert me dat ik via mijn plantapp moet gaan zitten zoeken naar wat ik nou ook alweer in die pot heb gestopt in oktober.

Uhm.....

Dus in de kas staat nu in alle zaaigoed een keurig  labeltje.  Maar eigenlijk ben ik al een jaar van plan om ook al mijn vaste planten in de tuin te labellen. Want ik krijg regelmatig de vraag welke plant dat is, en verder dan de naam kom ik dan niet. Variatie? Geen idee.

Neem de gember die ik tracht te kweken. Is het Zingiber officinale, of Zingiber spectabile? Nou weet ik toevallig dat het de officinale is en maar goed ook, want de spectabile is niet eetbaar! Officinale betekent dat de plant al eeuwen in kloostertuinen gekweekt is vanwege haar medicinale toepassing.  Mijn dag begint al sinds 2011 met een kop verse gemberthee, en omdat de prijzen ook van gember de pan uitrijzen probeer ik nu om de rhizomen zelf in de kas te kweken. Mijn poging verleden jaar op het balkon mislukte jammerlijk, maar inmiddels weet ik via een in Berlijn wonende Fransoos die superinstructieve filmpjes post in charmant Frans-accent-Engels (lang leve Instagram) dat ik het fout heb gedaan. Ik had de gember veel te diep geplant (als een tulp) terwijl ik hem heel aan de oppervlakte had moeten planten (als een baardiris), want die rhizomen willen graag lekker bakken in de zon. Hij heet trouwens thefrenchiegardener, zoek hem eens op, zeer de moeite waard. 

Maar goed, labels voor Hunky Dory. Ik heb (bijna) alle plantennamen bewaard, op een hoop, dus dat wordt een mooi klusjes voor over een paar maanden wanneer ik met pensioen ga.

Ieder zaadje eruit gesnoept!

Afgelopen zondag was ik na een volkomen verregend en guur 1 April feest (😐) al om 09.00 in de tuin, want er was zon voorspeld (die er om 11.15 nog niet was, maar dat terzijde) en ik wilde compost verspreiden. Daarna was ik verkleumd, alweer, het was maar 3 graden. Dus gezellig wat rommelen in de kas, dacht ik. Waar ik dus twee leeggegeten trays aantrof. Werkelijk geen zonnebloemzaadje overgeslagen, wat een brutale muis! De hebberd! Ik hoop niet dat hij nu 's nachts aan de rest van mijn zaaigoed begint.

Maar ja, ik ga er prat op samen te leven met mijn tuinbewoners...Gelukkig is hij van de net boven de grond komende radijs afgebleven.

Ook hangbegonianieuws trouwens: er komt er nóg eentje op, 1 cm hoog is hij al. Nahja, het is toch nog veel te koud om ze buiten te zetten, komt goed.

Wil je meer lezen, zoek me dan op bij Instagram@songsmith2962 en een fijn groen Paasweekend!